203 matches
-
arhetip, ci populații în continuă schimbare, formate din indivizi care se deosebesc din multe puncte de vedere unii de alții. De aici nu rezultă totuși că pentru Darwin speciile ar fi fost simple abstracții. Contrastul dintre abordarea populațională și abordarea esențialistă este bine pus în evidență de caracterizarea dată omului ca specie biologică. Filozoful David Hull subliniază că nu toate organismele care aparțin speciei homo sapiens sunt identice din punctul de vedere al acelor trăsături care sunt socotite esențiale. În general
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
sau de dislexie în specia homo sapiens. Nici măcar limbajul artriculat nu este comun tuturor membrilor speciei homo sapiens. „Deoarece suntem o specie biologică, iar variabilitatea este esențială pentru speciile biologice, trăsăturile ce ne caracterizează tind să varieze, în ciuda constrângerilor noastre esențialiste.“ Multe din trăsăturile comune membrilor speciei homo sapiens astăzi sunt adaptări ce se pot schimba în timp. Concluzia autorului este că genurile naturale, acele genuri care se disting prin caractere necesare și suficiente, sunt rare. În ciuda unei impresii răspândite, speciile
Darwin şi după Darwin: studii de filozofie a biologiei by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1366_a_2708]
-
Nicolae Manolescu Nu-mi pun întrebarea din titlul articolului în felul, cum să zic, esențialist al lui Sartre pe vremuri; nu mă întreb, adică, în ce constă esența literaturii, ci, mult mai simplu, ce se cuprinde în ea sau, mai bine, ce se consideră la un moment dat că aparține literaturii. Spre deosebire de esență, foarte rezistentă
Ce este literatura by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/14586_a_15911]
-
mod intuitiv de la începutul începuturilor, la acel ceva pe care știința modernă îl tratase pînă mai ieri drept un set de iluzii sau pur și simplu metafore". Cred că mulți dintre cititori au înțeles deja că Havel bate aici șaua "esențialista" ca să priceapă iapa multiculturalistă care face atîta caz de "esență" metafizica. Multiculturalismul, ideologia "oficială" a lumii universitare americane, vădește în general o concepție rudimentara asupra transcendentului. Unele dintre luările de poziție "anti-metafizice" ale multiculturalismului par scoase din broșurile comuniste de
HAVEL SI MULTICULTURALISMUL by Ovidiu Hurduzeu () [Corola-journal/Journalistic/18139_a_19464]
-
atunci cînd cuprinde cu centura tablouri textuale pentru a scoate în față cuvinte sau sintagme care pot fi măsurate, Barthes nu caută o formulă de uz general, ci un inconștient al formei. Or, întreprinderea aceasta vine dintr- o viziune postromantică, esențialistă (dar în mod estetic) și morală asupra literaturii. Ce vreau să spun? În primul rînd că, spre deosebire de formaliștii ruși, Barthes nu caută să deosebească în limbaj un regim de discurs literar de altele nonliterare (prin criteriul obiectivității). Eforturile de a
De ce zahărul e violent by Alexandru Matei () [Corola-journal/Journalistic/5441_a_6766]
-
p. 374). Metafora critică din acest text dezvăluie o viziune organicistă asupra culturii, care nu poate fi decât a unui spirit tradiționalist, de continuitate și integrare, nu a unuia modernist care declară rupturi și inaugurări spectaculoase. este nu numai una esențialistă și estetizantă, ci și una europenizantă, opusă închistării naționale. Această formă polemică de tradiționalism (nedeclarat ca atare) seamănă, prin delimitările categorice de tradiționalismele închistate, ruralizante și militante, cu un modernism sui generis, fără a fi cu adevărat unul. Dacă nu
Tradiția cerchistă by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/8423_a_9748]
-
a metafizicii etnonaționale (cu semn autostigmatizant sau, din contră, excepționalist): identitatea se definește în termeni formali și nu de substanță, ea este o proiecție imaginară, o "invenție" (vocabulă de natură să contrarieze, dacă nu să irite, atât pe adepții viziunii esențialiste asupra specificului național, cât și tabăra pozitivistă, a analiștilor și a tehnicienilor din sfera politico-economică), un "construct intelectual" temporar, cu fond dublu, adică "un discurs ideologic" și o "reprezentare simbolică complexă", dimensiuni care de-a lungul timpului au fost uneori
Temele identitare by Gabriela Gheorghișor () [Corola-journal/Journalistic/9424_a_10749]
-
Cel mai apropiat model al lui Mihai Iovănel, din unghiul corozivității interogative, dar și din încercarea de placare a științificului pe umoral, e Eugen Negrici. În cartea sa de debut, criticul de la „Cultura” încearcă să deconstruiască însăși ideea de monografie esențialistă, centrată în jurul unei personalități providențiale pentru o literatură. Dacă se constituie drept focar al investigației, e pentru că Mihail Sebastian e un „caz” care concentrează cât mai multe contexte istorice inedite; mai neelegant spus, autorul Accidentului e privit, nu fără o
Corozivitatea interogației by Alex Goldiș () [Corola-journal/Journalistic/3947_a_5272]
-
Barbarei Herrnstein Smith Belief and Resistance (pe care am avut mai demult prilejul să o comentez în �România literară�. În vreme ce Smith apăra pozițiile relativismului (tot din perspectivă strategic prezentată ca fiind �moderată�), Haack le susține pe cele ale raționaliștilor și esențialiștilor. Interesant este că nu se întîlnesc deloc în acest spațiu așa-zis �moderat�. Și poate la fel de interesant este că � aici e speculația � ambele fac o opțiune stilistică bizară: Haack scrie în stilul de regulă atribuit postmoderniștilor (ludic, ironic, lunecos), iar
Spațiul de mijloc by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16120_a_17445]
-
totul lipsit de facondă profetică. Îi numim pe unii puternici, viguroși, naturali, și pe alții făcuți, construiți, cerebrali, uitând că scrisul însuși e o convenție, iar literatura, vai, o convenție încă și mai codificată. Avem, pe de o parte, imperative esențialiste, considerând demagogic că, la rigoare, un singur poem reușit poate salva o întreagă carieră și, pe de altă parte, suntem fascinați de ideea de cantitate. Așteptăm, de la debutanții în care avem încredere, confirmări (care, evident, nu vin mai niciodată), amânând
Un mare scriitor by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4187_a_5512]
-
un sat marocan care-și determină bărbații să rezolve problema sursei de apă, făcând o „grevă” a sexului. Interviul detaliază interesul regizorului pentru lumea femeilor în general și a femeilor musulmane în special - o fascinație exprimată pe alocuri stângaci și esențialist, dar care devine, iată, sursă de inspirație pentru un film promițător. Radu Mihăileanu rememorează și contactul cu populația satului în care a filmat, care l-a ajutat să treacă peste clișeele obișnuite legate de „țărani” și de musulmani, dar și
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/4776_a_6101]
-
ție, dulce Românie, lucruri pe care numai scriitorii le pot face, alonja maximă este a scriitorilor adevărați” (p. 240). Alt moment de grație îl are ca protagonist pe Traian T. Coșovei. Care anulează superb, în numai câteva propoziții, fetișismul poeziei esențialiste: „Mulți comentatori au remarcat «ușurința» cu care scriu versuri. Păi, să le dau eu vreo trei luni de «ușurință» din viața mea și să vedem care se aruncă primul în puțul liftului, care la stăvilar, care în fața metroului... și mai
Respect intelectual by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5016_a_6341]
-
cu care am încărcat-o cu toții de-a lungul vremii, nu vom înceta să o discutăm în continuare: problema sufletului național. Autorul afirmă că ,sentimentul național", ,sufletul național" sau ,spiritul național" sunt metafore de care facem uz grație unei mentalități esențialiste de care nu am reușit încă să ne dezbărăm. Cu alte cuvinte, spiritul național nu este o esență și nici o substanță pe care să le putem găsi ca atare în lume. În concluzie, sentimentul național (,sentimentul românesc" scrie Andrei Cornea
În spiritul lui Platon by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10980_a_12305]
-
subtilitate e, în acest sens, textul interogativ al lui Dan Petrescu, Poezia mizeriei, mizeria poeziei?). Din punctul meu de vedere, așadar, admirația (reală) pentru o carte de poezie de felul acesteia comportă două dimensiuni: una formală, escapistă, și una angajatoare, esențialist morală. Cum tocmai am văzut, importantă a fost, multă vreme, cea de-a doua. (Strict tehnic, Cărtărescu, Coșovei și Iaru fiindu- le deja superiori unor Bossert, Wagner sau Seiler). Pentru tinerii poeți de acum (minimaliști sau maximaliști), dotați cu o
Pact de neagresiune by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4419_a_5744]
-
religios, istoric, politic sau estetic - [un] conflict cu îngeri și demoni, lebede albe și negre, călăi și victime”14. Din perspectiva teoriei postmoderniste, atât presiunea utopică marxist-leninistă cât și nostalgia naționalistă/ etnocentrică sunt pernicioase întrucât ambele se bazează pe definiții esențialiste. În timp ce interoghează vestigiile gândirii totalitare, teoria și practica postmodernistă pot oferi sugestii pentru o practică socioculturală post-esențialistă care să recunoască specificitățile locale dar într-un mod care le-ar corela într-o paradigmă mai largă, multiculturală și regională. Rearticulând discuția
Paradigme în culturile literare – postmodernism, postcomunism, postcolonialitate și translingvism – by Marcel Cornis-Pope () [Corola-journal/Journalistic/5440_a_6765]
-
deghizată, a naratologiei sale. În Ficțiune și dicțiune. Introducere în arhitext, precedentul volum al teoreticianului (cel puțin în ordinea traducerilor romanești), există o distincție importantă între abordările care încearcă să definească literatura întrebîndu-se care este esența ei (așa numitele poetici esențialiste), și acele abordări care o definesc constatîndu-i manifestările. Într-o manieră asemănătoare, în Opera artei, Genette observă existența a două moduri ale operei de artă, pe care le numește imanența și transcendența ei. Imanența se referă la acel obiect, sau
O estetică pentru contemporani by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17151_a_18476]
-
existențial." Duminica este, așadar, timpul nevrozelor simboliste, ca și al agitației sterile, logoreice, a personajelor caragialiene, în încercarea lor de a compensa vidul lăuntric, mai evident ca niciodată în astfel de răstimpuri de relaxare. Perspectiva lui Vasile Fanache este una esențialistă, unificatoare: "Ivindu-se în ritm cu devenirea lumii care-i este contemporană," se concluzionează în capitolul final, "am putea spune că opera lui Caragiale se naște din mișcarea prezentului, obiectul său e în fond prezentul, descris în "momente" numai aparent
Paradigme caragialiene by Irina Marin () [Corola-journal/Journalistic/14106_a_15431]
-
decât atât, perfect autonomă. Că ar fi o subspecie rebelă, care nu datorează nimic speciei. Interesant e că nici premisele, nici consecințele acestei opinii n-au fost vreodată măcar enunțate. Până la un punct, ideea e acceptabilă. E evident că, reprezentată esențialist, poezia se reduce la o suită de adevăruri inefabile. După cum e limpede că la aceste adevăruri nu se poate ajunge prin analiză. A explica poezia înseamnă, se spune, a ucide poezia. În atari condiții, calea de urmat ar fi aceea
Critica de poezie by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5556_a_6881]
-
xe "Pringle"Pringle, xe "Watson"Watson, 1992, p. 64). Din abordările teoretice prezentate reiese o reconsiderare a relației femei/bărbați, a diferențelor dintre femei. xe "Pringle"Pringle și xe "Watson"Watson afirmă că feminismul nu mai poate apela la oconcepție esențialistă a „femeii”, la o identitate de gen sau la interese pe care le au în comun toate femeile. Acestea, deși resping noțiunea de identitate, consideră că, totuși, femeile au ceva în comun, și anume „o marginalitate discursivă”, în sensul că
[Corola-publishinghouse/Administrative/1990_a_3315]
-
influența activitatea profesională a femeilor, deciziile legate de dedicarea sau nededicarea față de meserie nu anulează raționalitatea femeilor care au preferințe și acționează în concordanță cu acestea. Lipsa reconcilierii și efectele sale arată însă că este greu să stabilim două categorii esențialiste, dedicate și nededicate profesional, în absența unui termen de referință comun: o piață a muncii cu condiții egale (sau care tinde spre șanse egale) pentru toți. În România, decizia unei mame de a-și părăsi locul de muncă pe o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1990_a_3315]
-
5% dintre respondenții care au ales această variantă). În loc de concluziitc " În loc de concluzii" Am încercat să punctez riscurile pe care le prezintă operarea (la nivel teoretic sau politic) cu două „categorii” de femei (dedicate/nededicate). De fapt, se operează cu dihotomii esențialiste, cu pretenții normative. Această situație nu favorizează femeile, viciază rezultatele unei analize (empirice și teoretice, deoarece impune a priori un model, iar comportamente și situații coerente sunt ignorate) și deciziile politice bazate pe un astfel de model. Modelul este,prin
[Corola-publishinghouse/Administrative/1990_a_3315]
-
favorizează femeile, viciază rezultatele unei analize (empirice și teoretice, deoarece impune a priori un model, iar comportamente și situații coerente sunt ignorate) și deciziile politice bazate pe un astfel de model. Modelul este,prin terminologia folosită și perspectiva cu tente esențialiste asupra femeilor, unul de tip dihotomic, care operează aproape la un nivel psihologizant. Un model care să presupună că femeile sunt, în relație cu piața muncii, dedicate prioritar sau secundar ar fi folosit mai mult teoriei expuse de xe "Hakim
[Corola-publishinghouse/Administrative/1990_a_3315]
-
dinainte. Autorul, aici, nu se teme de melodramă, de fapt adevărul cel mai adânc al oricărei povești "de amor". Dimpotrivă, el accentuează melodrama și, în "Vademecum", din perspectiva "coafezei", a ființei mărunte și libere de artificiile intelectului, dă o definiție esențialistă a sentimentului: "Dragostea e atunci când se termină filmul și ei doi se sărută dar mai înainte ea nu știa că el o iubește și voia să plece în altă parte să se întîlnească acolo cu alt băiat și el nu
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
e greu să observăm că o asemenea poziție poate avea rezultate doar între indivizi care vin din aceeași familie de „vocabulare“: ați întâlnit până acum fanatici dispuși la dialog sau intelectuali care să poată discuta fără armele lor tradiționale - poziția esențialistă: adevărul, cunoașterea, morala au o esență pe care noi o reperăm? Dar întâlnirea dintre un fanatic și un „intelectual“ poate produce un bun articol pe Wikipedia nu pentru că ei ar renunța benevol la „vocabularele“ lor, ci pentru că întreaga platformă tehnică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
poate produce un bun articol pe Wikipedia nu pentru că ei ar renunța benevol la „vocabularele“ lor, ci pentru că întreaga platformă tehnică și regulile de funcționare îi obligă să renunțe. Wikipedia relativizează fiecare individ pornit să cucerească lumea de pe o poziție esențialistă și dominatoare. Nu-i relativizează în totalitate „arhiva de concepte“, dar o aruncă, tocmai pentru că el este orgolios și centrat în propria cultură, în conversația cu celălalt. Dacă refuzi conversația, dispari. Richard Rorty a murit vineri, 8 iunie. În ultimii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]