14,765 matches
-
spus, de aflat, de pus În ordine. Vei fi plin de puterea iubirii care rabdă la nesfârșit, capabilă să te scape de animalul suferind care erai până de curând, care mănâncă, bese, se cacă, se împerechează, își consumă crizele periodic, vărsându-și mizeria pe partener. Vei lăsa în urmă orice slăbiciune, nemaivăzând nimic în fața ochilor, în afara unui trup și a unui chip, rămânând perfect lucid totodată, conștient că nu poți iubi această zidire mai mult decât pe Ziditorul ei. O disperare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
joaca cu peștele și s-ar putea să nu-l mai lase-n pace până nu și-o cere iertare moșului cu dinți de tablă, care se lasă escrocat cu tichet și chitanță de găinarul ăla, pentru ca apoi să-și verse năduful pe el, pe Rafael... Cât s-a mai lăsat bătrânul prostit și îmbrobodit din toate părțile, de șefi, la slujbă, de nevastă, de poliție, de registratură, de Oficiul de pensii, de dentistul care i-a pus dinții ăia de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
de fier în gură, și uite că a strâns cureaua și a plătit. A fost mereu cu datoriile la zi. Asta i-a întărit mândria și credința și l-a golit de vlagă, umplându-l de un năduf care trebuie vărsat pe cine se nimerește... Rafael stătea nemișcat, lungit cu mâinile sub cap, cu ochii larg deschiși spre albastrul incandescent - transparența adâncă, impenetrabilă, care pleacă din tine și se întoarce și o simți ca un abur, o mireasmă, un duh, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
blugii negri soioși și hărtăniți și-n cămașa cărămizie antijeg, care flutura pe el ca pe o sperietoare de ciori. Statura lui atletică, întrucâtva, emana o duhoare irespirabilă, de ocnă, și căpățâna rasă, colțuroasă, și obrazul supt, cenușiu, ciugulit de vărsat, îl fac pe celălalt să clipească des, frământându-și pumnii în buzunarele adânci. Ai zice că-i e frică, deh, lui Rafael parcă nu i-ar veni să creadă. De cine dracu’ să-i fie frică? Poate cel mult de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
ar liniști până într-atât că n-ar mai simți nevoia să asude cu bulanul. Dacă milițianul e bun doar să se pișe pe el, sărmanei femei nu i-or mai fi rămas decât orfanii ăștia pe care să-și verse focul ăla marele. Cât de focoasă și drăcoasă, aulică-aulică, io v-am făcut, io vă omor, încă-i sunau vorbele ei în cap, în timp ce încerca să și-o închipuie trăgându-și fermoarul blugilor și lăsându-i în vine. O imagine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
Ceasuri în șir nu s-ar mai fi dezlipit de la fereastră, uitându-se după mașina lui, și nu-i mai venea să iasă din casă fără el. Ce ușurare mare când apărea, în sfârșit, și avea pe cine să-și verse oful și năduful, spaimele și obsesiile ei de doi bani, pe care de bună seamă că Velicu le știa de-a fir a păr, nu doar pentru că îi împuia capul cu ele, ci și pentru că el le sădise în ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
nas cu un hohot cumva sinistru, mustind de cruzime. Sunt o mincinoasă. D-aia te-am mințit. Sunt mincinoasă și perversă, și curvă, și cățea, și profitoare, și cum mă mai făceai când aveai draci și trebuia să ți-i verși pe mine. La ce dracu’ mă mai căutai dacă mă vedeai cum sunt? Acum dă-ți cu pumnii-n cap. Am să-ți fac un copil. Copilul tău, deh, ai să-l iubești, o să-ți semene... O s-o lași pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
Petrișor. Păi, nu te gândi, finuță, că trecuse și ea prin greutăți din astea, și uite c-a ieșit la lumină și a avut noroc și-o să-și refacă viața... Nășica, deh, moldoveanca asta blondă-spălăcită și coșcovită, cu urme de vărsat pe obrajii supți, mai mare cu vreo trei ani decât tine, Mirelo, și n-ar arăta ea chiar rău așa înaltă, slăbuță, băiețoasă, da’ te-ar prinde mirarea ce gusturi au și italienii ăștia... Nimerise bine în ajunul Crăciunului ăluia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
măsuței. Rafael parcă ar fi pândit, cu gura întredeschisă și cu ceașca de cafea ridicată-n aer. Parcă ar fi stat pe picior de fugă. Nu e glumă, deh, să te lupți cu animalul ăsta... Ăsta da sport, și berea vărsându-se din pahare și o sticlă căzând de pe masă, prinsă din zbor de Milică, Ghiocel, fi-ți-ar căpățâna a dracului de javră băloasă... Culcat! Culcat! Culcat! Unde naiba să se mai culce? Poate doar în patul cu așternuturile răvășite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
ia, ce m-o mai aștepta și io n-am cu ce să mă duuuuc la ia, ohhh... Frântura de bocet îl face pe Adrian să se scuture frisonat. Îmi vine rău, bă, nu te mai văicări. Îmi vine să vărs. Ține: o sută de mii. Pentru-o palmă, cred că-i destul. Să-ți fie primit și ție, și lu’ mă-ta. Mărgărit băgă banii în buzunar, încuviințând mut. Ușor aplecați în față, cu coatele pe masă, el și Rafael
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
și n-a mai avut încotro și s-a lipsit de copil și l-a dat, de și acuma-i vine să-și rupă carnea de pe ea când și-aduce aminte, la care el îi dă peste mână și-i varsă paharul cu bere, și că bine zici, Mirelo, după ce că nu suntem sănătoși la cap, mai turnăm și băutură în noi, gaz pe foc carevasăzică... Chiar nu-i arde și n-are chef Rafael de declarații și explicații din astea tardive
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
tot ce-am putut ca să-ți fie bine... Stătea pe pat între fiu-său și taică-său, întorcându-și obrazul împietrit de la unul la altul. Se cuvenea să nu uite, vezi, că și altă dată o ajutase. Se sacrificase, își vărsase sângele, Mirelo, nu mai știi cine pe cine ajută când ne agățăm ca disperații unii de alții ca să scăpăm de înstrăinare. Mugurel îi povestea lui tataie cum că pe Petrișor l-a dat mama la niște străini bogați. Am scăpat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
înaltă și un pic bombată a lui Licavkin. Nici chiar propria lui mamă pe care a denunțat-o N.K.V.D.-ului din Chișinău pentru comentarii defăimătoare la adresa partidului. Biata femei nu găsise în tot orașul ouă pentru tortul aniversar și își vărsase năduful acasă, în fața băiatului ei. "Așa ceva nu s-ar fi întâmplat dacă era administrație românească." Ridicată chiar în ziua când el împlinea douăzeci și șase de ani, unicul lui comentariu a fost: "O merita. Și-a făcut-o cu mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Știa ce spune, văzuse asta cu ochii lui atunci când maică-sa, nemțoaică căsătorită cu un irlandez, fusese torturată de câțiva "Black and Tans".144 În timp ce asculta pe tânărul gestapovist cu aspect plăcut și foarte îngrijit, simțise că îi vine să verse. Atunci când ieșise din sediul Gestapo-ului, dintr-o mașină oprită la marginea bordurii coborâse un individ mătăhălos, înalt de aproape doi metri. Gâtul gros, bovin, susținea un cap mare și osos. O cicatrice adâncă ce se desena repulsiv pe obrazul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
pe Crăița să se îmbete așa. Arm rămase în salon lângă fiica ei, care dormea. Fața ei, de păpușă de porțelan, era transpirată. Arm își înmuie o batistă în puțină apă rece, o stoarse, apoi îi șterse cu grijă fața. Vărsase pe ea, era murdară. Arm o privi cu tristețe și milă. Câtă frică o fi fost în sufletul ei, câtă spaimă... Crăița deschise ochii. Dormi, mam, stau cu tine până când te trezești și apoi te iau acasă. A trecut, ai
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
de orezprin trapa deschisă a fuselajului; din cauza curentului, pielea de pe obrajii Margaretei fremăta ca un drapel. Săriseră - și programul deveni din nou extrem de complex. Vizibilitatea bună cerea descrierea extensivă a câmpurilor și satelor din depărtare, cu râul subțire și sclipicios vărsându-se într-o cascadă domoală, cu pădurile deasupra cărora zburau insecte și păsări mărunte, nemaipunând la socoteală faptul că aceste imagini pretențioase trebuiau corelate în fiecare clipă cu poziția în veșnică mișcare a parașutiștilor. O vreme, experiența decurse normal. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
și ea se ura, căci, pe lângă motivele evidente, mai avea destule motive intime să fie nemulțumită. Nimeni nu știa că poseda două degete suplimentare la piciorul drept și o aluniță verzuie, urât mirositoare, la axila stângă. Toate acestea i se vărsau în cap de fiecare dată când făcea duș și se privea în oglinda ușor aburită, care nu-i arăta clar întregul trup, dar i-l descria destul de bine. Ridica brațul drept; pielea îi fleoșcăia și-i trimitea miros de Dove
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
Revelionul? - Acasă la mine. Ai mei pleacă la Călimănești. Odată cu apropierea sărbătorilor, profesorii se relaxară, prezențele nu mai deveniră obligatorii, iar cuvântul „colegi” căpătă din nou o semnificație abstractă. Cerul scutura o măzăriche deasă ce ricoșa pe asfalt ca și cum cineva vărsa peste oraș o pungă cu biluțe de gheață. Dar nu veni nici așteptata zăpadă, nici zloata nesuferită de la începututl iernii. În timpul nopții, pământul se usca la loc și dimineața începea din nou să plouă cu bile, cam până pe la prânz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
și cele două fete nu avuseseră nici o părere divergentă. Se înțelegeau de minune, toate mergeau strună, însă asta nu le-a împiedicat să se certe groaznic în noaptea de 31 decembrie spre 1 ianuarie. Șampania a pocnit și s-a vărsat pe covor. Elena a căzut în genunchi, împroșcând printre dinți fărâme de tort. A luat sticla, dar a scăpat-o iar. Ioana a avut o clipă de luciditate la gândul că mizeria va trebui să fie curățată până mâine la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
pe curent), și avea o siluetă cel puțin drăguță, cu linii suple și delicate, deși mi se pare că avea pantaloni largi, cu lanț. M-am ridicat. Când m-am ridicat, am atins doza de Tuborg cu piciorul și am vărsat-o pe jos. Am înaintat cu lumina în spate și cu ditamai silueta greoaie proiectată peste fată, acum eu eram vrăjitorul, și mai că nu-mi venea să cred, am spus ceva, un lucru care m-a înroșit, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
un loc ne-am oprit la un șipot, făcut din jumătatea da scoarță a unui copac, și cu paharul meu de inele de nichel am băut apă. Adela, după ce bău, cu ochii pe jumătate închiși, umplu paharul din nou, îl vărsă, îl umplu iarăși și mi-l întinse. Dacă n-ar fi vărsat întîiul pahar, ar fi dat dovadă de creștere rea, și dacă ar fi pus și vreo intenție sentimentală, ar fi dat dovadă de vulgaritate. Și, totuși, m-am
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
scoarță a unui copac, și cu paharul meu de inele de nichel am băut apă. Adela, după ce bău, cu ochii pe jumătate închiși, umplu paharul din nou, îl vărsă, îl umplu iarăși și mi-l întinse. Dacă n-ar fi vărsat întîiul pahar, ar fi dat dovadă de creștere rea, și dacă ar fi pus și vreo intenție sentimentală, ar fi dat dovadă de vulgaritate. Și, totuși, m-am simțit profund jignit de procedarea ei, ca de un gest făcut anume
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
dat importanță acestui fapt, dar m-am hotărât să-l pândesc mai îndeaproape. Și într-o recreație, când scriam pentru ora de caligrafie, și fără să mă laud, scriam frumos pe atunci, și când Grigorescu a trecut și mi-a vărsat sticluța cu cerneală pe caiet, am sărit din bancă și l-am luat de gât. Din doi pumni l-am pus jos și am început să-i cărăbănesc pumni pe unde nimeream. O jumătate de clasă era pe bănci și
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
odihnească, e mort de mult timp, îndrăznise să ridice ochii la Olga, ba încercase într-o recreație să-i dea o felie de pâine cu unt. Pentru mine, ce-mi spusese Țuți, plus chestia cu cerneala pe care mi-o vărsase pe caietul de caligrafie, a aprins focul. Vechea ură pentru fiul bogătașului a izbucnit spontan, și dădeam în el orbește, fără milă. Băteam în el cu ură, încât cravata și cămașa lui frumos călcată erau acum pline de sânge. Iar
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
dat cu cotul. Dar să nu anticipez. La un moment dat, am vrut să ciocnesc cu ei o halbă de bere. Am întins mâna spre ea și fără să ajung s-o ating, a sărit în sus și s-a vărsat pe jumătate. Am crezut că cineva, pe sub masă, a pus picior peste picior și a zgâlțâit masa, dar nu era așa, căci toți stăteam cuminți și halba a sărit în sus din senin. S-au uitat toți la mine mirați
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]