13,765 matches
-
susținute de întreaga comunitate. Aceste procese îi afectează pe toți membrii comunității, dar efectele adverse nu îi influențeză pe toți în mod egal. Astfel, atât factorii individuali, cât și cei de mediu contribuie la această expunere disproporționată și la susceptibilitatea crescută a unora dintre membri. Giesbrecht consideră că strategiile profilactice focalizate asupra întregii comunități sunt mult mai eficiente decât cele orientate pe indivizii considerați la risc, din cauza faptului că alcoolismul este produs de întregul sistem și, prin urmare, nu poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
și educație necesită resurse. Uneori, copiii sunt puși să cerșească, mai ales în acele familii unde condițiile materiale sunt foarte precare iar nivelul de educație este aproape absent (copiii nu merg la școală, familia locuiește în mizerie, există un nivel crescut al promiscuității morale - toate acestea pe fondul unui consum permanent și necontrolat de alcool). Alteori, familia trăiește cu resurse bănești limitate, din care băutorul ,,ciuntește” permanent pentru a-și procura ,,plăcerea zilnică” - și aceasta în detrimentul altor necesități. Există, în multe
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
sexuală sunt reprezentate de anturaj (52,6%), surse „sigure” (de tipul cadrelor medicale, al asistenților sociali sau al pliantelor și broșurilor - 24,1%), mass-media, dar și experiența proprie sau a unor cunoscuți (15,5%). Acest ultim indicator ne arată incidența crescută a infecțiilor cu transmitere sexuală în rândul copiilor străzii și vulnerabilitatea acestora. Anturajul în cazul lor înseamnă membrii grupurilor din care fac parte, iar opinia cea mai respectată este cea a liderilor, care sunt, nu de puține ori și surse
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
cu HIV și 2,4% au hepatită B și C. 10,9% dintre ei nu știu ce infecție cu transmitere sexuală au avut. Aproape toți cei care au avut o infecție cu transmitere sexuală (97% dintre ei) au urmat un tratament. Incidența crescută a infecțiilor cu transmitere sexuală, comparativ cu situația la nivelul întregii populații, confirmă riscul permanent la care sunt expuși copiii străzii. Este de așteptat ca incidența să fie chiar mai mare, deoarece puțini sunt cei care ajung la un control
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
îi expune în mod nemijlocit riscului. Aceste persoane pe care le cunosc se droghează prin inhalare (57,5% dintre copii cunosc asemenea persoane), fumând (50,7%) și prin injectare (menționată de 47,9% dintre copii). Aceste cifre ne arată incidența crescută a drogurilor, dacă nu în rândul copiilor romi, cel puțin în preajma lor, fapt care este îngrijorător prin aceea că poate conduce la formarea unor stiluri de viață/comportamente cu potențial deviant ridicat. 4,4% dintre copiii romi intervievați declară că
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
stradă și prin dificultatea de a primi un tratament medical. Cele mai frecvente infecții cu transmitere sexuală sunt sifilisul, HIV și hepatita, existând posibilitatea ca incidența să fie mai mare din cauza posibilităților reduse de depistare precoce a acestora. Această incidență crescută ar mai putea fi explicată prin faptul că există o diferență între ceea ce par să știe copiii care trăiesc pe stradă despre infecțiile cu transmitere sexuală și comportamentul lor. Chiar dacă aparent știu care sunt modalitățile de protecție împotriva infecțiilor cu
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
rezultate pozitive asupra sănătății. Beneficiile asupra sănătății asociate cu suportul social includ scăderea susceptibilității la îmbolnăvire, reactivitate cardiovasculară redusă, îmbunătățirea funcției sistemului imunitar, o mai bună adaptare la boală și la recuperarea după îmbolnăvire, rate scăzute ale mortalității, bunăstare psihologică crescută. În primul rând, cel mai bine studiat este efectul suportului social asupra comportamentului sănătos. Oamenii căsătoriți și cei care au copii beau mai puțin, șofează mai puțin, nu consumă droguri și se implică mai puțin în comportamente de risc. Cei
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
situații de regresiune și dependență. Toate sunt expresia intrării în acțiune a „mecanismelor de apărare ale Eului”. Această stare de narcisism poate fi favorizată și de conduita medicului care acordă bolnavului și bolii acestuia o „atenție” și o „importanță” deosebite, crescute, considerându-l un „caz rar”, un „caz clinic interesant din punct de vedere științific”. Bolnavul este vizitat și consultat mai des de medic, i se fac analize sau alte investigații paraclinice suplimentare, se fac încercări terapeutice noi etc. Toate acestea
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
vizitat și consultat mai des de medic, i se fac analize sau alte investigații paraclinice suplimentare, se fac încercări terapeutice noi etc. Toate acestea situează bolnavul „în centrul atenției”, favorizând dezvoltarea narcisistă, mai ales când acesta are o labilitate emoțională crescută și un statut social inferior. b) Rolul terapeutic al narcisismului este un fapt cunoscut, iar medicul îl poate utiliza ca pe un adjuvant psihoterapeutic în tratamentul bolnavului. Importanța deosebită acordată acestuia creează o stare de dependență de medic a bolnavului
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
scris, desen) și a comunicării bolnavilor privesc o serie de aspecte, dintre care cel mai important este limbajul verbal. Referitor la limbaj, remarcăm în cursul observației clinico-psihiatrice următoarele: - vorbire rapidă sau lentă, ezitantă, baraje verbale, voce șoptită sau de intensitate crescută, amenințări și injurii verbale, limbaj moriatic, limbaj afectat, manierist etc.; - vocabular bogat sau sărac, neologisme de factură bizară, utilizarea unor „limbaje artificiale” de factură patologică (glosolalie, pseudo-glosolalie, schizofazie, afazie), stereotipii verbale. h) Investigarea sferei instinctive ne poate pune în evidență
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
anormalitatea sau sănătatea mintală și starea de boală psihică. Fiecărei vârste îi corespund anumite afecțiuni psihice iar această distribuție sau vulnerabilitate este direct legată de caracteristicile psihologice ale vârstei respective. În această privință, trebuie să subliniem faptul că o vulnerabilitate crescută o reprezintă etapele de criză psiho-biologică (pubertatea-adolescența și menopauza-andropauza), când schimbările psiho-biologice sunt deosebit de marcate și extrem de zgomotoase, solicitând în mod particular dinamica vieții individului. Apariția tulburărilor psihice nu este întâmplătoare. Ea se raportează la factorii de dezvoltare/regresiune ai
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
punct de vedere psihopatologic sindromul astenic se caracterizează prin următoarele: a) Iritabilitate: o stare de labilitate emoțională, ușurința cu care se produc și se manifestă afectele, imposibilitatea bolnavului de a-și putea stăpâni sau controla expresiile mimice și comportamentale. Susceptibilitate crescută, reacții de mânie la conflicte adesea minore, Impresionabilitatea crescută, sentimentalism și plâns facil. Aceste manifestări clinice au tendința de a dispărea cu ușurință. b) Slăbiciune: are caracter de iritabilitate cu fenomene de epuizare psihică, apatie, astenie fizică și intelectuală, apariția
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
următoarele: a) Iritabilitate: o stare de labilitate emoțională, ușurința cu care se produc și se manifestă afectele, imposibilitatea bolnavului de a-și putea stăpâni sau controla expresiile mimice și comportamentale. Susceptibilitate crescută, reacții de mânie la conflicte adesea minore, Impresionabilitatea crescută, sentimentalism și plâns facil. Aceste manifestări clinice au tendința de a dispărea cu ușurință. b) Slăbiciune: are caracter de iritabilitate cu fenomene de epuizare psihică, apatie, astenie fizică și intelectuală, apariția oboselii care se instalează ușor, nemotivat și este de
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
capului. Se mai notează variații ale valorilor tensiunii arteriale, labilitatea pulsului, palpitații, dispnee. B.S. Bamdas, distinge în cadrul stărilor astenice, patru forme de tulburări grupate în următoarele: a) hipostenia, constând din predominanța simptomelor iritative; b) sindromul slăbiciunii iritabile, în care excitabilitatea crescută este asociată cu o stare de slăbiciune sau astenie; c) sindromul hipostenic sau de epuizare, în care predomină, pe primul plan, fenomenele de slăbiciune și astenie; d) sindromul asteno-vegetativ și asteno-ipohondriac, în care tabloul clinic este dominat de tulburările neurovegetative
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
creșterea apetitului alimentar). În ceea ce privește formele clinice ale sindromului maniacal, acestea sunt următoarele: a) Excitația maniacală simplă sau „mania verbală” în care accelerarea ritmului gândirii și hiperactivitatea sunt de mică intensitate; b) Mania coleroasă, caracterizata prin reacții de mânie și irascibilitate crescută; c) Mania confuzivă sau incoerentă, înrudită cu sindromul amențial prin caracterele sale de degradare profundă și incoerență în gândire și activitate; d) Mania supraacută sau „furoarea maniacală”, asociată cu abolirea stării de conștiință și stări onirice; e) Hipomania, este o
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
h) Instabilii epileptici. La aceștia se notează o ereditate epileptică, trăsături psihopatice, etilism și TBC în antecedente. Au frecvente tulburări de caracter de tipul nervozității asociate cu violență și crize de mânie, stigmate de degenerescentă fizică, somnambulism, emotivitate și frică crescute. Nivelul intelectual este normal. Manifestă tendință la clastromanie, rup și distrug obiecte, cruzime față de animale i) Instabilii simptomatici. La acești indivizi tulburările apar ca o consecință a unor afecțiuni diferite, de regulă post-infecțioase sau post-traumatice. Ca manifestări clinice se notează
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
formativ-educativi, cu rol primordial; raportul dintre „modelele de educație” și „personalitățile psihopatice”. Este subliniat ca un important factor de risc, prezența și apartenența la „grupele de instabili” caracterizate prin următoarele: - absența unor interese superioare, - atașamentul afectiv al membrilor săi, - sugestibilitatea crescută, - marea receptivitate la influențele negative, - carențele emoțional-afective, - frustrările, - carențele educaționale, - absența unui model sau a unor modele negative, - abandonul familial, - fugile și vagabondajul, - asocierea la grupele delictuale de adolescenți. Din cele de mai sus se poate desprinde faptul că o
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Sunt persoane needucabile și incurabile. Din rândul acestora se recrutează delicvenții și criminalii. Unii dintre aceștia pot avea o inteligență superioară. 9) Psihopații abulici Sunt persoane inerte, inactivi, influențabili, fiind permanent dirijați de alții, ușor de manipulat, datorită sugestibilității lor crescute. 10) Psihopații astenici În această, categorie intră persoanele care au un randament scăzut, o capacitate de concentrare redusă și memorie slabă. Ei sunt foarte atenți la corpul lor descoperind adesea suferințe imaginare, de factură ipohondriacă. Acuză insomnii, migrene, tulburări cardiace
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
stare de slăbiciune a Eului, izolare narcisică cu tendință la autism, dispoziție tristă, depresie. 3) Dezvoltările isterice Acestea se consideră a fi legate de complexele sexuale ale bolnavului fixate încă din copilăria acestuia (S. Freud). Se notează existența unei sugestibilități crescute, tendința la exhibiționism, imaturitate emoțional-afectivă, tendința la forme de conversiune isterică. În psihobiografia acestor indivizi se notează existența unor carențe emoțional-afective familiale în copilărie (absența tatălui, mame care și-au neglijat rolul etc.). 4) Dezvoltările ipohondriace Acest tip de tulburări
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
evenimente psiho-biografice care pot afecta personalitatea indivizilor în sensul mai sus menționat. Rolul esențial în această privință revine structurii personalității acestei categorii de indivizi, „terenului psiho-biografîc” care favorizează dezvoltarea acestor tulburări psihopatologice. Aceste dispoziții maladive constau din următoarele: nesiguranță, suspiciune crescută, stare de tensiune psihică permanentă, psihorigiditate cu tendință la închidere în sine, dificultăți serioase de adaptare, o mare senzitivitate față de frustrări. 22. NEVROZELE Istoric Termenul de nevroză apare în secolul al XVIII-lea în legătură cu studiile efectuate de Vieussens asupra creierului
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
le caută în mod intenționat, voluntar, pentru efectul lor sedativ, euforizant sau dinamic. Această apetență devine, într-un scurt interval de timp, obișnuință tiranică de care bolnavul nu se mai poate desprinde, ducându-l la nevoia imperioasă a unui aport crescut și permanent al drogului respectiv, de a cărei administrare devine dependent. Consecințele utilizării alcoolului sau a drogurilor sunt extrem de nocive și variate pentru individ. Dependența de toxic produce grave degradări ale personalității în plan psihic, complicată cu tulburări neurologice și
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
de vedere psihanalitic, semnificația unei compensări a propriilor „defecte” sau „izolări” sufletești. În ceea ce privesc aspectele clinico-psihiatrice, Fouquet împarte alcoolismul în următoarele manifestări: a) Alcoolismul primar, reprezentat de băutorii obișnuiți sau considerați „antrenați”. Această categorie de persoane manifestă o toleranță crescută și o absorbție excesivă și regulată de băuturi alcoolice, considerând concomitent comportamentul lor ca pe ceva absolut normal. Este vorba, de fapt, de un „alcoolism acceptat” de normele culturale ale unor regiuni care produc băuturi alcoolice (zone viticole etc.). b
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
gestație, nașterea și lăuzia, lactația sunt etape normale, fiziologice care trebuie considerate și înțelese ca atare. Ele însă produc transformări majore, de o mare importanță atât în plan somatic, cât și psihologic, iar riscul apariției unor tablouri psihopatologice este la fel de crescut. Pentru majoritatea autorilor, tulburările psihice legate de maternitate pot fi precoce sau tardive (P. Sivadon), după cum se poate vedea mai jos: a) Psihozele precoce se instalează în primele zile care urmează nașterii. Ele au un debut brusc cu anxietate extremă
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sale persoane în raport cu ceilalți și cu lumea, suspiciozitate cu tendință la formarea de idei prevalente, sentimentul propriei sale insecurități în raport cu lumea și cu celelalte persoane, intoleranță la frustare cu dificultatea de a se putea adapta în situații-limită de viață, agresivitate crescută, orientată către lume, o mare tendință de proiecție asupra lumii sau a altor persoane, a propriilor trăiri cu culpabilizarea celorlalți și recul ulterior asupra sa, tendință la supradominare, incapacitate de suplețe în relațiile cu ceilalți, incapacitatea de a admite opiniile
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sau deciziile altora, intransigență, dominație și comandă, toate aceste aspecte fiind legate de egocentrism și hipertrofia Eului bolnavului respectiv, idei expansive de dominare, reformă socială, istorică, morală, religioasă sau științifică, o mare forță psihică manifestată printr-o hiperactivitate și mobilitate crescută. Din cele de mai sus se desprinde marea bogăție a structurii personalității premorbide a bolnavilor deliranți, precum și dificultatea extremă de a putea trasa o graniță netă între „normal” și „patologic” în cazul acestei structuri a personalității, în care „normalul și
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]