208 matches
-
îl iubim la fel și pentru aceleași motive. Îl sărbătoresc mai ales cei pe care el i-a detestat: răii și famenii, panglicarii în ale țării, cei cu evlavie de vulpe, fonfii și flecarii. Îl sărbătorim toți, cu un zel idolatru, ne oblojim mizeriile lângă templul lui și îi stricăm liniștea cu festivitățile noastre dulcege. Nu ne mai este rușine de Eminescu! Iar nerușinarea aceasta nu se va vindeca decât după ce vom avea cuviința unui 15 ianuarie tăcut, rece, purificator”. Iată
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
al corpului obiectiv? Este oare corpul subiectiv ori transcendental al fiecăruia identic, întrucât aparține sferei invizibilului? Este oare conținutul alterității celuilalt reductibil la aparența somatică a unui corp sexuat? Contribuie oare diferențierea sexuală la o anumită „iluzie optică”, cu potențial idolatru? Acestea sunt întrebările care, deși formulate diferit, i-au preocupat pe Părinții Bisericii: este corpul protologic/eshatologic sexuat într-un sens originar? Este corpul biologic sexuat într-un mod accidental? Ce anume conferă alteritate fiecărei persoane în parte? Pentru Henry
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
cale (metodologie) și viață (substanță) probează - în plan transcendental, nu în primul rând moral - natura excepțională a adevărului lui Hristos. Desprins de aceste criterii invizibile, redus în planul tridimensional al lumii, adevărul este inevitabil relativizat și transformat într-un obiect idolatru al unor judecăți rezonabile care nu-i poate decât falsifica statutul sub acuzația de „iluzionism”, „miraj”, „fantasmă”. Fenomenologia filialitățiitc "Fenomenologia filialității" Apariția lui Hristos nu este o „aparență” descărnată, ci posedă un trup a cărui interioritate a pătimit eterna autoafectare
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
pentru el sensul creației. Activitatea creatoare a omului constă în trans-obiectivare, în transfigurare a realului. Credinciosul care face din credința lui un act creator realizează în mod acut, potrivit lui Berdiaev, incompatibilitatea între ideea creștină despre împărăția lui Dumnezeu și cultul idolatru al sfintelor tradiții 2, cult care este echivalent cu a înțelege și a utiliza aceste tradiții ca principii care asigură conservarea ordinii sociale, legitimarea etnică, apărarea proprietății și a familiei, autoritatea nechestionabilă în ordinea cunoașterii. Omul e creator în măsura în care sustrage
STILUL RELIGIEI ÎN MODERNITATEA TÎRZIE by ANCA MANOLESCU () [Corola-publishinghouse/Science/860_a_1740]
-
fascinați decât de un om cu adevărat mare. De unde atunci avalanșa de calomnii cu privire la calitatea și valoarea legionarilor și la ceea ce au săvârșit ei? Această imensă și flagrantă nedreptate are o cauză precisă: sunt prea mulți indivizi în țara aceasta, idolatri ai materiei și profesioniști ai corupției, care să nu se simtă primejduiți în interesele lor de acțiunea de purificare morală a vieții românești pe care o promovează Mișcarea Legionară și să nu reacționeze prin toate mijloacele împotriva ei. Dar se
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
Friedman Washington D.C. Ianuarie 2006 Cum a devenit pământul plat UNU În timp ce dormeam Înălțimile-Voastre, În calitatea dumneavoastră de creștini catolici și prinți care iubesc și propovăduiesc sfânta credință creștină, care se Împotrivesc cu Înverșunare dogmei lui Mahomed și a tuturor idolatrilor și ereticilor, ați hotărât să mă trimiteți pe mine, Cristofor Columb, În țările mai sus pomenite ale Indiilor, pentru a-i vedea pe cârmuitorii, oamenii și meleagurile de acolo, pentru a le cunoaște firea și pentru a găsi calea de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
fi construit decât pe un teren uman viran. Stalinismul a renăscut și mitul unității, care justifica distrugerea sferei private pentru ca societatea să nu mai fie dezbinată, ci uniformă. Un alt păgubos mit stalinist a fost cel al cognoscibilității lumii, scientismul idolatru și materialismul istoric care vizau eliminarea neprevăzutului și a angoasei aferente, încercând să "programeze viitorul", generând o "isterie a controlului total" care nu se sfiia să rescrie istoria pentru a justifica autoritatea supremă. Istoria a fost ridicată la rang mesianic
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
idolatre. În Vechiul Testament, „desfrânarea” reprezintă o metaforă foarte puternică, extrem de aspră, a apostaziei unite cu idolatria. Profeții învinuiesc poporul lui Israel de desfrânare de fiecare dată când acesta uită poruncile Dumnezeului său. În consecință, putem afirma că femeia simbolizează cultul idolatru impus de Roma supușilor săi, autorul descriind simbolic realitatea istorică în care trăiește. Femeia este așezată pe fiara marină descrisă în capitolul 13. Precizările în legătură cu fiara sunt următoarele: are șapte capete și zece coarne; este de culoare stacojie; este acoperită
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
dezvoltată de‑a lungul întregului poem. Pe de o parte, păgânii atrași de iudaism sunt avertizați împotriva riscurilor unei atare „mezalianțe”. În același timp, ei sunt somați să părăsească neîntârziat religia lor idolatră. Cititorul are în față trei opțiuni: păgânismul idolatru, iudaismul înșelător și creștinismul soteriologic. Primele două sunt opțiunile anticristologice exprimate simbolic prin două personaje malefice: Nero, „Anticristul” păgân și regele persan, Anticristul oriental, Anticristul în sensul teologic al cuvântului. Nu rămâne decât cea din urmă, singura salvatoare, fiind singura
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
cred - dar nu sunt sigur de aceasta, căci pot fi găsite multe nume care să se potrivească acestui număr -, că semnul înscris ar putea fi ARNOYME, căci de acum înainte, Dușmanul cel fără dreptate [lucrează] prin slugile sale, adică prin idolatri care vor sfătui această nelegiuire martirilor lui Cristos: „Leapădă pe Dumnezeul tău cel răstignit!” Aceasta va fi pecetea vremii Vrăjmașului binelui, având semnificația: „Mă lepăd de Creatorul cerului și al pământului. Tăgăduiesc botezul și cultul. Îți urmez și cred ție
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
cu frații săi încă păgâni, pentru a‑i încuraja să părăsească falșii dumnezei, să iasă din întunericul greșelii la lumina revelației, în sfârșit, pentru a arăta că vorbește în cunoștință de cauză, poetul amintește de nouă ori trecutul său de idolatru, adesea în locuri importante din Instr. și din Carm. În Instr.: 1 7, 20‑21; 1, 8, 1‑2; 1, 26, 8.24; 1, 33, 2. În Carm. vv. 1‑14; 83‑84; 765”. . În legătură cu acest subiect, teza lui J.
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
vede drept purtător al unei vibrații necruțătoare, al unei superiorități nocturne prin forța de eclipsare a binelui din ceilalți. O astfel de falsă imagine despre sine opturează privirea celui corupt care, căutându-și chipul, se mulțumește cu narcoza unui autoportret idolatru. Dar, în șoaptele acestei picturi de vitrină se frământă agonic hidoșenia ne-omenescului. În viziunea ateului, ferocitatea animalică desprinsă din jungle ancestrale domină esența unui astfel de spirit care, ratând orgolios tocmai sesizarea acestei realități a interiorității sale, se entuziasmează
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
marasma agonică a dorinței de nimicire a celuilalt, de triumf obținut prin aruncarea suferinței asupra aproapelui. Dar în iureșul trepidant spre mirajul victoriilor sinistre el uită deplin de liniștea luminoasă a sinelui și nu sesizează, în vuietul de culori autoportertului idolatru, primejdia ontică ce-și cască disoluția sub aroganța mersului său prin lume. Există însă, și opțiunea asumării unei atitudini pozitive, stare și modalitate de a fi care se poziționează într-o extremitate opusă negativității agresorului distructiv. În această versiune, cel
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
dar și impulsiunea ascendentă până la speranța și crezul realizării lui, incapacitatea de a controla menținerea spre o veritabilă iubire în magnetismul fascinației sale dar și orbirea curajoasă a celui ce se dăruie unui asemenea vârtej de basm vulcanic și romantism idolatru, finitudinea și insuficiența ajutorului întru compasiune oferit celorlalți dar și puritatea cristalină a îmbrățișării celuilalt în verticalitatea sprijinirii sale, în demnitatea efortului de luminare a destinului său sumbru și nedrept iată termenii extremi din ciocnirea cărora dar și sub semnul
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
în fenomenologia lui M. Henry). Înaintede a fi, darul se dă pe sine însuși. Cu alte cuvinte, donația precede ființa. Cum s-ar putea ca darul, aflat la mijloc între donator și donatar, să nu degenereze în condiția de obiect idolatru sau fetiș? Darul este, prin definiție, mai mult decât un simplu cadou, menit să codifice o relație obiectivabilă, să bifeze un atribut catafatic, modelând afectul prieteniei sau compesând frustrările unei vecinătăți nedorite. Ritualul clasic al oferirii cadourilor este desființat în
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
poate sta prea mult ascuns/ Chipul făpturilor", "Din toate strigă chipul să se vadă,/ Și nevederea e, văzut / Și adorat se vrea adorator cosmul slăvit". Adorarea, slăvirea cu evlavie nu au ca obiect vreo imagine pe care să o venereze idolatru; ceea ce este adorat cere slăvirea pentru că este slava, cere vederea pentru că este nevăzutul care intră în vedere drept "slava chipului ceresc", nu a luminii fără de chip, ci a prefeței Începutului ce răzbate în "icoanele făpturilor cu toate"77. Ceea ce începe
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
ilicit, cum s-a procedat uneori, pe poet, gînditor și ipostaza marcată de cotidianitate a publicistului. Constatăm conlucrarea poet-gînditor (nu doar) într-o construcție precum Egipetul, unde semnele invocate în discursul poetic dezvăluie în fond o anagramă a spiritului: piramidă, idolatru, mag, faraon, gintă ș.a., țesătura fiind una a scepticismului consanguin cunoscutelor motive vanitas vanitatum și carpe diem. Și cum drumul lui Eminescu prin alte culturi e calea geniului spre sine, vedem în itinerariul de aici o regresie spre origini, acolo
Cel de-al treilea sens by Ion Dur [Corola-publishinghouse/Science/911_a_2419]
-
venerîndu-i imaginile, care, în felul lor, fac cerul să se coboare pe pămînt. A adora nu înseamnă a venera. Confuzia între acești termeni reprezintă păcatul idolatriei. Iconoclastul respinge orice utilizare culturală a icoanelor, iconomahul admite un cult relativ al acestora, idolatrul îl deturnează pe om de la îndatoririle față de Dumnezeu. Aceste detalii nu sînt de prisos. Se poate ca acum, în epoca televiziunii, să condamni idolatria ambientă fără să încetezi să fii tu personal un iconofil. Un idol nu este reprezentarea unui
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
pe care nu le are, și care, dacă s-ar gîndi să și le procure (care etc.), 1-ar împiedica să-și strîngă bruma de lucruri și să purceadă la drum ca să scape de urmăritori. Iconoclastul aleargă mai repede decît idolatrul: el nu are nimic de cărat. Un fetiș creează o dependență, un instrumentar; e un risc. Monoteismul, în aceste condiții, este stinghereală teologică minimală pentru un maximum de velocitate. Maximum de sens în minimum de loc, oferit de un Dumnezeu
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
icoana, care este la rîndul ei mai ușoară decît indiciul (ca statuia sau tăblițele din biserici). A fost logistica ideală a celui urmărit. A persecutatului. Deteritorializat = dematerializat. Teritorializat = greoi. Dumnezeul fără trup este cel al proscrișilor. Strămoșii lui Abraham erau idolatri, ei îl adorau pe zeul "El" așezat într-un sanctuar palestinian, ca un spirit al locului. Pentru idolatru, riscul era schimbarea zeului odată cu schimbarea locului, din curtoazie, oportunism sau prin forță. De aici și procesul idolilor și interesul de a
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
logistica ideală a celui urmărit. A persecutatului. Deteritorializat = dematerializat. Teritorializat = greoi. Dumnezeul fără trup este cel al proscrișilor. Strămoșii lui Abraham erau idolatri, ei îl adorau pe zeul "El" așezat într-un sanctuar palestinian, ca un spirit al locului. Pentru idolatru, riscul era schimbarea zeului odată cu schimbarea locului, din curtoazie, oportunism sau prin forță. De aici și procesul idolilor și interesul de a avea propriul zeu, un zeu pentru sine, pe care să-1 aduci cu tine și să-1 iei înapoi. Dumnezeul
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
instituții de autoritate care nu puteau să-1 respingă fără să-i slujească drept modele (Stat sau Biserică). Considerat în el însuși, opus-ul marxist era de origine renană și de impact luteran; însă marxismul instituit a devenit roman în aval: idolatru sau imagistic, centralist, clerical. Austria, Portugalia, Italia, Spania, Franța, Belgia. Cînd nu a fost impus prin forța armelor, ca în Estul european după 1945, marxismul occidental s-a propagat prin propriile sale mijloace în rîndurile protestantismului, fiindcă era el însuși
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
fi refuzat, pentru că denotă modul în care gîndeau oamenii mari ai acelor timpuri referitor la pauperitatea Bisericii și la libertatea Clerului. Origen, care făcea cunoscut cuvîntul Domnului în Alexandria, profitînd de ocazia care i se ivise de a vorbi preoților idolatri, căruia regele Egiptului le dăruise pămînturi, s-a remarcat prin aceste nobile sentimente: "Domnul nu împarte pămîntul preoților săi, pentru că dorește ca El să fie cel de care au parte; și aceasta este diferența dintre unii și ceilalți. Luați aminte
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
Morariu, găsise între timp, după câte-mi amintesc, un post de redactor la o editură. Strada Naipu 20 Mitizat încă din timpul vieții, Nichita Stănescu a devenit, îndată după moarte, eroul (sau victima?) unei abundente publicistici hagiografice, adevărată industrie. Numeroșii idolatri nichitieni au compus febril vrafuri de „mărturii“ închinate zeului lor, sumedenie de amintiri și portrete marcate mai toate de accente emoționale și cultice. Destulă lume privește cu neîncredere producția de această factură, considerând-o lipsită de relevanță pentru că nu are
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
ar trăi și ar citi ce scriu eminescologii noștri despre el sunt încredințat că ar muri subit". Și Dan Mănucă își continuă comentariul ironic: "De unde se vede că "jugul lui Eminescu" apasă greu pe umerii iconoclaștilor, cât și pe umerii idolatrilor, uniți, în nemurire, prin incurabilă ignoranță" (Actualitatea și "Jugul lui Eminescu"). Parcurgând sumarul actualului volum de studii al lui Dan Mănucă ești tentat să te oprești adesea asupra judecăților sale de valoare, luând aminte la punctele de vedere noi sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]