312 matches
-
nu este voba numai de un desen minuțios sau de exces de amănunte. Nu este vorba numai de reproducerea fidelă a naturii 10. Dincolo de naturalismul reproducerii, al doilea factor care poate influența expresivitatea unei ilustrații este schematismul acesteia, născut din "diletantism sau necunoașterea desenului"11. A doua exigență în ilustrarea unei cărți este ritmul. Ion Frunzetti vorbește despre necesitatea unei cadențe emoționale a ilustrației, asemănătoare celei din film. Montajul ilustrațiilor trebuie să urmeze logica narațiunii literare și să-i amplifice resursele
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
totodată lui G. Ibrăileanu în criticile aduse publicării neselective a postumelor. Cerea literaturii române, îndeosebi celei din „provinciile subjugate”, mai multă „imaginație combinativă” (acuza „invenția slabă”), dar îi minimalizează pe George Coșbuc, pe Slavici, pe Octavian Goga, ajungând astfel la diletantismul atât de vulnerabil din discursul academic Poporanismul în literatură. În ansamblu însă, orientarea estetică a lui Z. este de esență clasică (efasarea: „mă păzesc de natura mea, în estetică”), cu deschidere spre modernitate (inserția ordinului de zi al generalului Cernat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290696_a_292025]
-
1876), colaborează la alte gazete ale vremii („Buciumul”, „Familia”, „Sentinela română”, „Românul”, „Perseverența”, „Ghimpele” ș.a.). Chiar dacă treptat revistele lui H. vor fi orientate spre istorie, filologie, folcloristică, ele relevă un gazetar de o forță puțin obișnuită, conștient de nevoia depășirii diletantismului în publicistică și capabil să facă acest pas pe cont propriu. Spirit independent, își exprimă clar atitudinea democratică, ideile despre destinul românilor în etapa de după Unire. Continua astfel gândirea pașoptistă, anticipând, în câteva rânduri, idei politice de întâlnit la Mihai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
să recunoască vastitatea necunoscutului, suferă emoțiile întâmpinării celuilalt. Asediat de atâtea noutăți, cititorul preocupat de adevăr și cunoaștere nu poate fi ademenit de silogistică, în timp ce maratonul descoperirilor geografice anunță o altă victorie în fiecare decadă. În eseu se găsește ecoul diletantismului primelor receptări ale noului sau bizarului. Cel puțin în Occident, o mult mai severă economie a temporalității creditează alt metabolism al intersubiectivității. Drept dovadă, arta portretisticii este una dintre cele mai importante beneficii ale noilor deschideri spre anonimatul atâtor continente
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
de mulțumire? Mihail Vicol - Limba română nu va mai fi predată în Ucraina. Ion Beldeanu -Slujitorii școlii românești iau atitudine. Isabela Alexandrescu - Noi le lăsăm ucrainienilor Bucovina și ei ne iau Insula Serpilor. Florin Constantiniu - Prețul dureros al naivității și diletantismului. Ion Gherman - Roadele Tratatului cu Ucraina. Herțenii, nefericite victime ale diplomației românești. Mihai Enache - cine se joacă cu soarta țării? Ioan Mugioiu (germania) - Cum îți așterni, așa dormi. Mihai Chistrugă - Considerente privind minoritatea românească din Ucraina. Ion Beldeanu - Cartea românească
ALBUM CONSEMN?RI REPORTAJE 1989 - 2002 by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Science/83887_a_85212]
-
legitimare axiologică. Din perspectiva unei virilități creatoare încă virtuală, Eliade trasa "linii de orientare" pe o viitoare hartă sufletească a unei grupări culturale și resemnifica, prin accente îngroșat pozitive, termenul de diletant, augmentat în fapt printr-un așa-numit nou diletantism, după cum erau puse sub lupa anamnezei, cu concluzii quasiultimative, figura omului de știință, raportul dintre știință și cultură, apologia experiențelor în care generația se va încerca (între ele, cea religioasă fiind definitorie pentru unitatea unei culturi), pentru ca, în unele episoade
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
forța celulei nervoase românești, rangul său valoric nu atît în arealul nostru cultural-filosofic, cît mai degrabă în cel european. Aceeași tendință o exprimase de altfel, anterior, și programul-manifest Itinerariul spiritual, acolo unde autorul lui Maitreyi comenta apăsat și sancționa fenomenul diletantismului, chiar dacă el dăduse ceva șanse unui anume tip de diletanți. Atmosfera în care Noica era angajat antrena, în epocă, multe spirite ce nu renunțaseră la menirea (pre)destinată, în cultură și spiritualitate, tinerei generații, evaluată, cum știm, din varii unghiuri
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
bine, prin iubirea platonică pentru adevăr și frumos. După cum există și apariții care rămîn ceea ce sînt: indulgențe medievale ale răscumpărării amatorismului travestit în oameni de presă, probe de hîrtii mîzgălite tipografic, vocalize ale unor afoni care trăiesc gloria ilustrului anonim. Diletantismul de cea mai proastă factură și analfabetismul ideatic s-au instalat lejer și au început să scoată din bestiarul ființei noastre tot ce era mai josnic, partea cea mai violentă și cea mai vulgară a lexicului limbii române. Curajul agresiv
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
care umple vidul paideutic al specialistului modern este, de cele mai multe ori, „cultura de masă”. Specialiștii care dispun de o solidă cultură generală sunt din ce în ce mai puțini. Cei mai mulți cad victimă celor două erori capitale ale pedagogiei moderne: demonizarea „erudiției vane” și satirizarea „diletantismului” cultural, la care se poate adăuga și apologia „specialistului” (care nu este rea în sine, dar dăunează formării integrale a personalității specialistului, contribuind la transformarea lui în „om unidimensional”). Specialistul epocii moderne - format în perioada postbelică - trebuie adăugat seriei de
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
Comenius, sub formă de reproșuri, câteva dintre năzbâtiile care s-au infiltrat în teoria și practica pedagogică, de când pedagogia l-a dat uitării pe marele vizionar. Cele mai frecvente sunt legate de idealul erudiției, de cultul specialistului și de disprețuirea diletantismului. Ideea că idealul erudiției a devenit irealizabil în zilele noastre, din cauza multiplicării cunoștințelor, pare cea mai stupidă. Nici un mare erudit nu a stăpânit toate cunoștințele existente - nici măcar Aristotel, Pico della Mirandola sau Comenius însuși; ei au stăpânit multe cunoștințe și
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
nenorocire. Cuvântul diletant vine de la verbul străbun dileto, -³re, ³vi, -³tum, care înseamnă „a iubi”, „a respecta”, „a admira”. Diletantul iubește, respectă, admiră regiunile și acele domenii culturale în care nu este specialist. Ce-i rău în asta? Îl oprește diletantismul pe specialist să fie bun specialist? Desigur că nu! Mai mult, aș spune că, în vremurile noastre, idealul erudiției s-ar putea realiza tocmai prin această fericită îmbinare. Înțeleg prin erudit un specialist excelent într-un domeniu oarecare ce se
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
a supune unei verificări experiența și gândirea, de a mărturisi despre încercările prin care trece omul. Eseul, prin definiție, încearcă să înțeleagă și să-și testeze această înțelegere. Din păcate, trebuie s-o spunem, în unele minți, termenul echivalează cu diletantismul, incompetența, superi-ficialitatea. Fără a emite pretenții culturale, sunt necesare anumite "ingrediente" precum o anumită școlire, o familiarizare cu biblioteca, gustul, dispoziția, un oarecare exercițiu filologic ș.a. Una din lecturile preferate ale lui Shakespeare era constituită de eseurile lui Montaigne. Chiar
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
mai frumoși ani din activitatea sa și care i-a adus cele mai mari satisfacții profesionale și sufletești. De o exigență și cinste deosebite, profesionalist de excepție, cu un înalt simț civic și omenie, inginerul Bulgaru nu a tolerat impostura, diletantismul în profesia nobilă de inginer agronom. Analizele activității Trustului se caracterizau printr-o înaltă principialitate, cu imprimarea în dezbateri a simțului de răspundere la subalterni pentru locul de muncă pentru care răspundea. Rezultatul: Formarea a zeci de specialiști din rândul
MONOGRAFIA ABSOLVENȚILOR LICEELOR DIN BOLGRAD STABILIȚI ÎN ROMÂNIA by NENOV M. FEODOR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1830_a_92278]
-
sunt perfect compatibile. Nu se exclud de loc una pe cealaltă. Merg mână-n mână și dansează hora unirii. Și-a vulgarității, și-a infatuării, și-a talk-show-urilor politice, și-a pompozității solemne, și-a pseudoprogramelor de divertisment, și-a diletantismului, și-a șmecheriei dâmbovițene. De ce oare nu există și o șpagă pentru puțină inteligență sau bună-cuviință? De ce sunt atât de atrăgătoare urâtul, sordidul, meschinul? Nu aștept răspuns. R.P. Răspuns poate că nu așteptați, dar dacă așteptați cumva încă un citat
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
l-a împiedicat să mă bată la tălpi cu bastonul de cauciuc . După Revoluție l-am văzut în București , vesel , bine îmbrăcat”etc . (Acesta nu e un text furnizat de Fănică !) N. n. - Prea multe mici miracole , domnilor și prea mult diletantism în administrarea lor . Mă încearcă îndoiala , că torționarul știa de la filosoful din Fraiburg ce înseamnă “întemeierea ființei prin cuvânt”. Anchetatorul era o brută reală , nu avea pic de rafinament . Cel puțin din umanism politic nu trebuia să terorizeze un om
RAVAGIILE NIMICULUI PRETENŢIOS by ALEXANDRU TACU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91634_a_93189]
-
ce "dau cu umărul" în subiect (paradox, yponoia, poem cu dublu final etc.), există și o tehnică a eschivei. Dar nici un poet nu e volubil când e adus în situația să divulge strategia și armele sale de elită. Cum priviți diletantismul în actul de creație artistică? Vă referiți, desigur, la diletantismul care "împănează" creația literară cultă. Nici măcar nu-l privesc. Îmi repugnă. Vă dau cuvântul de onoare că, la douăzeci de ani, dețineam un bagaj estetic net superior față de bocceluța oricăruia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
dublu final etc.), există și o tehnică a eschivei. Dar nici un poet nu e volubil când e adus în situația să divulge strategia și armele sale de elită. Cum priviți diletantismul în actul de creație artistică? Vă referiți, desigur, la diletantismul care "împănează" creația literară cultă. Nici măcar nu-l privesc. Îmi repugnă. Vă dau cuvântul de onoare că, la douăzeci de ani, dețineam un bagaj estetic net superior față de bocceluța oricăruia dintre actualii debutanți. Întregul câmp magnetic al poeziei mele e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
satisface cu simpla bestialitate (menținută, totuși, în mod planificat), ci pretinde o deosebită competență sau „profesionalism”, cum se zice acum, și cu rost și fără. În schimb, competența în domeniul umanului se reduce până aproape de dispariție, căpătând o notă de diletantism, de „hobby” lipsit de autoritate. Alt sindrom de lene mintală este clișeul „în ziua de azi...”. Auzim mereu afirmații peremptorii care încep cu aceste patru cuvinte, bunăoară : „în ziua de azi matematica e totul” ; chipurile fără matematică nimic „nu se
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
Montaigne a fost europeanul cel mai aproape de înțelepciunea taoistă. A spune despre un autor de tratate științifice că e un eseist sună mai degrabă discreditant, fiindcă s-a abuzat și se abuzează de acest termen care a ajuns să conoteze diletantism, incompetență, superficialitate. Dar să dăm un sens plus pur aux mots de la tribu, cum sună versul lui Mallarmé, și să luăm termenul în accepția montaigneană. Eliade e în primul rând un mare eseist, iar gustul său atât de marcat pentru
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
al emulilor săi politici a fost nedibăcia și corupția adversarilor săi politici: după ce, cum o spuneam, În ’96, când „opoziția democrată” a ajuns triumfal la putere, el „și ai săi” fiind considerați un trecut politic definitiv și ignobil, folosind nepriceperea, diletantismul, dar și corupția miniștrilor Coaliției, precum și slăbiciunea noului președinte, Emil Constantinescu, Iliescu, confruntat În 2000 cu șeful unui partid de extremă naționalistă, Vadim Tudor, a avut un ușor și nesperat câștig de cauză. A trăit uriașa satisfacție - pe care un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
și de noi, adulții, generațiile și promoțiile de adulți de azi care „am suportat și susținut” Într-un fel sau altul dictaturile comuniste, ca și de „incapacitatea noastră” de a eradica rapid relelele grave ale societății, corupția administrativă și judiciară, diletantismul politicienilor, apariția unor mafii și a unor „noi bogați” insolenți, șomajul crescut etc. „Ei” Întorc spatele nu numai „adulților” care au suportat „rușinos” o jumătate de secol autocrația roșie, dar și rădăcinilor lor, lucru care se va răzbuna acolo, În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
a rolului nostru În lume, a păstrării tradiției. Este - ceea ce eu cred și azi că ar fi - rolul unui partid al ardelenilor: de a sta și a activa mai ales În opoziție, cea parlamentară, se’nțelege! Unul din semnele de diletantism - dar și de lăcomie, de carierism deșănțat! - În lumea politică de după ’89 este ne-Înțelegerea rolului extrem de important al opoziției. Întrebați, nu puțini candidați la „putere”, șefi sau nu de partide, afirmă că „luptă pentru putere”, prin aceasta Înțelegându-se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sociale, profesionale și intelectuale, această „regăsire” cu greu a echilibrului valorilor face, În fapt, ca redresarea națională să fie atît de greoaie, de incredibil de stângace, de „Împiedicată”, de pătată de toate acele „rele de suprafață” cum ar fi corupția, diletantismul politic și ziaristic, mafiile, câte sunt, supremația obraznică a banului și, Încă o dată, acea criză a identității națonale care ia mai degrabă false forme, erijând și Împingând „În sus, mereu În sus” inși care se reprezintă numai pe ei Înșiși
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
fel de meșter, fără să fi zăbovit cît trebuie în stagiul de ucenic. Consecința e o imaturitate prelungită dincolo de limita celor patru decenii de viață pe care le am, vizibilă în faptul că mă ocup de „fleacuri”, mă laud cu „diletantismul” meu (sfidîndu-i pe „specialiștii” dogmatici, mărginiți), „mă împrăștii” sau trec ușor peste lucruri ce-ar trebui aprofundate, răspund uneori la vorbe înainte de a le fi ascultat. *O vitrină de cofetărie, una a unui magazin de vinuri, una de aprozar nu
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
bage în buzunar” pe celălalt. În schimb, eu parcă, instinctiv, mă apăr, mă scutur de mîna pretins prietenească. Neîncrederea mea a pornit întotdeauna de la scrisul lui. În ședințe - cine n-a reținut acest aspect? -, el cere rigoare, profesionalism, e împotriva diletantismului, detesta mediocritatea, se răfuiește cu impostorii etc. Dar dacă zici rigoare, seriozitate, temeinicie etc. - termeni fetiș - nu înseamnă că le și ai! „Dis-moi de quoi tu te piques pour te dire ce que tu n’est pas”, observa Amiel. Cînd
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]