13,575 matches
-
bucurat de ecouri favorabile în presa culturală a vremii, venite din partea unor cunoscători avizați ai artei abstracte, precum Tudor Vianu, Lucian Blaga sau Oscar Walter Cisek), au fost organizate, în diverse săli ale Sindicatului Artelor, spectacole de teatru modern în montări neconvenționale și proiecții de filme abstracte. Într-o cronică publicată în revista Mișcarea literară, an 1, nr. 4, 6 decembrie 1924, Tudor Vianu surprindea expresiv atmosfera primei expoziții, apropiind-o — pe linia „ritualului modernist” — de manifestările dadaiste: „Întunericul sălii în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
ed. cit., p. 136.) Un comentariu din Integral nr. 8 despre succesul de la Teatrul Central cu piesa Căsătoria, de Gogol, în regia lui I. Sternberg, salută reacțiile favorabile ale lui A. Hefter, F. Aderca și T. Arghezi, replicînd acuzatorilor că montarea nu a fost - cum s-a spus - „constructivistă”, ci „sintetică: în alt sens decît de teatru pur, poate. Regisorul a redus la tipic personagiile Căsătoriei. La radiografie ni i-a revelat nuzi, dincolo de carnea care înșală: vidul iremediabil. Ceiace a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
Să nu-l învinovățim însă pe Sternberg...”. Pe lîngă deja citatul Arghezi, susținător neobosit al spectacolelor trupei din Vilna, s-au pronunțat elogios și alți scriitori români, oameni de teatru cu grutate în epocă, de la Ion Marin Sadoveanu (care compara montarea cu Cîntărețul tristeții sale - „poveste tristă de dragoste a unui tînăr și anonim evreu din nesfîrșita Rusie” - cu cele mai bune scene realizate de Copeau pe scena de la „Vieux Colombier”) la Victor Eftimiu, care vedea în respectiva piesă „un model
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
sau Camil Petrescu, ultimii doi - colaboratori sporadici la Contimporanul. În numărul 3, Mihail Cosma semnează un articol nebulos și exaltat, în care pledează, în termeni marinettiști, cauza unui teatru nou („Vrem scena-bord în pană de motor” etc). Sînt semnalate entuziast montări ale Teatrului Sidoli din Cernăuți cu D-ra Iulia de Strindberg și „succese” ale Didei Solomon la Iași și Botoșani cu piesa Poveste a lui Scarlat Callimachi. Ultimul semnează în paginile revistei ample fragmente din drama Zail Sturm. O altă piesă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
și transformarea vastului edificiu (...) într’un focar cultural: Teatrul Experimental al Independenților care a dat într’un an 20 de comedii, 25 pantomime muzicale și 50 dansuri clasice, laboare realizată cu ajutorul tinerilor artiști moderniști. Actualmente, Bragaglia, după ce a reprezentat, în montări personale, operele lui Pirandello, Wedekind, Shaw, Marinetti, Soficci, prepară o carte în 2 volume despre Teatrul teatral adică Teatrul, Ed. Gobetti, Torino”. Atenția acordată lui B. culminează cu un grupaj special în nr. 77 (martie 1928): paginile 2-3 conțin „în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
closetului, în răstimpul unei zile și în al unei nopți? S-a găsit, ac, și pentru cojocul eventualei fraude, din acest punct de vedere: contorizarea! Au fost procurate și distribuite, contoare speciale, fiecărui locatar al orașului. A fost controlată, minuțios, montarea acestora. S-a trecut la așteptarea intrării sumelor. De unde, sume, că, nu se aduna, din noua taxă, nici un ban. Orășenii, ca să facă economii, nu mai foloseau closetele. Ci, și-a procurat, fiecare, olițe și lighenușe. Le foloseau ziua, le foloseau
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
deloc rău. Dimpotrivă. Zi de zi și noapte de noapte, tractorul său, cel nou, pe șenile, făcea minuni. Nu singur, firește, ci, cu el, cu Cercel Dumistrăcel, deasupra. Deasupra tuturor afacerilor, și a ideilor care l conduseseră, prin vară, la montarea, pe axele ecartamentului, a unei cabine inovatoare, prinsă doar în câteva bare sudate, care-i asigura mobilitate în mișcări, aerisire și spațiu, pentru a se privi, el pe lume și lumea pe el. De fiecare dată, cu mult haz și
Blândeţea by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/672_a_1240]
-
În plus era faptul că, chiar dacă partea dramaturgică a proiectatei sale cariere duble aducea cu sine câteva compromisuri făcute gustului popular, munca nu avea să fie chiar una de sclav. Poate urma să fie chiar distractivă. Perspectiva aspectelor practice ale montării unei piese, a cunoștinței cu actorii, a participării la repetiții, a consultărilor cu privire la costume și decoruri Îi dădea de acum fiori incontestabili de plăcere. Și apoi, emoția la vederea piesei jucate În fața publicului, râsul și aplauzele... Ajuns În punctul acesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cuvenea, cu hohote de râs, dar sentimentele lipsite de modestie erau, dacă se gândea mai bine, sincere și În mare parte reale. Era categoric de acord cu Wilde În ce privea jocul actorilor. George Alexander, directorul-actor care se ocupase de montarea piesei, fusese excepțional În rolul lordului Windermere. Fusese un jeune premier popular În trupa lui Henry Irving, specializându-se În roluri romantice, care Îi puneau În lumină fizicul atrăgător, dar de atunci Încoace demonstrase că este, după cum s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
eu un picior mai solid În ușă. — Ce amabil din partea ta, zise ea, vizibil dezamăgită. Henry nu-și imagina cum ar fi putut colabora cu cineva În scrierea de proză, era un proces prea intim și prea personal; dar În montarea oricărei piese de teatru exista, inevitabil, un element de colaborare care făcea ca parteneriatul În procesul compozițional având această formă să nu mai fie tocmai de neconceput. Dar nu avea nici o intenție să se implice Într-un astfel de experiment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
și Rosalindei. Venerabilul Poet Laureat Alfred Lord Tennyson fusese atât de Încântat, Încât Îi oferise lui Daly piesa sa În versuri despre Robin Hood, Oamenii pădurii, cu condiția ca dra Rehan să joace rolul domniței Marion, și se zvonea că montarea era În curs de pregătire, cu muzica Încredințată lui Arthur Sullivan. Henry o cunoscuse pe dra Rehan În toamna anterioară, cu puțin Înainte de premiera Americanului, ocazie cu care ea Îi transmisese un mesaj din partea lui Daly, care Îl Îndemna să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
era extaziat. Singura problemă era că producția va avea de așteptat Încheierea lucrărilor la noul teatru londonez, pentru că Daly dorea ca ea să fie o Înfloritură a primei sale stagiuni aici. Între timp Însă, Îi flutură pe dinaintea ochilor și perspectiva montării mai Întâi la New York. După care, mult prea cunoscuta inerție păru să se aștearnă asupra proiectului. Timp de mai multe săptămâni, Henry nu primi nici o veste de la Daly. Se strădui să Își stăpânească nerăbdarea și Își ocupă zilele cu reparațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
adăuga un cuplet În versuri cu rimă pentru Ada Rehan, la finalul piesei, În stilul comediilor din perioada Restaurației. Henry, care nu mai scrisese un vers din tinerețe, fu Îngrozit de propunere, dar, văzând În aceste cerințe un semn că montarea newyorkeză era iminentă, compuse cuminte În acest scop un monolog drăgălaș, spiritual și grațios În proză ritmată și se ocupă expeditiv de restul chestiunilor ridicate de Daly. Trimise textul revizuit și apoi așteptă cu sufletul la gură timp de câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
a Învins. M-a făcut să Îmi retrag textul, astfel că poate susține că a fost opțiunea mea. L-aș fi putut obliga să facă el primul pas. L-aș fi putut obliga să fie el acela care să anuleze montarea. — Nu, ai hotărât bine, spuse dra Robins. Odată ce producătorul Își pierde Încrederea Într-un text, spectacolul e condamnat. Ai avut noroc că ai scăpat. — Noroc? Henry nu vedea nimic norocos În această situație. — Să presupunem că l-ai fi forțat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
data de 29, le scrise lui William și lui Alice: „Nu am petrecut niciodată un Crăciun atât de plăcut În egoismul lui, În vidul vesel lăsat de fuga socială aproape universală către țară“. Spre sfârșitul lungii epistole, relata și prăbușirea montării cu Calea doamnei Jasper, afirmând că fusese ușurat să rupă relațiile cu mizerabilul, cu Daly. „Cu toate acestea, a fost pentru mine motiv de profund dezgust și dezamăgire“ - recunoscu el - „o risipă de răbdare și muncă laborioasă, sacrificiul unor câștiguri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
renunța să Își expună chipul frumos și picioarele Îmbrăcate În pantaloni strâmți În atitudinile cele mai favorabile. Ca regizor, Îndrumând jocul celorlalți, era excelent. Repetițiile se desfășuraseră Într-o atmosferă calmă și ordonată, fără toanele și scenele care perturbau uneori montarea Americanului. Era păcat, mare păcat că el Însuși rămăsese fără glas din pricina laringitei după prima lectură, astfel că nu se putuse adresa actorilor, Îndrumându-i În direcția cea bună În interpretarea personajelor, ci fusese silit să stea agonizând tăcut și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
care rămăsese supraviețuise câtorva rânduri de filtre fine, menite să identifice și să elimine orice redundanță, oricât de banală. Totul fusese lucrat, strecurat și stors de sânge, până nu mai rămăsese nici o silabă În plus. Pe scurt, toți participanții la montare făcuseră tot ce le stătea În puteri din punct de vedere profesional. Și atunci, de ce avea atâtea emoții? Pentru că, oricât ar fi fost de atente pregătirile, nu puteai fi niciodată sigur că o piesă „merge“ până nu o scoteai În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Sturgis, un vechi prieten din Boston, aflat În vizită În Anglia, Philip Burne-Jones (fiul lui sir Edward), romancierul William Norris și Gosse. Pe lângă plata unor mai vechi datorii de ospitalitate, se gândise că ar putea fi interesantă o dezbatere a montării cu câțiva prieteni binevoitori, după ce agitația premierei se va mai fi potolit. Intenționse să Îl invite și pe Du Maurier, dar hotărâse că nu era corect să Îl oblige să facă o a doua călătorie de la Hampstead la Londra În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
În scris, era destul de greu de Înghițit. — Curând ai să fii bogat precum Cressus, prietene, zise el silindu-se să zâmbească. Ca Întotdeauna, Du Maurier făcea eforturi pentru a face câștigurile să pară cât mai mici. Nu dețin drepturile de montare pentru scena americană, spuse el. Iar pe cele britanice le-am vândut cuiva pe o sumă ridicolă. Dar Beerbohm le-a răscumpărat și sper să Îmi plătească și mie ceva. Adăugă: — În orice caz, intenționez să Îmi folosesc influența pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
rapid. Ellen Terry Îi răspunse peste câteva zile că Îi plăcea piesa, dar că nu o va putea juca În America, dat fiind că programul turneului era deja făcut și plecarea ei iminentă. Dorea Însă să achiziționeze drepturile pentru o montare În anul viitor. Decise să plece la Londra la sfârșitul lunii, pentru a afla personal și mai detaliat care era opinia ei despre text și perspectivele lui, și pentru a-și rezolva, Într-o săptămână sau două, problemele de afaceri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
să Își petreacă vreo câteva săptămâni de vacanță, În care Își exprimau speranța că avea să Îi viziteze acolo. Du Maurier nu părea să se distreze prea grozav: sănătatea Îi era normală, nervii, ușor de iritat și Îl preocupa apropiata montare a lui Trilby de către Tree. Henry Îi răspunse În grabă, promițând să Îi facă o scurtă vizită lui „Carino Kikaccio mio“ Înainte de a se Întoarce “În acest loc plăcut și relaxant, față de care am o tandrețe asemănătoare cu ceea ce simți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
care descoperise circulația sângelui. — Uite un om care a făcut mai mult pentru omenire decât oricare dintre noi, zise Du Maurier sentențios. Și n-a avut nici un boom. Mai târziu, la un ceai În salonul hotelului, Henry se interesă de montarea pentru scenă a lui Trilby, față de care Kiki manifesta o atitudine de proprietar, dar Într-o manieră distantă, ca și cum ar fi sperat că se va bucura de succes, dar Îi era puțin rușine că spera. Mă tem că e varianta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
În Oxford Square erau mai multe camere, fiecare cu funcția ei, definită după modelul burghez, iar Kiki și Emma circulau cuminți dintr-una Într-alta, În funcție de momentul zilei, fără a părea să se simtă bine În nici una dintre ele. Dar montarea lui Tree la Trilby era pe buzele tuturor. Dorothea Baird devenise vedetă peste noapte și toți criticii elogiau jocul lui Tree În rolul lui Svengali, cu excepția (În mod special interesantă pentru Henry În lumina conversației purtate la Începutul anului cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Tăifăsuiră despre succesul lui Trilby, care Își Încheiase stagiunea prelungită la Lyceum și tocmai pornise Într-un nou turneu provincial, pregătitor pentru cel american, căci se părea că, deși dispuneau de numeroase producții proprii, americanii jinduiau să vizioneze deja legendara montare a lui Tree. Henry văzuse piesa În iarna care trecuse și o găsise, așa cum se și așteptase, ca pe o versiune vulgară dar tolerabil de antrenantă a romanului, cu accente grele pe „pozatul la grămadă“ al eroinei, În prima jumătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
soții Hennessy, deși cam fără tragere de inimă la gîndul că urma să părăsesc Residencia ca să mă Întorc În Estrella de Mar și la amintirile otrăvitoare ale incendiului de la casa Hollinger; mă tentase chiar să joc un rolișor În viitoarea montare a piesei lui Orton Prin gaura cheii(##notă - What the Butler Saw (titlul original): comedie (1969) a dramaturgului britanic Joe Orton.##). Priveam În jos pe fereastra biroului meu către piscina Înțesată de oameni, către restaurantul și terenurile de tenis care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]