315 matches
-
vindea chiar și flecuștețe. Halviță care mirosea a pișat de cotoi, gogoși acre, date prin zahăr pudră amestecat cu făină, că zahărul se găsea greu În acele vremuri, acadele În care Îți rupeai dinții. După ce copilărimea satului se Îndopa cu drăciile astea fabricate de el Într-o chichineață murdară și plină de muște din fundul curții - ca să nu vadă nimeni ce și cum făcea el acolo -, a doua zi să te ții pântecărăi și chiul de la școală. Chiar Îmi făcusem Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ști, sărmane! Și nici eu nu am cuvinte care să Îmbrace acele simțiri și sunt sigur că asemenea veșminte nu există. Zborul devenea o treabă serioasă și chiar aducătoare de profit pentru marele meșter făurar și Întreprinzător Titel. Făcuse o drăcie de parașută care ne Încetinea căderea (ideea Îmi place să cred că de la mine Îi venise, după ce prăpădisem două umbrele de ploaie și după ce, firește, Îmi Înghițisem cuvenita papară). Cususe, cum văzuse În filmele de război la Ghiță că arătau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
le socotea cât de cât Însemnate din viața familiei sale și mai ales din cele ale celor trei copii, căci Își pusese În gând ca, atunci când ei vor fi fost oameni așezați temeinic În rosturile lor, să le arate ce drăcii făcuseră pe când erau mici. În acel dosar strecurase și o copie - pe care, am aflat de curând, o avea de la un cumătru al său, sanitar, care la rândul său o copiase pe un colț de masă În separeul din fundul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
-l mai Îndeamnă gândul să stea de vorbă cu prostimea, ori cine știe...” Fără să Înțeleagă de ce, pe Enin Îl pufni râsul În timp ce se Îndrepta către prietenul său atârnat În nuc ca la abator: „Ce, băi, Canafase, ai făcut vreo drăcie și s-au hotărât ăștia să-ți taie gogoloaiele? Lasă, nu fi supărat, nu ești nici primul, n-o să fii nici ultimul. Am auzit că nici nu doare așa tare, În câteva zile o să zburzi ca un cârlan. Oricum, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
că baba, gazda, avea niște broaște de pe vremea lui Pazvante, care se Încuiau cu chei cam la juma’ de chil bucata. Și mai e ceva; nepoată-mea, cum știe toată lumea, e soră medicală la un doctor de femei. Să vezi drăcia dracului: mai toate elevele care vizitaseră odaia cu chirie a lui Zidaru se duceau la nepoată-mea, cu o zi Înainte de cununie, și o puneau să le coasă două-trei copci acolo ca să poată juca fericite Cămașa În noaptea nunții și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
la care participaseră amândoi fără să știe. Fusese o vreme În sat când copiii Începuseră să lepede praștiile și să-și meșterească arme de foc din ce În ce mai bune, cu care doborau guguștiuci și porumbei. Cine se gândise prima oară la acele drăcii periculoase nu se știa prea bine și mulți Îi bănuiau pe Titel Meșteru care, pe atunci, ca să câștige mai bine, se angajase pe un șantier În marele oraș. De acolo fura cutii Întregi de capse arămii pentru Împușcat În betoane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
tot norodul în căprării și punând burghii și sfredele în mâinile tuturor plugarilor și muncitorilor, să părăsească bogățiile mincinoase de cari se bucurau până aci pe coaja pământului și să pornească cu totul sub pământ să caute aur și alte drăcii". Dimensiunea aluziv-ideologică e evidentă, însă, fiind "turnată" în forma alegoriei satirice, ea trădează, mai degrabă, intenția estetică, de transgresare ludică a realului, decât cea etic-punitivă. Totuși, formula ambiguizantă se comportă paradoxal: deconspiră, prin mistificare. Realitatea subiectivizată: inepția și ineficiența adversarilor
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
care tot veneau pe la noi când eram mic? Dar ceilalți doi, bărbatul cel încruntat și femeia cea harnică [...]? Cum se numea clădirea aceea în care am învățat eu? Cum se numeau lucrurile pe care leam învățat eu? Cum se numea drăcia aceea frumoasă și minunată și nenorocită și caraghioasă, formată de ani, pe care am trăito eu? (M. Sorescu) Exclamația retorică se concretizează ca enunț sau serie de enunțuri ce contrastează în contextul stilistic prin intensitatea sentimentelor pe care le exprimă
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
de o catastrofă și de o ulterioară selecție naturală oarecum inversă, în care exemplarele ce supraviețuiesc și se reproduc seamănă din ce în ce mai mult cu un pește, și au creiere din ce în ce mai mici. Pericolul ca un creier prea dezvoltat să mai inventeze o drăcie ce poate distruge planeta a dispărut complet, ființele rămase sunt oarecum prostuțe, dar foarte fericite. Din nou, ca în scena cu filmul de război ce rulează invers, return to innocence. În ciuda întâmplărilor dramatice și tragice prin care a trecut începând
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]
-
un asociat de afaceri (http://www.onlinesport.ro/stiri/tenis/59475/amalia-nastase-l-a-tradus-pe-nasty-cu-un-asociat-de-afaceri.htm)388. Sensul extins se înregistrează mai ales în discursul politic și economic: "Asta e! Am devizul și factura! o să sun mâine la DACIA să întreb cât e drăcia aia, dar și dacă m-au tradus ăia mă duc și mătur cu ei pe jos". (userul "cristidincluj", http://www.daciaclub.ro/intrebari-itp-t1542 62.html); sau: " Când o fost promoția cu paharele și eu am rămas cu o grămadă de
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
spun o dată, ia un pahar de vin și hai să discutăm, te pripești. — În librării nu-mi lasă cărțile că-s jidov, am înțeles, nici nu mai pot să semnez cu numele meu adevărat nicăieri, nici cu pseudonimul acum, ei, drăcie, nici la teatru, nici în reviste, dar, în fine, pricep și asta, e o vinovăție. Ce vinovăție, amice ? — Faptu’ că-s evreu în anii ăștia nenorociți e o vinovăție. Da, exact cum îți spun, nu te hlizi. Și îmi asum
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
de-a dreptul ? — Ha, asta-i bună, venind de la omul care mă cunoaște poate cel mai bine. Nu mă provoca, Ionele, știu, ești în stare să zici orice, să te iei de orice chichiță, dar n-am să urc în drăcia asta, oricât m-ai ruga sau ai încerca să mă convingi. — Deci nu mă lași să împărtășesc lumea mea de basm cu prietenul meu cel mai bun ? Prieten bun, frate de cruce dacă vrei, dar fiecare cu crucea mă-sii
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
Să-ndrăznească numai, că le-arăt eu cine sunt! Da, da! Vă arăt eu vouă, la toți, la toți! Și plecă bombându-și pectoralii "a la Schwarzenegger" în fața unor dușmani invizibili, pătruns de nobila sa misiune cu rezonanță homerică. Ei drăcia dracului, vă arăt eu! Și s-a dus. Iar noi, rămași muți în fața bordeiului, urmăream cu privirea încețoșată deplasarea voinicească a "rinocerului" ionescian, călcând bățos pe miriștea țepoasă, urmat, la o distanță respectuoasă, de anonimul delegat al primăriei aflate încă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
incendierea de necesitate", dar e îndoielnic că se poate aplica. B.-A. a promis să facă necropsia purceilor diseară; conținutul stomacului poate fi un indiciu. Serviciul tehnic de criminalistică trimite un om mâine. (De ce or trebui să se întâmple toate drăciile vinerea?) 5 august Stau în barcă și scriu. N-am să pot dormi noaptea asta. Suflă vântul și e destul de răcoare după valul de căldură din iulie. Transpir totuși. Oare sufăr de hipertiroidism? Margareta e la Uppsala, trebuie să "aranjeze
by P. C. Jersild [Corola-publishinghouse/Memoirs/1092_a_2600]
-
zicându-și că lupul va crede că este vorba de o armă de foc și va fugi. Din Întâmplare, În timp ce evreul Îl țintea pe lup cu bățul, un vânător chiar l-a Împușcat pe lup, omorându-l. - Uit-te ce drăcie Nici În minte să nu-ți vie, Bățul meu din Dărăbani, Care-l am de zece ani, A fost cot, a fost biciușcă, Dar nici n-am gândit că-i pușcă ! <endnote id="(80, pp. 140-142 ; 443, II, p. 1592
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
care privește instalarea ca primar a profesorului universitar Costeanu, o caricatură referitoare la Comisia interimară cu reprezentanții minoritari față de care noul primar, făcându-se aluzie la profesia sa de chimist, se află în fața deslușirii unei „analize buclucașe” spunându-și: „Ptiu... drăcie, multe analize am făcut în viața mea însă așa ceva... nici pe cale chimică nu mai pot să aflu care-s reprezentanții veritabili ai minorităților...; ceva despre „Criza economică și financiară din țară, incapacitatea din conducerea uzinelor electrice, o analiză despre fabricarea
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]
-
facă lumină înaintea ochilor. Era negru ca un harap și nici prea mare frumusețe nu stricase Dumnezeu cu el, așa încât când își exercita mimica în serile de divertisment tineresc de la cămin, speriai copiii cu el. El făcea tot felul de drăcii dar nu râdea niciodată. În timpul marșului făcut de Căpitan în Bucovina în vara anului 1929, izbucniseră puternice răscoale arabe în Palestina. Toată lumea dușmană evreilor privea cu simpatie lupta arabă. Valeriu Ștefănescu, luase parte și suportase cu eroism toate probele acestui
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
bufet, așa-i place lui să coasă tot timpul.” Vânzătorul de gresii vine aici la Suceava de mulți ani, le-a pierdut numărul, dar nu crede că va mai tăia gresie mult timp, spune că „l-au omorât motocoasele și drăciile astea chinezești care se vând acum prin magazine. Iar când nu o să mai fie benzină să le pornească, nu o să mai fiu nici eu, nici gresia mea, să vedem ce o să faceți atunci !”, spune el cu vizibilă satisfacție. După ce cumpăr
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
inteligent ca și ciubotele sale, avea o plăcere diabolică să ne chinuiască inutil. Spre liziera din față, cîte unul, de la stînga la dreapta, salt înainte! zbiera sergentul. Avea în mînă o cîrîitoare pe care o răsucea cu sete. Cînd cîrîia drăcia asta, trebuia să înțelegi că era adică foc de mitralieră inamică și cel cu "saltul înainte" trebuia să se culce la pămînt. Cînd tăcea cîrîitoarea, trebuia să te ridici și să fugi din nou spre inamic. Ne chinuia sergentul, sub
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Îmi aduc aminte și scriu. Exact așa cum a fost, ca într-un reportaj despre propria persoană. Oricum nu sunt io prea metafizic. Mulți îmi reproșează că bagatelizez, că dau cu bâta în baltă când vine vorba de dumnezeire și alte drăcii. Poftim! Despre asta era vorba. Văd că mă ajută cuvintele. Acea inteligență a textului. Adică un fapt o dată proptit în câteva cuvinte devine inteligibil, chiar dacă până atunci sensul era destul de neclar. Am scos o carte, dar tot nu pot pretinde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
de măscărici. Și cronica se încheia absolut de neînțeles, da, domnule, cartea e provocatoare, e interesantă, v-am spus că erau și chestii laudative, dar eu îl aștept pe autorul de istorie orală Cutărescu, nu pe scriitorul care a scris drăcia asta. Cu alte cuvinte, lasă-te de proză! Un îndemn. Sau, cu alte cuvinte, hai să vorbim despre pantofii ăștia! Nu, pe mine mă interesează hanoracele bărbătești din catifea reiată! Era jignitor, cinic. Mai bine mă înjura - m-am fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
un bloc de BCA și se așeza între noi să comenteze. „Verde, că vine Dumitru Graur!“, spunea - și se făcea vid în jurul lui. Și dădea din clanță ceva de speriat. Se oprea uneori și meciul. Râdeau ăia care jucau de drăciile pe care le inventa Rățoiu de se țineau cu mâinile de burtă. N-a ajuns, din păcate, scriitor, nimic. Habar n-am ce face acum. Avea verb, vervă, ironie, simțul cuvântului. Putea ajunge un ironist celebru. Îi bubuia mintea. Ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
cum suna sloganul unuia dintre puținele ziare pe care le citeau ei alături de Dracula și Fenomene... Întâmplarea făcea că un coleg al meu de la facultate lucrase la revista aceea și avea groaznice mustrări de conștiință, pentru că inventa tot felul de drăcii despre femei măritate cu extratereștri și exorcizări eficiente pe care oamenii le luau de bune. Și de aici încurcături în lanț. Oameni care trăiau urât, foarte urât, ăsta e cuvântul, chiar dacă îmi vine greu să spun ceva de rău despre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
posibil ca Gheorghe Tatomir să fi fost puțin șmecher. Te primea la stână, te îndopa cu mămăligă și, la urmă, tăia un miel pe care, deși îl plăteai, nu-l mai puteai mânca după ce te umflaseși cu bulz și alte drăcii. Și, chiar dacă mielul îi rămânea lui, nici aici nu se poate spune că era ceva meschin. Gheorghe Tatomir îți demonstra cât de lacom ești tu, ăsta de la oraș, care-l iei drept un bătut în cap. Era o lecție de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
asta creștea vreo două’ș’cinci de câini. Le dădea smântână și brânză de vaci. Îi trata extraordinar. Avea ea o dragoste greu de definit pentru animale. Porcului îi dădea propolis. Un cumnat al ei, care avea stupi, îi adusese drăcia asta, ce se procura destul de greu și nu s-ar spune că era chiar ieftină, iar ea, în loc să i-l dea lu’ bărba-su’, care era cu un picior în groapă, hrănea porcul, și dobitocul nici măcar nu știa să aprecieze așa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]