281 matches
-
marea, Toamnă ne petrece cu alai de miere, Frunzele- mpietrite macină tăcerea. Stai aici în mine, frunză, ca de piatră, Inima prin toamnă la tine să străbată, Pasămite, noi cu toamnele vorbim, Când flatați de pietre, ca pietrele iubim. Când încărunțesc copacii până mor, Toate se opresc, se vaietă, de dor, Si cand geme timpul, în nisip și - n hau, Nici un om nu e, cum poate fi de rău... Lilia Manole ... Citește mai mult Geamăt de frunze, lacrimi pe parbriz, Toamna
CANAL DE AUTOR by http://confluente.ro/articole/lilia_manole/canal [Corola-blog/BlogPost/381380_a_382709]
-
marea,Toamna ne petrece cu alai de miere,Frunzele- mpietrite macină tăcerea.Stai aici în mine, frunză, ca de piatră,Inima prin toamnă la tine să străbată,Pasămite, noi cu toamnele vorbim,Cănd flatați de pietre, ca pietrele iubim. Când încărunțesc copacii până mor,Toate se opresc, se vaietă, de dor, Si cand geme timpul, în nisip și - n hau,Nici un om nu e, cum poate fi de rău...Lilia Manole... VII. TOAMNĂ RUGINII, de Lilia Manole , publicat în Ediția nr.
CANAL DE AUTOR by http://confluente.ro/articole/lilia_manole/canal [Corola-blog/BlogPost/381380_a_382709]
-
așeze și să își tragă sufletul! În stânga mea observ o tulpină firavă cu două rămurele, la capăt cu câte o floaricică care a început să chelească pierzându-și o parte din micile petale. Petalele s-au ofilit, puful lor a încărunțit... conturându-se doar punguța cu semințele, dovadă că s-a consolat cu reala lege a naturii care o va adormi sub zăpadă până la primăvara viitoare când viața se va trezi din nou iar micile bobițe vor germina transformându-se în
BANCA AMINTIRILOR (14) TOAMNA TÂRZIE de GEORGE GOLDHAMMER în ediţia nr. 2093 din 23 septembrie 2016 by http://confluente.ro/george_goldhammer_1474649140.html [Corola-blog/BlogPost/369687_a_371016]
-
Spitalul de urgență. Cel de al treilea, nea Sami, cum îl știa toată Uzina de aluminiu din Slatina pe directorul acelui laminor, se afla în sala de reanimare și a doua zi. La capătul patului său se afla o bătrână încărunțită de ani și suferință. Era mama lui nea Sami, mama Nana. Se ruga pentru sănătatea fiului. Cu acest pasaj al relatărilor făcute în același ritm alert de început, autorul cărții ne introduce, retrospectiv, să cunoaștem familia personajului principal, nea Sami
ROMANUL VIEȚII ÎN TRILOGIA ”DESTIN” de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 2017 din 09 iulie 2016 by http://confluente.ro/marian_malciu_1468083736.html [Corola-blog/BlogPost/382110_a_383439]
-
fără pic de tăgadă, prototipul ratatului cu ștaif. Un bărbat trecut bine și de a doua și de a treia tinerețe, de fapt cu un picior de mult vârât în groapă, înalt și slab, puțin adus de spate, părul scurt, încărunțit de timpuriu, degetele lungi erau ușor strâmbe și îngălbenite de tutun. Ochii-i erau calzi și umezi și încă vii. Poate prea vii. O lumină magică se prelingea din ei. P era posesorul unei inteligențe cu mult peste medie, dacă
ARIPI FRÂNTE de PETRE IOAN CREŢU în ediţia nr. 1194 din 08 aprilie 2014 by http://confluente.ro/Petre_ioan_cretu_1396950179.html [Corola-blog/BlogPost/348585_a_349914]
-
Trecând prin codru, singuratec, / Ei prinse-a șuiera sălbatec, / Săreau să-mi muște mâna, fața, / Să-i sugă cântecului viața. Sunai al mamei păr sub cetini, / Veniră-n fugă-atunci prieteni. Când mă trezisem ca din vise, / Văzui c-o strună-ncărunțise. («Harpa” VRF, 160). Când și când, poetul este atras și de conjugarea „paradoxurilor planetare”, dar în inconfundabilul său mod liric: Prin văi cu ierbi de brumă turma / Își paște tragic sieși urma. În fluier intră frigul, ura, / Pe unde a
Editura Destine Literare () [Corola-journal/Journalistic/82_a_239]
-
Ion G. Duca prezintă astfel episodul: "„Pe la mijlocul lui septembrie când luptele au încetat pe front, Take Ionescu și Ferechide au cerut un concediu lui Brătianu și au plecat la Odessa. S-ar fi putut crede că acești doi bărbați politici încărunțiți în slujba Statului, treceau Nistrul ca să-și dea seama prin ei înșiși de cele ce se petrec în Rusia, sau poate pentru a lua contact cu cercurile conducătoare ale noii Rusii. Nicidecum, preocupările lor erau mult mai idilice. Take Ionescu
Biografia lui Take Ionescu () [Corola-website/Science/335149_a_336478]
-
special a celor de pe teritoriul fostului Regiment I grăniceresc român, în care scop la cererea Blajului, întocmește un proiect de programă analitică pentru acestea, care s-a discutat cu prilejul conferințelor învățătorești din vara anului 1864. Considerat drept ""un bărbat încărunțit în cariera învățătorească și rutinat în ramurile științei pedagogice"" el a făcut parte și din primul Comitet administrativ al Fondului școlastic al fostului Regiment grăniceresc român, militând totodată la forurile superioare bisericești blăjene pentru redeschiderea Preparandiei din Orlat. A murit
Personalitățile comunei Racovița () [Corola-website/Science/310788_a_312117]
-
Apărut la Editura Compania În anul 2006, volumul Adrianei Bittel, Cum Încărunțește o blondăpovestiri din secolul trecut, Însumează existențe dramatice pierdute prin cotloanele vieții comuniste. Însuși titlul este o afirmare a stărilor specifice atmosferei socialiste. Povestirile proiectează miniaturale istorii umane pierdute În istoria lumii. Remarcabilă este, pentru ochiul lectorului, coper-ta volumului, pictând
ALECART, nr. 11 by Adela Cășuneanu () [Corola-journal/Science/91729_a_92865]
-
cu dedesubturile ei incitante, face ca o istorie obișnuită să devină originală, o situație superficială să devină profundă ori una simplă să capete complexitate, carácter de generalitate. Forma este cea care oferă densitate și verosimilitate personajelor. Cartea Adrianei Bittel, Cum Încărunțește o blondăpovestiri din secolul trecut, reușește să Își aducă cititorul mai aproape de secolul trecut, prin atracția timpurilor ce prind viață prin personaje. Prin forța lor interioară, aceea de a modela lumea exterioară, de a o metamorfoza Întrun univers miraculos.
ALECART, nr. 11 by Adela Cășuneanu () [Corola-journal/Science/91729_a_92865]
-
Cornelia Pillat 1 - "frumos, liniștit, definitiv. Îi privesc fotografia pe care Pia i-a făcut-o în acea iarnă ș1944-1945, n.n.ț. Capul îi este văzut pe trei sferturi, profilat pe zăpadă. Vântul îi răsfiră părul des care pe atunci încărunțea și care îi mărginea fruntea înaltă, bombată. Apar, desenate perfect, sprâncenele piezișe, deasupra ochilor mari - cu pupile de culoarea alunei - și nasul ușor acvilin, bărbia puternică, dar nu voluntară. În colțul gurii strânge luleaua. Privirea îi era întotdeauna tandră cu
Zbor spre libertate? by Carmen Brăgaru () [Corola-journal/Memoirs/9752_a_11077]
-
fizică sau înclinațiile mele de introvertit m-ar fi făcut asemănător cu acel bunic semimitic, pe care l-am văzut doar în fotografii de familie: ochi albastru închis și ageri, statură mijlocie, burta mărturisind abuzul de mâncare și alcool, tâmple încărunțite de timpuriu, urechi uriașe, atente la muzica lumii pe care o iubea atât de mult. În străfundul ochilor săi transpărea o anume umbră, cine știe dacă nu presentimentul morții premature, la unsprezece iulie o mie nouă sute cincizeci și cinci, ziua
Almeida Faria - Conchistadorul by Micaela Ghițescu () [Corola-journal/Journalistic/9951_a_11276]
-
era În alt vagon și, când au sosit, nu țin minte cum se numea acel lagăr mare... Am fost și eu, adică am fost În excursie, să mă uit, În Austria. Și deodată vede soțul meu un bătrân cărunt... A Încărunțit acolo, În cele trei zile - și zice: „Uite, asta am păstrat pentru tine, o bucățică de carne”. Dar totul schimba pe pâine - pâinea era principalul. Dar În Cernăuți v-ați mai Întors să vedeți? Am fost o dată. Și cum v-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
al guvernelor și mai mult de propria virilitate pentru care se temea că ar putea avea aceeași soartă ca și speciile pe cale de dispariție: se duce, se tot duce, s-a dus. De căzut nu-i căzuse părul, doar Îi Încărunțise pe la tâmple, ceea ce era un semn de autoritate. Avea un fizic Îngrijit; costumele extrem de scumpe făcute la comandă Îl ajutau În acest sens. Ghinionul naibii era că avea prostata mărită, acea hiperplazie prostatică benignă care Îi afectează pe mulți bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
din vale fără grabă. Iar În fața lui se apropia un grup de Apărători pe patru rânduri, perfect aliniați, În fruntea cărora se afla omul care Îl salvase pe Ștefan din atacul de la Reuseni. Cosmin Oană. Cu aceleași plete castanii, ușor Încărunțite de vreme, cu aceeași privire albastră, necruțătoare, cu aceeași ușurință În mișcări. Oană, cel care-i strigase, cu unsprezece ani În urmă: „Aroane, sabia mea te va ajunge!... Și acum, iată-l aici. Unsprezece ani de domnie pentru Ștefan, căruia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mantie, doar În cămașa acoperită de platoșă. Alexandru se Întoarse spre el și fața i se lumină. Tatăl și fiul se Îmbrățișară lung, fără să spună un cuvânt. Aveau aceeași Înălțime. Dar pletele castanii ale căpitanului Oană Începuseră deja să Încărunțească, iar chipul Îi era mai obosit. - Cât ai crescut... murmură căpitanul. - Cred că era inevitabil, răspunse Alexandru Încercând să alunge emoția prea puternică. - Să mergem sus, ți-am pregătit camera. Focul arde de azi-dimineață, dar nu cred că s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
parcă mai voinic, trupul Îi era puțin mai greoi, iar fața avea trăsături mai dure, cu cute adânci pe frunte. Ochii verzi Îi rămăseseră vioi și neliniștiți, ca ai unui animal de pradă. Avea părul aproape pînă la umeri, dar Încărunțise. Rezistase În toți acești ani de așteptare fără să-și piardă mințile și fără să renunțe la gândul răzbunării. Și iată că istoria se Întorsese din nou și că, din motive de strategie, Matei fusese nevoit să-l elibereze. Lupta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
lămurească, intra sub protecția Apărătorilor. Zâmbi insesizabil la gândul că lucrurile stăteau, În egală măsură, și invers. Apărătorii intrau și ei sub protecția lui. Își Îndreptă privirile asupra căpitanului Pietro, care Îl studia fără să spună nimic, și spuse: - Ai Încărunțit, Pietro... Acum optsprezece ani aveai părul negru. Și pe mâna stângă nu era cicatricea asta. Și poate că zâmbeai mai mult... Eu așa te țin minte... râzând, cu tatăl meu, și aruncându-mă În aer ca să mă prinzi aproape de pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
decât un amărât de vânzător ambulant muritor de foame, cu barba plină de păduchi polonezi și picioarele învelite în pânză de sac? Asta era tot ce-mi trecea prin cap. La naiba cu școala. Păi unii se tot școlesc până încărunțesc. Și ce vrei să te faci, avocat? În rregulă! Tre’ să avem și escroci din ăștia. Fiii mei nu se duc la universitate. Se duc doar fetele, ca să nu le stea gândul la alte belele. Augie se gândea să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Din cauza dimineții foarte însorite și a zgomotului din bucătărie, m-am trezit devreme. Verișoara Anna, nu mai puțin lălâie ca pe vremuri, făcuse clătite, pusese de cafea și trântise un vas mare cu umplutură de clătite pe masă. Începuse să încărunțească, iar fața ei cu negi și perișori era mai negricioasă; avea ochi posomorâți. Dar această posomorală era o formă a emoțiilor ei, nu un pesimism radical. Plângând și luându-mă în brațe, mi-a spus: La mulți ani, dragă băiete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
pantofii ei ortopedici solizi s-a ridicat la bariera biroului, tăiată și adusă de la vechiul birou de vis-à-vis. Expresia din ochii ei te îndemna parcă să intri în război cu ea. Nu pe mine, slavă Domnului. Părul începuse să-i încărunțească. Al lui Einhorn era nins, ceea ce-i făcea ochii și mai negri. Mi-a observat costumul la două rânduri pe care mi-l dăduse Simon și mi-a spus: Te descurci bine, văd, Augie. Casa puțea. Cărțile cădeau de pe rafturi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
viață normală. Era atâta amărăciune în glasul ei încât m-am ridicat și, aplecându-mă spre ea, am sărutat-o pe frunte. Sprijinindu-mă ușor de umărul ei, am rămas cu obrazul lipit de părul ei auriu bogat. Începuse să încărunțească. Într-o zi, fără a băga de seamă transformarea, voi constata că nu mai este auriu. 23 După ce rămăsese stabilit să mă duc ca mesager în Pelham Crescent, am vrut să amân cât mai mult posibil această misiune. Numai gândul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
cu ai săi, inițial. În avangardă, mergeau Îngerul de rang înalt, ambasadorul bunăvoinței Domnului, cu barba și pletele blonde, înveșmântat ca un paparazzo, alăturea de Poet, un lungan așijderea bărbos, șaten și încruntat. La mijloc, urma un bărbat matur, robust, încărunțit de tânăr, Fratele, purtător a unei mustăți bonom plivite, mici, în ton cu freza îngrijită pedant, și cu un început proeminent de burtică. Acesta era însoțit de un ins supraponderal, care pășea oarecum dezordonat și dezlânat, în liniște, de parcă Silică
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
a contactat o hepatită Îngrozitoare, Încă nu și-a revenit. — Eu nu Înțeleg de ce trebuie să mergi În vacanță În India, scârțâi o femeie care până acum fusese tăcută, privind-o pe Maja cu ochii fardați cu verde. Avea părul Încărunțit pe la tâmple - poate că era o bunică. Sau poate că nu, poate era o femeie cinică și răutăcioasă care avusese primul ei copil la patruzeci de ani, nu ca ea, care la douăzeci și cinci o avea deja pe Camilla. Femeia aceasta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
gravă. Afem prublemă. —A, nu iar! Sprijinindu-se cu o mână de colacul de la closet, Ivan se ridică cu greutate. Avea peste 50 de ani, aproape de doi metri, era pântecos și părul lui blond tuns tip castron care Începuse să Încărunțească. Îi aducea lui Ruby cu un cosmonaut rus În vârstă. Desigur, Ivan nu era și nici nu fusese niciodată cosmonaut. Era un instalator și om bun la toate care emigrase de curând din Ucraina Împreună cu soția sa și cu copiii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]