432 matches
-
și după decesul acestuia”. În ce măsură aceste recomandări sunt și în realitate un fundament al practicii medicale a fost subiectul multor critici asupra profesiei medicale. În literatura bioetică americană, reglementările oficiale descrise mai sus au fost apreciate drept „formule ritualistice”, „ficțiune formalistă”, acceptate public de către profesioniști, dar larg ignorate și încălcate în practică. Mark Siegler (28) apreciază confidențialitatea drept un „concept decrepit”, fiind compromisă sistematic în rutina îngrijirilor medicale. În viața de zi cu zi este greu de echilibrat balanța între graba
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Maura-Gabriela Felea, Liana Rada Borza, Cristina Gavrilovici () [Corola-publishinghouse/Science/91973_a_92468]
-
trebuie să ne întrebăm de ce a fost creat acest om de paie. Un motiv ar putea fi încercarea de a face realismul mai compatibil cu teoria alegerii raționale. De fapt, ne poate permite să tratăm puterea la fel cum teoreticienii formaliști tratează preferințele. Pentru realiștii clasici, puterea este cel puțin parțial endogenă: nu este posibil să știm ce putere avem fără a ști pentru ce este ea folosită. Materializarea resurselor de putere face ca aceasta să fie o variabilă exogenă; devine
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
să știm ce putere avem fără a ști pentru ce este ea folosită. Materializarea resurselor de putere face ca aceasta să fie o variabilă exogenă; devine ceva existent acolo, măsurabil și independent de activitatea politică directă. În mod similar, teoria formalistă trebuie să considere preferințele actorilor ca exogene jocului jucat. Astfel, prin materializarea puterii, realismul este „raționalizat” atât pentru raționaliști, cât și pentru criticii lor (vezi, de exemplu, Legro și Moravcsik, 1999; Wendt, 1999). Discuția anterioară implică faptul că puterea este
[Corola-publishinghouse/Science/2126_a_3451]
-
Lui, și de experiența prezenței și lucrării lui în suflet și în viață"12. În Ortodoxie, aprofundarea Tradiției Bisericii merge mână în mână cu cea a vieții duhovnicești. Numai cei care n-au gustat din aroma vieții duhovnicești percep Tradiția "formalistă", pretinzând scurtări sau modificări ale ei. Transmiterea, primirea și trăirea Tradiției include "caracterul unei flăcări" care se actualizează în modul cel mai deplin pe treptele unei vieți duhovnicești superioare, adică în viață, după pilda lui Hristos, din trăirea cu el
[Corola-publishinghouse/Science/84936_a_85721]
-
Roman Jakobson într-o "esență": legând poezia de structura limbii, de organizarea sistemică a semnelor în paradigme și în serii paralele, ele constituie poeticitatea ca nucleu dur, imuabil, al textului literar. Astfel, constelația de concepte din anii '60 convertește moștenirea formalistă, conferindu-i radicalismul dar și forța de circulație a unei teorii 40. Interesantă e arheologia acestei construcții conceptuale târzii. Jakobson avea să mărturisească în interviurile cu K. Pomorska din 1980 că încă de la începuturile activității a fost urmărit de ideea
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
realitatea empirică, sunt orientate în aceeași direcție. De asemenea, numeroase studii despre roman *8 nu se mulțumesc să-l trateze numai sub aspectul relațiilor lui cu structura socială, ci caută să-i analizeze metodele artistice - punctele de vedere, tehnica narativă. Formaliștii ruși s-au ridicat cu multă vigoare împotriva vechii dihotomii "conținut" și "formă", care taie opera literară în două jumătăți : de o parte conținutul brut, iar de altă parte, o formă suprapusă, pur externă. *9 Evident, efectul estetic al unei
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
proza și nici să nu ne dăm seama că nu e proză. Totuși, el poate fi citit ca poezie, și, ca atare, va fi citit într-altfel, cu alte cuvinte, cu o intonație diferită. Această intonație, ne demonstrează, foarte amănunțit, formaliștii ruși, este întotdeauna dipodă, adică formată din două părți; și dacă o eliminăm, versul încetează să fie vers, devenind o simplă bucată de proză ritmată. În studierea poeziei metrice obișnuite, formaliștii ruși folosesc metode statistice pentru a stabili relația dintre
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
o intonație diferită. Această intonație, ne demonstrează, foarte amănunțit, formaliștii ruși, este întotdeauna dipodă, adică formată din două părți; și dacă o eliminăm, versul încetează să fie vers, devenind o simplă bucată de proză ritmată. În studierea poeziei metrice obișnuite, formaliștii ruși folosesc metode statistice pentru a stabili relația dintre modelul metric și ritmul vorbirii. Poezia este considerată ca un complicat sistem contrapunctic care reprezintă un compromis între metrul impus și ritmul obișnuit al vorbirii, căci, așa cum plastic se exprimă ei
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
interogative, precum și diferite modele sintactice, cum ar fi paralelismul; dar, după părerea noastră, el nu și-a demonstrat teza centrală, și anume forța intonației ca factor organizator al versului "melodic" *51. Ne putem îndoi de valabilitatea multor aspecte ale teoriilor formaliștilor ruși, dar nu putem tăgădui că ele au aflat o cele de ieșire pe de o parte din impasul cercetărilor de laborator, iar pe de altă parte din subiectivismul pur al metricii muzicale. Multe puncte continuă să fie obscure și
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
mici (episoade, incidente). Formele literare mai mari și mai cuprinzătoare (tragedia, epopeea, romanul) s-au dezvoltat, istoric, din forme mai vechi, rudimentare, ca gluma, zicala, anecdota, epistola ; iar intriga unei piese sau a unui roman este o structură a structurilor. Formaliștii ruși siv-analiștii germani ai formei, ca Dibelius, numesc elementele din care se compune intriga "motive'' (fr. motif, germ. Motiv) *10. Cuvântul "motiv", în sensul folosit de istoricii literari, este împrumutat de la folcloriștii finlandezi care au analizat basmele si povestirile populare
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
se dovedește a fi un fost condamnat. *14 Intr-o operă literară, "motivasrea" trebuie să mărească "iluzia realității" : adică funcția ei estetică. Motivarea "realistă" este un procedeu artistic, în artă "a părea" este chiar mai important decât "a fi". 289 Formaliștii ruși fac o distincție între "fabulă", adică succesiunea temporal-cauzală care, oricum ar fi expusă, constituie "povestirea" sau materialul "povestirii", și "sujet" (în limba rusă : sujet = subiect), un termen pe care l-am putea traduce prin "structura narativă". "Fabula" este suma
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
sau al unui neam, ajunge la ceea ce, într-o formulare simplă, pare să fie echivalent cu a identifica drama cu trecutul și epopeea cu viitorul. *12 Ca spirit și ca metodă, interpretarea etico-patologică a lui Erskine este departe de încercările formaliștilor ruși, cum ar fi, de exemplu, acelea ale lui Roman Jakobson, care doresc să demonstreze corespondența dintre structura gramaticală fixă a limbii și genurile literare. Poezia lirică, declară Jakobson, este persoana întâi singular, timpul prezent, în vreme ce poezia epică este persoana
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
importante pentru teoria genurilor, deși tot ce putem oferi sunt doar unele întrebări si unele încercări de răspuns. Una se referă la relația dintre genurile primitive (cele ale literaturii populare sau orale) și genurile unei literaturi dezvoltate. Șklovski, unul dintre formaliștii ruși, consideră că formele de artă noi sunt "Pur și simplu canonizarea unor genuri inferioare (subliterare)". Romanele lui Dostoïevski sunt o serie de romans à sensation glorificate. "Poeziile lirice ale lui Pușkin își au originea în versurile de album, cele
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
întrebăm dacă este sau nu "literatură bună", adică de un nivel care să merite atenția celor cu experiență estetică. Problema "valorii" ne duce la anumite norme și etaloane. Criticii moderni, care se limitează la critica estetică, sunt de obicei numiți "formaliști" - uneori de către ei înșiși, alteori (peiorativ) de către alții. Cel puțin la fei de ambiguu este și cuvântul înrudit "formă", în sensul în care îl vom folosi aici, el desemnează structura :'estetică a operei literare - ceea ce face ca ea să fie
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
alt mod ; însă într-un poem sau într-un roman izbutit ele sunt antrenate în relații polifonice de dinamica scopului estetic. Se poate oare evalua literatura în mod adecvat după criterii pur formale ? Vom schița un răspuns. Criteriul pe care formaliștii ruși îl 'consideră principal apare și în alte evaluări estetice : el constă în noutate, în surpriză. Exprimarea lingvistică obișnuită, "șablon", nu generează o percepție imediată : cuvintelor nu li se acordă atenție în calitatea lor de cuvinte, și nici obiectul la
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
ea însemnând tocirea percepției. Noutatea este un criteriu, dar nu trebuie să uităm că este vorba de noutatea de dragul perceperii dezinteresate a calității. *9 321 Cât de departe ne poate duce acest criteriu ? în modul în oare este aplicat de formaliștii ruși, el are un caracter vădit relativist. Nu există nici o normă estetică, spune Mukarovsky, fiindcă esența normei estetice este să fie încălcată.) *10 Nici uri stil literar nu își păstrează ineditul. De aceea, spune Mukarovsky, la un moment dat, operele
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
cu care avem a face în cazul de față este complexitatea operei : "integrarea creatoare" și "cantitatea (și diversitatea) materialului integrat". *14 Cu cât mai strânsă e organizarea unui poem cu atât mai mare este valoarea lui; aceasta e părerea Criticii formaliste care, în practică, adesea se limitează la opere cu o structură atât de complexă, încât necesită o exegeză, exegeză care, de altfel, merită să fie făcută. Această complexitate o putem găsi la un singur nivel sau la mai multe nivele
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
prin semnificația și ideile lui, el aplică aceste criterii numai poemului ca creație poetică, nu unui ipotetic Erlebnis.* 16 Divina Comedie a lui Dante si Paradisul pierdut al lui Milton sunt potrivite a fi supuse, cu titlu experimental, unei analize formaliste. Croce, refuzând să considere Divina Comedie drept un poem o reduce la o serie de pasaje lirice întrerupte de disertații pseudoștiințifice. în ochii lui atât formula "poem lung", cât si formula "poem filozofic" sunt contradictorii. Estetismul generației trecute, așa cum îl
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
află aproape întotdeauna în slujba expresiei : trebuie să ne întrebăm dacă "armoniile de orgă" se potrivesc cu intriga, cu personajele, cu tema. Folosit de poeți minori în compoziții pe teme banale, stilul lui Milton a devenit fără voie ridicol. Critica formalistă trebuie să plece de La ideea că nu e nevoie să existe un acord între propriul nostru crez și cel al unui scriitor sau al unui poem, că de fapt nici nu este indicat să existe, deoarece altfel n-am admira
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
într-un anumit moment constituie o problemă de istorie insolubilă în termeni generali. Una dintre explicațiile ce s-au dat consideră că în cadrul evoluției literare se ajunge la un stadiu de epuizare care face necesară apariția unui nou cod. 351 Formaliștii ruși numesc acest proces un proces de "automatizare", înțelegând prin aceasta că procedeele meșteșugului poetic, care au fost eficace la vremea lor, devin atât de comune și de uzate, încât noii cititori sunt insensibili la ele și reclamă ceva diferit
[Corola-publishinghouse/Science/85059_a_85846]
-
perspectiva intermedierii. Un element comun al acestor tipuri de texte este faptul că intermedierea încă nu a căpătat expresie în ele sau este exprimată doar parțial. Astfel, acestea reprezintă texte care se apropie de gradul zero al intermedierii. Spre deosebire de încercările formaliste și structuraliste de reconstruire a unui model pentru "narațiunea fără intermediere" cu ajutorul conceptelor precum fable (versus sujet) sau histoire (versus discours)67, metoda mea are avantajul că nu se bazează pe ipoteze teoretice, ci, mai degrabă, pe exemple textuale concrete
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
auctorială la cea personală, 282-292 la Jane Austen, 285 și narațiune la persoana întîi, 320-328 și situație narativă auctorială, 328 și timp prezent, 68, 172 strategie de prezentare, 204 strategii narative, 227-228, 231 structura conținutului, metonimică metaforică, 340 structuralism, teorii formaliste, 24, 29, 42, 51, 86, 92, 112 structură de suprafață structură de adîncime, 228 structură narativă, 18, 42, 96, 122, 124, 168 subiectivizare, 196 sujet, v. fable tehnică de tip "camera eye", 338-344 tehnica omisiunii, 280 telling-showing, 11-12, 87, 190
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
în: Russischer Formalismus. Texte zur allgemeinen Literaturtheorie und zur Theorie der Prosa, München, 1971, 161-167; și Irwin R. Titunik,,,Das Problem des "skaz". Kritik und Theorie", în: Erzählforschung 2, Göttingen, 1977, 114-140. 25 Viktor Șklovski, "Arta ca procedeu", în Russian Formalist Criticism: Four Essays, Lemon și Reis (ed.), p. 12. 26 Vezi Uspenski, Poetics, 131. 27 Vezi mai sus, p. 26, nota 1. 28 Vezi Philip Collins, A Critical Commentary on Bleak House, Londra, 1971, 30. 29 Vezi Ian Watt, The
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
care încă necesită studiu intensiv. 66 Robert Weimann, "Erzählerstandpunkt und "Point of View". Zur Geschichte und Ästhetik der Perspektive im englischen Roman", Zeitschrift für Anglistik und Amerikanistik 10 (1962), 379. 67 Prima referire a criticii "occidentale" la opoziția fable-sujet a formaliștilor ruși apare la R. Wellek și Austin Warren, în Theory of Literature (1949, 226 și 336), Harmondsworth, 1970, 218 ș.u. Referiri la lucrări mai recente legate de opozițiile fable-sujet respectiv histoire-discours se găsesc în Wilhelm Füger, "Zur Tiefenstruktur des
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
Veneto). Paradigma culturală, în acest sens, este furnizată Creștin-democrației de către Vatican. Iar pentru a vedea în ce stare mizerabilă se află ea, este suficient să-i citim revistele, ziarele oficiale, publicațiile (mai ales acel înfiorător corpus, în întregime pragmatic și formalist în același timp, în cel mai rău sens pe care l-au avut vreodată acești termeni, al Tribunalului Sacru). Chiar și acum (când ceva-ceva ar fi trebuit să se fi înțeles), italiana folosită de preoți și de creștin-democrații retrograzi este
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]