13,489 matches
-
cuvântul lui Avraam. Dedesubt era o relatare a evenimentelor din acea după-amiază de la Muzeul Israelului. În ea se spunea că poliția israeliană îl arestase pe șeful teroriștilor, Akiva Shapira, suspectat a fi liderul Apărătorilor Ierusalimului Unit. Mai mult încă, spunea purtătorul de cuvânt al poliției, strânseseră dovezi cum că Uri Guttman și Maggie Costello fuseseră și ei în vizorul unei celule radicaliste israeliene având legătură cu militantul căutat Salim Nazzal. Maggie deschidea un articol după altul. Erau coloane și dezbateri nesfârșite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
CU RUFE MURDARE (rol dublat eventual de cealaltă FETIȘCANĂ) MAMA RECRUTUL I, RECRUTUL II, RECRUTUL III, RECRUTUL IV, RECRUTUL V etc. MAJORDOMUL VIZITATORUL MARAT UN POLIȚIST UN MAȘINIST MAESTRUL DE CEREMONII Alți mașiniști, sufleori, plasatoare, garderobiere, orchestranți, Danton, Robiespierre, regele, purtători de cocarde, lachei, arlechini, dansatori, bufoni, trompetiști, toboșari, măști, figuri, spectatori, lume, lume, lume, păsări. Regizorul poate renunța la unele personaje. Regizorul poate compune personaje noi. Regizorul poate înlocui orice replică și poate renunța la orice replică. Regizorul poate renunța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
se aud și dincolo de scenă, undeva prin culise.): Nouă! TOȚI (Cu voci din sală.): Zeceee! (În acest moment toate ușile teatrului se deschid; lumini orbitoare se aprind pretutindeni; pe ușile teatrului, din spatele spectatorilor precum și prin deschiderile laterale pătrund fastuoase cortegii, purtători de cocarde tricolore; trompetiști, dansatori, lachei cu imense tăvi cu pahare de șampanie, arlechini, acrobați, muse, ROBESPIERRE, DANTON și MARAT, regele însuși agitând în mână Constituția, etc. etc. etc.; sunt aruncate în sală, de sus, confetti, serpentine și artificii, fanfara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
gândul că În jurul meu se punea la cale ceva rău, un rău la care, fără să știu, eram, poate, părtaș, trebuia să mă mai trezesc amestecat și Într-o bizarerie cu comori, masonerii și femei misterioase, prevăzute cu secrete la purtător, posesoare de mătuși, unchi, bunici și alte rubedenii excentrice risipite prin Europa și America, având, la rândul lor, biografii senzaționale, inventate parcă de scriitori În pană de inspirație realistă. Sincer, nu credeam o iotă din fantasmagoria franco-română debordând de substituții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
spună Zoran, după numele unui erou sârb din nu știu ce război, despre care citise el Într-o carte ori pe care Îl reținuse dintr-un film, ceva de genul ăsta... Ca de obicei, domnul chimist cu antecedente militare avea zâmbetul la purtător, că m-am și Întrebat: oare când se duce să facă nani și-l deșurubează, Îl Împăturește și-l pune sub pernă, ca să-l aibă la Îndemână pentru orice eventualitate? Și cum naiba dădea ăsta ordine autoritare subordonaților? Rânjind? Surâzător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
trunchiuri roșietice de pin Înșiruite pe un mal Înverzit și petele strălucitoare lăsate pe iarbă de Îmbrăcămintea Împrăștiată acolo de niște țărăncuțe, care stăteau goale-pușcă În apa mică, hârjonindu-se și țipând, ignorându-mă cu totul, de parcă aș fi fost purtătorul imaterial al amintirilor mele actuale. Pe cealaltă parte a râului, o mulțime densă de fluturi masculi, albaștri, mici și strălucitori, care chefuiseră pe abundentul noroi călcat În picioare și pe bălegarul de vacă prin care mi-am târât tălpile, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
cu dumneavoastră.“ (Îi explicasem, între altele, în plimbările noastre, unde se află Biblioteca.) „Am regretat că nu v-ați orientat cu răspunsurile. Cine știe, poate acum făceați altceva... Puneați de-o gazetă, poate mai sus în cinematografie, de ce nu și purtător de cuvânt pe undeva. Îmi amintesc că le zăpăceați bine. Cuvintele...“, zâmbi, ridicând din umeri, cu privirea aceea plină de mesajul lui „Tu ai vrut-o. Noi am încercat!“. Acum, în fața „Tic-Tac“-ului, privea concentrat prin vitrină în interior și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
mărturiile supraviețuitorilor nu răzbat încrâncenare, ură, ton vindicativ. Sunt relatări făcute pe un ton blajin, înțelegător parcă, aproape neutru, ca și cum ar povesti un film sau o piesă de teatru. Și iar mă conving de faptul că sufletul românesc nu este purtător de ură, nu este setos de răzbunare. În cuvintele omului de rând nu există acele sintagme ale ferocității, ale vindictei perpetue. Cuvintele sunt mai degrabă ale iertării, ale împăcării, ale resemnării. Un mare dar al sufletului românesc, dar, în egală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
piață, într-o devălmășie de trupuri și umbre năboite de peste timp, încât nu mai știam dacă vorbesc cu vii sau cu morți, dacă poveștile lor sunt de acum sau vin din pământul în care fuseseră îngropate, odată cu strămutarea vechilor lor purtători din această Lume. Erau eterni, țărani amărâți, împovărați de timp și de neliniști, schimbându-și, în nopțile lor de așteptare și pândă, trecerile dintr-o lume în alta cu firescul nepăsării cu care veneau și plecau zilele, anotimpurile, vremurile. Sentimentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
vine și așa cuget, că ce bine ar fi să mor în biserică, dar, nu sunt eu vrednic de așa moarte.”. Nu va muri deloc singur, cum se temea, dimpotrivă, trece dincolo înconjurat fiind de un întreg sobor de credincioși, purtători ai luminii învierii și tămâiat de preotul slujitor, cu tămâia dreptei credințe: „Pe bunul meu tată, care avea teamă câteodată să nu moară fără lumină, îl învrednicise Dumnezeu ca nu numai o lumânare să ardă la capul lui, când i
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
impresia că vede un compas desenând pirueta îndrăzneață a unui semicerc și gândul se avîntă: De ce înainte de a muri, Panaitescu n-ar fi făcut și el parte din echipă? Întâmplarea sau calculul hotărâse ca el să fie prima victimă. Devenise purtătorul mobilului secret și, în mod inevitabil, tot ce se petrecuse ulterior trebuia raportat la persoana sa. Ori, în asta consta desigur greșeala. Dacă înaintea lui era exclusă Valerica Scurtu de exemplu, probabil că Panaitescu și-ar fi lipit umărul de-
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
al viitorului propriu. Factorul spiritual este absurd în raport cu lumea: lumea nu poartă necesitatea adevărului, lumea nu poartă necesitatea a nimic. Omul nu este necesar lumii. Factorul spiritual este un principiu care orientează lumea în funcție de starea de dispariție obiectivă a omului, purtător de trecut și creator de certitudini, pe care le numim cunoaștere. Manifestările cunoașterii încearcă transfigurarea energiei obiective care alcătuiește lumea în energie subiectivă de substituție, încearcă actualizarea punctului ideal al viitorului conceput în prelungirea lumii. Miza este morală, pentru că orientează
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
într-o zi, crearea unui carnet de alegător, în care președintele adunării electorale, după ce ar verifica, înainte de introducerea în urnă, votul exprimat, ar urma să noteze, spre a-i servi în orice situație legală, atât oficială cât și particulară, că purtătorul votase cu partidul cutare sau cutare, Și fiind adevărat și verificând-o, sub cuvânt de onoare semnez 1. Dacă un astfel de carnet ar fi existat deja, dacă un legiuitor conștient de posibilitatea uzului libertin al votului ar fi îndrăznit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
care suntem ceva îi va stropi și pe ei. A doua zi se confirmă zvonul, camioanele pentru curățenia orașului n-au ieșit pe străzi, gunoierii s-au declarat în grevă totală și au făcut publice unele revendicări salariale despre care purtătorul de cuvânt al primăriei se grăbi să afirme că sunt total inacceptabile, și cu atât mai puțin în acest moment, spuse el, când orașul nostru se confruntă cu o criză fără precedent și cu un deznodământ extrem de problematic. Pe aceeași
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
cereau la început sume mici și obiecte de valoare mică, apoi sumele începeau să crească și s-a ajuns chiar la autovehicule. Cînd victimele încercau să întrerupă orice legătură, femeile reținute apelau la amenințări și șantaj”, a declarat Cristian Ciocan, purtător de cuvînt în Poliția Română. Deci de ce au fost săltate cu mascații - și de ce era nevoie de mascați ? Pentru vrăjitorie sau pentru șantaj ? Pentru vrăjitorie ar fi cam greu, căci nu este „ilegală”. Pentru șantaj însă da, este cu totul
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Iar sărbătoarea, sărbătorescul au fost dintotdeauna antidotul ostilității, piua țipată unei realități nu tocmai prietenoase, leagănul dulce al ospitalității protectoare ; la limită, o fugă bine tem perată și legitimă de un cotidian invadator. În acest peisaj, grătarul este sărbătoarea la purtător. Îl faci cînd vrei și (aproape) unde vrei. Și, mai ales, cu cine vrei. Grătarul mai este apoi o sărbătoare care oferă o „egalitate de șanse” în fața nevoii de piua, adică este corect genderizat : la grătar, femeia poate să spună
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
cîștigat Libertatea Cuvîntului, dar nimeni nu a inventat încă o lege care să o poată garanta ca atare, iar Bruxelles-ul este neputincios în această privință. Partea plină a paharului este însă faptul că această Libertate se află încă la purtător și poate fi exersată de fiecare dintre noi în măsura în care își găsește un aproape deschis să practice și el aceeași Libertate. Mai mult, presa există și ar putea să-și exercite și ea rolul de gazdă a comunicării, iar societatea civilă
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
sunt niciodată siguri că spiritul a plecat și de aceea accesoriile și costumele șamanice abandonate în pădure lângă mormântul stăpânului lor defunct inspiră o anumită teamă. Robă a spiritelor, costumul este în egală măsură o armură care îl protejează pe purtător contra săgeților trimise de spiritele malefice ambuscate pe drumurile din lumea de dincolo, pe care costumul o poartă simbolizată în broderiile de pe pieptar, de pe tichie și de pe mâneci. La unele grupuri de pe Ienisei mânecile sunt divizate în trei părți de
Costumele ?amanilor ?ungu?i by Dan Cristian R?caru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83573_a_84898]
-
Voluptatea de a da curs unei soluții proprii este imensă, chiar dacă la capăt te așteaptă eroarea. Mergem, mergem dar ar trebui să mai și ajungem. Sensul vieții merită să fie... ziditor. Ne luminăm în ochii altora. Un scriitor adevărat este purtătorul de cuvânt al conștiinței sale. Fără taine, am radiografia sufletul ca pe plămâni. Prieten îți este acela în fața căruia îți poți etala fără jenă întreaga gamă de imperfecțiuni. Idealurile mici pot aduce satisfacții imediate. O țintă trebuie să ai la
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Judecății de Apoi. Geniul - o adolescență incurabilă. Misiunea geniului e să se exprime. Indiferent de mofturile și de lipsa de receptivitate a contemporanilor. Misiunea geniilor e să înalțe ștacheta contemporanilor și a urmașilor. Geniul rămâne o taină chiar și pentru purtător. Geniile sunt asemenea vulturilor. Văd bine numai de la mare distanță. Geniul transformă timpul în destin. Dumnezeu dă genii popoarelor, dar nu răspunde de valorificarea lor. Dezolant e când speranța vie e glorie moartă. Pe unii creatori timpul i-a stors
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
speranței cu disperarea. Arta polemizează misterul vieții. Universul încape într-o carte, iar cartea într-un buzunar. Promovată în literatură, minciuna devine ficțiune. Scrisul ar putea să dea un sens neantului. Uneori, singurul martor al istoriei este arta. Artistul - acest purtător de cuvânt îndeosebi al destinelor fracturate. Unii artiști par niște bieți îngeri avortați. La Dostoievski, drumul de la povestire spre adevăr trece prin predică. O parte a artei moderne se prelinge din oboseală. Filosofia înnobilează albia lecturii. Și arta a început
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
Și în artă s - a schimbat proporția dintre grosier și suculent. Muzica - o compensație, poate, pentru raiul pierdut. Până la un punct, destinul creației se află la mâna receptării. Postmodernismul - un clișeu împotriva clișeelor. Se înmulțesc în proporție geometrică veleitarii și purtătorii de fumuri culturale. Arta este încă generatoare de substanță activă. Pentru scriitor, coala de hârtie are valori magice. E ca un medium. Arta incită la un dialog fertil. Chiar dincolo de bariera timpului. Actul creației poate duce până la suprimarea durerii de
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
decât în parodiile altora. Nesupus pasiunii ori presiunii, omul nu este capabil de performanțe. Ce poate fi mai dureros decât să te vezi brusc debarcat dintr-o legendă? E greu să scrii pentru astăzi, d-apoi pentru mâine. Artiștii acești purtători de ciumă ... profetică. Inaccesibilul poate fi tifla, dar și resort. Nu mai avem timp de meditație decât la budă. Câți reușesc să-și tăbârcească monumentul din cimitir până în piața orașului? Primul contact cu viața este atât de cumplit, încât toți
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
de previziunea lui Einstein, care avertiza omenirea că la patru ani de la moartea albinelor, "va dispărea și omul?" Totul este posibil, fiindcă totul este imposibil. Mai ales, cine nu a auzit de sfârșitul sfârșitului ...!? Nici orgoliul internetonauților, nici cel al purtătorilor microcipului "de tip 5D", nici alte invenții nu modifică credința autorului că viața este o taină a naturii nepătrunsă de mintea omenească, sau poate, cum spunea undeva Nicolae Iorga, o erată la legile lui Dumnezeu. La vida es sueño naște
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
în legătură cu acest nume un lanț de consecințe firești pe care matematicienii le numesc simplu "derivate". Deci, i-a venit în minte un nume aproape șters din memorie, pe care nu l-a pronunțat, la care nu s-a gândit, cu purtătorul căruia nu s-a mai întâlnit de când hăul și pârăul; numai că, simpla amintire a acestuia, îl luă cu călduri. Ca să se răcorească, nefiind nimeni în jur, i-a venit să chiuie a pagubă din toți rărunchii, de mai multe
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]