507 matches
-
Sleep reprezintă, din acest punct de vedere, un Big Leap, un mare salt înainte, renunțarea la clișee, exersarea unei noi voci și propunerea unui nou ton narativ. În sensul celor de mai sus, am putea vorbi de un proces de idealizare, de autoflatare la care Chandler - el însuși un singuratic și un alcoolic - recurge pentru a compensa tot mai precara stimă de sine: În Philip Marlowe, Chandler a creat o combinație între propriul său caracter și eroul tradițional al povestirilor pulp
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
om. Pe ăștia ursita și nelegiuirile lor i-au doborât..." (22.412-413)112* deoarece (1.7)113 propria lor prostie agravează soarta oamenilor. Dar înainte de măcelul pretendenților, pedeapsă dreaptă pentru ospitalitatea uzurpată, două alte scene de ospitalitate arată oscilarea între idealizare și trivializare, între un anume sublim și un anume grotesc, semn al dificultății de a găsi măsura potrivită, de a păstra un just echilibru în relațiile de ospitalitate. Visul Nausicăi "Domnița aruncase mingea uneia dintre fete, dar, cum nu o
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
prăzilor luate din Cartagina și exemplului Alexandriei" (Guillemin, Ovide et la vie paysanne). Binefacerile unei naturi simple, motivele bucolice proprii idilelor unui Theocrit sunt prezente. Ospitalitatea este pictată ca o idilă: ambianța prietenoasă, masa frugală, generozitatea unui urcior rustic 159 , idealizarea cuplului de bătrâni, buna înțelegere contribuie la simpatia pe care chiar și zeii o încearcă. "După ce astfel i-a înlăturat înclinarea, așezând-o bine, a frecat-o cu izmă verde. Așează pe ea două culori diferite din roadele neprihănitei Minerve
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
structurare a unei compulsii de repetiție, o acoperă și o maschează pe aceasta, în uitarea originilor sale. Ea sfidează ireductibila contingență dând un stil existenței subiective, impunând o raționalitate care conferă seriozitate existenței. Înțelegem de ce America este un spațiu de idealizare și că ea este în ea însăși o structură de idealizare care în același timp scapă și se sustrage sensului. Lumea Nouă ca țară a abundenței nu este decât o himeră pentru Karl căruia i se promite că cei din
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
pe aceasta, în uitarea originilor sale. Ea sfidează ireductibila contingență dând un stil existenței subiective, impunând o raționalitate care conferă seriozitate existenței. Înțelegem de ce America este un spațiu de idealizare și că ea este în ea însăși o structură de idealizare care în același timp scapă și se sustrage sensului. Lumea Nouă ca țară a abundenței nu este decât o himeră pentru Karl căruia i se promite că cei din urmă vor fi cei dintâi (dar cuvântul evanghelic a luat forma
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
sau pe cale de a deveni periferic, în formațiunile socioeconomice avute în vedere. Economicul care cunoaște o revenire magistrală, în același timp negativă și pozitivă, pe scena mediatică este obiectul unor viziuni divergente. Critica se sprijină deseori pe postùri intelectuale de idealizare. Efortul de reabilitare a unei pseudo-autenticități originare a darului care ar contesta piața este un astfel de exemplu. Un altul se prezintă în revenirile la un antagonism factice între raporturile de rudenie, ca emblemă a cufundării în dependența personalizată, și
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
Copans 19. Oricare ar fi rezervele exprimate cu privire la ipotezele și dezvoltările sale, antropologia economică marxistă a reînnoit totuși în mod considerabil înțelegerea societăților de rudenie. Evidența rudeniei considerată o instituție primară ce se explică ea însăși printr-un fel de idealizare conform căreia se admite postulatul unui "primat al comunitarului", considerat încă din secolul al XIX-lea ca fiind opusul liberalismului este distrusă definitiv de C. Meillassoux încă din 1960, când autorul atacă problema delicată a căutării fundamentelor economice ale acesteia
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
și definesc o putere al cărei caracter literalmente alienant este subliniat (prin posibilitatea reducerii dependenților la sclavie sau la captivitate) sau care a fost calificată o vreme drept "totalitară". Aceste reconceptualizări ale raporturilor interne rudeniei se opun în mod direct idealizărilor unui primitivism emblematic al egalității și libertății, la Clastre de exemplu, în aceeași epocă, sau ale unui comunitarism care ține de o solidaritate mecanică dezinteresată. Acești diferiți autori contribuie astfel la elaborarea unei antropologii a dominării a cărei forță euristică
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
constrângerilor. În al doilea rând, generalizarea raporturilor comerciale și efectele ei asupra raporturilor sociale ale grupurilor studiate, punând capăt vechii opoziții dintre sistemele capitaliste și societățile visate ale schimbului, îndeamnă la evitarea impasurilor determinismului și cauzalității. Transformarea schimburilor și a idealizărilor în bunuri exemplară în valorizarea eticii de întreprindere sau a celei de antreprenoriat din ONG-urile caritative -, noile retraduceri simbolice ale acestora și puterea lor de (de / re)structurare a ierarhizărilor printre care cele ale rudeniei remaniază în profunzime noțiunea
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
mondială" pe care le reproduce la scară proprie, pornește de la o negare a naturii sociale, istorice și politice a "problemelor sociale" pe care își propune să le atace. Ea nu poate apărea decât pornind de la o transformare a modurilor de idealizare a alterității, celălalt fiind în acest caz considerat identic cu sine în lumea unificată imaginar în jurul centralității pieței. Prin urmare, cei doi agenți senegalezi ocupă, în această construcție, și încă de la originea ei, o a treia poziție în înlănțuirea de
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
sînge” reprezintă un tînăr „nenuntit”. Logica invenției, în asemenea cazuri, este să fie sacrificat cel mai bun (moștenire mitică), tînăr și frumos. Sigur este că pe păpușile de lut care îl închipuiau pe tînărul Caloian erau înscrise trăsături fine, ca idealizare a victimei. Și Burada, familiarizat cu cercetările arheologice, reproduce în studiul său un asemenea chip, amintind îndeaproape statuetele de lut virile ale cucutenienilor, care însoțeau zeițe ale fertilității. Asocierea tinereții, frumuseții și nenuntirii într-un act sacrificial justifică drama, bocetul
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
ca fapt devenit secund ?) proba însemnelor cosmice.: Îi găsea domnești odoare: Sfînta lună, sfîntul soare, Iar în cei doi umerei, Găsea doi luceferei. S-a produs mutația de imagine probatorie în favoarea susținerii dreptului familial la domnie, eventual prin rotație; nu idealizarea păstoritului, ca în colindul despre Dumnezeu cioban. Relația dintre domnie și ciobănie, ca trepte ierarhice în cadrul patronatului și al mitului, intră în declin sub semnul vremurilor noi și ale divanului. B. Lumea lui Telepinus Fenomenul Telepinus este mai general; nu
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
de rând ca în viața particulară să venereze orice divinitate doreau, asigurând în acest fel și supraviețuirea cultelor locale 358. Însă, înclinația spre narativism, naturalism și individualizare, deosebește arta romană de cea greacă, a cărei tendință primordială era aceea a idealizării etice, formale și spirituale. Fig. 20. Venus din Milo. Detaliu Cât privește iconografia și reprezentarea vizuală a sacrului, pot fi remarcate unele asemănări speciale cu arta greacă, explicitate prin imageria divinităților, prin arhitectura religioasă 359 și, nu în ultimul rând
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
sentimentului privațiunii/deposedării, adecvați sunt alți termeni: sentimentul eșecului, senzația propriei neputințe. Frustrarea este resimțită ca insatisfacție, iar aceasta este percepută ca nemulțumire sau ca suferință morală. „Se produce concomitent un fenomen care, ca prim efect, intensifică și dramatizează frustrarea: idealizarea valorii absente sau pierdute. Valoarea crește datorită absenței obiectului dorit. Acest fenomen explică polarizarea nemulțumiților asupra obiectului nemulțumirii lor, ceea ce conduce la creșterea tensiunii psihice” (Druță, 2001, p. 162). Nu există fenomene de frustrare în sine, rupte de realitatea exterioară
Prevenirea și combaterea efectelor negative ale frustrării în relația profesor-elev by Preda Constanța () [Corola-publishinghouse/Science/91511_a_92350]
-
indicat de cinci (sau mai multeă dintre următoarele: 1Ă eforturi disperate de a evita abandonul real sau imaginar. Notă: Nu include comportamentul suicidar sau automutilant. 2Ă un pattern de relații interpersonale intense și instabile, caracterizat prin alternare între extremele de idealizare și devalorizare; 3Ă perturbare de identitate: imagine de sine sau conștiință de sine marcat și persistent instabilă; 4Ă Impulsivitate în cel puțin două domenii care sunt potențial autoprejudiciante (de exemplu, cheltuieli, sex, abuz de substanțe, condus imprudent, mâncat compulsive. Notă
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
cultivarea autocontrolului în relațiile interpersonale. Personalitățile de tip evitant și dependent pot beneficia de tehnicile psihanalitice în condițiile asocierii și a altor terapii - cum sunt cele cognitiv-comportamentale și a medicației SSRI. Sunt decisive cultivarea încrederii în metodă dar și evitarea idealizării terapeutului (GABBARD, 2000, PERRY, 1995Ă. În ansamblu, despre tulburările personalității - deși au fost evaluate prin metode psihometrice foarte sofisticate în timpul curei psihanalitice KANTROWITZ (1987Ă - nu se poate afirma că răspund favorabil metodei de referință. Psihoterapiile psihodinamice - au fost inițial aplicate
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
ei e trupul omenesc și cel animalic. Și totuși modelajul sculptural nu e o reproducere sau o copie a formelor naturii. Sculptura egipteană e o stilizare hieratică a formelor naturii, adică o puternică modificare a lor. Sculptura greacă e o idealizare sau o tipizare a detaliilor particulare din natura individuală, cu toată teoria imitației. Dar atât sculptura egipteană cât și cea greacă depășesc adesea modelele naturii, construind dincolo de ele figuri omenești cu cap de animal, ca zeii Egiptului, sau figuri de
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
e singura făptură din lumea văzută, care imită în plăsmuirile lui, nu natura, ci pe însuși Dumnezeu creatorul. De aceea geniul e numit „creator în gradul al doilea”. Creația lui însă nu e o realitate, ci o ficțiune fermecătoare, o idealizare a lumii desfigurate de urâtul păcatului, un simbol al nemuririi născut din groaza morții, care devastează viața. În tot ce e mare, în tot ce strălucește ca adevăr, ca bine și ca frumos din creațiile naturale ale geniului omenesc, trebuie
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
găsește în V. un observator perspicace și neconvențional. Scriitorul a putut fi acuzat de exegeza anilor ’70 și ’80 de o oarecare „cedare” în fața rețetarului ideologic impus, până prin anii ’60, literaturii de gen. Acuzația e mult prea aspră: o anumită idealizare a contextului social e de pus mai degrabă pe seama structurii sufletești a prozatorului, interesat mai mult de stările mijlocii ale psihicului și ale afectului ori de euforia potolită, decât de aspectele sumbre sau de încleștările dramatice. De altfel, chiar „acuzatorii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290480_a_291809]
-
și interpersonale ale vieții umane. Întrucât persoana este incapabilă să-și gestioneze propriile frustrări și să se ferească de relele mari ale omenirii, se apără făcând apel la ceea ce îi dă o mai mare siguranță, cum ar fi reprezentările religioase, idealizarea unui părinte bun și protector. Ca și în cazul furnicii, care pare predestinată să se apere de răul iernii și al precarității vieții, și omul tinde să exorcizeze frica, împăcându-se cu cruzimea destinului care pare să aibă o influență
Secretul fericirii în viaţa consacrată : însemnări psihologice şi metodice by Giuseppe Crea () [Corola-publishinghouse/Science/101008_a_102300]
-
științei exacte a naturii poate stabili fertilitatea sau lipsa de fertilitate a ideilor regulative cuprinse în filosofii ale naturii, cum sunt cele numite de Kant „metafizic-dinamistă” și „matematic-mecanică”. În al doilea rând, „concepte goale” din punct de vedere empiric, adică idealizări de genul impenetrabilității absolute, s-au dovedit adesea esențiale pentru descoperirea și formularea unor legi generale ale naturii. În sfârșit, capacitatea unui program de cercetare de a limita numărul ipotezelor care pot fi imaginate pentru explicarea faptelor cunoscute prin experiență
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
de a alerga în ajutorul prietenelor sale „cu probleme”, punându-se astfel în multe situații dificile. În cazul depresiei de inferioritate, două serii de factori de origine familială pot antrena adolescentul în această dinamică depresivă. În primul rând, proiecția unei idealizări excesive a părinților asupra adolescentului, ceea ce depășește cu mult posibilitățile acestuia și de care nu se poate detașa pentru a-și construi propriul său sistem ideal. Aceasta se observă atunci când părinții au proiectat asupra copilului propriul lor ideal megalomaniac, fără
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
de competențele lor individuale. Să semnalăm, în sfârșit, cazul adolescenților orfani de tată sau mamă, mai ales atunci când sunt de același sex cu părintele dispărut: travaliul de deidealizare parentală poate deveni imposibil, sau chiar poate să se transforme într-o idealizare mai accentuată. Adolescentul se consideră atunci mediocru, crede că nu se ridică la înălțimea aspirațiilor acestui părinte dispărut. Cazul Thomas este un exemplu în acest sens. A doua situație poate fi aceea a părintelui care a reușit în mod strălucitor
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
că și părinții trebuie să înceapă acest travaliu de doliu și, poate mai mult chiar, de transformare psihică: - doliu în legătură cu rolul lor de părinte pe lângă copil, cu implicațiile privind protecția, acțiunile foarte concrete; - renunțarea de a constitui pentru adolescent obiectul idealizării așa cum erau în perioada copilăriei acestuia; - acceptarea ca o altă persoană să ia locul acesta și să mobilizeze de acum înainte învestițiile de dragoste ale copilului lor, în timp ce ei înșiși sunt ținte ale învestițiilor agresive ale acestuia. Acest travaliu psihic
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
că, de acum înainte, el nu mai poate găsi lângă părinte toată susținerea și reconfortarea pe care le găsea în copilărie. Părintele trebuie să accepte să nu mai fie „obiectul” privilegiat al adolescentului, atât obiect al dragostei cât și al idealizării. Mama lui Alain a înțeles acest lucru, dar a a căutat soluția într-o manieră brutală și stângace, permițând fiului său să descopere această relație extraconjugală: sentimentul de vinovăție pe care l-a resimțit în fața depresiei fiului său a făcut
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]