291 matches
-
iubeau pe tunar din proprie inițiativă, pe cînd la vizitele lui Ceaușescu erau scoși pe traseu pe bază de tabel, cu semnătură la predarea și la primirea portretului într-o ureche. Fanii famelici ai nostalgicului fost milițian, după ce s-au bulucit să prindă din zbor o bancnotă electorală azvîrlită din limuzină, vor spune că statuia e proprietatea lui Dinel și că are voie s-o expună unde dorește. E adevărat, statuia e a lui Staicu, dar Oblemenco aparține tuturor oltenilor. O
Raport de cornere. C`t se `ntinde plapuma Sportului? by Alin Buz\rin () [Corola-publishinghouse/Science/856_a_1764]
-
împotriva turcilor conduși de Soliman Pașa. Oastea vrășmașă era de trei ori mai numeroasă decât cea a moldovenilor. Folosindu-se de ceață și de relieful accidentat, Ștefan a simulat un atac, după care s-a retras strategic. Turcii s-au bulucit în urma moldovenilor, împotmolindu-se într-o mlaștină de unde nu au mai avut scăpare. Din nou, viclenia a condus la o victorie care, inițial părea imposibil de obținut. La fel s-a întâmplat și la data de 5 iunie 1456, în
Monografia Comunei Oncești Bacău by Octavian I. Iftimie () [Corola-publishinghouse/Science/1775_a_92288]
-
se îmbracă doar în alb, indiferent la a câta căsătorie se află și trebuie să verse o găleată de apă la intrarea în biserică, pentru a face copii sănătoși. Românii sunt singurii precreștini, anormali, care cred în Dumnezeu și se bulucesc la mânăstiri și la biserici atunci când preoții dau semnalul. Fără să exagerăm, vom spune că darul de nuntă este un potlatch, practicat în secolul XXI, de către un popor aparținător de o țară care se află în situația de membru al
[Corola-publishinghouse/Science/84957_a_85742]
-
au penetrat zidul ieșind afară în curtea vilei, survolând-o aproximativ cinci minute, după care s-au așezat la sol. -Domnilor dacă credeți că este vorba de vre-o înșelătorie vă rog să verificați-sparse tăcerea profesorul. Mai mulți musafiri se buluceau la intrarea vilei pentru a verifica. -Camera este goală. Totul este afară-au informat aceștia revenind. -Așezați-vă pe fotolii și scaune-îi îndemnă Avramescu. Toate obiectele au început să zboare penetrând zidul cu tot cu ocupanți. Revenite în interiorul camerei, lucrurile au mai planat
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
rostul și rolul lor în comunitățile sătești. Dintr-o grăbită uitare vinovată și omenească, până la urmă, au rămas în anonimat, prinși doar în arhivele îngălbenite ale școlilor. Cine leo mai scotoci !?... Între colinele vălurite din partea stângă a văii Bârladului sunt bulucite așezări sătești, probabil răsfirate la începuturi, dar aglomerate astăzi în preajma centrului administrativ. Pe după câteva înălțări cutezante de pământ, vălurind între galbenul lutos și negrul de humă, stă așezat într-un cuib cu vedere doar înspre soare, satul Dodești. Pe aici
Victor Ion Popa și comuna Dodești by MIHAI APOSTU () [Corola-publishinghouse/Science/91678_a_93472]
-
luate pe plan local. Și aceasta pentru că nu existau alte mijloace de informare: singurul telefon era cel de la primărie; primul radio a apărut în sat tot în această vreme, la învățătorul Vasile Bejan, unde lumea, cu mic cu mare, se bulucea să asculte, mult minunându-se de această lucrare a diavolului; iar primul patefon sau gramofon a fost adus în sat la o sărbătorire a Paștelor de către un frate a mamei de la Bârlad, venit în vacanță la bunicii mei. Gemea ograda
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
tunși ... că doar nu suntem snopi. Cu această dilemă am trăit câteva zile, până când tata a plecat cu treburile primăriei la Bârlad și trebuia să se întoarcă a doua zi seara cu ce? ... cu batoza? În seara aceea așteptam înfrigurați, bulucindu-ne la geam să vedem cum intră pe poarta mare cogeamite mașină de tuns. Am răsuflat ușurați când a intrat pe poarta mică ... fără batoză. După una-alta, la întrebarea mamei dacă a adus mașină de tuns că uite ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
e greu de spus. „Uite pe cine-l apără Dumnezeu - exclamă cu ciudă o gospodină, care trage după ea un cărucior -, dar dacă eu mă bag printre mașini, ies schiloadă.“ Când s-a strâns oare atâta popor? Unii s-au bulucit în stradă și toată circulația e dată peste cap. Și e normal să fie așa, când până și polițistul din intersecție se uită ca boul, cu fluieru-n gură la etajul opt. „Da, domnule - zice el cu autoritatea pe care i-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
se îmbracă doar în alb, indiferent la a câta căsătorie se află și trebuie să verse o găleată de apă la intrarea în biserică, pentru a face copii sănătoși. Românii sunt singurii precreștini, anormali, care cred în Dumnezeu și se bulucesc la mânăstiri și la biserici atunci când preoții dau semnalul. Fără să exagerăm, vom spune că darul de nuntă este un potlatch, practicat în secolul XXI, de către un popor aparținător de o țară care se află în situația de membru al
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
unsuroase. În secunda opririi, corpurile noastre flexibile, respectând cu strictețe legea imprescriptibilă a inerției, s-au aplecat în față, apoi, printr-un recul automat, au revenit la poziția inițială. Iar noi, copiii, cum eram în picioare în fața gemulețului, ne-am bulucit unii într-alții căutând speriați cu mâinile întinse vergelele gemulețului pentru a nu ne prăvăli grămadă la podea. Reveniți din echilibrul dinamic la cel static, priveam cu lăcomie "dincolo", prin gemulețul care delimita, material, concret și dureros, spațiul liber și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
fond de rafale și zgomot de geamuri sparte. La megafonul gării, toată lumea, persoanele care au condus pe călători și așa mai departe, erau rugate să se grăbească pentru că se trage. Poporul Înhămat cu bagaje fugea Încolo și-ncoace și se bulucea pe lângă ziduri și spre ușile sălilor de așteptare. - De trei seri ne tot bagă programul ăsta, Îmi spune chelnerul. Nemernicii ăștia de teroriști! - Bine că nu trag Încoace, În restaurant. - Ne apără Armata. Trage prin pereți și prin geamurile alea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
cu zi; poporul, da, ca să caște ochii și urechile și să ia aminte. Carol sărise de lângă mine și o luase la fugă În direcția dinspre care se auzise, cu doi soldați În urma lui și făcându-și loc anevoie prin mulțimea bulucindu-se În toate părțile. Unii fugeau curioși Într-acolo, Încrucișându-se și ciocnindu-se cu cei care o luau speriați În sens invers. Toată vânzoleala și zarva aia Îmi Înpăianjeneau vederea și nu mai aveam chef și nici putere să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
să pretind că soția Farmacistului se uita la o dezbatere despre selful dialogic și disonanța cognitivă. Să zicem că textul are mecanismele sale și e nevoie să dai de acel mecanism și apoi realitatea se coagulează, singură se scrie. Se bulucește acolo. Cuvintele cheamă realitatea. De unde să știu io că are 46 de ani. Trebuia să scotocesc în arhivele primăriei. Asta e ciudățenia literaturii, să se potrivească, textul să cheme fapte de viață care să se plieze perfect. Uneori, textul se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
-mi promit că de acum nu voi mai merge la astfel de împăcări cu bancnotele de deasupra unei felii de salam și două măsline orbite de un polonic de ciorbă (scuză excesul... prepozițional!). Bucuriile ultimelor zile, așteptate pentru că prea se buluceau în mine catrenele deznădejdii, sînt două. Și una, desigur, este o împăcare dulce cu T și tot cîrdul de gînduri ciudoase care o fac atît de personală acum. Cealaltă bucurie are gust parizian, dijonesc mai bine zis, bucurie iscată de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
mai sprinten s-a urcat de pe troian pe acoperiș îndepărtând zăpada de lângă horn, scoțând în același timp omătul care intrase în el. Așa că hornul a fost degajat în întregime fără probleme. După ce s-a deschis ușa de la hol ne-am bulucit în spatele mamei să luăm contact pe viu cu realitatea. Din dreptul ușii până la marginea drumului se crease un coridor de 1,5 m care ne permitea accesul în casă. Apoi, în stânga și în dreapta se ridicau doi pereți de zăpadă de la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
simbol al creștinismului; câțiva dintre ei lansau prin corzile vocale mieunăturile hienelor înfometate în apropierea stârvului apetisant. Peste amestecul eterogen și înfiorător al decibelilor scăpați de sub controlul rațiunii, se făceau simțite rotocoalele sinistre ale maimuțelor urlătoare, din gâtlejul cărora se buluceau spre exterior semnale de alertă înțelese numai de ele. Și toată această hărmălaie și babilonie vocală aveau ca element provocator "sfânta agheasmă de Zăvoaia". "Când eram pe Ialomița Mă iubeam cu tanti Mița" Într-adevăr, sfâșietor! Unde-i tinerețea? Frumusețea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
din capul locului instituția căreia îi era destinat ca o garanție absolută a funcționării lui impecabile, el adresându-se unui eșalon de muncitori având ca notă caracteristică fundamentală punctualitatea. Sub sigla amintită era desenată o locomotivă din coșul căreia se buluceau rotocoale de fum surprinsă într-un măreț, fantastic și inegalabil elan maratonist pe șinele strălucitoare de oțel, spărgând distanțele și anulând forța gravitațională, asemenea navelor spațiale. O, ce frumos ar fi fost! Din păcate, realitatea este cu totul diferită, insuportabilă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
care doamna încerca să-l utilizeze pentru a mă salva de la înec. Dar a mai încercat. Ia spune, Boris, câte bucăți de mălai ai avut? În clasă era o liniște aparentă, încărcată de tensiune explozivă. Automat, ochii elevilor s-au bulucit spre Cazacu pentru a afla câte bucăți au fost subtilizate. Răspunsul a venit prompt, ca și cum l-ai fi întrebat cât fac doi ori doi: Două bucăți, doamnă dirigintă. Declarația amicului i-a dat o gură de oxigen avocatului meu voluntar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
confraților din galerii tragedia din exterior. Încă o lovitură strașnică de lopată și tata i-a luat piuitul. A rămas strivit sub metalul rece mânjit de sângele împrăștiat peste tot. Apa continua să curgă în galerii, iar șobolanii înnebuniți se buluceau spre exterior în căutarea prețiosului oxigen. Aici, cu ochii bălăciți de apă și cu burțile umflate, alergau dezorientați de colo-colo în căutarea unei înșelătoare scăpări. N-aveau nicio șansă. Erau mari, aproape cât o pisică, de parcă ar fi fost clonați
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
prin bălți cu noroi și sânge. "Aiaia Allah-Allaaah!!!"... "Moldova!!! Moldova!!!" Strigăte. Răcnete.Blesteme. Săgețile vâjâie. Pușcile trăsnesc. Plutește o pâclă înecăcioasă de fum, pulbere și catran. Pe redută la Valea Albă fâlfâie steagul verde cu semilună al Profetului. Osmanlâii se bulucesc peste parapete, valuri-valuri... "Paștele!!! Dumnezăii!!! Anafura!!!" Capetele se rostogolesc cu turban cu tot. Corp la corp. Moldovan cu turc; turc cu moldovan, se tăvălesc în mocirla mustind de sânge, cu degetele încleștate unul în beregata celuilalt, gâfâind, gâjâind: "Moldovaaaa....." "Allahhhh
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
de geană. Cu folos însă... Altă drăcovenie, mormăie Stanciu în barbă. O "drăcovenie". Am născocit o capcană la poarta cetății. Am poreclit-o "capcana de șobolani". Iaca cum facem: mutăm lanțul podului în așa chip, încât, atunci când vrăjmașul s-o buluci să fărâme poarta, podul să cadă și să-l verse într-o groapă plină cu apă și țepușe bine ascuțite. Vă închipuiți bulucbășie?!... O grozăvenie! Altă "năzdrăvănie"! Năstrușnică! Diavolească! Ștefan râde, închipuindu-și "bulucbășia". Da' stați! Stați! "Că nu dau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
până la moarte! Poți fi ucis! Înfrânt însă, niciodată! Niciodată!" Chiar așa a spus. Cuvânt cu cuvânt. Parcă ai fi fost de față, Ștefane, se minunează Țamblac. Într-un fel... am fost, spune Ștefan, încetișor, mai mult pentru sine. Osmanlâii se buluceau cu răcnete sălbatice: Allah!!! Allah!!!... Constantin s-a aruncat în luptă! "Singur", murmură Ștefan. Singur! "Singur împotriva unei oștiri întregi!"... repeta Ștefan obsedat. Noi, cei câțiva ce ne jurasem în gând să-l urmăm, "să-l urmăm până la moarte", încremenisem
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
legiuiți și din flori, cu nemiluita. Tată bun, pe toți i-a însemnat cu fierul, erau cum s-ar zice "os domnesc". Și cum s-a săvârșit bătrânul, s-au năpustit cele vlăstare arse de patima puterii și s-au bulucit care mai de care să se cocoațe pe "Scaunul Moldovei". Cum, însă, pe Scaunul mult râvnit nu e loc decât pentru un singur șezut, au prins fârtații a se îmbrânci, a se doborî unul pre altul...parcă eu n-am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
un pui de năpârcă". "Blăstămul Mușatin" e încă viu. Stafiile mai bântuie încă. În ultima vreme, au început să miște avem semne... Prin cotloane mișună, foșfăie șobolanii. Îi simt, îi miros. Când or veni turcii, să vezi ce-o să se bulucească să le iasă-nainte cu pâine și sare... În mine lovesc mai greu, dar, lovind în tine, țintesc în mine. Ochii în patru, Alexandre! Otrava în vin, e dulce... Lovitura de pumnal pe la spate e fulgerătoare, ca mușcătura de viperă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
ca la lupii porniți în pradă. N-ai teamă! Îl trimit în iad! Scot eu dracii din el! spune și smulge cu furie pumnalul, schimonosit de ură. Cu aiasta! O gaură în spate! O găurică! Ce-or să se mai bulucească dracii să iasă! hohotește el. O să plece cu sufletu' lui spurcat cu tot! Isaia cade pe gânduri... Entuziasmul i se moaie. Nu, nu-i bine. Dacă-ți întoarce lovitura?.. Aista-i dracu' gol", îl străfulgeră un gând. O săgeată rătăcită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]