14,765 matches
-
cu mâinile astea, le pun pe obrajii tăi care ard, ca să se răcorească. Mă uit în oglindă și mă îmbrățișez pentru toate prin câte am trecut. Dându-mi ochelarii jos, zăresc o pereche de ochi umflați. Te-am făcut să verși lacrimi, te-am făcut să iubești și te-am obligat să faci roata pe vârfuri pe cuțit. Ai fost un evantai de iarnă, o sobă de vară - nimeni nu te-a dorit. Însă acum a sosit vremea ta. Noul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
primiți trei sute treizeci de mii de oameni. Pentru a adăuga emoție, Mao și noul său cabinet iau parte la ceremonia de închidere. Aplaud stând lângă Mao, îmbrăcată într-o uniformă nou-nouță a armatei, verde ca iarba. Când se lasă cortina, vărs lacrimi de fericire. Cum „Manualul Revoluției Culturale” e distribuit în fiecare comună, fabrică, campus sau stradă, mi-am pus temelia conducerii. La ordinul meu, studenți, muncitori și țărani pun autoritățile la încercare. La mitinguri, recit la microfon poezia lui Mao
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
opera s-a terminat. Se lasă cortina, apoi se ridică. Actorii se aliniază. Publicul aplaudă. Zgomotul devine mai puternic. Oamenii de la pază aleargă de colo-colo între scenă și public. Este semnalul pentru urcarea pe scenă a Doamnei Mao. Yu, care varsă lacrimi, se ridică și încearcă să-i facă loc salvatoarei sale. Vino cu mine, Yu, zice Doamna Mao. Hai cu mine pe scenă. Omul este șocat de uimire. Doamna Mao îl ia pe Yu de braț și-l împinge, zâmbind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
o execuție, ca parte a programului de tortură. Zgomot de bocanci grei. Își fac apariția gardienii. Prizonierii sunt escortați la un camion descoperit. Fairlynn nu știe că va fi doar martoră. Crede că asta e ultima ei zi pe pământ. Varsă lacrimi fără să se poată controla și începe să strige numele lui Mao. Își strigă povestea cu el. Un gardian vine și o leagă la ochi cu o cârpă. Fairlynn regretă că s-a deranjat să-i scrie lui Mao
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
ca suspect de comunism. Am fost trimis într-o închisoare din deșertul Xin-jiang vreme de cinci ani. Lui Lucy i s-a spus că sunt mort și s-a măritat cu prietenul meu Du Xuan. Eu... Dan, aș vrea să vărsăm împreună lacrimi în noaptea asta. O să bem din băutura imperială pe care am adus-o de la Beijing. O să ne simțim bine. Uite - cheia mea. Ea așteaptă și își imaginează. Numără minutele. E zece jumătate și Dan încă nu și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
țară și de peste hotare. Face asta de două ore. I-a înțepenit gâtul și o doare încheietura mâinii. Palidă și nervoasă, are o batistă albă, pe care o folosește când și când ca să-și atingă obrajii. Nici măcar nu poate să verse lacrimi false. Se gândește întruna la ceea ce i-a spus Mao. Vei fi împinsă în sicriul meu, bătut apoi în cuie. Nao plânge în hohote lângă mama ei. Cerul meu s-a prăbușit. Jumătate de cer, Nah. Ba nu, tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
acum și atunci. Un poet vietnamez din secolul al paisprezecelea așază păsările pentru vecie la jumătatea drumului, în văzduh. Zilele trec și norii se duc; Chiparoșii sunt verzi lângă altar, Inima, un iaz înghețat sub clar de lună. Ploaia nopții varsă lacrimi de flori. Sub pagodă, iarba face cărare. Printre pini, cocorii-și aduc aminte Muzica și cântecele de demult. În nesfârșirea cerului și a mării, Cum să trăiești iar visul înaintea astrului nopții? Când animalele și oamenii vorbeau cu toții aceeași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
când nu e nimeni atent. Mă rog, măcar acum știm cu cine avem de-a face. — Credeam c-o să fie mult mai rău. Un fel de megaplex industrial. Slavă Domnului că e doar atât. Știi tu. O chestie care nu varsă otravă. O chestie care măcar e pro-păsări. Ar fi fost totuna dacă-l înjunghia. O luase spre ieșirile din fundul sălii. Se opri în mijlocul gloatei fremătătoare și o înșfăcă de braț. —Pro-păsări? Chestia asta? Ai luat-o razna, ce pizdamă-sii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
strigă: Intră. Tot timpul e deschis. Fură-mi și pielea de pe mine. Ce mai contează? O siluetă tremurătoare păși înăuntru - femeia aceea pe care Karin i-o prezentase lui Daniel la dezbaterea publică. Daniel sări în picioare, răsturnând masa și vărsându-și berea pe pantaloni. Un spasm facial îi proclama nevinovăția. Și Mark era în picioare, repezindu-se spre femeie. O luă într-o strânsoare de urs, la care ea, spre uimirea lui Daniel, îi răspunse. —Păpușica Barbie! Unde-ai fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
pe acoperiș până la biroul tatei la scara A. Formau un șuvoi de oameni în două direcții, ca și curenții marini de la geografie, calzi sus și reci jos. Ajunși în sfârșit la tata, chiriașii înjurau „blestematele de lifturi”, după care își vărsau năduful pe automobile, tramvaie, frigidere și așa mai departe. Era clar că, în statul nostru socialist, toate astea nu funcționau, iar dacă funcționau, erau exportate. Cine inventase mașinăriile acelea trebuie să fi uitat câte înjurături există în limba noastră. Țineam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Închid În casă pe amândoi și se duc la Operă. Acolo se joacă Rusalka. Se duc a treia oară pentru că le place de morarul cel bătrân și cum se aruncă În valuri fata lui și cum Înnebunește morarul. Tu ai vărsat de vânt. Te uiți la frățiorul care doarme. Când ai vărsat de vânt n-ai voie să te scarpini. Dacă te scarpini Îți rămân semne. Și iei bătaie cu joarda. Bubițele te mănâncă de nu mai poți și atunci Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
se joacă Rusalka. Se duc a treia oară pentru că le place de morarul cel bătrân și cum se aruncă În valuri fata lui și cum Înnebunește morarul. Tu ai vărsat de vânt. Te uiți la frățiorul care doarme. Când ai vărsat de vânt n-ai voie să te scarpini. Dacă te scarpini Îți rămân semne. Și iei bătaie cu joarda. Bubițele te mănâncă de nu mai poți și atunci Îți lipești fața de geamul Înghețat. Ai descoperit tu că dacă faci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
se fac trucajele. E bucuros că nu te-ai scărpinat și nu vei rămâne cu semne. Adormi Într-un târziu și nici vorbă să mai prinzi eclipsa parțială de lună. În altă ordine de idei, și tovarășul Stalin a avut vărsat de vânt când era mic. S-a scărpinat și are fața plină de semne. La această oră târzie din noapte, el stă la Kremlin și scrie o scrisoare tovarășului Antonin Zopotocky. La Praga. Cu ocazia celei de-a șaptea aniversări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
că-i musai să-l dai, că acum Îi mare copilu’ și se duce Bitancu la școală pe prima clasă și știe toate celea. Serile stă la lampă după ce Onica a muls vaca, „Ho, boală, du-te-n turbare că verși laptele!” și-nvață, el știe la citire și la geografie, la socoteli Îi prost rău, dar de frica joardei Învață socotelile. Ieșind de la școală o apucă pe drumul viilor și pasărea căzută din cer cu aripa ruptă i se așază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
străinătate... pachetele de cafea mirosind a naftalină și săpun, Kent-uri mucegăite după ce s-au plimbat prin toate șifonierele țării și prin toate cabinetele medicale. Îți iei rația. Ulei și zahăr. Îți vine să râzi când treci strada. „Anușka a vărsat deja uleiul”, treci grăbit. Trebuie să ajungi la grădiniță. Fiica ta are serbare. În camera mică, părinții stau Înghesuiți, Îmbrăcați În paltoane. Copilul tău recită Iarna pe uliță, scapă de „Tovarășa Elena Ceaușescu, mamă iubitoare...”. Pe asta o spune o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
în șold, în poziția clasică de atac. —Ai de gând să ne pui și mie și lui Jenny niște vin sau va trebui să ne uităm la tine cum bei? Kieran înșfăcă sticla și turnă vin în două pahare mici vărsând câțiva stropi pe covor. Dar ce s-a întâmplat, nu mai poți ridica tu însăți o sticlă de vin sau te-ai obișnuit cu sclavii de la tine de la serviciu care fac toate muncile neexecutive în locul tău? Asta mă făcu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
o idee prea bună. Dar am crezut că am căzut de acord că nu mă interesează părerea ta, spuse Lisa blând. Așa că este o idee foarte bună. Într-adevăr, asta era o zi foarte proastă. Kieran trânti paharul pe masă, vărsând din nou niște vin, de data asta pe fața de masă. —Bine, dacă insiști. Uite cum stă treaba, Jenny. Eu am acceptat cu foarte mari rezerve să-i fac Lisei pe plac și să încercăm să facem un copil, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
modul serios. Mark, în curând fostul meu soț, considera că e un lucru destul de frivol pentru un adult, așa că nu am luat-o în serios. Ed luă în mână câinele care-și pierduse capacitatea de a da din cap de când vărsasem niște vin pe el. Câte oferte de proiecte ai avut de la petrecere? Am stat să mă gândesc. —Cinci, până acum. Mark ar spune că au făcut-o de milă. — Dar lucrările pe care le-ai expus erau incredibile! Practic se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
poate că nu. Mark se lăsă pe spate. Dar ce putem să facem noi? — E vorba de ce nu putem să facem. Crezi că prietenii noștri vor da o petrecere când vor afla că suntem din nou împreună? Crezi că vor vărsa lacrimi de bucurie pentru că flacăra iubirii celor doi iubiți din copilărie a fost reaprinsă? Încă își revin în urma replicilor pe care le-a avut cutremurul produs de noi. Acum, suntem singurii fericiți din tot grupul. Deci ce vrei să spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
McDonalds. Am atins-o ușor pe Lisa pe braț și i-am zis: —Să intrăm și să așteptăm să se oprească ploaia. Să bem un ceai sau ceva. Nu pot să beau ceai! se răsti Lisa. Mirosul mă face să vărs în momentul de față. Astea fiind spuse, a împins ușile cu putere și s-a dus direct la casă. —Lapte, vă rog, porunci ea. Eu am comandat cafea și m-am dus să mă așez lângă Lisa, la o masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
și a scheunat după ceai. Când i l-am adus, era cu capul pe masă. Acum era momentul să-l avertizez că Lisa știa despre prietenia noastră. Deci ce ți-a zis Lisa când ai ajuns acasă? am întrebat relaxată. —Vărsa când am ajuns acasă. Îi fusese atât de rău, că nici nu se dusese la serviciu, ceea ce mie mi-a convenit, pentru că era prea slăbită ca să fie sarcastică sau ca să mă tortureze cu o listă cronologică a greșelilor mele. —Biata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
Mulțumesc... — Așa că știi toate gradele de îndrăgostire pe care le poți simți. Și-mi amintesc cu claritate că ai spus că credeai că-l iubești pe primul tău prieten. Toată lumea își iubește primul prieten. —Exact! M-am aplecat în față vărsând șampanie pe amândouă. Și atunci cum rămâne cu cineva care are un singur prieten? Maria se tampona încercând să șteargă pata de șampanie. Știu că ți se va părea insensibil, dar cred că-ți faci iluzii în legătură cu Ed. Îmi pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
la asta? am întrebat. O crezusem din prima. Trebuia să îmi dau seama că Harriet nu ar fi făcut niciodată așa ceva de una singură. Nu pentru că are scrupule - pentru că îi lipsește inițiativa. —L-am cunoscut la o petrecere. A mai vărsat niște lacrimi și a rupt o bucată mare de hârtie ca să le șteargă urmele. — Am stat de vorbă. Johnny nu era acolo. Așa că, știi tu, am băut mult, el avea niște iarbă la el... am depășit măsura. Iar eu i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
în jos, îl izbi cu toată puterea de stâlpul pridvorului. Pe loc, sângele sări pe varul alb, roșind peretele, în timp ce creierii copilului zburau în lături. Boierul Preda căzu ca un mal, horcăind, iar Tudora neagră verzuie la față, prinse a vărsa. Mulțimea amuțită se dădea înapoi, căci nu se mai pomenise nicicând așa ceva; se lăsă o tăcere grea. Zloata și spaima înfioraseră toți privitorii. Din depărtare se auzeau vaietele orașului pustiit. Un bărbat ieși din casă și aruncă spre ceata bandiților
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
din gât se mai ridică de un deget: — Mamă, mi-e rău! O ridică pe după umeri și ieșiră amândouă în tinda ce da spre spatele casei. — Un lighean mare și o cană cu apă proaspătă, țipă mama spre slugi. Lavinia vărsa fiere, de două zile nu mai mâncase nimic. Când se liniști, bău cu nesaț apa rece care i se păru nespus de dulce. Se așezară pe trepte amândouă. Mama îi ștergea cu o batistă tâmplele asudate, o mângâia pe păr
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]