235 matches
-
cu nimic pătată imaginea acestui poet care, zice domnia sa într-un loc, "este cel mai analizat și mai discutat scriitor român, plecându-se de la teribilisme de șanț și până la exegeze de mare rafinament", comentariile angajându-i, patetic adesea, atât pe denigratori, cât și pe adulatori. Dan Mănucă se exprimă cu destulă vehemență la adresa acelora care "pun în circulație adevărate bazaconii (adică fărădelegi)", care "nu pot fi luate în serios ci, deocamdată, numai persiflate", continuând: "Din păcate, nu există un tribunal al
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
și metafizice, gata să ne iluzionăm în numele unor minciuni occidentale și să mințim în numele unor iluzii occidentalizate". Discreditarea lui Eminescu, pe care o propunea revista Dilema ("terfelit într-o anumită presă românească"), nici măcar nu era originală în contextul corului de denigratori de aiurea ai marilor valori universale, comentează Răzvan Codrescu: "în ordine culturală, dacă vrei să subminezi o tradiție națională, lovești cu predilecție în figura ei cea mai "exponențială", în temeiul ei uman cel mai "mitizat" Dante, Shakespeare, Cervantes, Eminescu, "epilepticul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
care se trage limba latină, și nu invers. Cu alte cuvinte, nu limba română este o limbă latină, ci mai degrabă limba latină este o limbă românească" (Miceal Ledwith, consilier al Papei Ioan Paul al II-lea). Unde ne sunt denigratorii (chiar și dintre istoricii români!), unde-s răuvoitorii, trădătorii, mercenarii, ignoranții care se dezic de țară și istoria sa, de vechea cultură românească? Am fost binecuvântați de Dumnezeu, azi suntem blestemați de dușmani vizibili și invizibili și chiar de noi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
ar întâmpla? Aflați că el însuși nu ar permite publicarea acelei cărți. Pentru că ar dezvălui lucruri uluitoare, incredibile. Iar dacă, totuși, ar accepta să dea publicității o asemenea carte, un scandal de proporții ar fi iminent. Confrații l-ar numi denigrator, criticii l-ar considera total dezechilibrat, familia l-ar renega, publicul l-ar huidui. Să creadă cine vrea în (auto)biografiile romanțate, în așa-zisele mărturii ale contemporanilor sau în reconstituirile pe baza jurnalelor cu notații de felul: "cumpărat palton
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
o perioadă când Încă nu exista un canon cert al Noului Testament, unele din scrierile numite astăzi „apocrife” nu deranjau pe nimeni, ba chiar puteau sta alături de cele trei evanghelii sinoptice sau de corpusul epistolelor pauline. * Last but not least, denigratorii au tendința să minimalizeze ori chiar să anuleze caracterul variat, policrom al scrierilor apocrife. Sub eticheta „apocrife” sunt Înghesuite forțat, cu bune sau rele intenții, texte nu numai de origini culturale diferite, dar și cu mize teologice radical diferite. Un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
Călinescu sau acelor critici și teoreticieni români care publică În zone de Înaltă cultură că „ne-au uitat” și și-au uitat ambițiile și credințele tinereții; ocultându-ne, Însă, și operele noastre cele mai reprezentative dau Într-un fel dreptate acelor denigratori de azi, cu Grigurcu În frunte, că am fost „supraevaluați” atunci, În timpurile de semi-liberalism politic și cultural. Dar, repet, nu acest lucru mă interesează, aici și acum, În primul rând; de altfel, eu Însumi, În ciuda aparențelor și a unor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
nu este perfect. Mai ales eroii. Tu trebuie să dobîndești simțul... proporțiilor.»” (Fulton Ourseler Jr., „En prenant le thé avec Churchill”, în Sélection du Reader’s Digest, dec. 1978). Concluzia „pedagogică” a citatului de mai sus e că adulatorii și denigratorii n-au acest simț al proporțiilor. Literar vorbind, portrete bune sînt cele în care, respectînd modelele, laudele și criticile sînt distribuite cu inteligență. *Din păcate, n-am reușit niciodată să procedez ca SainteBeuve, patronul breslei criticilor, care (într-o țară
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
eu nu eram la «Ateneu» în vremea aceea?” „Da - i am spus -, e un articol despre G. Călinescu, după moartea sa, intitulat « Titanul», în care sînt și cîteva rînduri pamfletare la adresa lui Agavriloaiei, motivate de ranchiuna că el ne-a vorbit denigrator de autorul Vieții lui Eminescu, «estetizantul», despre care afirma mereu că «n-are dreptate...». În articol exaltam imensele merite ale acestuia și mă distanțam de răutățile unui cîrciogar”. După o pauză de cîteva secunde, l-am întrebat: „Ce știi despre
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Olteniței”, la data de 31 ianuarie 1926 Omul politic liberal a răspuns și la calomnii ale unor opozanți, care s-au erijat în pamfletari, ceea ce denotă că era un înfocat susținător al P.N.L. sub fosrma unei replici la un articol denigrator, intitulat ” Răspuns la o calomnie”, Hristache Daniilescu apără atât partidul din care făcea parte, cât și onoarea familei sale. Iată ce spunea în răspunsul pe care-l dă calomniatorului: ” pamfletarilor de la rușinea presei care se intitulează ”Gazeta Olteniței” cred că
Mari personalități oltenițene by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1699_a_3144]
-
Teatrul Național din București, în frunte cu maestrul Radu Beligan, directorul Ion V. Cristea, întotdeauna jovial, i-a întâmpinat cu băuturi fine, aperitive, și le-a recitat din Eminescu, Victor Eftimiu și alți clasici, uimind asistența. Iată, contrar spuselor unor denigratori ai lui Ion V. Cristea, care-l considerau un semidoct, un om fără școală, acesta a dovedit contrariul. O contribuție însemnată la dezvoltarea învățământului profesional, a fost construirea Grupului Școlar ”Nicolae Bălcescu”, elevii de aici făcând practică în Șantierul Naval
Mari personalități oltenițene by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1699_a_3145]
-
conferințe de presă din noiembrie 1967, excelent concepută, din care a fost ulterior extrasă celebra formulă. Generalul își exprimă aici marea lui stimă pentru poporul israelian (și o va exprima și ulterior într-o scrisoare personală adresată lui Ben Gurion). Denigratorii săi grăbiți ar face bine s-o recitească în integralitatea ei, ar putea fi datată cu ziua de azi. De Gaulle prevestește în ea cangrena care avea să se declare după Războiul victorios de Șase Zile: spirala ascendentă a terorismului
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
le voi putea „ilustra” mult mai bine prin mijloacele epicii largi, romanești; prin intermediul eroilor mei, care au părut multor lectori „ciudați” sau chiar „neverosimili”! Chiar și unor „lectori profesioniști”, cum se auto-numesc uneori criticii literari, și un exemplu flagrant de denigrator al creației mele, al tipologiei romanelor mele, a fost Ov.S. Crohmălniceanu; ins inteligent, cult și care, după ce s-a dezmeticit din narcoza ideologiei staliniste În timpul căreia i-a Înjurat, cu acel entuziasm tipic vremii proletcultiste, pe ctitorii literaturii române clasice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
manieră impardonabilă, „de parcă ar fi fost o a doua Unire a Principatelor!”. Ei, bine, nici un admirator din sutele pe care i-am avut nu mi-a făcut vreodată un elogiu atât de... nerușinat, de umflat, ca acest „ilustru și Înfocat” denigrator al operei mele, care a fost frustratul T.P!...Ă În interviul citat mai sus, acordat lui Daniel Dimitriu și Horia Zilieru, cum fac uneori, aduc În discuție o judecată negativă asupra persoanei sau operei mele și amintesc pe scurt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
eu, bun instinct de prozator - cineva care Își Închipuie ficțiuni, istorii În care se ascund „sensuri”, simboluri, destine, viziuni poate!... - știu că există mii și mii de inși contemporani, lectori ai mei sau nu, admiratori ai artei mele sau „simpatici” denigratori, care au, la rândul lor, nevoie de această „hrană” Îngropată, pare, dacă nu În straturile profunde ale antichității, atunci oricum mai recent - și definitiv! - În cele somnoroase și melodice ale romantismului!... Și, printre altele, nevoia, foamea, uneori chiar panica de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
bilanțul uman și social al societății de hiperconsum nu este chiar roz, dar este el negativ în toate aspectele sale? Dacă această societate nu e tocmai paradis, ea nu seamănă totuși nici cu infernul singurătății și al frustrării, așa cum susțin denigratorii ei obișnuiți. S-a făcut oare vreun progres pe calea fericirii? A susține acest lucru ar însemna să se confunde pe nedrept bunăstarea materială cu traiul fericit. Este incontestabil că hiperconsumatorul poate accede la plăceri tot mai numeroase și mai
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
ludens. Iar dacă, așa cum scrie Roger Caillois, Mimicry are ca scop, prin intermediul măștilor, „să-i sperie pe ceilalți”, nu te poți împiedica să nu zâmbești atunci când constați că ea continuă să producă aceleași efecte, umplându-l de groază pe talentatul denigrator al festivismului globalizat! Nostalgie și dor de insignifianțătc " Nostalgie și dor de insignifianță" Evident, individul nu este mai pueril ca odinioară și n-a avut loc nicio „răsturnare ontologică completă”. Aici nu e vorba atât de triumful regresiei psihologice, cât
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
nouă. Liantul cel mai necesar momentului Îl pot constitui tinerii matematicieni. O mare amărăciune au conaționalii noștri din diasporă când mijloacele de informare În masă dezavuiază trecutul și instituțiile statului, defăimează valorile naționale, ridiculizează tradițiile traducând un suspect consens cu denigratorii din emigrație. Comunicațiile noastre de pe continentul American se mențin si chiar prosperă. Daca s-ar aduna capacitatea de influență a diasporei și valorile constructive din țară ar Însemna o reală contribuție la bunăstare și un semn al unității naționale. Unitatea
ALBUM CONSEMNÃRI REPORTAJE 1989 - 2002 by Dr. Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/817_a_1725]
-
și împroșcată cu noroi, este Casa Scânteii, denumire dată după numele Ziarului Scânteia, cotidian reprezentativ al Partidului Comunist Român. Astăzi se numește Casa Presei Libere, despre care spun unii "specialiști", că reprezintă un exemplu de arhitectură stalinistă. Dar acești șobolani denigratori se folosesc din plin de acest edificiu reprezentativ al Bucureștiului. Clădirea este construită în perioada 1952-1957, după un proiect al arhitectului Horia Maicu, tot român ca și Anca Petrescu "mama" proiectului Casa Poporului. Se spune că acest edificiu este asemănător
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
nu fie obligat în a-și câștiga existența, angajându-se slugă la străini, ca acum în zilele noastre, unde suntem tratați ca țigani, hoți, bețivi, depersonalizați, desconsiderați și evitați de multe state din occident, unde au afișat lozinci cu conținut denigrator ca "fără români." Iată ce am ajuns! Unde sunt fabricile, uzinele, combinatele, fermele cu care ne mândream, unde este forța noastră de muncă calificată, începând cu maiștrii constructori din diferite domenii și continuând cu personalul medical, pe care-l pregătește
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
e: să nu strice ce-ai făcut mata. D-na Ungureanu s-a bucurat auzind de d-na Niculescu-Varone, care i-a fost colegă la universitate, la lb. română (D-na Ungureanu are 2 licențe: româna și germana). În ceea ce privește pe denigratorul matale, consolează-te: toți i-am avut . Neamțul are un proverb foarte bun, „Die schlechsten Früchte sind es nicht woran die Vespen nagen” și... treci peste asta! Ține-mă, te rog mult, În curent cu Iașul. Dacă te duci acolo
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
aerul îmbâcsit de minciună și manipulare. Mistificarea de proporții poartă semnătura celor doi falsificatori profesioniști: trusturile lui Vântu și Voiculescu. În România se înmulțesc disidenții de mucava, falșii profeți ai democrației reuniți în Alianța Anti. Direct sau prin slugile lor, denigratorii statului de drept încing atmosfera unei mici apocalipse artificiale, de incubator. Cu trei săptămâni înainte de alegerile prezidențiale, rațiunea a murit. Trăiască delirul! Alianța Anti inventează o dictatură. Forțează o atmosferă sufocantă, care să ne amintească de căderea tiranului Nicolae Ceaușescu
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
colibele sclavilor eliberați de pe pământurile romane, ridicate din te miri ce materiale. Străzile erau murdare și împuțite. Dincolo de asta, nu se mai știa dacă orașul era arian sau catolic, iar partea catolică era în chip egal împărțită între discipolii și denigratorii celor Trei Capitole. Vechile familii patriciene romane îl urmaseră pe episcopul catolic în insula Caorle, în timp ce liberții lor îl apărau cu arma-n mână pe episcopul tricapitolin în castelul de la Nove, dintre pădurile de pin și mare. Longobarzii n-aveau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
a VI-a. Un adevărat scandal s-a declanșat la R`mnicul Sărat `n Gimnaziul Teoretic de fete, unde inspectorul Zuckermann și profesoara Maria Popescu au descoperit un manual de clasa a VII-a nerevizuit. Un capitol era socotit chiar denigrator la adresa regimului și plin de calomnii la adresa URSS (conținea pasajul „Teroarea comunistă” și alte pasaje necorespunzătoare despre războiul din Finlanda și Polonia - vezi ANIC, fond MEN, Dir. `nv. Sup., dosar 588/1946, ff. 45-50. Ministrul Agriculturii și Domeniilor p`nă
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
toate forțele vitale ale societății. Nici dreapta nici stînga? La origine, fascismul s-a vrut revoluționar și a și fost în multe privințe, dat fiind că o mare parte a principiilor sale sînt luate din zestrea ideologică lăsată moștenire de denigratorii democrației burgheze de la sfîrșitul secolului XIX, în care se amestecau revizionismul marxist, sindicalismul revoluționar, pucismul blanquist și iacobinismul extremist. Mussolini însuși și o parte din trupele sale proveneau din rîndurile stîngii socialiste, așa cum se va întîmpla mai tîrziu cu numeroși
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
sînt poate mai puțin numeroase de cînd cîțiva giganți ca Truffaut, Visconti, Tarkovski, Bergman au dispărut sau au renunțat la această artă. Dar mulți alții și-au păstrat intactă capacitatea lor creatoare și inovatoare, mai ales, orice ar gîndi veșnicii denigratori ai epocii actuale, există o echipă care a preluat ștafeta și lucrează în mod diferit, trăiește în ritmul epocii sale și nu consideră televiziunea ca un rău absolut. În Franța, cineaști ca Maurice Pialat, Bertrand Tavernier, Jean-Charles Tacchela, Eric Rohmer
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]