383 matches
-
sus În cer, se Întoarse spre fereastră. Lumina soarelui Îi ardea ochii și Înflăcăra aerul dens. O mulțime de oameni erau la plimbare, acolo, afară, pe străzile din Esquilino. El Însă, era Închis ca-ntr-o pușcărie, pe nedrept. Dimineața colcăia Într-o marmeladă de cuvinte Îmbibate de birocrație, de evaluări și apeluri la liniște. Scirocco, vântul cald, aducea În clasă polen, petale și praf. Prin ferestrele deschise intra zgomotul traficului și un miros de asfalt Încins, de pizza cu suc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
furtuna În apropiere. În pereții găuriți Își făcuseră cuibul niște viespi uriașe, cât degetul cel mare, care scoteau un zbârnâit gros și Înfiorător când zburau. Nu mulți ar fi avut curajul să intre În dărăpănătura aia, mai ales că șerpii colcăiau În voie și-n odaie și-mprejurul ei. Când auzi de Canton, Blondul puse piciorul În pământ și descălecă bicicleta. Era palid și-și mușca buzele. Văru-său: „Ho, mă, fricosule, că nu intrăm! Mergem În jăpșile dinspre Canton, ce să căutăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
s-a lămurit că oamenii, având cu ce-și umple burțile, erau leneși și cârcotași când venea vorba de muncă. Nu-i puteai strânge cu ușa decât pe foarte puțini, ăi care fuseseră nevoiți să se Împrumute. Balta și Dunărea colcăiau de pește. Trebuia numai să te Îndemni a-ți dezlipi curul de pe vatră și să pleci la pescuit chiar fără unelte, cu mâna goală. Din afara satului nu aveau nevoie decât de sare. Sărau și uscau tone de pește În fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
capetele gușteri și broaște, popândăi, salamandre portocalii și Încete, nevăstuici furișate, câte o rădașcă În platoșă lucitoare, clămpănind din cleștii fioroși. Gemeau, răsuflarea scurtă le ardea piepturile. Se Împiedicau În ciolane vechi de vite ori alunecau pe leșuri ce putrezeau, colcăind de târâtoare. Din când În când, trăgeau cu coada ochiului la trupul Balaurului răspândit pe cele două maluri povârnite. În mișcare, solzii cât țiglele de pe casă scoteau zgomote de scândurici uscate lovite Între ele. Și, dintr-odată, Valea sparse creasta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
să Întoarcă drăcuiala, cu glas cumpănit și grav care Îi făcu pe ceilalți să-l bănuiască de vreo șotie, Începu să-i lămurească: „Nu v-am spus până acuma nimic pentru că sunteți amândoi gură-spartă și În câteva ore ar fi colcăit pădurea de săpători”. Apoi le povestise, În scârțâitul pedalelor și al lanțurilor, cum Tușa, care În vremuri mai vechi se avea bine cu Colonelul, fiind văduvi amândoi („Adică se zbenguiau și ei Împreună”, ținuse Baronu să deslușească lucrurile), cu vorbe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de cireșe și, mai ales, de omizile ce se târau Întruna, În căutarea unui loc cât mai ferit ca să-și țeasă gogoșile, dând impresia ochilor Înspăimântați că ramurile erau vii și-și Încrețeau coaja ca pe o piele sub care colcăia, prin vase proeminente, un soi de sânge cu mișcări leneșe, dar amenințătoare. Se obișnuise, până la urmă, și cu mirosul târâtoarelor strivite În palmă - era cu neputință să te cațeri În pom, cu o găleată atârnată de gât, fără să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
pentru Fred și Ladima, noțiunea de personae se dovedește mult mai adecvată, chiar exhaustivă, în comparație cu termenul de alter-ego, restrictiv și perimat. Însă Camil Petrescu ne atrage atenția și asupra a două amănunte ale visului ofidian: gropile de lut în care colcăie șerpii se întind pe o distanță mult mai mare decât puterea de cuprindere a ochilor, iar întregul tablou este dominat de un cer de plumb. E de necontestat că observația lui Al. Paleologu cu trimitere la oroarea pe care scriitorul
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
a fost elaborată în anul 1983, avizată de Comisia de limba și literatura română din cadrul Ministerului Educației și învățământului și aprobată de Biroul Executiv al Consiliului Superior al Educației și învățământului. A fost definitivată în anul 1985. Președinte: Acad. Ion Colcăiau. Vicepreședinți: Prof. univ. dr. doc. Zoe Dumitrescu Bușulenga, prof. univ. dr. loan Silviu Vlad. Colectivul de coordonare: prof. dr. Constanța Bărboi, Ion Negreț, Cristina Ionescu, Gheorghe Lăzărescu, Carmen Schmidt, Silvestru .Boatcă, Aurică Olteanu, Colectivul de elaborare: Nicolae I. Nicolae, Ion Negreț
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
ideal de integritate, căci se poate spune orice despre orice, iar bruitajul permanent seamănă cu tăcerea. Dimpotrivă, un Sancho al serilor petrecute în fața televizorului, divagant și digresiv, zapper desăvârșit, va fi mândru că s-a născut într-o lume inventivă, colcăind de inițiative și puncte de vedere, în care poate să se întâmple orice, bogată în asocieri libere și evocări poetice, o lume în care valorile emoționale de context, de simpatie și de participare fizică ne salvează de plictisul și cinismul
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
dor ca roua). Totul în jur pare un fantastic coșmar, transcris în imagini ale abjecției: ochii „dospesc”, „frâiele vomei s-au rupt / lângă haitele în putrefacție”, „odraslele coșmarului inspiră aroma tenebrelor”, „somnul e purtat prin cimitirul strepezit de gheare”, cerul colcăie „în aburii unui cazan de sânge”. Poezia arată ca o continuă expectorație verbală, descriind zonele imunde din universul înconjurător și validând metaforic o poetică a coșmarului. C. exhibă oribilul și sordidul cu o adevărată voluptate, angajând astfel un denunț extravagant
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286203_a_287532]
-
trupurile înotătorilor la suprafață. După afirmațiile lui Mark Twain hainele murdare devin imaculate după ce au fost spălate cu această apă. Lacul a fost descoperit în octombrie 1883 de către 4 comercianți de blănuri ce veneau din Wyoming. În apa amară, ce colcăie de viermii roilor de musculițe se înalță turnuri de piatră și insula Paoha ce s-a format acum 200 milioane de ani. Lacul Mono se întinde pe 155 Km2 și s-a format cu circa 700 000 de ani în
MICĂ ENCICLOPEDIE A LACURILOR TERREI by George MILITARU Emilian AGAFIȚEI Nicolae BAŞTIUREA () [Corola-publishinghouse/Science/1665_a_2973]
-
colonie astfel: “Gardienii băteau cu bastonul de cauciuc la palmă. Aici latrina era un șanț de circa 80 cm lățime, acoperit cu blăni de lemne de foc, de aproximativ 1 m lungime, pe care, stând, deținutul putea defeca. In fosă colcăiau larvele de muște unele peste altele grămadă, constituind un important focar de infecție. Din 1959 până în primăvara lui 1960, 3-4 luni am fost hrăniți invariabil cu cafea neagră (orz prăjit), rația pentru toată ziua de 100 de grame de pâine
NU PUNE, DOAMNE, LACÃT GURII MELE by Servilia Oancea () [Corola-publishinghouse/Science/1835_a_3165]
-
foarte intransigent când era vorba despre interese, ale lui, ale altora sau chiar interesul general. El veștejește „mahalagismul”, „mizeria morală” a mediilor politice, consemnează compromisuri, trădări, intrigi, descrie în chip foarte subiectiv, dar și - prin aceasta chiar - savuros, o lume colcăind de interese, ambiții, vanitate, rivalități, egoism și pofte, foarte vie și foarte impură, dar fără de care n-ar fi putut trăi. Evadează uneori în lecturi și peisaje, căci are, după cum se vede în notațiile din Egipt, simț poetic și plăcerea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285437_a_286766]
-
nimic). Calici zdrențuroși și ogârjiți hoinăreau pe străzi. Își zgâncileau în fața lui bubele provocate de păduchi, sub care stătea să crape puroiul. Nădăjduiau să se împiedice de vreo pungă cu galbeni pentru a fi izbăviți de viața mizeră. Prin gunoaie, colcăiau șobolanii care băgau spaima în motani. Purici, ascunși în colbul drumurilor pietruite, mușcau trecătorii, răspândind ciuma. În fiecare bortă se năștea și creștea câte o cotoarbă. Pacostea se hrănea până aproape să plesnească din mizeria strânsă în întunericul cotloanelor. Pe la
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
vezi, și nebunia/ pe lângă-aceste lucruri în genunchi" (Lucruri în genunchi). Structurile nominale, eliptice accentuează senzația de claustrare, de închidere în limitele unui orizont al tragicului. Se trece brusc de la abstract la concret ("voi, gânduri aspre, pașteți", Carnet lapidar, " Ne colcăie alcoolul imensității-n vine", Jurnal de grupă... dubito) ca și cum frânturi de vis, de coșmar, invadează spațiul realității. Se estompează și aici granițele dintre imaginar și real. Această invadare a realității de către urât, grotesc, de către spaimele cele mai profunde este subliniată
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
de convenție și totodată cum se constituie un text autoreferențial. Tehnica fusese utilizată și de Geo Dumitrescu și de Ion Caraion. Enumerațiile, textele alcătuite din enunțuri juxtapuse proliferează și ele, poemul devine o acumulare enormă de zvâcniri de imagini: "ne colcăie alcoolul imensității-n vine/ ca-n negre cazemate o foame animală;/ centurile ascunse sub carnea minerală/ incendiază straniu pupilele aldine" (Ion Caraion, Jurnal de grupă... dubito). Discursul poetic capătă, la Florin Iaru, aparențe de jurnal, cu notații succinte, discursul pare
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
ne împiedică să le susținem drept bune pe cele pe care dreapta judecată ne-ar îndemna să le mustrăm: căci mai cu rost fi-va pentru patria noastră să li se pună locuitorilor ei sub ochi, cu nevinovăție, viciile care colcăie pe la ei, decât să fie înșelați, ci blândă lingușire și îndemânatică dezvinovățire, astfel încât să credă că bine le fac pe toate cele pe care întregul întins al lumii, cel crescut în moravuri mai alese, le mustră cu asprime"89 (s.m.
Inorogul la porţile Orientului - Bestiarul lui Dimitrie Cantemir: studiu comparativ by Bogdan Creţu [Corola-publishinghouse/Science/897_a_2405]
-
te mângâie, nu te Înspăimântă. Am discutat apoi cu Gabi și i-am spus că mie Îmi face impresia că pământul, unit cu oamenii, cum emană aburi după ploaie, așa vorbește acuma despre viața celor care au trăit. Esta viață, colcăit de viață, nu ai isprăvit bine fraza și urmează altă viață, alt om Însemnat care a trăit În aceste locuri și a avut și făcut ceva pentru viață. Nam mai citit o asemenea bogăție de vieți de oameni Înzestrați, porniți
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
a altui partid în afară de partidul comunist român și asta după intrarea trupelor „eliberatoare” sovietice în oraș deoarece, până la jumătatea lunii octombrie a anului 1944, nici măcar acest partid nu exista în târg, cu toate minciunile spuse de unii cum că Vasluiul colcăia, literalmente, de „ilegaliști”!. Brașoave și snoave de adormit copiii! Iată ce scria primarul Constantin Capră în luna decembrie a anului 1943, în raportul de activitate trimis pe adresa Inspectoratului General Administrativ Galați, vizavi de starea de spirit a populației: „...o
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
lui Fernic câte și mai câte, glumea cu el, iar când se întorcea să-l privească, în loc să vadă chipul prietenului său, îi vedea cadavrul în descompunere. Cu vene și bucăți de carne în putrefacție atârnându-i pe oase. Cu viermi colcăindu-i pe față, rozându-i pielea până la oase, care se puteau vedea pe alocuri. Cu partea stângă a mandibulei agățată de niște ultimi mușchi ațoși, gata să cadă pe masă, și un miros groaznic de boală și moarte. Cristi atunci
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
care se dovedeau ciudat de neputincioase să răspândească ceva din palida lor lumină în crepusculul cafeniu, sumbru, din încăpere. „O lumină excitantă“, o numise Rosina. Hotărâsem să-i istorisesc o versiune a poveștii lui Hartley, pentru că, în dispoziția mea actuală, colcăind de teribilul meu plan actual, nu puteam înfrunta perspectiva minciunilor și a duelurilor și, probabil, a unei primejdioase încăierări. Ca să spun adevărul adevărat, încercam o teamă aproape superstițioasă față de ura Rosinei. Voiam s-o neutralizez pentru moment, astfel încât să scap
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
pe care încă mi-o mai ținea între degetele lui: N-am de gând să fac nimic. Sunt complet zdrobit de durere. — Vino la Londra cu mine. Nu. — Îmi dau seama foarte bine că pui ceva la cale. Ochii tăi colcăie de viziuni îngrozitoare. — Șerpi de mare. — Charles, povestește-mi. Cuvintele acestea, anume, mi-au readus în minte greutățile pe care le întâmpinasem întotdeauna în copilărie când încercasem „să-l duc“ pe James. Avea el un mod de a scormoni adevărul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
adevărat. Tot restul acestei zile și a celei de-a doua s-a scurs într-un fel de transă morbidă, un răstimp ce semăna cu pacea resemnării, cu calma îndoliere a totalei pierderi de speranță, o liniște care, în realitate, colcăia de spaime și venin. Doream, pătimaș, ca James să plece; aparițiile lui, tovărășia lui, prezența lui insinuantă, chiar când nu se făcea văzut, mă iritau, supunându-mă la adevărate suplicii. Și Lizzie mă irita, în parte prin lăcrimările ei frecvente
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mi-au trecut prin minte în cele câteva clipe câte mi-au trebuit până să desfac încuietoarea porții. Am pornit agale pe alee. Muzica încetase și câinele începuse să latre isteric. M-am apropiat de ușă, controlându-mi spiritul și colcăind de idei noi. Sacrilegiul „Mânecilor verzi“ nu mai însemna nimic. Poate că și lui Ben îi plăcea cântecul și ea n-avusese cum să-l împiedice să-l considere melodie favorită. Înregistrarea pe magnetofon nu avea nici o semnificație. Și, evident
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
musai -, trece apa chioară, nu aceea a vinului. Iar proprietatea fizico-chimică revelată de această experiență se reflectă În biologic protejându-l față de orice factor - fie chimic, fie radiativ - care atentează la esență, adică la integritatea mesajului Înscris În ADN. călcați colcăie de viață. Care ființă trebuie să și aniverseze ziua. Care? Cea onomastică, precum În diverse monarhii o zi legată de monarhul În exercițiu, ori cea de naștere, precum orice republică? Prietenul Nicu zâmbește cu siguranță, cunoscând convingerile vocii pe care
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]