427 matches
-
Cel mai vechi indiciu referitor la existența numelui de „român” ar putea fi conținut de "Cântecul Nibelungilor" din secolul al XIII-lea: „Ducele Ramunch din țara Valahilor/cu șapte sute de luptători aleargă în întâmpinarea ei/ca păsările sălbatice, îi vedeai galopând”. "Ramunch" ar putea fi o transliterație a numelui „Român” reprezentând în acest context un conducător simbolic al românilor. Cele mai vechi atestări documentare ale termenului de „rumân/român” cunoscute în mod cert sunt conținute în relatări, jurnale și rapoarte de
România () [Corola-website/Science/296520_a_297849]
-
contrabas, pian, etc. Tonalitatea sunetului produs de instrumentul de bass se situează între 180-320 Hz. Bass-ul lasă impresia de galopare, iar urechea umană percepe sunetul că un tropăit continuu. Sunetul bass-ului este asemănător sunetului produs de un cal galopând. Acest sunet este principalul factor care-l face pe ascultător să se miște, să danseze. Piesele Eurodance pun foarte mult accent pe melodie, atât vocal cât și instrumental. Pe langă numeroase contribuții vocale, se folosesc foarte des arpegiile. Aceasta fiind
Eurodance () [Corola-website/Science/310716_a_312045]
-
derivat fonetic al latinescului "romanus". Cel mai vechi indiciu referitor la existența numelui de „român” ar putea fi conținut de Cântecul Nibelungilor: "„Ducele Ramunch din țară Valahilor/cu șapte sute de luptători aleargă în întâmpinarea ei/că păsările sălbatice, îi vedeai galopând”". „Ramunch” ar putea fi o transliterație a numelui „Român” reprezentând în acest context un conducător simbolic al românilor. Cele mai vechi atestări documentare ale termenului de „român” cunoscute în mod cert sunt conținute în relatări, jurnale și rapoarte de călătorie
Etimologia termenilor român și România () [Corola-website/Science/310713_a_312042]
-
1741. Deși Frederic a servit de fapt sub prințul Eugen de Savoia, aceasta a fost prima dată când Frederic a comandat o armată. Crezând că armata sa a fost învinsă de austrieci, Frederic a încercat să evite capturarea și a galopat departe lăsându-l pe feldmareșal Kurt Schwerin la comanda armatei. De fapt, prusacii au câștigat bătălia din momentul în care Frederic a fugit. Frederic ar fi declarat ulterior "Mollwitz a fost școala mea". În Războiul de șapte ani, trupele prusace
Frederic al II-lea al Prusiei () [Corola-website/Science/298937_a_300266]
-
aer curcubee. Șapte sau opt generali călări își arătau culorile, agitând lăncile. — Daisuke! Aici sunt! strigă un tânăr samurai călare, care ieșea în evidență din rânduri. Purta armură peste o tunică albă de cânepă și ținea o spadă vermilion superbă. Galopă până lângă calul lui Ichikawa Daisuke, maestrul de luptă cu arcul și lancea, și fără veste îl lovi în coaste cu lancea de bambus. — Ce nesimțire! Cu un răcnet, smulgând lancea atacantului, Daisuke prinse mai bine propria sa lance și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ceruri. Sări în șa și făcu un tur pe terenul de echitație. Era un călăreț înnăscut. Profesorul său era Ichikawa Daisuke, dar în ultima vreme începuse să călărească singur. Deodată, calul și călărețul fură depășiți de un murg închis, care galopa cu furie. Rămas în urmă, Nobunaga o luă la goană după celălalt, strigând: — Goroza! Goroza, un tânăr vioi de vreo douăzeci și patru de ani, fiul cel mare al lui Hirate Nakatsukasa, era armurierul șef al castelului. Numele său complet era Gorozaemon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
privi decât cu un mare devotament. Se apropia sfârșitul lunii. Nobunaga, care de obicei ieșea doar cu câțiva însoțitori, ceru pe neașteptate un cal și ieși călare din castel. De la Kiyosu la Moriyama erau doar vreo trei leghe, iar el galopa întotdeauna până acolo și se întorcea înaintea micului dejun. Dar în ziua aceea, Nobunaga își întoarse calul spre răsărit, la răspântie, îndepărtându-se de Moriyama. — Stăpâne! — Acum unde se mai duce? Suprinși și nedumeriți, cei cinci sau șase însoțitori călări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
în urmă, o luară la fugă cu disperare, hotărâți să nu piardă din ochi calul stăpânului lor. — Pe toți zeii! Se-anunță necazuri! spuse Tokichiro. Se uitară unul la altul, știind că trebuia să-și păstreze sângele rece. Căci Nobunaga galopa direct către Castelul Nagoya - despre care Ganmaku îi spusese lui Tokichiro că era centrul complotului pentru a-l înlocui pe Nobunaga cu fratele său mai tânăr! Nobunaga, imprevizibil ca întotdeauna, își îndemna calul spre un loc înțesat de primejdii, unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
reprimi. Ei, așadar... Pleci imediat? — Maimuță, să ai grijă de Nene. Întâmplarea asta arată că ea și cu mine nu eram sortiți unul altuia. Să ai grijă de ea. Cam în același timp, un cal nărăvaș și neînsoțit străpungea întunericul, galopând din Kiyosu spre Narumi. Grav rănit, Yamabuchi Ukon se ținea bine în șa. Avea opt sau nouă leghe până la Narumi, iar calul său galopa cu repeziciune. Se întunecase deja și nu-l vedea nimeni, dar la lumina zilei trecătorii ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Să ai grijă de ea. Cam în același timp, un cal nărăvaș și neînsoțit străpungea întunericul, galopând din Kiyosu spre Narumi. Grav rănit, Yamabuchi Ukon se ținea bine în șa. Avea opt sau nouă leghe până la Narumi, iar calul său galopa cu repeziciune. Se întunecase deja și nu-l vedea nimeni, dar la lumina zilei trecătorii ar fi observat sângele care picura din galopul calului. Rana lui Ukon era adâncă, însă nu fatală. Totuși, în timp ce se ține de coama calului, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să-l scoată din poziția subalternă și să-l repună la locul său de drept, ca senior al provinciei Mikawa. Iar pentru Heishichi, fiecare zi care trecea fără a-și atinge scopul nu era decât încă o zi de neloialitate. Galopa pe-alături, rozându-și buza în timp ce jura, cu ochii umeziți de lacrimi. Șanțul castelului apăru la vedere. După ce trecură podul, prăvăliile și casele oamenilor de rând se sfârșiră. Printre brazi se înălțau zidurile albe și porțile impunătoare ale conacelor clanului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
rău pentru războinicii aceia și pentru fiicele lui, care pierdeau atât un castel, cât și un stăpân. Fără a-și da seama, ochii i se umeziră de lacrimi. În timpul cât îi fusese necesar pentru a-și închide pleoapele înfierbântate, Tsukinowa galopase val-vârtej pe poartă, în lumina slabă a zorilor. — Stăpâne! — Doamne! — Stați! Stăpânul și servitorii erau nu mai mult de șase oameni călări. Și, ca de obicei, slujitorii se străduiau să nu rămână în urmă. Nobunaga nu se uita înapoi. Dușmanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
trezeau pe cei încă adormiți în ceasurile zorilor. De-a lungul drumului, fermieri, negustori și meșteșugari își deschideau ușile, iar oamenii cu ochii cârpiți de somn răcneau: — La luptă! Mai târziu, poate că aveau să fi înțeles că omul care galopa în frunte prin ceața zorilor era seniorul lor, Oda Nobunaga. Acum, însă, nu observa nimeni. — Nagato! Nagato! Nobunaga se răsuci în șa, dar Nagato nu era în apropiere; se afla cam la cincizeci de metri mai în spate, prin mulțime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
se înălța pe cer, iar caii călcau în copite pământul care de zece zile nu mai primise strop de ploaie. Armata în marș se acoperise cu praf. Viața sau moartea - dimpreună cu hățurile, Nobunaga le ținea în mâinile lui, pe când galopa înainte. Pentru soldați, seniorul arăta fie ca un galant vestitor al morții, fie ca un conducător al speranței unei vieți mai bune. Indiferent de părerea lor, sau de rezultatul final, credința în comandant cuprinsese întreaga armată, în timp ce-l urma fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Taishigadake, drept spr Dengakuhazama, Nobunaga însuși mânuia o lance, înfruntându-i pe soldații lui Yoshimoto. Era foarte probabil ca ostașii doborâți de Nobunaga nici să nu fi avut habar cine fusese adversarul lor. Rănind grav câțiva oameni în timp ce înainta, Nobunaga galopa spre îngrăditura cu perdele. — Arborele de camfor! răcni el, când un om de-al său alergă pe-alături. Nu-l lăsați pe seniorul din Suruga să scape! Probabil e în îngrăditura de sub copacul de camfor! Nobunaga ghicise pe loc unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
soldați care se luptau, însă, n-avea să fie ușor să găsească locul unde inamicul își ținea caii. Iar aceștia nu pășteau în liniște. În mijlocul ploii, al spadelor ce se ciocneau și al sângelui, caii intraseră în panică și câțiva galopau înnebuniți prin tabără. Unde s-o fi putut ascunde? Jinnai se opri cu lancea în mână, lăsând apa de ploaie să i se prelungă pe șaua nasului și prin gură, până în gâtlejul usvcat. Deodată, un luptător care nu recunoscuse în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
suprafață, cel puțin, Nobunaga profita de această perioadă liniștită pentru a se bucura de viață, ca și cum n-ar fi avut nici o altă grijă pe lume. Imediat după Festivalul Morților de la mijlocul verii, de la Muntele Komaki porniră mesageri cu depeșe urgente, galopând spre toate districtele din Owari. În orașul castelului domnea agitația. Cercetarea căltorilor care treceau frontiera deveni mai strictă. Servitorii veneau și plecau, iar noaptea târziu se întâlneau la consfătuiri de taină în castel. Caii erau rechiziționați. Samuraii le cereau zoriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
produse. Îl salută pe Yoshiaki la templu, spunând: — E ca și cum am fi intrat deja în capitală. La data de douăzeci și opt, Nobunaga porni în sfârșit cu trupele spre Kyoto. Când ajunseră la Awataguchi, armata se opri. Hideyoshi, are călărea lângă Nobunaga, galopă înainte în același timp în care Akechi Mitsuhide revenea grăbit din avangardă. — Ce este? — Mesageri imperiali. Nobunaga, care era surprins și el, descălecă repede. Cei doi mesageri sosiră cu o scrisoare de la Împărat. Cu o plecăciune adâncă, Nobunaga răspunse reverențios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Sfâșiind întunecimea dinaintea zorilor, în munți răsună ecoul unei detunături de pușcă. Caii se cabrară, înnebuniți. Servitorii o luară la galop înainte, neliniștiți pentru Nobunaga, în timp ce priveau în jur după trăgător. Nobunaga nu părea să fi remarcat împușcătura; de fapt, galopase deja cu peste cincizeci de metri în față. De la acea distanță, se întoarse strigând: — Lăsați-l în pace! Întrucât Nobunaga era singur, mult înaintea celorlalți, îl lăsară în urmă pe asasin. Când Hideyoshi și ceilalți însoțitori îl ajunseră pe Nobunaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
calului și canafii de la șa. Între Yamashina și Otsu, bârnele aprinse din casele țăranilor de pe drum și flăcările ce se învolburau prin aer nu-l puteau împiedica să ajungă la destinație. El însuși devenise flacăra unei torțe, iar oamenii săi, galopând înainte, erau o hoardă de foc. — Această bătălie va fi slujba de comemorare a Seniorului Nobuharu. Ce credeau, că nu vom răzbune spiritele camarazilor noștri căzuți? Dar, când ajunseră la Templul Mii, nu văzură nici un soldat inamic. Aceștia escaladaseră Muntele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
aveau în ariergardă câte un fiu, un tată sau un frate. Și nu numai dintre vasalii și generalii strânși în jurul lui Shingen. Întreaga armată - până la ultimii pedestrași - privea acum într-o parte, din mers. Călărind în lungul coloanei, Oyamada Nobushige galopă până lângă Shingen. Glasul lui Nobushige era neobișnuit de surescitat și putu fi auzit clar de cei din apropiere, în timpce vorbea din șaua calului: — Stăpâne! Niciodată nu vom mai avea o ocazie ca asta de a masacra zece mii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
fugă împreună cu oamenii lor, călcând în picioare trupurile camarazilor doborâți. — Înapoi! ordonă comandantul trăgătorilor Takeda. Pușcașii se retraseră imediat. Rămânând pe loc, ar fi fost spulberați de lăncierii Oda care atacau. Cu boturile cailor aliniate, corpul Yamagata, floarea provinciei Kai, galopa calm și demn, urmat imediat de corpul Obata. În câteva minute, anihilară linia lui Sakai Tadatsugu. Din rândurile armatei Kai se ridicară strigăte mândre de victorie când, la fel de brusc, corpul Oyamada o luă pe un drum ocolit și înaintă spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Numai Sakai Tadatsugu mai rezistă, în luptă înverșunată. — Takeda Katsuyori și-a combinat forțele cu corpul Yamagata și ne-a înconjurat aripa stângă. Ishikawa Kazumasa e rănit, iar Nakane Masateru și Aoki Hirotsugu au fost uciși amândoi. — Matsudaira Yasumuzi a galopat în mijlocul inamicilor și a fost tăiat. — Forțele lui Honda Tamadasa și Naruse Masayoshi i-au țintit pe vasalii lui Shingen și au pătruns adânc în rândurile inamicului, dar au fost înconjurați complet de mai multe mii de oameni și nici unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
citit scrisoarea pe care v-am trimis-o? — Am citit-o! — E clar că trimiterea lui Kanbei ca intermediar s-a soldat cu un eșec. În această conjunctură... — Asta-i o scuză? — Nu, dar pentru a-mi ispăși vina, am galopat prin liniile inamice ca să vă prezint un plan care ar putea transforma acest dezastru într-un noroc. Aș dori să vă cer fie să ordonați eliberarea zonei de toți cei de-aici, fie să ne mutăm în altă parte. După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
cu convoaie șerpuitoare de cai și căruțe, urcau și ele în susul coastei spre nord. Ca întotdeauna, străzile din Azuchi forfoteau de circulația călătorilor și deplasările feluriților seniori. Nu trecea nici o zi în care să nu se vadă câte un mesager galopând pe drum, sau să nu treacă un sol dintr-o altă provincie. — Nu vii? îi strigă încântat Nobunaga lui Nakagawa Sebei. Unde, stăpâne? — La șoimărit! — E sportul meu preferat! Vă pot însoți, doamne? — Sansuke, vino și tu. Era o dimineață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]