13,153 matches
-
Paști Elena Marin Alexe A sfântă-nviere răsuflă pământul, Ce vesel și tandru adie azi vântul. Săgalnic trece cu tainic fior -Hristos a-nviat, vă spun tuturor ! Trezit la viață e firul de iarbă, Bătrânii răspund, murmurând rugi în barbă. Pomii salută cu ramuri de flori, Pe cer nu mai văd nici umbră de nori. Grădinile își pun mantie regească, Ne-mbie arome, de miel și de pască. Copiii se joacă și-s zâmbitori, Natura întreagă e-n sărbători. Miroase a muguri
De Pa?ti by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83296_a_84621]
-
altfel; nimeni nu putea fi socotit vinovat. Noaptea, Michel visa spații abstracte, acoperite de zăpadă; trupul lui Înfășurat În bandaje rătăcea sub un cer jos, printre uzine siderurgice. Ziua, Întâlnea uneori un african, un malian mărunțel cu pielea cenușie; se salutau cu o Înclinare a capului. Cantina universitară nu era Încă deschisă; Michel cumpăra conserve de ton de la Continent, În Courcelles-sur-Yvette, apoi se Întorcea În campus. Se Însera. Michel pășea pe coridoarele goale. Pe la jumătatea lui octombrie, Annabelle Îi scrise o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
pe vine la Întâmplare, În cercul aproximativ format de participanți. În dreapta lui, o grăsană cu părul cărunt, cu ochelari groși, cu un ten cumplit de pământiu, fornăia zgomotos. Puțea a vin; și nu era decât zece și jumătate. Pentru a saluta prezența noastră comună, Începu animatoarea, pentru a saluta Pământul și cele cinci zări, vom Începe atelierul cu o mișcare de hatha-yoga numită salutul soarelui.” Urmă descrierea unei poziții de neînțeles; bețivanca de alături emise un prim râgâit. — Ești obosită, Jacqueline
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
de participanți. În dreapta lui, o grăsană cu părul cărunt, cu ochelari groși, cu un ten cumplit de pământiu, fornăia zgomotos. Puțea a vin; și nu era decât zece și jumătate. Pentru a saluta prezența noastră comună, Începu animatoarea, pentru a saluta Pământul și cele cinci zări, vom Începe atelierul cu o mișcare de hatha-yoga numită salutul soarelui.” Urmă descrierea unei poziții de neînțeles; bețivanca de alături emise un prim râgâit. — Ești obosită, Jacqueline..., comentă yogina; renunță la exercițiu, dacă nu-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
pe care-o merita.” Bătrâna plecă puțin după aceea, vizibil deprimată. Destul de ciudat, lui Michel nu-i era foame, nici somn. Se plimbă o vreme pe coridor, coborî În holul de la intrare. La recepție, un antilez dezlega cuvinte Încrucișate; Îl salută Înclinând capul. Luă o cafea caldă de la automat, se apropie de ferestre. Luna plutea printre blocurile-turn; câteva mașini treceau pe bulevardul Châlons. Avea destule cunoștințe medicale ca să știe că viața Annabellei atârna de un fir. Bătrâna avea dreptate refuzând să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
forma elementară de sferă, izolată În spațiu, chircită În spațiu, strivită de eterna prezență a celor trei dimensiuni. Îngrozite de ideea spațiului, ființele umane se chircesc; le e frig, le e frică. În cel mai bun caz, străbat spațiul, se salută cu tristețe În mijlocul spațiului. Totuși, spațiul se află În ele Însele, nu e decât propria lor creație mentală. În acest spațiu de care se tem, mai scrie Djerzinski, ființele umane Învață să trăiască și să moară; În spațiul lor mental
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
piciorul, dintr-o estimare greșită a distanței, aruncându-i cât colo bicornul lui Napoleon. — Oops, sorry, Napsie, rânji yankeul, ridicând un colț al gurii ca pe o jaluzea stricată, În timp ce un cor de chiuituri mai ceva ca la rodeo Îi saluta măiestria. Fiind luat prin surprindere - reflexele nu-i mai funcționau ca În 1796 -, Napoleon avu norocul să-și păstreze ținuta imperială nealterată, rămânând Încremenit, cu ochii holbați. Semănă astfel involuntar, pentru câteva secunde, cu milioanele de busturi din ghips, răspândite
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
noi. Părea extrem de agitat, iar mustața Îi tremura ca o coadă de veveriță aflată În plină alergare. — Mă scuzați că intervin, dar sunteți singurii oameni pe care-i cunosc aici... A, da, l-a Întrerupt tânărul, ricanând. Azi ne-ați salutat de multe ori cu claxonul. — Vă rog, nu e timp de glume. În mașina mea se Întâmplă lucruri extrem de ciudate. — Mai ciudate decât ce se Întâmplă peste tot? a Întrebat Gioconda, arătând cu un gest larg coloana de mașini paralizate
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
și natural, știrile din trafic, potrivit cărora, În acea zi, În Roma se circula lejer. — Priviți, ne-a arătat Isabella, și semaforul parcă a Înnebunit. Într-adevăr, pe chipul semaforului luminile dansau vesel, ca Într-o discotecă, de parcă ar fi salutat succesul unor maratoniști care izbuteau să treacă linia de sosire cu un ultim efort. Spre deosebire de tăcerea ostilă și Îmbufnată de pe drum, În piață mulțimea izbucnise gureșă. Oamenii redescopereau plăcerea dezbaterii În agora, unde, se știe, se formulau cele mai pertinente
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
și când am blocat-o Înfierbântat În fundul unei debarale, răsturnând mături și găleți, Înălbindu-ne din cap până-n picioare din cauza unei pungi de detergent găurite, am dat peste un chinez mititel, care levita În poziția lotusului, iar el ne-a salutat politicos cu o Înclinare a capului, fără Însă a catadicsi să-și ia picioarele la spinare. „Cu-cu!“, o chemam, lipindu-mă tandru de câte-un perete Îmbrăcat În faianță. „Ca-ca!“, Îmi răspundea câte-o voce dogită din cabină. În
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
al marinei japoneze de coastă, la un ritual de botez În largul Peninsulei Kamceatka. Este văzută trecând prin Strâmtoarea Bering, pentru a pune apoi umărul la susținerea falezelor de gheață care se prăbușesc În ocean. Ecologiștii Își schimbă sentimentele și salută noua orientare a Țâței, care e propusă la Premiul Nobel pentru pace. Insula produce apoi scufundarea unui petrolier căruia-i iese pe neașteptate În față, declanșând un dezastru ecologic fără precedent În Oceanul Indian. „Oceanul Indian??!!“ sare toată opinia publică până-n tavan
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
pe neașteptate În față, declanșând un dezastru ecologic fără precedent În Oceanul Indian. „Oceanul Indian??!!“ sare toată opinia publică până-n tavan. „Cum naiba a ajuns acolo?“ Devenită neagră-tuci din cauza petrolului scurs, insula Înaintează vitejește spre alte meridiane. Membrii comunităților de culoare Îi salută lupta pentru emancipare. Pasagerii fiecărui vapor care trece pe lângă Tit respectă tradiția de-a arunca un obiect cât de mare, care un frigider, care o bucată din pupă, așa că insula ajunge curând la Întinderea unui arhipelag. 17 iulie. Serialul Tânăr
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
cu pricina intra, îmi pironeam ochii pe ușă, iar ea fixa locul în care mă aflam eu. Magnetizată, toată ființa ni se cufunda ca într-o suspensie înmiresmată. Buimăceala asta mă aruncă în eden: surîdeam trecătorilor pe stradă și-i salutam. Nu mai aveam altfel de preocupări. Pentru mine, pulovărul pufos al fetei, ca și lanțugul de la gîtul ei, erau obiecte sacre pe care, ca să mă umplu de har, voiam să le ating. Alunecînd din mîneci, brațele ei subțiri mă înfiorau
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
teșită și cocul înnodat pe vîrful capului, domnișoara Cornelia avea înfățișarea unui șobolan ghebos. În timp ce dînsa se rostogolea în față, mi-am dat seama că întregul sat aflase de prezența mea. Curioși, copiii zîmbeau și, plină de respect, lumea mă saluta. Printre case se revărsase un pîrîu care scurgea în gîrlă valuri tulburi. La întrulocarea rîpelor, pescari improvizați ciurubuiau apa cu crîsnicul. După cum îmi explică învățătoarea, acolo putea să cadă crapul. La participanții mai în vîrstă, acest pescuit se bucura de
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
pentru că ar însemna să rămâi într‑un loc unde nu se află absolut nimic. Părinții Sophiei au abonament la filarmonică. Adesea Sophie merge doar cu mama ei la concert. Mama Sophiei e o frumusețe mondenă, toți o cunosc, toți o salută, bineînțeles numai acolo unde toată lumea se cunoaște. Sigur că n‑are nici un criteriu valoric, își dă cu părerea Rainer, deși n‑o cunoaște decât din vedere; el crede că femeia asta n‑are absolut nici un fel de criteriu și nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
mai simte cine știe ce atracție pentru nevasta de acasă. Cine a fost odată la butonul de comandă al puterii se fleșcăiește rapid când maximum de violență de care are parte este strânsul unor mâini străine, într‑un hotel. Clienții fideli îl salută dându‑i mâna și bătându‑l pe umăr. În plus, mai sunt și bancurile și anecdotele cu agenți comerciali, care sunt foarte gustate. El le povestește mai departe acasă, ca s‑o excite pe Margarethe atunci când scula lui nu‑i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
i aia, fiindcă a fost dintotdeauna în lanț. Nu aspiră spre necunoscut. O țărancă cu hrană pentru păsări în șorț cască gura. Iarba începe să‑și lase sucul, fiindcă simte apropierea verii. Malul apei năvălește spre ei dând să‑i salute, ia te uită, tocmai astăzi când credeam că nu se mai întâmplă nimic. Vietăți zburătoare o șterg în zbor razant, cu vacarm, care însă nu se aude din cauză că motorul mașinii face prea mult zgomot. Paricidul combinat cu suicid se dezumflă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
mână, ca să vadă dacă nu cumva l‑a uitat pe undeva. Ceasul e încă la locul lui. Sophie tace cu toată ființa ei, fără să piardă însă nimic prin asta, nici aici nici în altă parte. Din când în când, salută câte un cunoscut. Dacă mai și schimbă câteva cuvinte cu vreunul dintre ei, se observă imediat o ciudată afinitate. Hans crede că între el și Sophie e vorba de iubire. Această iubire îl face să se cutremure, fiindcă, în general
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
sferă. Se vorbește degajat și plin de încredere reciproc împărtășită despre această formă a geometriei în spațiu. Lumea își ia la revedere gândindu‑se că acum, în momentul despărțirii, ar trebui să se simtă la fel ca atunci când s‑au salutat, doar mai bogați, fiindcă între timp și‑au dăruit multe lucruri prețioase. Lui Hans nu i‑a dăruit nimeni nimic, în afară de Sophie (pantalonii și puloverul) și de mama care i‑a mai cumpărat și ea din când în când câte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
o poznă, e un delict criminal. A fost un act iresponsabil, după cum scrie un ziar. Nu‑i de mirare că nu se găsește nici un responsabil. Sophie a transportat bomba în geanta de tenis. Directorul chiar a văzut‑o și a salutat‑o, totuși nimeni nu îndrăznește să rețină o Sophie Pachhofen și nimeni n‑o consideră capabilă de așa ceva. Adolescenții ăștia mototoli, care n‑au nimic altceva în cap, își plâng hainele distruse pentru că o să mai dureze multă vreme până când își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
de Sophie, luând poarta cu asalt. Lumea de afară amenință să invadeze cu brutalitate lumea de cristal din interior. Invalidul se aruncă înainte (ca ogarul asupra iepurelui), sprijinit în cârje, iar mama vine val‑vârtej în urma lui. Vor s‑o salute pe colegă și pe mama ei și să spună că se bucură de prietenia copiilor și de faptul că aceștia se ajută ca‑ntre colegi și se văd des și în timpul liber. Rainer îi îmbrățișează tatălui schilod șoldurile care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
încredințeze acum numai ei câteva idei de interpretare a Ciumei de Camus, următoarea carte pe care o vor citi împreună. Dar trebuie să rămână între ei. Sophie îi taie avântul, dându‑l la o parte cu vârful degetelor, și‑i salută pe părinții partenerului ei de dans, care o cunosc și se interesează de viitorul ei. Le e dat să audă același lucru despre Lausanne. Li se pare o idee bună și laudă posibilitățile de acolo în materie de sport. Anna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
c-a fost deja zărit, așa că așteaptă, mai aprinde o țigară. Cei trei sunt la doar zece metri, În șir indian: Ungureanul-Manolescul-Necunoscutul. Ungureanu conduce căci, timișorean fiind, e și un pic arădean. Totuși, ajuns lângă Cătă, după ce-i zâmbește, Ungureanu salută, Întreabă: - Unde e ProTV-ul? Pe-aici pe-aproape, nu-i așa? Cătălin e fericit că știe unde e ProTV-ul local. Le zice și lor. Ce face? E bine, păzește intrarea. Turcește. Cu țigara În mână. Dar ei? Domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
cu Sorin, n-o făcuse. Acum știe de unde să mă ia: am fost un elev eminent, olimpic la fizică, nu m-a uitat. Mă așez lângă el, Își mai vine În fire când vede că și dansatoarele mă recunosc, mă salută vesele. Sunt un client de soi, comand imediat ceva scump de băut pentru fete, domnul profesor ce bea? - Aș mai lua un coniac. Se face, deși nu cu mare plăcere de partea lui. Se teme să nu-l pun În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
la vederea lui Leac. E de-a dreptul jovial, cum naiba? Bietul de el, nu Înțelege nimic. Crede că-i ca pe vremuri: stâlcește pe unul În bătaie, ba cheamă și miliția, după un an-doi se văd pe stradă, se salută, ce s-a ales de tine, măi băiatule, ai tăi ce mai fac? Așa și acum: ridică vesel În aer o mână moale, o vântură leneș câteva clipe, probabil a invitație, așteaptă să-i vină cuvintele pe limbă, nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]