13,563 matches
-
totuși, prin simpla așteptare și deschidere către el, cum o arătam, el reprezintă ceva care poate a și venit să modeleze, ca o mână nevăzută, chipul ființei tale și al lucrurilor, sau măcar poate să fie o prezență, cum spunea Creangă, binefăcătoare, chiar dacă a rămas neștiută”.) Nu m-ai căuta, dacă nu m-ai fi găsit. (Trebuie, Într-adevăr, să fi ajuns În prealabil la certitudinea unui anumit rost sau chip al căutării tale, pentru a persevera În căutare.) Dacă vrei
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
să stârnească nu numai invidiile celor din jur, dar și interesele egoiste ale acestora, care vor căuta să profite la maximum de pe urma calităților sale - așa cum se Întâmplă, de exemplu, cu mărul Încărcat de roade, căruia oamenii Îi rup, din lăcomie, crengile; astfel, el nu poate să-și Împlinească, până la capăt, anii rodirii, murind Înainte de vreme.) Cine știe totul nu știe nimic. (Persoana care pretinde că știe totul are, În realitate, ignoranța faptului că, pe măsură ce adâncim cunoașterea, aceasta se complică, implicând tot
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
Încât acțiunile persoanei În cauză devin extreme: astfel, disperatul poate miza totul pe o singură carte, agățându-se și de o infimă speranță, Întocmai ca Înecatul, care se prinde chiar și de un pai pentru a se salva.) Nu tăia creanga pe care stai. (Cel care renunță, de exemplu, la convingerile sale, adică la fundamentele sale psihologice, renunță, de fapt, la Însăși identitatea sa psihologică, În care trebuie să vedem principala noastră rațiune de a fi.) Nu te băga În tărâțe
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
trup firav/ Cu claviatura oaselor distinctă,/ Inima-apăsa pe clape grav/ Și-ncerca să-apară în oglindă// N-am văzut-o, niciodată, dar știam/ Ca-ntr-un joc de-a baba-oarba că-i ascunsă/ (Precum inima salcâmului din geam/ Coșul pieptului de crengi o face frunză)". (Copilărie). Copilăria devine cea de-a doua temă majoră a autoarei, pusă în legătură nu doar cu simțurile, ci și cu înțelegerea și cu rațiunea. Fiind o metaforă-simbol, copilăria se înscrie și ea în rândul metaforelor succesive
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
tată,/ Vei fi mulțumit?/ Iată, vorbă cu vorbă/ Să nu vorbesc am fost învățată,/ Dar, Doamne, îmi făgăduiești/ Că în tăcerea aceasta/ Îmi vei păstra memorate cuvintele,/ Că păsările vor mai ști să se întoarcă,/ Și frunzele vor mai găsi/ Crengile de pe care căzură,/ Că totul va mai putea să învie?/" (Psalm) Presupusul dialog cu divinitatea este, de fapt, o tăcere reflexivă, vocea interioară, devenită și ea mută, fiind supusă, în permanență, degradării trecerii timpului. Din nou, cu ascendență în lirica
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
patru vieți deodată,/ Ne naștem, Doamne, atât de tineri, încât/ Din miile de vieți posibile/ Nu ni se poate pretinde/ Să știm alege doar una./ Animalele unei vieți vânează animalele celorlalte,/ Peștii vieții mai mari înghit peștii vieții mai mici,/ Crengile arborilor îi sunt dușmane și se usucă-n hotare,/ Soarele vieții a patra întunecă/ Soarele-al treilea, soarele-al doilea,/ Soarele prim./ Contrare, viețile se anulează una pe alta -/ Și, nehotărâți încă, și nematuri murim" ( Voi știți ceva) Identificarea cu
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
volum al maturității, Octombrie, noiembrie, decembrie poate promova cel mult, "o atmosferă onirică, de "basm vegetal"97: "Așteaptă să vină octombrie./ Așteaptă să treacă/ tulburea fugă de moarte,/ Ascunsă în fruct,/ Neroada furie a creșterii/ Și coacerea oarbă,/ Așteaptă până creanga/ se leapădă de fructe/ și fiara își uită/ Puiul crescut./ Rămâi în cer,/ Până când ziua/ Are curajul să se umilească,/ Punându-se cu noaptea,/ Spate-n spate,/ Să vadă cine-i mai înalt/ Și noaptea gingașă se-apleacă/ Spre a
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
apare ca laitmotiv al reîntregirii ființei, tema constituind-o mitul androginului, transpus în registru liric: "Oh, numai noi cunoaștem dorul,/ De-a ne putea privi în ochi/ Și-a înțelege astfel totul,/ Dar stăm spate în spate,/ Crescuți ca două crengi/ Și, dacă unul dintre noi s-ar smulge,/ Jerfindu-se pentru o singură privire,/ Ar vedea numai spatele din care s-a smuls,/ Însângerat, înfrigurat,/ Al celuilalt.// Tu vezi numai luna,/ Eu văd numai soarele,/ Tu duci dorul soarelui,/ Eu duc
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
menirea eficientă, iubirea intră în acea ambianță lingvistică în care amânarea este o șansă"102: "Oh, numai noi cunoaștem dorul/ De-a ne putea privi în ochi/ Și-a înțelege astfel totul,/ Dar stăm spate în spate,/ Crescuți ca două crengi/ Și dacă unul dintre noi s-ar smulge,/ Jertfindu-se pentru o singură privire,/ Ar vedea numai spatele din care s-a smuls/ Însângerat, înfrigurat,/ Al celuilalt/ Tu vezi numai luna,/ Eu văd numai soarele,/ Tu duci dorul soarelui,/ Eu
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
alt text blagian, În lan121, este poemul Imn, în care metafora blagiană este transpusă în literă de femeie: "Mi-am așternut un braț de fân în umbra,/ Mai sclipitoare decât lumina, a frunzelor galbene,/ Așezate-ntre mine și soare pe crengile nucului/ Devenite golașe și firave de atâta văzduh./ M-am întins cu fața la cer în iarba uscată,/ Goală de gânduri și de dorințe, fără cuvânt,/ Numai miros, numai auz, numai privire,/ Și-am așteptat să treacă după amiaza./ Lungi ore întregi
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
în care dominantă este puterea imagistică a sugestiei: "Cine-a numit/ Auriu/ Această culoare/ A extazului frunzelor,/ Această triumfătoare/ Țară a nimănui/ Dintre viață și moarte,/ Această beatitudine/ Învăluind în vegetala-i lumină/ pământul,/ Cu mireasmă de fructe/ Dezgolite pe crengi/ În virginală/ Și grea impudoare?// Cine-a îndrăznit/ Să dea un cuvânt/ Celei mai limpezi/ Și-adânci nemuriri/ Spre care curgem,/ Nedemne de atâta speranță,/ Cu toții,/ Printre ciorchini înțelepți/ Și zănatice ramuri subțiri?/ Tăceți!/ Tăceți și-ascultați/ Silabele ierbii foșnind
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
lăsăm să cadă/ Aproape putrede,/ Abia îmbrăcând în carnea lor/ Osul sfânt./ Sâmburul gol desfăcut,/ Ca din veștezi nori luna,/ Poate s-ar furișa spre pământ..." (Să lăsăm să cadă cuvintele) 119Emil Maranu, Arta poetică la români, București, Editura Ion Creangă, 1978, p. 272. 120Ibidem, p. 92. 121 "De prea mult aur crapă boabele de grâu./ Ici colo stropi de mac/ și-n lan/ o fată/ cu gene lungi ca spicele de orz./ Ea strânge cu privirea snopii de senin ai
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
la w.c. Mai dă-o dracului de teamă. Nu vreau să-mi mai fie teamă! Vreau să fac ce vreau fără teamă și rușine. (se plimbă furios, dă cu piciorul în cîte ceva, rupe un smoc de iarbă, rupe o creangă, își scoate cămașa din pantaloni, se vrea liber) Că m-am săturat. Că de aia stăm cu ochii zgîiți în toate părțile. Să nu ne vadă ăla așa... să nu ne audă celălalt, să nu zic aia, să nu fac
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
I 9 PARTEA A TREIA 9 Vă invităm să vizitați site-ul Editurii Junimea, la adresa www.editurajunimea.ro, unde puteți comanda oricare din titlurile noastre, beneficiind de reduceri. Redactor: Viorel Dumitrașcu Tehnoredactor: Florentina Vrăbiuță Editura JUNIMEA, Iași ROMÂNIA, Strada Ion Creangă nr. 14 (Ateneul Tătărași), cod 700320, Iași, tel./fax. 0232-410427 e-mail: junimeais@yahoo.com www.editurajunimea.ro PRINTED IN ROMANIA ** În afară de piesele incluse în acest volum, Constantin Popa înregistrează în opisul său dramaturgic piesa "Alegerea apelor", montată la Teatrul "Victor
[Corola-publishinghouse/Science/1484_a_2782]
-
mai răscoale". Matei Gavril evoluează "de la tradiționalismul senzualizat al versurilor de debut la estetismul întrucâtva prerafaelit al poeziilor de acum"2. Volumul "Glorie" (1969) adâncește simbolul culorii albastre pasiune rece, culoarea vine cu elemente pure, iubita are gâtul ca o creangă albastră, lebedele plutesc pe lacuri înghețate, lumea întreagă este o albastră simfonie. Procesul de estetizare se accentuează în volumul "Pur" (1971). Poetul este obosit, nu mai receptează bucuria existenței, dragostea este înlăcrimată, spațiul este nemărginit ca o durere care îți
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
flori de vișin, iar eu am fost bărbatul." Feericul straniu, fantasticul este de tip poesc: "Mă apropiai cu totul, uitând legile mele/ și orb întinsei mâna și căutai fierbinte/ ceea ce pierdusem; în albele dantele/ zăcea o grămăjoară de albe oseminte." Crengile de vișin, lumina lunii, covorul năpădit de ierburi, moluște lipicioase printre sticle de parfum, ca viziune și trăire, sunt o consecință a sensibilității, a fascinației integratoare în suferință până la moarte. Un romantic bűrgerian, cu mai mult patos tragic și deci
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
anii 1910-1912 în revista "Simbolul", continuând cu poezia ludică până la horele argheziene. Iată-l dadaist: " e în toate-o bicicletă/ în toate-un cavaler/ cavalerul nu regretă/ bicicletele din cer". Devine și eminescian, în formulă soresciană, și îl mimează pe Creangă la modul sentimental: "vei fi nebun după o cupă/ în parc a adormit un sân/ va sparge vinul de ocară, o adunare de destin" sau "Nu știu alții cum sunt/ dar eu când mă gândesc la ploaie, la vânt/ îmi
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Copiii au crescut, își spunea,/ cămășile le-au rămas mici./ Sigur trebuia făcut ceva cu cămășile, cu hărțile Pământului, adică" ("Neliniște"). Versuri facile sunt cuprinse și în "Vârsta sărutului", volum ce se vrea withmanian ca suflu și cuprindere: "Azi toate crengile ard, în explozii de flori/ azi fluviile cântă, azi toate fetele sunt frumoase/ și mi se-ngăduie, trebuie/ să-i spunem fiecărei fete te iubesc!/ abia acum după o așteptare de mii de anii." Gh. Tomozei mai scrie despre cosmos
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Negrepont/ Durazzo Avalona/ Corfu;/ pierdute sunt de o vreme lungă, cât o remușcare/ veștile de un galben canar ale acestor cetăți." Marius Robescu "Ninge la izvoare", Editura Tineretului, 1967; "Viața și petrecerea", E. S. P. L. A., 1969; "Mușuroiul, editura I. Creangă, 1970; "Clar și singurătate", Editura Cartea Românească,1972; "Utopia ninsorii", Editura Cartea Românească, 1975. Dacă Nicolae Prelipceanu și majoritatea poeților din această perioadă exprimă cu nostalgie sentimentul trecerii timpului, Marius Robescu vorbește despre un spațiu fericit, despre o stare de
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
1961; "Magnet", E. P. L., 1962; "Metamorfoze", E. P. L., 1962; "Diamantul", E. P. L., 1965; Tocmai ieșeam din arenă", E. P. L., 1967; "Portretul din Fayum", Eminescu, 1970; "Magie întârziată", comedie, 1970; "Scrieri I-II", Minerva, 1971; "Noru visătoru și amicii săi", Ion Creangă, 1971; Oricine și ceva", Editura Cartea Românească, 1972. Despre "explozia senzorială" din "Țara fetelor" (1938) au scris mai toți criticii, lăudând prima carte a poetei. Numai că nu a mai reușit să se întoarcă la uneltele sale nici după 1960
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Eminescu, 1970; "Atât de grozavă și adio", Editura Cartea Românească, 1971; "Recviem", Eminescu, 1971; "Marea continuare", Dacia, 1971; "Loto-poeme", Albatros, 1972; "Spectacol în aer liber", "O altă monografie a dragostei", cuvânt înainte de Liviu Călin, Albatros, 1974; Între noi copiii", Ion Creangă, 1974. Nina Cassian a scris enorm: versuri, dintre care unele pentru copii, dar și proză. În cele aproape 30 de volume, utilizează o gamă largă de tipuri prozodice și procedee care pleacă de la formule abstracte, poezii de notație, suprarealiste, expresioniste
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
univers în altul, din lumea livrescă în cea cotidiană, fără ca salturile să supere. Simte zeița mării cu toată căldura ei de femeie, așa cum știe de ce secretarul de partid este electrician și tot așa ascultă firesc materia " Visând ca pasărea pe creangă". "Scrisorile esențiale" rămân și frumoase scrisori sentimen tale, de aici și titlul "Nopți cu lună pe Oceanul Atlantic". Iubita va purta un chip mereu inedit, deși se va supune trecerii timpului știu eu cum te-au lucrat durerile și lipsa mea
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
populare, cronicile, atmosfera cultică sunt concentrate într-o formulă de joc gratuit, arghezian, sau în decantări abstracte barbiene. Astfel, poetul vorbește despre întemeierea Moldovei pornind de la întemeierea Romei, implicând motivul biblic al lui Moise, " Capra cu trei iezi" de Ion Creangă și legenda lui Ion Neculce. Bogdan plânge semnificativ, pentru că pe masă vin semne de sânge și pentru că nu-și cunoaște puterea: "Să ne apere întemeierea". În poemul "Oaia năzdrăvană" îmbină mitul creștinesc al vinderii lui Isus cu Miorița, stilul amintind
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
prin cultură, care redescoperă teme cunoscute într-o anumită epocă și pe care le privește detașat, dar și cu un anume romantism revendicat de locul în care s-a născut și format. Structura volumului ne trimite la "Amintirile" lui Ion Creangă și la "Desculț" al lui Zaharia Stancu. Celula familiei, cu tot soiul de rubedenii, copleșită de implicațiile sărăciei, ale despărțirilor, ale morților, cu o morală simplă, fără interiorizări grave, se află la limita măsurii și a echilibrului. Pitorescul balcanic, zâmbetul
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
al reculegerii și al meditației asupra continuității vieții. Rara fericire de primăvară" reia ideea curgerii prin ani, pregnantă în lirica lui L. Blaga: Uităm atâtea! Curgem doar pe legi!/ Crucile celor morți în iarnă, smulse!/ își suie tainic brațele a crengi,/ redevenind copaci, pornind cu frunze". Același motiv îl descoperim și în "Dans de fecioare", în care ni se dezvăluie un dans al ielelor cu chipul de stea, cu trupul de alge, cu părul despletit ca o "zburare de cocoare". Există
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]