307 matches
-
Stamatu, Constantin Noica) ori noi (Gabriel Bălănescu, Vera N. Totu, Ion Banea). Contaminate politic sunt într-o măsură și rubricile culturale, în care se manifestă frecvent Barbu Theodorescu, Paul Georgescu (cu serialul Naționalismul lui Eminescu), Luca Dumitrescu (studiul Sensul lui Harap Alb), Alice Botez (cronici literare), Mihai Isbășescu (cartea germană) ș.a. Detașarea se produce însă îndată după înlăturarea legionarilor de la Guvern, când e vizibilă și o importantă primenire a colaboratorilor. Către sfârșitul anului 1941 secretariatul de redacție este încredințat lui George
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290654_a_291983]
-
unei adolescente, Galați, 1991; Starea de veghe, Câmpina, 1992; Jurnalul unei fete naive, Galați, 1993; Ion Creangă - spectacolul lumii, Galați, 1996; Mateiu I. Caragiale comentat de..., București, 1996; Permanențe literare românești, Galați, 1998; Poezia lui Bacovia, București, 2001; „Povestea lui Harap Alb”de Ion Creangă, Cluj-Napoca, 2001; Efectul Caragiale, București, 2002; Recunoașterea valorii, București, 2002; Grigore Hagiu și generația sa, Ploiești, 2003. Ediții, antologii: Mateiu I. Caragiale, Pajere. Remember. Craii de Curtea Veche. Sub pecetea tainei, postfața edit., București, 1988; George
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290239_a_291568]
-
filolog cu adaosul: Despre însemnătatea studiului limbii române pentru studiul celorlalte limbi romanice, Sibiu 1917"; un extras din Archiv fur das studiu der neueren Sprachen und Literaturen cuprinzând o dare de seamă asupra traducerii în nemțește cu explicări a basmului Harap Alb de Ion Creangă făcut de profesorul dr. G. Weigrand. După care I. Urban Jarnik a rostit: „mare ne fu mâhnirea că n- am putut s-o luăm acum o săptămână prin Slovăcime, ca astfel să ne îndreptăm pașii pe
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
nu te vâre din greșala-n sac, Ca pe-o papușă! Bine-ai venit, Moș Crăciune! Bine-ai venit, Moș Crăciune! Te așteptam cu nerăbdare, Căci păpușa mea cea mică A rămas fără picioare. Și căluțul lui Costică Cel cu numle Harap I l-a trântit o pisică Și-a rămas fără de cap. Tu! dar plină ce ți-e traista! Ai păpuși și cai și nuci! Spune, zău, pe vreamea asta Unde vrei să te mai duci? Stai al noii, că-i
Maria Radu by Tradiţie şi artă la Tansa. Datini de Crăciun şi Anul Nou () [Corola-publishinghouse/Science/91716_a_92857]
-
care le posedă, dar pe măsură ce înfruntă obstacole și trăiește noi experiențe, devine erou, eroul propriei vieți; Ele tratează teme din realitate, conflictul părinți-copii (ex. Făt Frumos, copilul care se simte neînțeles de către părinți), dificultatea alegerii unui scop în viață (ex. Harap Alb), confruntarea cu obstacole care stau în calea atingerii scopului (ex. probele la care sunt supuși eroii) depășirea obstacolelor și împlinirea destinului (ex. căsătoria lui Făt frumos cu fiica împăratului roșu) etc. Se poate observa că poveștile prezintă o mare
Biblioteca - centru de documentare și informare by Valentina Lupu () [Corola-publishinghouse/Science/390_a_1244]
-
articolul, considerat în ansamblu, este instrument al substantivării și morfem al sensului lexico-gramatical de ‘substantiv’: frumosul, urâtul, binele, răul, un bine, cei leneși, nimicul: “Izvoarele își turburau adâncul, ca să-și azvârle afară undele lor.” (M. Eminescu, Proză literară, p. 5), „Harap Alb (...) vreau să-ți fac și eu un bine...” (I. Creangă, p. 223), „Cel ce în astă lume a dus numai durerea/ Nimic n-are dincolo, căci morți sunt cei muriți.” (M. Eminescu, I, p. 59), „Se poate ca bolta
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
Heliade,/Cum curge profeția unei Ieremiade.” (M. Eminescu, I, p. 17) Vocativul intră în structura unei sintagme nominale, asemeni nominativului, numai pe poziția de regent; poate avea determinări atributive: „ - Auzit-ai ce am spus, slugă netrebnică, zise spânul arătând lui Harap Alb tăiușul paloșului... (I. Creangă, I, p. 210), „Fată frumoasă și harnică, îngrijește-mă că ți-oi prinde și eu bine vrodată.” (I. Creangă, p. 236). Cel mai adesea, însă, vocativul intră în sintagme cu interjecții sau termeni alocutivi (bade
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
funcției expresive, în varianta ei emotivă: „-Of! jupânneșică, of! Ce-a fost, să nu dea Dumnezeu să mai fie!” (I. Creangă) iar termenii volitivi sunt orientați spre interlocutor prin funcția conativă: „-Hai și tu cu noi, dacă vrei, zise atunci Harap Alb.” (I. Creangă) sau spre destinatar din lumea exterioară sferei umanului: „Ptru! aici!...sai binișor pe ici, pe crucea căruței. Ho...pa! Ia acum să te văd și eu că ești voinică.” (I. Creangă) Dacă termenii afectivi și volitivi aparțin
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
tranzitive, intrarea în relație sintactică cu un complement direct: „Dar deodat’un punct se mișcă... cel întâi și singur. Iată-l Cum din haos face mumă iară el devine Tatăl.” (M. Eminescu) sau cu amândouă complementele obiectuale, direct și indirect: „Harap Alb... na-ți aripa asta...” (I. Creangă) Pot primi complement indirect și unele interjecții afective sau apreciative; dacă funcționează ca predicate: „Noaptea îngerii goi Zgribulind se culcă în fân. Vai mie, vai ție, Păianjeni mulți au umplut apa vie.” (L.
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
p. 90) Prin tautologie aparentă, manifestată la nivelul frazei, sfera semantică a funcției este situată în nedeterminare: „Bănuise el ce bănuise.” (E. Barbu, p. 323) școmplement directț, „Și mai merg ei cât mai merg, și de ce mergeau înainte, de ce lui Harap Alb i se tulburau mințile...” (I. Creangă, p. 245) șcircumstanțial temporalț. Exprimarea relațiilor sintactice și marcareatc "Exprimarea rela]iilor sintactice [i marcarea" identității specifice a funcțiilor pe care le genereaztc "identit\]ii specifice a func]iilor pe care le genereaz
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
ce vrei, mări, Cătălin? Ia dut’ de-ți vezi de treabă!” (M. Eminescu) Sub aspect structural, enunțurile imperative aparțin categoriei enunțurilor autonome (sintetice, realizate mai ales prin interjecții și vocative, și analitice): „- Hai și tu cu noi, dacă vrei - zise Harap Alb - că doar n-avem a te duce de mână ca pe un orb.” (I. Creangă), „- Hai iute, și cât te văd; ranița-n spate, stânga-mprejur, pas gimnastic și înainte, marș!” (C. Hogaș), „-Ho, mă! ce vă este, zise
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
relație de coordonare copulativă desfășurată doar în planul expresiei; în planul semantic al predicației se dezvoltă aspectul durativ (sau/și intensiv): „Și merg ei și merg cale lungă să le-ajungă, trecând peste nouă mări.” (I. Creangă) „Râzi, tu, râzi, Harap Alb, zise atunci Ochilă...” (I. Creangă) • sintagme formate prin reluarea aparent tautologică a aceluiași verb într-o relație de subordonare desfășurată numai în planul expresiei; în planul semantic al predicației se dezvoltă aspectul durativ (sau/și nedeterminare): „Mai merge cât
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
Halal de Piscupescu! zic în gândul meu.” (I.L. Caragiale, III, 256) • „obiectul” pasiv al acțiunii exprimată de planul semantic al interjecției: „Eu atunci haț! de sumanul moșneagului, să-mi plătească pasărea.” (I. Creangă, 37) • destinatarul obiectului exprimat prin complement direct: „- Harap Alb, pentru că ești așa de bun (...), na-ți aripa asta, și când îi avea vrodată nevoie de mine, aprinde-o...” (I. Creangă, 224) Când determină un adjectiv, complementul indirect îi orientează sfera semantică pe care o limitează la dimensiunile descrise
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
când exprimă, prin planul său semantic, limite temporale, durata, frecvența unei acțiuni: „De la o vreme-ncoace, suspecții, strânși grămadă, De osteneli și foame sunt slabi și stau să cadă.” (T. Arghezi, 152) „- De acum înainte să știi că te cheamă „Harap Alb...” (I. Creangă, 206) „De atunci și până astăzi colonii de lumi pierdute Vin din sure văi de haos pe cărări necunoscute.” (M. Eminescu, I., 132) „Între răsăritul de soare și apusul de soare / sunt numai tină și rană. ”(L.
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
întemeiate pe o relație de incidență este determinată de raportul semantic dintre cele două enunțuri înglobate; enunțul-dialog (enunțul personajului) reprezintă complinirea semantică a verbului zicerii, predicat al enunțului narativ (enunțul naratorului): „Dacă-i așa, hai și tu cu noi, zise Harap Alb, că doar n-am a te duce în spinare.” (I. Creangă, 214) „Harap Alb atunci se bate cu mâna peste gură și zice: - Doamne ferește de omul nebun, că tare-i de jelit, sărmanul!” (I. Creangă) NOTE II. SINTAXAtc "II
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
enunțuri înglobate; enunțul-dialog (enunțul personajului) reprezintă complinirea semantică a verbului zicerii, predicat al enunțului narativ (enunțul naratorului): „Dacă-i așa, hai și tu cu noi, zise Harap Alb, că doar n-am a te duce în spinare.” (I. Creangă, 214) „Harap Alb atunci se bate cu mâna peste gură și zice: - Doamne ferește de omul nebun, că tare-i de jelit, sărmanul!” (I. Creangă) NOTE II. SINTAXAtc "II. SINTAXA" CATEGORII SINTACTICEtc "Categorii SINTACTICE" 1. „Realitatea extralingvistică” nu se confundă cu realitatea obiectelor
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
și țâșnitoare, băutură de viață și de învățătură; cel al lui Iethro lângă care s-a oprit Moise este o sursă de lumină și deci un centru spiritual. Puțul este fântâna în care se ascunde tradițional adevărul, in fonte veritas. Harap Alb coboară în fântâna spânului 424 cu ghizdele de stejar, fără roată sau cumpănă ci numai cu o scară de coborât până la apă, cocoșul coboară și bea toată apa din fântână, transformând calea umedă în cale uscată. Aceeași complementaritate de
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Blaga se va împlini și omul va deveni un eon dogmatic cu puterea de a accepta dogma divinului într-un spațiu și timp al unui cugetător la care libera gândire să treacă barierele, porul fântânii în ambele sensuri, așa precum Harap Alb reușește abia când își desăvârșește inițierea. După cum spunea Christian Bernard 471, dacă umanitatea continuă să se îndrepte spre materialism, profețiile cele mai întunecate ne vor copleși și nu vom avea scăpare. Timpul divizării în orice formă a trecut. Acum
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
Împăratul Albastru e duhul omului, împăratul cer. Împăratul Galben e conștiința, sufletul omului, numit și Harap-Alb, inițiatul sau Horus ochiul conștiinței. Împăratul Roșu este Hades, Pluton care ține captivă energia spirituală a omului. Shekinah-Kundalini-Persefona e fata Împăratului Roșu pe care Harap Alb trebuie s-o salveze și s-o ducă la Împăratul Albastru. Apoi, căsătorindu-se ei vor da naștere Împăratului Verde Fiul Logosul 642. Astrologia atlantă o prezintă pe această Mare Regină, Shekinah asociată Lunii, remarcabilă imagine a lumii primordiale
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
populare împărați. Împăratul Albastru e duhul omului, împăratul cer. Împăratul Galben e conștiința, sufletul omului, numit și Harap-Alb, inițiatul, Horus-ochiul conștiinței. Împăratul Roșu este Hades, Pluton care ține captivă energia spirituală a omului. Shekinah-Kundalini-Persefona e fata Împăratului Roșu pe care Harap Alb trebuie s-o salveze și s-o ducă la Împăratul Albastru unde, căsătorindu-se cu ea, să dea naștere Împăratului Verde Fiul Logosul 926. Astrologia atlantă o prezintă pe această Mare Regină asociată Lunii, remarcabila imagine a lumii primordiale
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
sine. Limitele, deci, aparțin conștientului, subconștientul rămâne nedeterminat temporo-spațial. Atunci lumea cea gândită pentru noi avea ființă. Și, din contra, cea aevea nu părea cu neputință 1237. În textele secrete ale lui Bohme se spune că, la fel ca în Harap Alb, regele încoronat trebuie să se căsătorească (nu doar spânul știe acest lucru) numai cu fata roșie, iar fiul născut din focul molcolm se va fi hrănit din foc; tinctura pietrei va deveni roșie precum carnea și aceasta va putea
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
se întâmplă... Aici în fundul lumii, ceea ce a fost înainte lumea, și are să fie după aceea, mă strânge la pieptul ei negru și mă leapădă; cuptorul e rece, cușca e goală, în casa din pădure, vrăjitoarea și copilul ei dorm1275. Și Harap Alb trece codrii cu o călăuză spirituală ce îi coordonează probele ce înseamnă trepte spre lumină. Pentru început este parte din topos-ul clasic al călătoriei prin infern, urmată de cea prin purgatoriu pentru a putea accede în rai. Raționamentul
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
constituită după modelul divin, reprezintă exemple de conexiune prin scara lui Iacob cu cerurile din clopotele succesive ale universului. Scara prin care a coborât în iad și apoi s-a urcat la cer Isus, alegoria Divinei comedii dantești, a lui Harap Alb prin porul fântânii, coloana vertebrală a corpului uman începând cu osul sacru și încheind cu Noul Ierusalim, cetatea de Os adâpostind creierul, iată câteva exemple de inițiere, adică de parcurgere a treptelor dintre om și Marele Arhitect al Universului
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
a folclorului și de raportul necesar al literaturii culte cu literatura populară. Printre scriitorii care au însumat valori estetice și etice în creațiile devenite mărturii ale „Marelui Timp” (Mircea Eliade), se număra și Ion Creangă cu scrieri precum Povestea lui Harap Alb, Dănilă Prepeleac, Soacra cu trei nurori, Povestea unui om leneș etc. Basmul, cu etimologia în slava veche, ca semantem este înregistrat în literatura română în secolul al XVII-lea cu formele de „basna”, „basne”, dar este pus în circulație
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]
-
se dovedește și un abil regizor, ce știe să își lase „personajele” să evolueze fără permanenta lui intervenție. Comentariul succint (uneori chiar laconic), entuziast sau ironic, sentimental ori sarcastic, punctează, atât cât e necesar, atitudinea omului de bun-simț. Amintirile lui Harap Alb (subintitulate Confabule, 1983) reamintesc nonconformismul afișat - aproape bătăios - din primele cărți. Reacția critică față de poncife se manifestă aici prin modul extrem de original de a reciti basme demult intrate în conștiința publică, sensul lor fiind deturnat sau, în orice caz
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288380_a_289709]