13,218 matches
-
Ai auzit ce scandal a fost la nea Marinică... Am auzit. A picat fiică-sa. Și? Viața merge Înainte. Iei capul copilului pentru că n-a putut să mintă camera de supraveghere? Hai să fim serioși. Nelu Ploieșteanu se lansează În melodia Am muncit și nopți, dar am muncit și zile, iar Gore se șterge la ochi, ca și cum ar plânge. Apoi cere Încă două halbe și-o Tămâioasă. Sandule, e de rău. E de rău și cu diplomă de bac, Gore. Înainte
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
că le zice și Gore. Are momentele lui de grație. Mai merge o bere, Gore? Dacă pui și-un rom În ea, Gicule! Și-o muzichie mai veselă! Să uit de fondul monetar și de ținutul secuiesc... Din boxe răsună melodia of, ce dor, ce chin, ce jale, pe la poarta dumitale... Iar Gore se Întristează din nou: O să mergem cu căciulile În mâini pe la porțile europene, fraților! Hai să bem mai repede, până nu ne confiscă ăștia și berea din halbe
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
el este acela care primește și trimite mingile. Jocul halfilor, ăsta e fotbalul. Rambert era de aceeași părere, deși jucase întotdeauna centru-înaintaș. Discuția a fost întreruptă numai de un post de radio care, după ce isprăvise de bâzâit în surdină niște melodii sentimentale, a anunțat că în ziua precedentă ciuma făcuse o sută treizeci și șapte de victime. Nimeni din asistență nu a reacționat. Omul cu cap de cal a dat din umeri și s-a ridicat. Raoul și Rambert l-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
înalță în al nouălea cer, și a luat de bună ideea trăsnită a Beatles-ilor că n-ai nevoie de nimic în afară de dragoste. Cele mai multe probleme sentimentale i-au fost provocate de Dolly Parton, care a inspirat-o atât de mult cu melodia I Will Always Love You încât Julie afirmă sus și tare că ea își iubește sincer toți foștii, „chiar și pe cei pe care îi urăsc“. Psihiatrul ei consideră chestia asta un „conflict major“. Julie își închipuie că Heartbreak Hotel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
Franța și Spania. Marți 21 Terminat? Ce pripit am scris asta! Poți oare termina ceva, fie și doar un roman, despre cum se face un roman? Cu ani în urmă, în adolescență, îi auzeam pe prietenii mei wagnerieni vorbind despre melodia infinită. Nu știu bine ce-i asta, dar se vede că este ca viața și romanul ei, care nu se termină niciodată. Și ca istoria. Fiindcă azi îmi sosește un număr din La Prensa, de la Buenos Aires, cel din 22 mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
ale depresiilor!) și fiindcă sunt acum într-o perioadă rebelă față de Vest, hai să încercăm împreună să punem cap la cap acest teribil impact pe care l-a avut, în primă instanță, materializarea lui Go West. Mie mi-a plăcut melodia băieților de la Pet Shop Boys și clipul lor simpatic cu Statuia Libertății cu secera și ciocanul. Primul meu West a fost, în 1990, Dubrovnikul. Frumos. Școală CEU pe tema Philosophy for Children. Adriatica. Pomi de climă meditaraneană. O cofetărie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
cântau, cântau ceva neinteligibil pentru noi. După cum suna, era un cântec de libertate, un cântec de lebădă, un rămas-bun supunerii, un rămas-bun fricii. Nu știu care dintre noi l-a tras de mână pe celălalt. Am intrat în lanț. Cântam fără cuvinte, melodia lor. Cântam cu așa o bucurie apocaliptică. Poate era singura oară, în viața mea cel puțin, când îmi era dat să strig cu glas tare, alături de semeni, dorința de libertate. Atâta doar că, în mod sigur, în clipa aceea eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
cu sâni ca două opere de artă. Avea pe ea doar un slip alb, minuscul, asortat cu șuvițele albe ale coamei calului. Străbăteau stâncile spre mine, mișcându-se simbiotic într-un ritm pe care interior l-am trăit ca pe melodia „Arrival”. Fata a coborât și amândoi au început să se joace în mare, s-au stropit cu apă, și-au apropiat „obrazurile”, s-au tăvălit în valuri. Aveai senzația că erau singuri pe lume, într-un cosmos în care își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
cel mai bun porțelan pe care l-am găsit și am așezat lumânări în sfeșnicele de argint. În frigider așteaptă pregătită o sticlă de Prosecco, iar în cuptor farfuriile încălzite, și am pus chiar și CD-ul lui Trish cu melodii de dragoste cântate de Enrique Iglesias. Mă simt de parcă aș da primul dineu din viața mea. Cu o fluturare plăcută în stomac, îmi netezesc șorțul, deschid ușa de la bucătărie și strig: — Doamnă Geiger ? Domnule Geiger ? Mi-ar prinde bine un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
mai demn. — Ce naiba e cu prostiile astea pe care voiai să mi lași pe robot? mă întreabă calm. Nu sunt prostii deloc! răspund indignată. E adevărul! — „Dacă tu ești celibatar, atunci și eu sunt celibatară?“ Ce sunt astea, versurile unei melodii pop? — Vorbeam despre tine! Și despre faptul că le‑a ai spus tuturor că ești celibatar. Așa am făcut? zice Luke, părând amuzat. Când am făcut asta? — În Tatler! spun furioasă. Luna asta! Înșfac revista și o deschid la articol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
de idioțenia aia de Daily World, oricum? O să fiu la televiziunea americană. Am să fiu o supervedetă. — Înțeleg, zice Megan. Becky, vrei te rog să aștepți o clipă? Mă lasă să aștept și mă trezesc ascultând o versiune metalică a melodiei Heard it through the Grapevine. La finalul ei, un glas îmi spune cât de important e telefonul meu pentru HLBC Corporation... după care melodia reîncepe... și o aud iar pe Megan. — Becky? Îmi pare rău, dar Kent spune că testul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
să aștepți o clipă? Mă lasă să aștept și mă trezesc ascultând o versiune metalică a melodiei Heard it through the Grapevine. La finalul ei, un glas îmi spune cât de important e telefonul meu pentru HLBC Corporation... după care melodia reîncepe... și o aud iar pe Megan. — Becky? Îmi pare rău, dar Kent spune că testul tău se mai amână. Te va suna ea, dacă va dori să‑l reprogrameze. — Poftim? zic, uitându‑mă fix la chipul meu fardat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
te supăra, zic, încercând să‑mi păstrez calmul. Aș dori să vorbesc cu Kent, te rog. E foarte important. Nu poți să mi‑o dai la telefon? Doar un moment. Urmează o pauză și Megan oftează. — Să văd dacă reușesc. Melodia metalică reîncepe, apoi Kent e pe fir. — Bună, Becky, ce faci? — Bună! zic, încercând să par relaxată. Bine, mulțumesc. Am vrut doar să văd ce facem azi. Cu testul video. — A, da, spune Kent gânditoare. Sinceră să fiu, Becky, au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Bloomwood, fosta noastră expertă financiară. Între timp, Daily World ne‑a dezvăluit faptul că Becky însăși avea oarece probleme financiare. Poza cu mine la cumpărături apare pe monitor, urmată de o serie de titluri din ziare de scandal, însoțite de melodia Hey Big Spender. Deci, Becky, zice Emma, în clipa în care muzica se oprește. Dă‑mi voie să‑ți spun cât de extraordinar de rău ne pare pentru situația ta nefericită și să știi că‑ți suntem alături. O vom
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
uită la difuzorul inofensiv... Ritmul era primitiv, nu prea studiat, iar sunetul își pierduse cu timpul precizia. Dar lui Dallas nu-i păsa. Se întinse și absorbi muzica de parcă ar fi ascultat-o pentru prima oară. Bătea din picior cadența melodiei. Intercomul făcu să se audă de trei ori apelul electronic. Cu un oftat de resemnare, stinse muzica și comută intercomul. ― Aici, Dallas. ― Ash. Cred că ar trebui să te uiți la Kane. S-a întâmplat ceva! Dallas se ridică. Ash
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
printr-un chepeng aflat în spatele tejghelei. Mai trebuie spus că lumina e cât se poate de intimă - domnului Claude nu-i place să arunce banii pe fereastră -, iar atmosfera e întreținută de un difuzor la care se aud mai ales melodii vechi, cântate de foști emigranți: Charles Aznavour, Dalida, Enrico Macias sau Georges Brassens. În această duminică, acum, la ora 7.45 seara, Dalida tocmai povestește cum și-a trăit viața à sa manière. Bistroul este arhiplin, Francis și Didier de-
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
și ce haină azi ai fi avut !... NUMAI TU... Toate frunzele se veștejesc Toate fructele, până la urmă, se amărăsc. Orice floare, oricât de frumoasă, Pleacă și ea într‐o zi de‐acasă. Totul se trece și se resfiră Ca o melodie, din flaut în liră... Ca soarele, ca luna, ca‐naltul Dintr‐un ochi în altul. Numai timpurile nu îmbătrânesc, Numai anotimpurile nu se zbârcesc, Numai tu, mamă, vei rămâne așa, Totdeauna, lumină, în cartea mea. Otilia Cazimir (n. 12 februarie
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
lui Bach, bucurie a unui cor de îngeri muzica lui Mozart, iar eroica, dramatica muzică a lui Beethoven culminează cu Imnul Bucuriei din ultima sa simfonie. Melancolie infinită, răscolitoare, dar și tonifiantă, purtătoare spre înălțimi emană muzica lui Schubert, iar "melodia infinită" wagneriană, preluată apoi mai ales de Richard Strauss, exercită magia ființării pure. Bucuria creației Pindar afirma că poeții, dotați fiind cu privilegiul de a primi insuflarea zeilor, pot afla divinele adevăruri pe care muritorilor nu le este dat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
invocând ajutorul cerului, omul a creat rugăciunea, din care a luat naștere poezia tuturor timpurilor. Prin sortilegiul cântului, el întemeiază o neolume pe care să o poată locui: o Casă a Omului. Poezia sublimă a arhaicului (Benedetto Croce) ritm și melodie -, avea caracter incantatoriu, un ritual magic cu rolul de a conjura zeii și stihiile, iar pe de altă parte, de a se insera în ritmurile cosmice, adresându-se esențialelor necunoscute: moartea (Ghilgameș, Miorița), nașterea lumilor (Rigveda), teleologia faptei umane (Bhagavad
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
Doamnă, acest spirit și această putere Care, unindu-ne cu natura, ne dă drept zestre Un nou pământ și un nou Cer. Bucuria este acea voce melodioasă, acea ceață strălucitoare Prin care noi suntem propriul nostru izvor de bucurie ! Orice melodie este ecoul acestei voci, Orice culoare este răsfrângerea acestei lumini. Poezia, scrie Swinburne, este cea care transmută neliniștea în bucurie, nefericirile sale nu erau decât substanța lirică din care imaginația țesea visurile de fericire. În viața sa amoroasă, Goethe pleacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
care se mănîncă cîrnați, se bea bere, și se revine În sală, spre delectare muzicală... De două ori În viață, i-am invidiat pe muzicieni: 1) eram la BÎrlad și trebuia să fac un spectacol festiv. Un cor avea o melodie sprințară și șlăgăroasă. Am aflat cu stupoare că se intitula Partidului! Numai a Partidului nu suna!... 2) aveam o vizionare cu o comedie, la un teatru din Banat: Într-un moment liric al spectacolului, alesem o melodie frumoasă, de Tiberiu
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
cor avea o melodie sprințară și șlăgăroasă. Am aflat cu stupoare că se intitula Partidului! Numai a Partidului nu suna!... 2) aveam o vizionare cu o comedie, la un teatru din Banat: Într-un moment liric al spectacolului, alesem o melodie frumoasă, de Tiberiu Olah. La discuții, cum era pe atunci (1985), un tîmpit se trezește vorbind:„cîntecul ăla n-are ce căuta pe monologul unui infractor (eroul piesei-n.n.) fiindcă se intitulează Spre comunism, În zbor!” E-te, scîrț
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
și muzica parcă încolțea din ea, cuvintele îmboboceau, iar vocea aceea nu mai era o voce de șansonetist, ci venea din interiorul ei, un fel de revărsare a cântecelor închise în fiecare strop de sânge, în fiecare zvâcnet al inimii, melodii venind și plecând din ea în dusul repirției. Tresări dintr-o dată speriată. Dacă toată avalanșa aceea de trăiri ciudate, neobișnuite, nu era doar joc și răsfăț al îchipuirii, nu era doar beție a simțurilor? Dacă miracolul era chiar în ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
te studiază, se uită-n sufletul tău, adânc de tot, și te liniștește, Vali, ceva cum n-ai mai văzut, minunea de pe lume, zău, nu mai sta... Nu-i mai răspunse. Trânti receptorul și se întoarse în dormitor, fredonând aceeași melodie a lui Aznavour. Se hotărâse. Avea să-și pună blugii aceia reiați, cumpărați în Egipt în urmă cu doi ani, în ultima lor ieșire. O bluză albă și cu pălărioara crem se potriveau de minune cu noua ei înfățișare. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
bătrân, cu trei perechi de vâsle sângerii la strapazane. Polileu făcu iarăși o plecăciune și, fără să-i mai privească pe cei doi, porni spre sălcii. Se răsuci cu spatele la ei, își sprijini vioara pe umăr și începu să cânte. O melodie stinsă, întăcută, abia deslușită în clipocitul vălurelelor izbind barcazul. Priviră și ei nedumeriți spre barcaz. Parcă pe ei îi aștepta, pregătit de plecare. Din zidul foșnitor al stufărișului, nu departe de sălcii, începură să iasă, rând pe rând, vâslașii. Salutând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]