14,765 matches
-
atunci, în ajun de Sfântul Gheorghe, în 1669, să te ridici și să arunci anatema asupra domnitorului? Erai în divan. Ți s-a părut că acela era „sfatul necredincioșilor”? Ai aruncat asupra lui Grigore Ghica blestem greu de arhiereu pentru că vărsase sânge nevinovat. A chemat Grigore Vodă atunci patriarhii și te-au judecat, ți-au luat mitra și cârja de păstor și te-au aruncat la mânăstire la Tismana. Cum ai putut să te închizi în chilia din pădure fără să
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
fost că nu i-a dăruit nici o lacrimă răposatului. Măria ta, cinstește-l pe cel ce mi-a fericit zilele cu prietenia lui, pe Șerban Vodă plecat dintre noi și răsplătește-i încrederea ce a avut-o în măria ta, vărsând lacrima de cuviință când îl vei duce mâine pe ultimul drum. Aș dori să-i ai alături pe frații, copiii și nepoții răposatului. Mâine în zori vor veni părinții călugări, îl vor ridica pe voievodul Șerban și l vor duce
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
că-i vede urcând agitați drumul în urma Condamnatului, hulindu-L și cerând crucificarea. Se simțeau deja vinovați de ceea ce urlaseră în urmă cu un ceas în piața pretoriului: „Sângele lui, asupra noastră și asupra copiilor noștri”. Sângele încă nu fusese vărsat, dar ei îi simțeau deja apăsarea, căci altfel unde dispăruse acel sentiment caracteristic sufletelor oamenilor simpli, care sunt pătrunse de simpatie și chiar de milă pentru orice condamnat, oricât de odioase ar fi fost faptele lui? Doar sentimentul vinovăției față de
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
beizadea Constantin și doamna erau atenți să nu le scape nimic. Ștefan era palid și tras la față. Doamna se apropie și-l întrebă în șoaptă: — Ce-i, fiule? Mi-e frică, maică, mi-e frică de-mi vine să vărs, răspunse el abia auzit. Cantacuzinii pun ceva la cale... — Pentru călărași, încrede-te mai degrabă în turc... — Știu, maică, o să fie greu. Domnul îi sărută mâna mitropolitului și-i îmbrățișă pe Constantin și pe Radu, apoi doamna îngenunche în fața lui
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
încercării prin care am trecut, i-am aflat pe Bălăceni credincioși nouă și pe cei pe care i-am ocrotit îndoindu-se de noi. Am spus toate astea, sfinția ta, ca să afle fiii mei de ce a fost nevoie să se verse sânge la Zărnești. Nu-mi plac luptele, este adevărat. Dar mă întorc acum cu domnie nouă iar la domnie nouă dregători noi vor fi. După ce vom fi întâmpinați în București de divan, plecăm cu toată curtea la Târgoviște, dar la
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
prăpastia este lumea aceasta, plină de cursele morții. Copacul, uitați-vă cum îl rod la rădăcină acei doi șoareci, este viața fiecărui om ce se scurtează, ziua - șoarecele alb, și noaptea - șoarecele negru, și se apropie de sfârșit. Balaurul care varsă foc închipuiește înfricoșata rânză a iadului care așteaptă să înghită și să mistuiască pe cei ce iubesc mai vârtos frumusețile și cinstea acestei lumi decât seninul și bunătățile veacului ce va să fie.” Mihai mai aruncă o privire spre palatul
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
în pământul cel fericit al făgăduinței, din robia lumii la mântuirea cerului, din petrecania omenească, în ceata fericiților îngeri. Și ce altă norocire este mai mare decât aceasta? Ce altă adormire mai dorită, decât adormirea morții? Și noi, dacă nu vărsăm lacrimi niciodată, când ruda sau prietenul doarme, ci mai vârtos liniștim, tăcem și ne nevoim ca să nu-i facem vreo supărare, măcar că știm că adormirea este moarte trecătoare, «sfârșitul unei zile» precum zice dumnezeiescul Zlatoust, de ce să le vărsăm pentru
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
nu vărsăm lacrimi niciodată, când ruda sau prietenul doarme, ci mai vârtos liniștim, tăcem și ne nevoim ca să nu-i facem vreo supărare, măcar că știm că adormirea este moarte trecătoare, «sfârșitul unei zile» precum zice dumnezeiescul Zlatoust, de ce să le vărsăm pentru cei morți? Pentru ce să ne întristăm de sfârșitul vieții fraților noștri ce se odihnesc în Domnul, ce se veselesc în slava cerească, ce locuiesc în lăcașurile celor vii? Adevărat, moartea, ca o nemilostivă ce este, au secerat fără de
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
cu musulmanii, a stricat legământul făcându-se vinovat de hainie, și-a dat în vileag răzvrătirea aliindu-se cu dușmanii, iar sluga lui s-a înfruntat în luptă cu credincioșii lui Allah, atunci se îngăduie și este necesar să se verse sângele lui și al neamului său, iar femeile lor să fie luate în robie. Am zis! Mawlana făcu un semn spre discipolul său și ieșiră amândoi. Cei din încăpere își plecaseră capetele, muți în fața înțeleptului coborâtor din stirpea profetului. — Dovezi
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Îi reaminteam că trei oameni apropiați, lîngă care am În ceput viața mea În teatrele ieșene, s-au dus Într-un an, par că... chemați Dincolo, unul, de către celălalt!... Ca să mă Întîrească În convingeri, distinsa mea co legă mi-a vărsat oful ei : În casa În care stă - vis a vis de Spitalul Sf.Spiridon! - a avut, pînă acum, 26 de inundații; mama i-a căzut la pat de cinci ani, ea are săptămîni În care poate merge numai cu ajutorul bastonului
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
acolo? Este El cu ei în tranșee? Trăiesc ei o viață curată de creștin? Sunt pierduți pe pământuri unde conducătorii cei nemiloși ne sunt dușmani. Trăiesc într-o lume de carnagiu și măcel care-L face pe Iisus Hristos să verse lacrimi de căință că a populat această lume. Eu nu spun că nu e necesar. E foarte necesar, dar ce fel de oameni se vor întoarce de acolo? Astfel de oameni vor sta în fața focului, întreținându-și familia, căsătorindu-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
i-a fost sfîrșitul, pricepi? Dacă nu aveam pasiunea asta a teatrului, poate ar fi scăpat. O pasiune vană, ca a unui surd pentru operă! A văzut zeci de prinți înfigînd spada în zeci de regi și sute de conți vărsînd sîngele a mii de marchizi, fără să-i treacă prin cap că o spadă e un obiect tăios! Îl interesa "morala": Na! (Apasă și mai mult mînerul spadei, Charles se clatină cu fotoliu cu tot). TOREADORUL: Isprăvește! (Se crispează de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
am auzit într-o noapte răcnind chestiile astea în dormitorul conjugal) - împiedicându-l astfel pe el, vezi bine, să devină un erou în ochii nevesti-sii și ai copiilor. Câtă mânie! Câtă obidă! Și nici măcar n-avea pe cine să-și verse năduful - în afara propriei lui persoane. „De ce nu-mi pot deșerta mațele - sunt îndopat cu prune până-n cur! De ce m-o durea capu-n halul ăsta? Unde mi-s ochelarii? Cine mi-a luat pălăria?“ Asemenea atâtor bărbați evrei din generația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
astea dezgustătoare și inutile! Și, în loc să vă mai văicăriți din cauza celui care la paișpe ani refuză să mai calce vreodată într-o sinagogă, în loc să vă tânguiți din cauza celui care a întors spatele glorioasei epopei a poporului său, mai bine ați vărsa lacrimi pentru înseși jalnicele voastre făpturi, zău, care molfăie și tot molfăie la nesfârșit strugurele ăla acru al religiei! Evreu evreu evreu evreu evreu evreu! Îmi iese pe nas, epopeea asta a evreilor chinuiți! Faceți-mi și mie o favoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
ea e minunat! Probabil că naziștii sunt o scuză pentru tot ce se-ntâmplă în casa asta! Ah, nu știu, zice soră-mea, poate că da, și se pune și ea pe plâns, iar eu mă simt îngrozitor, căci ea varsă lacrimi pentru șase milioane de oameni sau așa ceva, pe când eu mi le vărs numai pentru propria mea persoană. Sau cel puțin așa cred. Mort după pizdă Ți-am povestit cumva că la cinșpe ani am scos-o din pantaloni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
-ntâmplă în casa asta! Ah, nu știu, zice soră-mea, poate că da, și se pune și ea pe plâns, iar eu mă simt îngrozitor, căci ea varsă lacrimi pentru șase milioane de oameni sau așa ceva, pe când eu mi le vărs numai pentru propria mea persoană. Sau cel puțin așa cred. Mort după pizdă Ți-am povestit cumva că la cinșpe ani am scos-o din pantaloni și mi-am luat-o la labă în autobuzul 107, în timp ce mă întorceam de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
ani pe-atunci, însă tipa avea niște picioare atât de faine, de nu-mi puteam lua ochii de la ele, erau genul de picioare pe care, câteodată, ai surpriza să le vezi cărând vreo fată bătrână cu fața lividă, ciupită de vărsat... Cu așa craci - ei bine, e clar că i-o ștupuia 1... Păi, nu? O adusese acasă, din câte zicea el, ca să vadă și ea cum e „o mâncare evreiască adevărată“. De câteva săptămâni ne tot bălmăjea despre noua casieră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
fructe, i-a mărturisit Doyle - pe care mama îl descrie ca „semănând cu Errol Flynn, și nu numai la înfățișare“ - ce anume băgase, de fapt, în gură. După care, și-a petrecut toată noaptea încovoiată deasupra closetului, vomitând. — Mi-am vărsat și kișkes de la chestia aia! Farsorul dracului! De-aia-ți zic până azi, Alex, să nu te ții de farse - ar putea avea urmări tragice! Mi-a fost atât de rău, Alex - îi făcea o plăcere nebună să-și reamintească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
lui taică-meu, după cinci, zece, cincisprezece ani de la cataclism - că taică-tău, Conu Grozavu’, aci de față, a trebuit să-l cheme pe medicul hotelului, care dormea buștean, să vină la noi în cameră. Vezi cum îmi țin degetele? Vărsam atât de cumplit, că exact așa îmi înțepeniseră, de-ai fi zis că-s paralizată și întreabă-l pe taică-tău - Jack, spune-i, spune-i ce-ai crezut când mi-ai văzut degetele după ce-am mâncat homarul ăla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
vreodată în buzunarul unei mănuși de baseball la varieteul Empire din Newark. Probabil. La Empire sunt la putere pălăriile. Cu vreo câteva rânduri mai în față, un tovarăș de suferință cu vreo cincizeci de ani mai bătrân ca mine își varsă lapții-n plărie. În pălărie, doctore. Oi, mă ia cu greață. Îmi vine să plâng. Nu în pălărie, măi, șvanț, că pe urmă o să-ți pui chestia aia pe cap. Acuș’, trebuie să ți-o pui pe cap și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
năclăit, o bucă americană unsuroasă și un cearșaf absolut împuțit. Pe urmă m-am dat jos din pat, m-am dus la baie și, o să te bucuri să auzi chestia asta, mi-am regurgitat cina. Kișkes, mamă - mi le-am vărsat drept în WC. Nu că-s băiat cuminte? Când am ieșit din baie, Maimuța și cu Lina dormeau una în brațele celeilalte. Bocetele patetice, învinuirile și acuzațiile Maimuței au început imediat după ce Lina s-a îmbrăcat și a plecat. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
nisipie. Aveau aceleași priviri adânci și duse, dar a lui era mai dilatată și mai risipită, ca și cum văzuse mai multe în același interval de timp, și aceeași paloare argiloasă, la Rafael de o asprime sporită, imprimată de cicatricele vechi de vărsat. Și mâinile cu degete subțiri și lungi, cum au cei infirmi din naștere, li s-ar fi asemănat, și siluetele longiline, doar că el era mai înalt cu un cap și îndeajuns de lat ca să-ți închipui că Elenuța ieșise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
nu-i pasă, Mirelo, te speli și ești ca nouă, n-ai decât să mesteci iluzia asta cât umblă după tine disperarea și te ajunge din urmă, și ai da atunci de pământ cu slujba de la cantină în care-ți verși sufletul, până ce într-o bună zi ai să cazi ca un animal de povară gâtuit în jugul lui și deja n-ai mai fi în stare să-ți spui că, uite, muncesc, da’ știu pentru ce, mă descurc și le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
goleai, și privirile-ți tremurau adulmecându-l pe când îl băgai în casă și încuiai ușa. Prin memorie ți se amestecau chipuri și trupuri de bărbați fără nume, care intraseră aici pentru o zi și o noapte, iar disperarea pulsând și vărsându-se-n dorință răscolea în tine presimțirea că el va însemna ceva mai mult. Palmele lui frământându-i fesele parcă ar fi încercat să-i spună asta în singura limbă pe care ar fi înțeles-o amândoi. Nu era totuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
prindă la ușa ei și să-l ia dracu’ de golan nenorocit care i-a mâncat sufletu’ și tinerețea... Își mai treceau vremea și bălăcărindu-se-n felul ăsta când îi ajungeau plictiseala și urâtul mai ceva ca într-o căsnicie. Își vărsau năduful și-și scoteau ochii unul altuia. Velicu se aprindea și se învinețea la față și i se bulbucau ochii-n cap cât cepele. Arăta mai mult ca oricând ca un cocoș țopăind și umflându-se-n pene pe o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]