423 matches
-
Mă las numai în colțunii de lână. Îmbrăcat și cu bâta în mână, mă prind de-o cracă, la care ajung după trei-patru salturi, mă cațăr ca o pisică, de-a lungul tulpinei, printre crengi printr-o perie îndrăcită și încâlcită de crenguțe și de țepi tari și ascuțiți, ca niște cuie. Reușesc să mă strecor și să urc la vreo 7-8 metri de pământ fără să-mi pese că tălpile, mâinile, picioarele, obrazul sunt zgâriate și sângerează, ca și când aș fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
mai mult decît trebuie, dar Marcu nu putea spune c-avea o măsură precisă a timpului, în momentele alea, așa că n-avea cum fi sigur. La drept vorbind, nici a spațiului, căci Radu avea să fie descoperit, mult mai tîrziu, încîlcit în pădurea subacvatică, ceva mai departe de locul unde se oprise barca. Pe de altă parte, Marcu n-avea repere să înțepe cu precizie pe hartă locul unde se-ntîmplase treaba, așa că putea fi oriunde. Pînă la urmă, l-a tras
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
că la Palenque cad cele mai mari precipitații din Mexic. E un fel de pol al ploilor aici. Tocmai căldura și ploile au ațâțat, însă, vegetația să crească agresiv. Palmieri înalți, cedri, liane prin care alunecă șopârle, orhidee sălbatece se încîlcesc și, chiar mai mult decât vestigiile civilizației maya, jungla pare să fie adevărata enigmă aici. Cu excepția cărărilor, incinta e plină de iarbă. Pe un dâmb, lângă un templu, un om taie cu o machete bălăriile ce amenință zidurile. Bălării în
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
al fiului ei George. Simți un val de ură spontană față de „cele două tinere“, care vor răvăși și vor profana frumoasa casă neîntinată. Se întrebă dacă mai poate reveni asupra contractului de închiriere. Nu, era prea târziu. Capul lui George, încâlcit printre ramuri, părea capul unui înecat. Ieși în hol, își zvârli papucii din picioare în lada cu papuci și își încălță pantofii. Stinse toate luminile din casă, răsucind comutatoarele aflate în dreptul ușii. Ieși, închise ușa în urma ei și o încuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
bani, așa cum ți-am mai spus. Acel „firește“ se adresa unui pretendent bine stabilit. Apoi adăugă: — Cred că nu-i nevoie să-ți spun că ea nu a avut nici un fel de experiență, e... virgină. Tom avea senzația că se încâlcea din ce în ce în simple forme verbale. Își mută privirea de la fața filozofului și și-o îndreptă, clipind din pricina luminii, spre fereastră. Văzu, în depărtare, două sau trei grădini și un om cățărat într-un copac. Omul stătea călare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
în ochii lor așa cum apărea acum și în propriii săi ochi, ca un singuratic, fără prieteni, fără relații, fără atașamente, care se lipise, din disperare, de un grup de familie. E drept că întregul grup, cu toate problemele și legăturile încâlcite dintre ei, îl interesa mult, și nu numai ca o extensie a personalității lui Tom. Niciodată până atunci nu studiase o familie de atât de aproape și curiozitățile lor, certurile, neînțelegerile, afecțiunile, urile, simpatiile imperfecte, imposibila, dar inevitabila lor alăturare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
sincer rău. I-am scris o scrisoare de scuze domnișoarei Meynell... De ce te scuzi dacă nu a fost vina dumitale-? Mă rog, prespun că a fost vina mea pentru că totul a fost jignitor, dar nu intenționat... Îngrozitoare sentimente de vinovăție încâlceau mintea lui Tom. Se părea că declanșase un adevărat potop de încurcături. Voise să alerge s-o vadă pe Hattie, dar nu îndrăznise, încercase să ticluiască o scrisoare, dar i se păruse prea dificil să se explice. Abia în acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
ca un câine hăituit. Nu știuse nimic despre incidentul cu Hattie până nu citise articolul din Ennistone Gazette. A doua zi, îl citise și pe cel din The Swimmer. De atunci încolo, tot felul de gânduri îi tulburaseră și-i încâlciseră mintea. Nu uitase de glumele lui George în legătură cu Hattie. Acum nu știa ce să mai creadă. Nu mai punea aproape pic de hrană în gură, în schimb bea de stingea, își controla sticluța cu somnifere ca să vadă dacă are destule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
atât de aproape... și totuși fără... — Pleacă, te rog, chiar acum. Hattie sări de pe scaun. Obrajii îi erau aprinși și pătați de dârele lacrimilor, întocmai ca fața unui copil. Nu-și împletise părul, nici măcar nu și-l pieptănase, și îl încâlcise tot, învârtindu-și, în timpul discuției, șuvițele în jurul degetelor. Rochia îi era strâmb încheiată. Ii tremurau buzele și bărbia, mâinile îi erau nesigure, respira sacadat. Ochii albaștri lăptoși îi străluceau de lacrimi și de furie. John Robert, afundat în fotoliul adânc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
pe urmă, după ce bâjbâi în întuneric după cheie și clanță, deschise ușa. Răbufnirea de lumină rece, strălucitoare, a dimineții îl orbi o clipă. În ușă stătea Tom McCaffrey. Se uită la ei cu ochi năuci, sălbatici, istoviți. Părul îi era încâlcit, cămașa descheiată, picioarele desculțe. Rosti cu voce joasă, limpede: — Am venit după Hattie. John Robert nu șovăi nici o secundă. Se întoarse și o împinse pe Hattie întâi între silueta lui voluminoasă și zid, pe urmă direct în stradă. Mai târziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
centimetri, dar lanțul e pus, așa că se oprește. Trei fețe late apar în crăpătura de zece centimetri, una peste cealaltă, Kitty Litter, Sofonda Peters și vivacea Vivienne VaVane, cu fețele strălucind de cremă hidratantă. Părul lor negru și scurt e încâlcit și lipit de scalp cu agrafe și peruci. Surorile Rhea. Care-i una și care-i alta, asta nu știu. Totemul de regină ștoarfă din crăpătura ușii zice: — Nu ne-o lua pe regina absolută. — E singurul scop al vieții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
din întâmplare în zona cea mai agitată din Washington Park, dar aproape mereu comandantul secției îl bătea la cap să înceapă să-l învețe meserie pe-un înlocuitor mai tânăr. Aproape întotdeauna, Manus descurca vreun tanga tigrat gri-metalizat din harababura încâlcită din sertarul lui cu lenjerie intimă. Își îndesa curul într-un ghem de nimic și se uita în oglindă din profil, din față, din spate, apoi îl smulgea de pe el și lăsa pe pat bucățica lăbărțată și moartă de pânză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
meu! N-am putut să-mi dau seama dacă a răspuns celor două cuvinte de politețe pe care le-am rostit, cu înclinarea de cap cuvenită și nici dacă a observat, în înghesuiala de lume, gestul despărțirii. Alături, doi bărbați, încâlciți în cuvinte și bagaje, ajunseseră la ceartă, blocându-și, fără să vrea, unul altuia, în încurcătura de oameni, înaintarea. Auzii pe unul din ei - înalt, cu mustăți, - ripostând: - Asta e, domnule, după război! A trecut un an și tot nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
i se mai văzu, vocea mătușii dispăru cu bucătăria, cu plăcintele ei, parcă nici nu se ivise. Doamna Pavel (era duminică pe la orele 9) se auzea cântând în curte, probabil mătura asfaltul, ca în ajun, cânta cu patos, melodia se încâlcea, n-are a face, totul erau cuvintele dar nu se prea înțelegeau, în timp ce domnul Pavel, aflat la baie, se bărbierea, îngândurat de vremurile ce vin. - Ce vremuri să mai vină, domnule Pavel? N-ajung astea care sunt? - Niciodată nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
-12??), întorcându-se contra latinilor. Totuși, Maria Holban obiectează acestei ultime datări prin constatarea că soția lui Ioan Asan murise anterior zilei de 7 iunie 1238, când era pomenită ca decedată în scrisoarea regelui Bela al Ungariei 6. Acest episod încâlcit de istorie balcanică se deslușește mai bine cu ajutorul lui Francis Dvornik. Întreaga schimbare politică s-a configurat în momentul • Ibidem, p. 82. • Ibidem, p. 92. • Maria Holban, Din cronica relațiilor româno-ungare în secolele XIII-XIV, București, Editura Academiei, 1981, p. 68
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
nu se bazează în nici un caz pe principiul vieții de dinaintea morții - cu dezlănțuiri de veselie, beatitudine și bucurii etc. Cum să placă așa ceva Vaticanului? Referitor la formă, nu-i place nici autorul lui Fedon: prea alambicat, neorientat direct spre fapte, încâlcit în logica dialogurilor sale, dens până la exces și în opinia sa, desfășurându-se într-un ritm mult prea lent. înlănțuirile dialectice, retorica amăgitoare, vorbăria inutilă, construcțiile îi displac și din cauza efectelor exercitate de-a lungul Istoriei. Montaigne distinge net filiația
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
mea la infecții a scăzut, dar mi s-a Îmbunătățit și abilitatea de a impune limite. O parte frumoasă a Bătăii Temporale este că, reducînd intenția la doar două afirmații, puteți uneori să ajungeți la esența unei relații complexe și Încîlcite dintre corp, minte și spirit. Bătaia Temporală este o metodă atît de importantă pentru preluarea unui control mai strict asupra vieții, Încît aș dori să relatez cîteva povestiri În care ea n-a funcționat, deoarece acestea vă vor ajuta s-
[Corola-publishinghouse/Science/2365_a_3690]
-
mîncare naturală Îmi făceau rău. Niciun doctor nu reușea să-mi descopere fluctuațiile tiroidei. Nu mă potriveam aproape deloc modelelor occidentale În ceea ce privește hormonii. De fapt, acest lucru avea drept cauză parțială și faptul că sistemul meu endocrin era atît de Încîlcit Încît trebuia să știu tot despre hormoni ca să pot scrie și preda despre ei. Însă Între 10 și 30 ani, cînd astfel de informații nu erau la Îndemînă, n-am putut avea acces la ele. REGLAREA HORMONALĂ CU AJUTORUL ENERGIEI Deși
[Corola-publishinghouse/Science/2365_a_3690]
-
The Little Sister nu are prospețimea imaginativă a primelor cărți chandleriene. Numai că, poate chiar fără să-și dea seama, scriitorul concura într-o altă categorie: cu fiecare nouă carte scrisă, îndepărtarea de literatura entertainment devenea un fapt. Greoaie, confuză, încâlcită la capitolul intrigii „polițiste”, ea excelează la nivelul expresiei artistice și al construcției personajelor. Un capitol pe care, personal, îl găsesc admirabil, capitolul 30, i-a iritat pe mulți dintre comentatorii romanului pentru că pare „lipit”, „artificial”, „inoportun”, într-un moment
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
alții trecând prin părinți (...) Vreau drumul părinților mei să-l întorc, Vreau satul cu sunetul lacrimei mele, Poteca de holde știută din somn (...) Să intr-un cimitirul cu crucile căzute Și cunoscându-mi pașii asemenea cu-ai lor, Să se-ncâlcească-n rădăcini străbunii. Câteva texte blandiene din Somnul din somn bunăoară Satul întreg, Satul în care mă-ntorc, Sat ori din cicluri următoare, Ochiul de greier (1981), Stea de pradă (1985) și celelalte, introducând in illo loco, în "țara frunzelor
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
fantastic. Pe scurt, poemul în cauză, patetică regresiune în orizontul primei copilării, pune în mișcare nu numai un al treilea ochi, dar și o a treia ureche, instrumente de acces în inefabil. Nemaivăzutul cal cu aripi "căzuse din cer (se încâlcise, se spune, / în sârmele de înaltă tensiune)"; imaginația infantilă proaspătă, ingenuă, nestrunită, transcende în fabulos: "Lecțiile s-au suspendat. / învățătorul R.M. / ne-a aranjat în rând / și ne-a dus să-l vedem / (ca într-o excursie, cântând). Semăna cu
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
a teritoriilor occidentale ale Imperiului țarist (1939-1940) Trecerea la comunism, În mai puțin de zece ani (1939-1948), a unei aproape treimi din Europa ridic... și azi multe Întreb...ri. Într-adev...r, inițiatorii acestei acțiuni au procedat cu viclenie și au Încîlcit piștele, și-au disimulat intențiile reale și au deghizat faptele. Așa s-a Întîmplat cu fiecare din cele trei faze ale expansiunii comunismului În Europa, mai ales cu prima (1939-1940), care face obiectul capitolului de făt.... Pentru că sovieticii s... recunoasc
[Corola-publishinghouse/Science/2022_a_3347]
-
însuși în mișcare. Acesta este obiectul unei foarte frumoase pagini, intitulate "20 aprilie 1927, pe drumul spre Megève": "în timp ce urcam pe drumul spre Megève, din ce în ce mai sus de Sallanches, atenția mea se fixa asupra pereților stîn-coși, a arborilor cu rădăcini tîrîtoare, încîlcite... toată această dezordine în plină mișcare a vieții naturale. Totuși drumul este solid sub pașii mei, precis trasat, consolidat de ambele părți, este monoton, definit, stabil și imobil în mijlocul acestei naturi în perpetuă curgere, iar pietrele juxtapuse formează cu el
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
de mare rafinament, saturată de imagistică barocă. În cărțile următoare, caracterizate de o minimă evoluție tematică, tonalitatea elegiacă se accentuează: „Din cer răsturnat un roz nesfârșit,/ o bură de fluturi pe umerii serii:/ iarba cu lâna de miei s-a-ncâlcit,/ negura-n spume cu merii.// Florile toate de tije se rup/ și saltă; mireasma se rupe de ele,/ ciorchina de curpeni, duhul de trup,/ îngerii și ei de stele.// Și clipa durează.” Structurile prozodice devin și ele mai complexe. Criticii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285782_a_287111]
-
Nou Ah! Ce moșneag îndrăzneț că ai să mă cercetezi că de nu mi te-ndoiești că pe loc te nimicesc, căci sunt Anul Nou. Haiducii Anul Nou, te felicităm! Anul Vechi Ah! Ce necaz și ce belea s-a încâlcit în cinstită barba mea, căci numai cel de sus va ști când dracu s-a mai descâlci, dar tu tânăr, tinerel ai ac pentru cojocul lui moș bătrânel și cum ai îndrăznit, tu, să întrebi un om atât de mare
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]