370 matches
-
poporul său, în general oamenii. Cezar Bolliac scria bine, însă sufletul popular urma pe alți ziariști cari scriau mai puțin estetic, însă mai mult înțeleși de masă. N.T. Orășanu avea un nume. Satirele lui, versurile lui umoristice, toate cu caracterul diatribei politice foarte naive, foarte primitive și incorecte ca factură gramaticală, resimțindu-se de incultura epocii, plăceau totuși. Pe Orășanu toată lumea îl făcea haz, iar unele din satirele lui erau cântate în oraș. bucureștiul în 1871 169 Revista contimporană (1873-1876), deja
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
unui public mai larg față de viața literară. Unii dintre colaboratorii R.c., înainte de a fi criticați de Maiorescu, fuseseră chiar simpatizanți ai cercului junimist. În articolele lui P. Grădișteanu și Gr. Gellianu, Maiorescu și Eminescu devin ținta celor mai violente diatribe. Unii dintre semnatarii în R.c. s-au impus printr-o activitate mai susținută: Anghel Demetriescu elaborează studii substanțiale despre H. Taine și despre poetul Al. Sihleanu, Șt.C. Michăilescu, de obicei sub pseudonimul Stemill, scrie comentarii despre artă și cultură
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289193_a_290522]
-
nepot al ideologului fundamentalismului islamizant, un personaj ce are În prezent deschideri simpatetice În lumea gauchismului - mai mult sau mai puțin de cafenea - al radicalilor șic. Domnul respectiv trăiește În Elveția, se numește Tariq Ramadan, și a scris o Întreagă diatribă Împotriva acestor autori, spunând că poziția lor este de fapt proamericană. Mircea Mihăieș: Adică pentru el, În momentul de față, proamerican Înseamnă profascist! Vladimir Tismăneanu: Din punctul acesta de vedere, da. El spunea că, legând lucruri care nu au de ce
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
pământesc, plângându‑se că „a fost nedreptățită de Cristos” (57, 1). Hipolit accentuează opoziția, esențială la Chiril al Ierusalimului, între Isus, împărat ceresc, și Anticrist, împărat pământesc. Acesta din urmă va îndeplini toate dorințele evreilor. Capitolul 58 constituie o virulentă diatribă împotriva „trădătorilor lui Dumnezeu”, împotriva „persecutorilor sfinților”, având ca model cunoscutul discurs al martirului Ștefan din Faptele Apostolilor (cap. 7). Iudeii sunt actorii unei escalade a nelegiuirii - ei au trădat succesiv Legea, Profeții, Evangheliile și Apostolii (58, 2) - care va
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
comunitare, aroganței diabolice. „Anticriștii” de care vorbește Ciprian sunt acei reformatori care îndrăznesc să spună cu voce tare ceea ce majoritatea creștinilor nici măcar nu îndrăznesc să gândească în tăcere. Negăsind nimic de reproșat acestora în plan dogmatic, episcopul recurge la armele diatribei și ale disputei retorice. Anticristul lăuntric la Augustin Demersul anticristologic al lui Augustin se înscrie integral pe linia tradiției africane care se distinge de celelalte tradiții creștine prin accentul foarte puternic asupra conceptului de unitas Ecclesiae. Cu toate acestea, episcopul
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
al Anticristului. Isus este viață și învățătură, praxis și logos în același timp. Anticriștii nu se opun numai logosului, ei nesocotesc deopotrivă praxis‑ul, cu alte cuvinte, privează modelul evanghelic de una dintre dimensiunile sale fundamentale. Capitolul 9 este o diatribă împotriva potențialilor anticriști ascunși în sânul Bisericii, încheiată cu un tulburător îndemn: Unusquisque considerans conscientiam suam, si mundi amator est mutetur; fiat amator Christi, ne sit Antichristus („Fiecare să‑și cerceteze conștiința: de este prieten al lumii, să se schimbe
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
au lăsat loc la nenumărate confuzii. În țara lui Cațavencu, Farfuridi și Brânzovenescu, dezbaterea despre responsabilitate și vinovăție a devenit o competiție infantilă cu tema: „Cine aruncă primul piatra?”1. Nu interesul genuin pentru puritatea Bisericii, ci vendeta personală și diatriba ideologică (de pe poziții aprioric anticreștine sau antiortodoxe) s-au făcut resimțite în ultimul timp. Etosul revoluționar - nostalgia după „lumea civilizată” exprimată prin raderea metaforică a bărbilor ultimilor preoți (sau, în imaginația viscerală a lui Diderot, que le dernier des rois
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
pentru orice regulament de ordine interioară, nevoia de a construi alianțe este la fel de acută ca imperativul unui diagnostic corect pus mediului înconjurător 2. Rolul discernământului este vital. Fără să ignore imperativul carității, Părinții Bisericii includeau nu doar encomiul, ci și diatriba în discursul lor apologetic. Această polifonie stilistică răspunde unei realități istorice: mai multe tipuri de modernități coabitează foarte adesea în același spațiu public 1. Prin urmare, într-un dialog despre lucrurile cu adevărat importante este mereu nevoie să pierzi din
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
este pe cale să-i urmeze un raport de o cu totul altă natură. Un fel de dezangajare radicală. Astfel, brutalitatea conceptului, perceptibilă în închiderea sistemelor dogmatice ale secolului al XIX-lea, este înlocuită cu un relativism fundamental. Așa cum și vivacitatea diatribelor politice sau religioase (foarte apropiate unele de altele) lasă locul unui scepticism de bună calitate ce admite, de facto, că poate exista un pluralism al valorilor. Pe scurt, pentru a o spune metaforic, un astfel de politeism este o formă
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
d’une monarchie (1890). Cu o intransigență spectaculoasă, V. denunță corupția partidelor politice, condițiile mizere din armată, erorile justiției, exploatarea țărănimii. El își propune să dezmintă ideea propășirii (economice, culturale etc.) sub domnia regelui Carol I, la adresa căruia alcătuiește adevărate diatribe, cu vervă și cruzime de pamfletar. Admirator al lui C.A. Rosetti, deplânge declinul și pervertirea idealurilor pașoptiste și sancționează ceea ce el, la fel ca alții, numește jalnica parodiere a instituțiilor politice apusene. Un cronicar monden, preocupat de vânători și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290486_a_291815]
-
nel programma dei tuoi Studi che quella collezione și propone di svolgere i principii dell'idealismo attuale. Male. Nella Critică non ci siamo proposti di svolgere nessun sistema: ci siamo svolti noi, che è valso meglio". Mă ormai non la diatriba procede șu binari necessari che oltrepassano anche la comune volontà di perseguire nel loro sodalizio. Gentile risponde con solerzia alla lettera del Croce e sebbene i toni siano distesi lo scontro non accenna ad attenuarsi, anzi Gentile rimprovera a Croce
[Corola-publishinghouse/Science/84978_a_85763]
-
essere federalista o funzionalista 5. Îl presidente francese lanciò una sfidă alla visione di Monnet, una sfidă fondată șu un'idea di Europa più realistica rispetto ai sogni comunitari funzionalisti 6. Îl dibattito sulla CED segnò l'inizio di una diatriba tra Monnet e de Gaulle, infatti quest'ultimo, da presidente della repubblica francese e con una visione confederale auspicava un'Europa basata sulla cooperazione tra Stați în ambito politico, economico, culturale e della difesa, visione alquanto diversă da Monnet che
[Corola-publishinghouse/Science/84978_a_85763]
-
fie. Să fi fost acel om românesc de care a vorbit Mircea Vulcănescu sau, de ce nu, românul acelui eon trecut prin sita tipologiilor socio-culturale, psihologice, sociologice, psihanalitice, religioase sau antropologice, ori putem dezvălui acolo figura românului de totdeauna, a cărui diatribă o încerca el însuși într-un text85 publicat în fatidicul an 1940?! Oricum, ca și cum ar fi fost rostit azi în agora, protestul lui Noica era împotriva mediocrității (nu a mediocrității aurite dintr-o odă a lui Quintus Horatius Flaccus), a
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
este chiar unul dintre efectele dorite de sistemul majoritar cu un singur tur: "fabricarea", ca să-i spunem așa, a unei majorități parlamentare și de guvernare, formată dintr-un singur partid [Masari 1994]. Nu este cazul să luăm poziție în această diatribă mereu deschisă, pentru că alegerea unui sistem electoral și nu a altuia este, evident, fondată pe anumiți factori sistemici de exemplu, pe preferința mai mult pentru guvernare, decît pentru reprezentativitate (dar nu trebuie să se considere că guvernul unui singur partid
Curs de ştiinţă politică by Gianfranco Pasquino [Corola-publishinghouse/Science/941_a_2449]
-
revine la ideea că singurul titlu de merit pentru cineva îl constituie vrednicia, nu „evghenia vechimei”. În afara unui dialog în versuri, de factură populară, între Țara Ungurească și Moldova, unde se pot detecta, iarăși, elemente preeminesciene, P. mai compune o diatribă la adresa unor instituții ale vremii, Dialog între Fire și Moldova. Invocațiile către Moldova, bogată, dar îndurerată de starea ei prezentă, amintesc de Cântarea României. Niște versuri franțuzești din 1830, Oubli, vădesc lecturi clasice (Boileau) și romantice (Victor Hugo). Admirator al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288872_a_290201]
-
său, precum și prin atacuri dure la adresa unor personalități precum Mihai Eminescu (se reia un articol al lui Nicolae D. Xenopol, plin de venin la adresa poetului, acuzat, printre altele, că nu cunoaște limba română), Tudor Arghezi (atacat pentru viața personală; autorul diatribei, Petre Locusteanu, semnează Sfredeluș, iar altădată Spurcocea), Camil Ressu ș.a.. Mai colaborează cu poezii autori ce preferă - ca mulți dintre cei ce scriu aici - folosirea unor pseudonime. Ilustrația gazetei este asigurată de Iser. A.F.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289616_a_290945]
-
Mama dracului că am obosit, să ai demnitate... la mititica, să fii o autoritate morală (văleu!!), să ai prestigiu (hmm!) și măreție (mai ușor dacă ai jilț aurit ) și... mă duc să înghit un calmant. Am revenit și închei această diatribă. Las la aprecierea Domniilor Voastre să alegeți înțelesul cuvîntului demnitar cum doriți. Reamintesc riscul ca alegînd înțelesul franțuzit, adică cel din DEI, să căutați demnitari mult și bine prin alte țări și odată aduși aici se vor adapta locului și vor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
anume Jules Verne locul uluirii, iar gama e foarte vastă: de la fulminația răzbunătoare la moralismul posac. Tehnica și Modernitatea, cuplu blestemat, se află în banca acuzaților pentru a răspunde de faptele lor în fața Tribunalului Spiritului. Nu intrăm în detaliile acestor diatribe cu majuscule, pe care le cunoaștem și le apreciem cu toții. Împotriva civilizației mecanice, a societății industriale, a americanizării, a culturii maselor, a uniformizării societății, a omului unidimensional, a societății de consum, a producției de serie, a Tehnostructurii totalitare, a "aristocraților
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
societăților ludice. Laicitatea este sacră pentru republicani, Constituția Statelor Unite pentru americani, ca și cuvîntul Coranului pentru musulmani etc. Există tot soiul de sacralități, și nici una nu dispare decît în beneficiul alteia. Oskar Panizza, autor al unui Concile d'amour, violentă diatribă împotriva catolicismului, a fost condamnat în 1885 la un an de închisoare. Autorul unui scandalos Merde à Jésus, în 1989, Marcel Paquet, trece neobservat. Căci la distanță de un secol, "sacrul" Europei moderne nu mai este Hristos, ci Auschwitz-ul. Cu
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
pogoară, lăcașele Inorogului, pășunele, grădinele, cerniască-să, păliască-să, veștedzască-să, nu înfloriască, nu înverdzască, nici să odrăsliască, și pre domnul lor cu jeale, pre stăpânul lor negrele, suspinând, tânguind, neîncetat să pomenească.” Delegând șoimul să vorbească în numele său, satira cantemiriană atinge intensitatea diatribei, asimilându-și invectiva, blestemul și obscenitățile de limbaj: Vehemența limbajului pare a da rezultate și Hameleonul recunoaște că a uneltit împotriva Inorogului, dar își motivează gestul spunând că a acționat din dragoste pentru țară și în interesul ei (penibilă scuză
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1384]
-
litere decupate cu migală din ziare, manifeste împotriva regimului. Apoi, urca în tren, călătorea cu trenuri de noapte, de la un capăt la altul al țării, și, ieșind pe culoarele întunecate și pustii ale vagoanelor ponosite, arunca foile acelea care conțineau diatribe, le răspândea în cele patru colțuri ale țării, oamenii le culegeau și aproape le era teamă să le citească, atât de aspre, de neiertătoare erau manifestele lui Cameniță. Securitatea era enervată de aceste gesturi de cutezanță, de răzmeriță, Securitatea îi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
sau din manuale enciclopedice, sufe rințelor noas tre de atunci. Din acest prilej de convertire ajutată apoi și de alte Împre jurări și Întâlniri asemănătoare, avea să iasă, să izbucnească - „cu o lumină aprinsă din focul izbucnit“, spune Platon - acea diatribă În formă aforistică Împotriva „intelec tualilor“, a falșilor și neisprăviților noștri intelectuali, Împo triva școlii, a dascălilor și a cărților, Împotriva mea și a generației mele, cărticica inti tulată Glossa spiritului cărturăresc. Încercare antiintelectualistă, scrisă Îndată după război, În toamna
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
superbă, magnifică. Dar această obrăznicie proclamă sacra insolență și curajul de-a spune adevărurile în față ; abia de atunci e posibil marele comic, divulgant al prostiei și, mă rog, infamant al prostiei. Nu-l implic pe Ion Ghica în această diatribă, pentru că Ion Ghica este un scriitor extraordinar și foarte înrudit cu Caragiale, dacă le analizăm spiritul și stilul. Dar mi se pare că startul ăsta este formidabil. Și este dătător de măsură pentru dimensiunea pe care urma să meargă de-
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
le este locul și unde sună realmente frumos. Papagaliceasca arhaizantă modernă nu poate stârni decât haz, ca și papagaliceasca neologizantă. Noi am ales calea traducerii curgătoare, limpezi și elegante. Diferențele dintre registrul poetic și cel cronicăresc, dintre tonul sapiențial și diatriba profetică se afișează singure, cu condiția ca traducătorul să respecte expresia de bun-simț a limbii române de azi și să aibă el Însuși un minim simț al limbii În care traduce. SM: În cărțile consacrate traducerii, Antoine Berman vorbește despre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
unei atitudini intelectuale care Înlocuiește noțiunea metafizică de adevăr speculativ prin aceea, mai modestă, de adevăr istoric”. Daniélou et comp. sunt așadar etichetați drept „istoricizanți” și așezați În descendența „moderniștilor” anatemizați de Vatican I. Patetic, Garrigou-Lagrange exclamă la pagina 134 a diatribei sale: „Unde merge așadar această nouă teologie, cu noii săi maeștri, din care se inspiră? Unde merge ea dacă nu pe calea scepticismului, a fanteziei și a ereziei!” Cuvinte foarte tari, ce se vor regăsi și În Humani generis. Iezuiții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]