305 matches
-
lucrat la Securitate. Îl știa toată lumea cine este. Mi-a arătat odată că poartă cuțit, că dacă cineva..., C. I.: Securistul purta cuțit la el în timpul muncii? R. R.: Da, cuțit cu teacă, un pumnal. Era un soi de comunist îndrăcit și el. Se mai ducea și pândea oamenii pe la geam, pe unde lucrau, să vadă dacă nu cumva vorbesc contra partidului sau dacă nu muncesc și nu controlează producția, ca să poată codoși mai departe. Eu n-am făcut treaba asta
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
aduc dovadă. Și am adus de la poliție: "deportat în 1949, luat în evidență în 1959". Avocatei, pe care am angajat-o să-mi facă recursul, i-am spus că degeaba se va duce la Agapia ăla, pentru că este un comunist îndrăcit care nu vrea să-mi recunoască drepturile. Și i-am adus și de la spitalul din Agigea acte doveditoare că am stat un an în spital, cu fractura aceea. Drept să vă zic, medicii de acolo nici nu știau că eu
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
acolo nici nu știau că eu eram deportat politic cu întreaga familie, că dacă ar fi știut, cine știe dacă mai aveau la fel grijă de mine. Bun, că erau internați mai mult militari, dar printre ei erau și comuniști îndrăciți. Era un spital militar și erau acolo în spital bolnavi și mulți de la Securitate. După cum erau tot felul de brigadieri veniți accidentați de pe șantierele prin care se construia comunismul. Eu m-am angajat în 1957, dar am fugit de autorități
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
Acrivița a dat în patima jocurilor de cărți, pierzând mulți bani. Bârfea apropiații, printre care o prietenă de familie și îl acuza pe soț de relații extraconjugale. Acesta își iese din fire, o consideră pe Acrivița o "scorpie nebună", "mai îndrăcită decât talpa iadului", iar reacția ei este pe măsură: îi aruncă în față castronul cu ciorbă fierbinte, îl acuză în fața musafirilor că are țiitoare, că umblă beat și o torturează. După o vreme, atmosfera se înseninează, soții se împacă, dar
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
n-aibă dreptate; simțea și el că Persida e, într-adevăr, prea sfătoasă și prea încăpățânată. Dar tot sora lui era. Nici Mara, atât de mândră de copii ei, nu poate să vadă cu ochi buni îndărătnicia fetei ei: Neam îndrăcit! Strigă dânsa. Dacă și-au pus o dată în gând, nu e chip să-i mai scoți din ale lor. Însă ca mamă dominată de aceeași patimă, preferă să o treacă cu vederea sau să o transforme în virtute. Dincolo de cerbicie
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
împrejurarea că el, Aghiuță este capabil să simtă și să se poate comporta ca și om. Bântuit de slăbiciuni, apăsat de frică și de complexe el știe ce îl așteaptă intrând în pielea unui om. În ceea ce priește însușirile Acriviței, ,,îndrăcita’’ consoartă a lui kir Ianulea, este de reținut un amănunt pe care naratorul îl avansează din primul moment al cunoștinței cu eroina sa. Schițând portretul fiicei lui Hagi Cănuță, prozatorul notează ,,fata era vestită și frumoasă; numai atâta cusur avea
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
populară cu privire la ,,legile’’ atracției dintre bărbat și femeie, legi pătrunse de credința că adesea, dracul își vâră coada, încurcând și descurcând viețile oamenilor. Întrupat ca ființă umană, Aghiuță este ,,programat’’ să guste din plin ,,bucuriile’’ vieții casnice alături de o femeie ,,îndrăcită’’ precum Acrivița. Odată ajunsă stăpână în casa bogatului negustor, aceasta nu întârzie să-și dea arama pe față, făcând astfel dovada ,,satanismului’’‚ ei congenital. Acrivița, ,,fata a mai mare a lui Hagi Cănuță, toptangiu pe vremuri’’, care ajunge soția lui
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
ieșit din pepeni, când kera Acrivița, la un ospăț cu mulți musafiri, și-a bârfit copios o prietenă, soția unui negustor cu vază cu care erau în vizită. Kir Ianulea, ,,om cu hristoitie’’, a făcut-o atunci în fața tuturor ,,mai îndrăcită decât talpa iadului’’ și a fost cât pe aici să își dezvăluie adevărata identitate. Satanismul ca element de potențare din perspectiva fantastică a comportamentului personajelor vădește aceeași priză la cotidian. Episodul ,,tranzacției’’ ‚ dintre kir Ianulea și Negoiță încântă și derutează
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
povestirea anterioară. Văzut în sine ca simplă formulă epică, modul de rezolvare a temei în La conac, se apropie de acela identificat în Kir Ianulea. Portretul celui aflat în ipostaza de purtător al duhului diavolesc pare, literalmente, pendantul masculin al ,,îndrăcitei’’ Acrivița. Și aici apare văzul, una din componentele fizionomiei umane intens solicitată în câmpul oculisticii, și, ca atare, frecvent pusă în valoare de literatura fantastică. Revenind la personajul caragialian, putem nota că și alte elemente ale fizionomiei acestuia sunt menite
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
alt recital, la Salle Cortot. L-am admirat nespus! Avea o amintire sacră pentru Enescu. știu când l-a rugat pe Ion Voicu să-l ducă să vadă violoniștii țigani, niște virtuozi fără egal. Că tot veni vorba de violoniști... îndrăciți și plini de patos, ați fost... soacra unuia! — Boris Belkin. Era frumos și avea talent cu carul. Leonard Bernstein și Isaac Stern l-au ajutat mult la venirea lui în Occi dent. Imposibil de trăit cu el. Mă sună Cătălina
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
vederea acestei minunății apicole, glandele mele salivare s-au scăpat pe ele dintr-un exces de secreție internă, iar papilele gustative dansau amețitor într-o cavitate bucală excitată de tăria parfumurilor dezlănțuite. Era un cocteil ritmic, alcătuit dintr-o sârbă îndrăcită, un ceardaș condimentat cu piparcă paralizantă și un cazacioc autentic, electrizat de inegalabila vodcă "Stalinskaia". Eram amețit. Trupul meu cânta. "Eu curg întreg în acest cântec sfânt; Eu nu mai sunt, e-un cântec tot ce sunt." (N. Labiș) Ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
ipostaza sa legendară) este asociat În mod explicit Diavolului, printr-o mulțime de credințe, apelative și zicători populare românești : „Jidu-i sfredelul Dracului” <endnote id="(13, pp. 90 și 323)"/>, „Ovreiul e al Dracului” <endnote id="(3, p. 61)"/>, „Neamul jidovesc,/ Îndrăcit și diavolesc” <endnote id="(16, p. 1462)"/>, iar „piele de drac” este denumirea populară a stofei din care era făcut anteriul negru al evreului <endnote id="(366)"/> ; sau ghicitori : „Joacă dracu’ pe părete,/ Cu jidoavca de ureche” (= umbra ; <endnote id
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
de parcă ar avea arcuri sub tălpi. Iluzia asta se intensifică atunci cînd, dintr-un singur salt, își proiectează întreaga ființă din mijlocul băncilor direct pe scenă, ca într-o secvență de cascadorie. Și pe dată se află integrat în ritmul îndrăcit al muzicii și asistăm la o spectaculoasă demonstrație de dans. Mîinile i se înalță spre cer, unduind ca niște șerpi, de la vîrful primei falange pînă la umeri. Degetele îi sunt tot atît de neașteptat de lungi ca picioarele. Sub costumul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
palmele muzicanților lovesc în lemnul instrumentelor sau degetele lor smulg coardelor gemete prelungi. Mărunțelul încearcă să susțină concurența, ceea ce face ca noi, spectatorii, să nu avem decît de cîștigat. Aplaudăm, strigăm, plini de bucuria pe care noi popor al sîrbelor îndrăcite și al horelor domoale, al Ciulendrei și al Doinei o simțim în fața dansului acestui popor îndepărtat. Ne potolim cu greu și doar pentru că cineva ne atrage atenția că este aproape miezul nopții și că suntem prea zgomotoși. Muzicanții își strîng
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]
-
câteva pe sub masă, dar cele mai multe rătăcindu-se și prăfuindu-se printre fiarele din hangar. După ora unu n-am mai fi putut să stăm afară pe zăpușeală nici la umbră și fără să facem nimic. În timp ce vreo cinci zilieri țopăiau Îndrăciți În jurul formelor de tuburi și-și turnau găleți de apă În cap, noi ne retrăgeam Încoace cu un braț de știuleți de porumb. Pe cât de anevoie se urnea tovarășul meu de lângă București, pe atât de iute Îl vedeam Însuflețindu-se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
lacrimă, dar acum sufletul îmi era scăldat în baia căinței și a minunii lui Dumnezeu... De Înviere, Dumnezeu mă vindecase și mă înviase și pe mine... Și atunci mi-au venit în minte cuvintele lui Iisus vindecându-l pe cel îndrăcit: Iată, te ai făcut sănătos, mergi și de acum să nu mai păcătuiești. Ne amintim astfel de pocăința spre care ne îndeamnă Sfinții Părinți și, în zilele noastre, părintele Alexandru Schmemann, în cartea „Postul Mare”, acea pocăință cu care ar
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
încă un fapt: dubiul asupra integrității simulantului însuși "carele pe sine se va învăța... de îndrăcire... Adevărat easte că cela ce să lipeaște dracului, apropii-se împreunarea lui și amândoi duh sunt, drept aceia carele se face de voia sa îndrăcit și să închipieaște de face ale lui lucruri... să se canonească cu canonul celuia ce adevărat se îndrăcește". Cel "ce adevărat se îndrăcește" nefiind responsabil, rezultă de aici ideea că articolul se referă la simulantul nedepistat. Chestiunea este încă actuală
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1542_a_2840]
-
sentențe poate fi uneori multiplicat. Așa, bunăoară, "femeia este cauza dușmăniei dintre oameni" (330, 1), "femeie fără gelozie nu există" (328, 10); pentru omul bătrîn, femeia tînără nu e nici mai mult nici mai puțin decît "otravă" (328, 9); "femeile îndrăcite răpesc mintea neînțelepților" (328, 14); "femeia rea (frumoasă) ca o floare de lotus îmbobocită este un heleșteu plin cu flori de lotus, în care se ascunde un crocodil" (340, 13). Citez din Panciatantra, I, 61 (trad. cit.) cea mai semnificativă
India şi Occidentul : studii de istoria culturii by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1393_a_2635]
-
timp de șase ani, Sebastian a fost la fel ca mulți colegi de generație un antidemocrat pe față, un antiliberal înverșunat, un simpatizant al fascismului mussoli-nian, un antieuropean rece și complementar, un adept înflăcărat al anarhiei României". Cu un talent "îndrăcit", el a servit toate ideile diabolice ale ocrotitorului său, care, la rândul lui, s-a servit, în evoluția spre un antisemitism deschis, de evreitatea lui Sebastian. Tot Sebastian îi scria lui M. Eliade în august 1934: "M-am dus să
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
aici i se spune tizic. Ai folosit vreodată așa ceva? Nu? Oooo, Doamne! Dac-ai ști cu câtă dificultate l-am adus până acasă... De ce? Păi, m-am împiedicat de rugii de mure și-am venit în nas pe miriștea aia îndrăcită încât mi-am jupuit groaznic prețiosul meu organ olfactiv din care a curs o grămadă de sânge; mi-am spart buzele care ajunseseră la dimensiunea unor gogoși beneficiare ale unui exces de țaică; în ceea ce privește sistemul de masticație al hranei solide
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
s-au hotărât să bea în stil teuton: Bruderschaft! S-au grupat doi câte doi într-o riguroasă disciplină prusacă, îndeplinind tipicul ritual arhicunoscut. "Temperatura" crescând într-un ritm vizibil accelerat, frații noștri maghiari au întors-o pe un ceardaș îndrăcit încât ieșeau scântei din cizmele lor. În final, pentru ca armonia și echilibrul prestațiilor artistice să fie desăvârșite, a intrat în funcțiune "Perinița" noastră, iar dansul acesta irezistibil a pecetluit definitiv și pentru totdeauna prietenia de nezdruncinat româno-maghiară și mai puțin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
Toscanini și Furtwängler. Când eram singur, Îmi puneam aceste discuri la volum maxim și, În fața oglinzii, deveneam Toscanini. Îl preferam lui Furtwängler, deși nu Îi văzusem pe nici unul, dar ascultându-i, mi-l Închipuiam pe Toscanini pasionat și cu mișcări Îndrăcite, În timp ce pe Furtwängler Îl vizualizam mai introvertit și reținut. Am optat pentru pasiune și extravaganță și, În oglindă, eu dirijam și mai bine și mai Îndrăcit ca Toscanini. O atracție „irezistibilă“ Cred că m-am Îndreptat spre teatru nu doar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
pe nici unul, dar ascultându-i, mi-l Închipuiam pe Toscanini pasionat și cu mișcări Îndrăcite, În timp ce pe Furtwängler Îl vizualizam mai introvertit și reținut. Am optat pentru pasiune și extravaganță și, În oglindă, eu dirijam și mai bine și mai Îndrăcit ca Toscanini. O atracție „irezistibilă“ Cred că m-am Îndreptat spre teatru nu doar ca să evadez din realitatea cenușie a vieții, dar și pentru că aveam un vis. Eram, ca orice copil, În căutarea extraordinarului, a miraculosului. Am avut de mic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
călduroasă iarna. O ușă „culcată”, formată din două canaturi, belciuge groase, un lacăt enorm, de dimensiuni neobișnuite: așa arăta intrarea în pivniță, când pivnița era încuiată. Ca în acea dimineață de iarnă deosebit de friguroasă în care o ceată de băieți îndrăciți a trecut pe lângă ea, în drum spre școală. Ideea le-a dat-o desigur lăcătoiul - cheia întregii răzbunări -, frumos încuiat și așezat la locul lui, pe care cel mai disponibil dintre ei în acel moment pentru această treabă (mare), orientat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
sau de-alde Vizitiu, nu am avu niciodată vreo neînțelegere. Ce să mai spun de nașul și nașa Dârdală și de ginerele lor, Pâslă cu nevastă-sa, Profira. Toți sunt oameni așezați și la locul lor. Necazuri avem numai cu îndrăcita asta de Marița carei ațâță și pe păcătoșii ei de feciori și pe soră-sa Ileana lui Melian, căreia i-a promis că-i dă pământul lăsat nouă de socrumeu Ion, Dumnezeu să-l ierte, și pe care îl stăpânesc
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]