14,845 matches
-
ilustrată și prin dificultatea financiară de a răspunde unora din aceste solicitări, dar și modul în care autoritățile își pasau responsabilitatea găsirii resurselor necesare programului stabilit pentru sărbătorirea zilei naționale 280. Ținând cont de toate aceste elemente, putem considera că înlăturarea lui Cuza devenea o necesitate, ea fiind privită ca o modalitate de rezolvare a crizei economice și politice din acel moment. Îndepărtarea "domnului unirii" nu a însemnat și dispariția sa din viața politică românească, el fiind de mai multe ori
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
folosită era autonomie politică)287. În atmosfera deja descrisă din Parlament, încercarea Locotenenței Domnești și a guvernului provizoriu de a câștiga încrederea din partea legislativului nu putea să întâmpine dificultăți. Cu toate acestea, dorind să combată eventualele speculații potrivit cărora scopul înlăturării lui Al.I. Cuza ar fi fost unul generat de ambiții personale, membrii guvernului insistau în declarația prezentată acum pe câteva idei: conștientizarea și acceptarea chiar de către domnitor a necesității părăsirii puterii 288, apariția posibilității punerii în aplicare a articolului
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
trebuie interpretate din această perspectivă, iar unul din momentele în care se transformase într-un adevărat vector de opinie era tocmai cel de după 1866. Necunoscând însă numărul real de cititori, nu putem trage concluzii despre impactul articolelor publicate. Imediat după înlăturarea lui Cuza pot fi observate câteva direcții ce vor fi dezvoltate ulterior prin discursurile susținute de liberali în Parlament sau cu prilejul unor întruniri electorale. Subiectul apartenenței românilor la marea familie europeană era reluat acum, subliniindu-se faptul că, prin
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
Continuând efortul de a prezenta situația existentă în Principate, guvernul român realiza, într-o notă circulară din 20 februarie 1866, un scurt istoric al perioadei 1859-1866, evidențiind tendințele de autoritate ale domnitorului Cuza și greșelile sale, considerate argumente suficiente pentru înlăturarea sa și aducerea unui prinț străin 305. Demersurile politico-diplomatice nu se opresc aici. Chiar dacă în timpul audienței oferite lui I. Bălăceanu, trimis la Paris ca agent diplomatic, ministrul de externe Drouyn de Louys îi comunica imposibilitatea punerii în practică a punctului
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
pe 26 februarie 313. Dificultățile cele mai mari veneau din partea Imperiului Otoman. Intransigența de altădată a otomanilor față de revendicările românilor se manifestau și acum. Nota citită de către Savfet Pașa, din partea guvernului turc, prin care se condiționa participarea la Conferință de înlăturarea definitivă din cadrul deliberărilor a "chestiunii principelui străin", a eredității tronului și chiar a "consultării dorințelor țării", nu reprezenta o surpriză. La sugestia lui Cowly, se hotăra trimiterea unor note identice consulilor de la București prin care se cerea guvernului român menținerea
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
serios la intervenția la nordul Dunării, guvernul format la 11 mai 1866 și condus de Lascăr Catargiu își fixa ca sarcină imediată dezbaterea și adoptarea "pactului fundamental"435. Acesta urma să ia forma unui compromis între grupările politice unite pentru înlăturarea de la putere a lui Cuza Vodă și aducerea unui prinț străin, dar adverse în probleme de ordin economico-politic. Scopul principal al coalizării acestor forțe politice fusese atins prin urcarea pe tron a lui Carol I. Din acest moment, luptele politice
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
-și exprimau acordul pentru îndepărtarea lui Al.I. Cuza erau pe larg relatate nu doar în ziare precum Românul, cu o orientare liberală binecunoscută, ci și în Monitorul Oficial 461. Toate acestea trebuiau să contribuie la negarea ideii potrivit căreia înlăturarea fostului domn se realizase din voința unui grup restrâns de oameni politici bucureșteni. Prin astfel de mesaje, se spera în instaurarea unei stări de calm, mai ales că știri potrivit cărora moldovenii pregăteau o mișcare separatistă circulau cu destulă intensitate
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
acesta explica rezultatul plebiscitului prin teama ce apăruse în întreaga țară, după mișcarea separatistă 513. În ciuda covârșitorului scor obținut de Carol, discuțiile pe tema preluării puterii în România de către el continuau și în săptămânile următoare. Neexistând o opoziție articulată față de înlăturarea lui Cuza, în ședința Adunării Deputaților, deschisă la 28 aprilie 1866, câțiva deputați își exprimau disponibilitatea de a susține în continuare proiectul Unirii Principatelor dacă în fruntea acestora era ales un prinț indigen. După intervenția lui Christian Tell, care spunea
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
au constituit în Comitetul ordinii ce edita și un ziar numit chiar Ordinea prin care desfășurau o puternică critică publică printr-o campanie, bine orchestrată, împotriva liberalilor dar mai ales a celor radicali mergând până într-acolo încât cer și înlăturarea acestora din viața politică a țării. În fața unei asemenea ofensive, liberalii nu puteau rămîne pasivi; dimpotrivă, la rândul lor se organizează în "Societatea Amicii Constituțiunii", având să încerce în perioada următoare o activitate care-și propunea ca obiectiv fundamental încercarea
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
acum în țară"718, nu puteau să treacă cu vederea peste insistența de care aceștia dădeau dovadă în prezentarea noului regim politic ca fiind unul de esență liberală. Dacă la acesta mai adăugăm și accentul pus pe implicațiile externe ale înlăturării lui Cuza, în urma căreia în viziunea liderilor liberali România ar fi redobândit autonomia, independența, libertatea de acțiune în plan extern, expresii care făceau parte, din punctul de vedere al conservatorilor, dintr-un registru revoluționar, avem destule elemente care ar explica
[Corola-publishinghouse/Science/84966_a_85751]
-
proinflamatorii menționăm interleukina 1, factorul ? de necroză tisulară (TNF ?) și interferonul ?. Acestea par a acționa prin generarea radicalilor liberi (radicali de oxigen ori cei ai oxidului nitric); celulele ? pancreatice fiind sărace în echipamentele enzimatice necesare pentru înlăturarea acestor radicali toxici. Există și citokine antiinflamatorii cum ar fi Interleukinele 4 și 10 (produse de subsetul de limfocite Th2) care par a fi scăzute la diabetici. De altfel, în perioada procesului autoimun antiinsular apare un dezechilibru numeric și de
Tratat de diabet Paulescu by Cristian Guja () [Corola-publishinghouse/Science/92231_a_92726]
-
inconsțientul sau conștientul o prelucrează punând unitățile informaționale în relații neobișnuite. * sensibilitatea la probleme reprezintă capacitatea (intelectuală și/sau aptitudinală) de a identifica problemele, de a observa dificultăți ce trebuie remediate, inadvertențe între fapte și idei, imperfecțiuni ce pot fi înlăturare; este un gen constructiv de spirit critic. * transformarea cu subspeciile sale de definire și redefinire, extrem de importante în stadiul inițial al procesului creativ/ de rezolvare creativă a problemelor, acela de formulare a problemei și reformulări ulterioare, pentru a o face
Creativitate şi îndemânare by Amalia Farcaş. () [Corola-publishinghouse/Science/689_a_1281]
-
cineva); Lipsa sprijinului financiar și organizatoric pentru realizarea ideilor; Acceptarea sau încorporarea criticii. Printre cele mai eficiente metode de potențare a capitalului individual aptitudinal în general, și creativ în special, s-a demonstrat a fi descoperirea și diminuarea sau chiar înlăturarea factorilor frenatori, a blocajelor creativității. Amintim o serie de factori care blochează manifestările creative ale elevilor în procesul instructiv educativ: (Stoica, 1983, p. 53 59) Conformismul, ca presiune venită dinspre exterior pentru supunerea la normele acceptate și pe de altă
Creativitate şi îndemânare by Amalia Farcaş. () [Corola-publishinghouse/Science/689_a_1281]
-
să mai așteptăm întâi puțin!", "înseamnă că trebuie să muncim mai mult!", " Nici un adolescent nu îmi spune mie ce trebuie să fac!", "Ești în toate mințile?" Educația creativității presupune, în primul rând, un climat și acțiuni ale adulților orientate spre înlăturarea factorilor blocanți pentru potențialul său creativ, fie ei interni, care țin de personalitatea copilului, fie externi, de mediu fizic și mai ales uman. Copilul va avea astfel cale liberă pentru dezinhibarea potențialului propriu, pentru exprimarea de sine. Dezinhibarea potențialului creativ
Creativitate şi îndemânare by Amalia Farcaş. () [Corola-publishinghouse/Science/689_a_1281]
-
134 Altruism 141 Anticipare 147 Anularea retroactivă 153 Ascetismul adolescentului 158 Clivaj (al eului, al obiectului) 162 Contrainvestire 169 (De)negare 176 Formațiune reacțională 181 Identificare 190 Identificare cu agresorul 195 Identificare proiectivă 201 Intelectualizare 206 Introiecție 212 Izolare 218 Înlăturare 226 Întoarcere către propria persoană 231 Proiecție 238 Raționalizare 244 Refugiu în reverie 249 Refulare 258 Refuz (al realității) 266 Regresie 274 Retragere apatică 282 Sublimare 287 Transformare în contrariu 297 Umorul 302 Bibliografie 307 Notă asupra edițieitc "Notă asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
prin termeni aflați în legătură cu teoria relațiilor obiectuale. 3) În a treia categorie, cea a apărărilor nevrotice sau intermediare, Vaillant clasează deplasarea, izolarea afectului, refularea și formațiunea reacțională. 4) A patra categorie, aceea a apărărilor mature, cuprinde altruismul, sublimarea, reprimarea (sau înlăturarea), anticiparea și umorul. O altă clasificare ce se apropie în mod evident de aceea propusă de Vaillant apare în DSM-IV (American Psychiatric Association, 1994/1996), unde sunt descrise următoarele șapte niveluri ale funcționării defensive: 1) Nivelul adaptativ ridicat. Opt apărări
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
definite mai ales prin relația cu amenințările: 1) Prima clasă se caracterizează prin retragere în fața amenințării, ca în cazul regresiei revelate de ipohondrie. 2) Cea de-a doua clasă reunește mecanismele care încearcă să excludă amenințarea conștiinței: refuzul, reprimarea (sau înlăturarea), raționalizarea, proiecția și introiecția. 3) Cea de-a treia clasă este constituită din mecanisme în care se încearcă dominarea, controlarea amenințărilor: intelectualizarea, izolarea, recurgerea la conduite contrafobice sau la sublimare. Ihilevich și Gleser, cercetătorii care, în 1962, au reușit să
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
stima de sine. 3) „Jocul cu principiile”. Corespunzând doar în aparență unor principii generale, apărările grupate în acest stil constau în evocarea de platitudini, truisme, clișee, sofisme pentru a disimula un conflict intern sau o amenințare externă. Se reușește astfel înlăturarea din conștiință a semnificației emoționale a conflictelor sau amenințărilor respective. Creând iluzia „înțelegerii”, aceste apărări îi dau subiectului sentimentul de control și de detașare emoțională în raport cu amenințarea percepută, îi diminuează anxietatea și îi măresc respectul de sine. „Jocul cu principiile
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
aflat în legătură cu cel de-al treilea factor evidențiat de Bond și echipa sa, poate fi desemnat sub numele de sacrificiu de sine. Factorul 4 corespunde unui procent de 8% din varianța totală; apărările aflate în legătură cu acest factor sunt umorul, reprimarea (înlăturarea) și sublimarea, puternic asociate noțiunii de coping reușit. Umorul reflectă capacitatea de a accepta o situație conflictuală atenuându-i aspectele dureroase; reprimarea permite ca un conflict generator de anxietate să fie scos din câmpul conștiinței până în momentul când subiectul este
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
vârstă (12-19 ani, 20-35 ani și 36-50 ani) îl conduce pe Vaillant la concluzia că, în decursul ciclului vieții, tipul de mecanisme de apărare utilizate se schimbă, această schimbare conducând la o utilizare din ce în ce mai accentuată a mecanismelor mature: reprimarea (sau înlăturarea), anticiparea, altruismul, umorul și sublimarea. Dar ce se întâmplă oare la persoanele în vârstă? Ihilevich și Gleser (1986) notează că puține sunt studiile care abordează această chestiune. Potrivit lui McCrae (1982), ar exista două poziții divergente în privința utilizării mecanismelor de apărare
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
în prealabil permisiunea utilizatorului ei. În plus, este important să dăm dovadă de empatie și de căldură, și să respectăm regula de aur „tratează-i pe ceilalți cum ți-ar plăcea și ție să fii tratat”. Punerea în evidență ori înlăturarea apărărilor cuiva sunt acțiuni care trebuie întreprinse cu tact, respectând opțiunile și intimitatea persoanei. Vaillant îi sfătuiește apoi pe terapeuți să nu încerce o „confruntare” cu o apărare dacă nu dispun de răbdarea și timpul necesare pentru tratarea consecințelor unui
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
societatea de consum. Pornind de la această analiză, Mucchielli (1981) ajunge la concluzia că ecologismul ar fi o combinație de mai multe mecanisme individuale de apărare, cum ar fi refuzul realității (sociale și tehnologice), anularea retroactivă (ascetismul afișat reunind comportamente destinate înlăturării sentimentelor de dorință și a participării vinovate, anterioare, la societatea de consum), regresia (la comportamentele tipice adolescenței, mai ales grupismul) sau compensarea (inferioritatea compensată de un nou statut în cadrul grupului). Un alt tip de apărări se compune din apărările transpersonale
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
ei, participarea la tratamente) favorizează diminuarea complicațiilor postoperatorii la unii dintre pacienții studiați de Schmidt (1988) (în Paulhan și Bourgeois, 1995). Relațiile cu alte mecanisme de apărare și cu agresivitateatc " Relațiile cu alte mecanisme de apărare și cu agresivitatea" Între înlăturare și afirmarea de sine prin exprimarea sentimentelor se observă existența unei opoziții. Într-adevăr, interzicându-și revenirea la un sentiment neliniștitor, individul evită să-l exprime. Totuși, efectul de descărcare pe care-l are exprimarea unui sentiment antrenează o diminuare
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
a tensiunilor psihice, „contrainvestirea își alege (...) fragmentul asupra căruia va putea fi concentrată toată investirea sa” (Freud (1915c/1968). Asemenea copacului ce ascunde pădurea, simptomul condensează, opacizează viața psihică; el împiedică rememorarea (argument discutabil) sau mai bine zis suscită o înlăturare, numită de Laforgue „scotomizare”, această „vigilență deosebită care, prin limitări ale eului, evită situații în care percepția ar trebui să se producă” (Freud, 1926/1968). Modelul nevrozei obsesionale ilustrează însă cel mai bine maniera în care eul se cramponează de
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
noi religii. Se poate întâmpla ca vechile lăcașuri de cult să fie pur și simplu închise, iar pe ușă să fie lipit un afiș purtând inscripția „Intrarea interzisă”. Această primă eventualitate este comparabilă cu judecata de condamnare, una dintre modalitățile înlăturării. Interdicția nu este însoțită de dispariție. Alteori se întâmplă ca edificiile cultului anterior să fie făcute una cu pământul. Această a doua eventualitate evocă refularea, care provoacă dispariția, dar nu și înlocuirea. Există și o a treia posibilitate. Adepții noii
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]