225 matches
-
ne punem pecețile, înscrisul să-l facă credincioșii noștri, din partea noastră marele logofăt Diicu, iar din partea Înaltei Porți... — Marele dragoman Nicolae, hotărî sec marele vizir. — Cât despre dările în plus înțeleg că au fost iertate, nădăjduiesc să nu-și ia luminăția ta făgăduiala înapoi. Tăcuți, toți demnitarii otomani dădură afirmativ din cap, așa că Rami Pașa dădu și el din cap, chemându-l cu un gest pe Nicolae Mavrocordat la sine și dându-i dispoziții în șoaptă. Acesta se îndreptă spre Diicu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
să-și ridice vânatul, a coborât din sanie - o namilă măreață, verde, fără picioare, cu mănuși albe uriașe, cât un cap de copil, și în cap cu un cilindru oneghian cu calota retezată - și a pornit-o spre noi, repetând: - Luminăția Voastră, vă duc la trap. În momentul acela, pentru mine a început chinul. Până în parcul Petru și înapoi ne ceru zece ruble și, deși în buzunarele „luminăției sale“ se aflau doar cinci ruble și jumătate, m-aș fi urcat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
un cilindru oneghian cu calota retezată - și a pornit-o spre noi, repetând: - Luminăția Voastră, vă duc la trap. În momentul acela, pentru mine a început chinul. Până în parcul Petru și înapoi ne ceru zece ruble și, deși în buzunarele „luminăției sale“ se aflau doar cinci ruble și jumătate, m-aș fi urcat în sanie fără să stau prea mult pe gânduri, considerând, pe atunci, că a mă târgui cu un birjar în prezența unei doamne este cu mult mai grav
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
fulgerător. Pălise și mîinile Îi tremurau. Mi-a scăzut tensiunea, improviză Fermín cu un firicel de voce. Uneori, clima asta catalană ne mortifică pe noi, cei din sud. — Pot să vă ofer un pahar cu apă? Întrebă preotul, consternat. — Dacă luminăția voastră nu vedeți nici un inconvenient... Și poate și o ciocolățică, pentru treaba cu glucoza... Sacerdotul Îi turnă un pahar cu apă, pe care Fermín Îl sorbi cu aviditate. — N-am decît bomboane cu eucalipt. Vă convin? — Dumnezeu să vă răsplătească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
ce gânganie obraznică îmi ești! Asta-i, m-am gândit eu că o să mi se bage-n suflet vreun nemernic ca ăsta! continuă el, adresându-se tot prințului. — Ba poate c-o știu, rogu-vă! repetă sâcâitor funcționarul. Lebedev știe! Luminăția Voastră, văd că binevoiți să mă mustrați, dar ce-ați zice dacă v-aș dovedi? E vorba de acea Nastasie Filippovna din pricina căreia părintele dumneavoastră a vrut să vă bage mințile-n cap cu toiagul din lemn de călin, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
felurite companii și societăți, din care cauză se ține la mare prietenie cu generalul Epancin... — Oho, ia te uită cine-mi ești! spuse în sfârșit Rogojin, într-adevăr uluit. Ptiu, drace, chiar că știe. Știe tot! Lebedev știe tot. Eu, Luminăția Voastră, și cu Lihaciov Alexașka am umblat două luni, tot după ce i-a murit părintele, și știu tot, adică mi-s cunoscute toate ungherele și ulicioarele, așa încât ajunsese să nu mai facă un pas fără Lebedev. Acum șade în închisoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
o vârstă în orice caz înfloritoare, o vârstă la care începe cu adevărat viața. Sănătatea, culoarea feței, dinții puternici, deși înnegriți, constituția lui robustă, vânjoasă, expresia lui preocupată din timpul dimineții, la serviciu și voioasă seara la cărți sau la Luminăția Sa, toate acestea contribuiau la succesele prezente și viitoare și presărau drumul vieții Excelenței Sale cu trandafiri. Generalul avea o familie înfloritoare. Ce-i drept, aici nu erau peste tot numai trandafiri, însă existau multe aspecte asupra cărora de mult începuseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
dacă sunteți într-adevăr cum păreți, cred că nu mi-ar părea rău să ne cunoaștem, însă, vedeți dumneavoastră, eu sunt o persoană ocupată, chiar acum trebuie să mă apuc să verific și să semnez niște hârtii, apoi plec la Luminăția Sa, pe urmă la slujbă, așa că, deși mă bucur de vizita oamenilor... cumsecade, adică... dar... De altfel, sunt atât de convins de excelenta dumneavoastră educație, încât... Dar câți ani aveți, prințe? — Douăzeci și șase. Ia te uită! Vă credeam mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
putea căsători; s-ar căsători și, peste o săptămână, zic eu, ar înjunghia-o. Auzind aceste cuvinte ale prințului, Ganea tresări atât de tare, încât interlocutorul mai că nu țipă. — Ce-i cu dumneavoastră? întrebă el, apucându-l de mână. — Luminăția Voastră! Excelența Sa vă invită la doamna, anunță lacheul apărut în ușă. Prințul porni în urma acestuia. IVtc "IV" Toate cele trei fiice ale generalului Epancin erau domnișoare sănătoase, înfloritoare, înalte, cu umeri extraordinari și piept masiv, cu brațe puternice ca de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
al camerei. — Astăzi, Ganea? întrebă brusc Nina Alexandrovna. — Ce astăzi? tresări Ganea și, subit, se repezi la prinț. A, înțeleg, deci dumneavoastră și aici!... La urma urmei, ce-i asta, aveți vreo boală? Nu vă puteți stăpâni? Dar pricepeți odată, Luminăția Voastră... — Aici eu sunt vinovat, Ganea, nu altcineva, îl întrerupse Ptițân. Ganea privi întrebător spre el. — Păi e mai bine așa, Ganea, mai ales că, pe de o parte, afacerea e încheiată, mormăi Ptițân și, trăgându-se deoparte, se așeză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
mai legitimă căsătorie de recent răposata Elena, soția mea, care a murit în chinurile facerii. Iar ciovlica asta e fiică-mea, Vera, în doliu. Iar acest, acest, o, acest... — De ce te-ai blocat? îi strigă tânărul. Continuă, nu te jena. — Luminăția Voastră! exclamă deodată Lebedev, cu un fel de avânt. Ați binevoit să urmăriți în ziare uciderea familiei Jemarin 39? — Am citit, spuse prințul cu o oarecare uimire. — Ei bine, acesta-i adevăratul ucigaș al familiei Jemarin, chiar el este! — Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și nu-i spune nimic prințului...“. Prințe, se teme și mai mult de dumneavoastră, și aici e tot chichirezul! Și, cu un aer viclean, Lebedev își duse degetul la buze. Și acum i-ai pus din nou față în față? — Luminăția Voastră, prințe, cum aș fi putut... cum aș fi putut să-l împiedic? Hai, ajunge, aflu eu totul. Numai spune-mi unde-i ea acum? La el? — O, nu! Nici pe departe! Eu, zice, sunt liberă și, știți, prințe, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
vreo oră. — Pe... pe general. Într-adevăr, nu l-am lăsat să intre și n-are ce căuta la dumneavoastră. Eu, prințe, îl respect profund pe acest om, e... e un om mare; nu mă credeți? Bine, o să vedeți, totuși... Luminăția Voastră, ar fi mai bine să nu-l primiți. — Și de ce mă rog, dacă-mi permiți să întreb? Și de ce, Lebedev, umbli acum în vârful picioarelor și te apropii întotdeauna de mine ca și cum ai vrea să-mi șoptești un secret
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
De câteva ori ne-am făcut socoteala rubedeniilor și a reieșit că suntem cumnați. Și dumneavoastră, după mamă, îi sunteți nepot de verișoară, lucru pe care mi l-a explicat încă de ieri. Îi sunteți nepot, așa că și cu mine, Luminăția Voastră, sunteți rudă. Asta n-ar fi nimic, ia, o mică slăbiciune acolo, dar chiar mai înainte mă încredința că în toată viața lui, încă de pe când era locotenent și până pe unsprezece iunie anul trecut, la el acasă nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
sută de ruble nu-s două sute cincizeci, însă e totuna, pentru că important e principiul; aici inițiativa e importantă și dacă lipsesc o sută cincizeci de ruble - asta nu-i decât un amănunt neînsemnat. Important e că Burdovski nu primește pomana, luminăția voastră, că v-o azvârle în obraz, iar în acest caz e indiferent dacă sunt o sută sau două sute cincizeci. Burdovski a refuzat cele zece mii; ați văzut doar; nici suta de ruble n-ar fi adus-o dacă ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
înfricoșat. Strabo are întotdeauna un cuvânt greu de spus, de când s-a prăpădit Pollio. Îl joacă pe principe în hățuri, după voia inimii. Profită, nenorocitul, de nevolnicia bătrâneții. — Fecioru-tău Narcissus, câți ani are? rostește pe neașteptate Augustus. — Douăzeci și șapte, Luminăția Ta, bâiguie surprins secretarul. — Ar fi cazul să ne gândim să i facem un rost pe lume, nu crezi? Ianuarius se tulbură de tot. — Lucrează împreună cu mine..., murmură cu glas sugrumat. Știu, îi curmă vorba Augustus. Continuă sec: — Să întocmească
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
mei! - spuse surâzător viziriul, repezindu-se să-i îmbrățișeze. Ce bine-mi pare că vă văd! N-o să mă credeți, dar tocmai mă gândeam azi la voi: oare ce mai fac prietenii mei de la Moldova? Păi nu fac prea bine, luminăția-ta - zise Vulture. — Ei, cum se poate?! - zise viziriul și-o umbră de îngrijorare îi trecu peste chip. Dar poftiți, ședeți, nu stați în picioare! - și le arătă trei cadâne care țineau trei perini. Nu facem prea bine, luminăția-ta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
bine, luminăția-ta - zise Vulture. — Ei, cum se poate?! - zise viziriul și-o umbră de îngrijorare îi trecu peste chip. Dar poftiți, ședeți, nu stați în picioare! - și le arătă trei cadâne care țineau trei perini. Nu facem prea bine, luminăția-ta - reluă spătarul Vulture, așezându-se cu băgare de seamă. Dar ce-ați pățit? V-au călcat leșii, cazacii? S-a sculat prostimea? — Ba nu, luminăția-ta, mai rău. Am fost maziliți. Nu se poate! - se indignă viziriul. De cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
picioare! - și le arătă trei cadâne care țineau trei perini. Nu facem prea bine, luminăția-ta - reluă spătarul Vulture, așezându-se cu băgare de seamă. Dar ce-ați pățit? V-au călcat leșii, cazacii? S-a sculat prostimea? — Ba nu, luminăția-ta, mai rău. Am fost maziliți. Nu se poate! - se indignă viziriul. De cine? — De luminăția-ta - zise timid Barzovie-Vodă. — De mine?! - făcu viziriul. E peste putință! — Ba uite că se poate - zise Vulture. — Dragii mei, voi vorbiți serios? - se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
reluă spătarul Vulture, așezându-se cu băgare de seamă. Dar ce-ați pățit? V-au călcat leșii, cazacii? S-a sculat prostimea? — Ba nu, luminăția-ta, mai rău. Am fost maziliți. Nu se poate! - se indignă viziriul. De cine? — De luminăția-ta - zise timid Barzovie-Vodă. — De mine?! - făcu viziriul. E peste putință! — Ba uite că se poate - zise Vulture. — Dragii mei, voi vorbiți serios? - se uită viziriul la ei. — Ne arde nouă de glumă, luminăția-ta? - întrebă Vulture. — Domnilor, ori nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
se indignă viziriul. De cine? — De luminăția-ta - zise timid Barzovie-Vodă. — De mine?! - făcu viziriul. E peste putință! — Ba uite că se poate - zise Vulture. — Dragii mei, voi vorbiți serios? - se uită viziriul la ei. — Ne arde nouă de glumă, luminăția-ta? - întrebă Vulture. — Domnilor, ori nu mai țin eu bine minte, ori dumneavoastră sunteți nebuni! Uite, am aici catastiful cu tot ce fac. Iată: luna trecută, în 12, am mazilit pe Constantin-Vodă în Țara Românească, în 13 pe cel ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
pe cel ce l-am pus în 12, iar în 14 pe Barzovie-Vodă în Moldova. Ia te uite, dom’le - zise el uimit către Barzovie - chiar te-am mazilit! Măi să fie! Dar ce-am avut cu dumneata? Nu știu, luminăția-ta - spuse timid Barzovie-Vodă. — Trebuie c-ai făcut dumneata ceva, că doar nu te-am mazilit degeaba - zise încruntat viziriul. Hai, spune repejor tot ce-ai făcut. Episodul 34 VIZIRIUL SE MĂRTURISEȘTE — N-am făcut nimica, păcatele mele! - începu să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
cu pâra n-am umblat, hotarele le-am păstrat, se pot vedea și astăzi, pământul l-am însămânțat, l-am arat, l-am adus la sapă de lemn, am scos untu din el și vi l-am trimis. Atunci de ce, luminăția-ta, de ce? Cu ce-am greșit? — Hm! - făcu viziriul dus pe gânduri. Una din cadâne se ridică și aduse o cafea. Hm, km! - mai făcu viziriul și mai veniră două cafele. Așa e, ai dreptate, dragă Barzovie, n-ai fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Nu - spuse dezamăgit. N-am scris. îmi pare nespus de rău, dar n-am scris. în orice caz, dragă Barzovie, îți dau cuvântul meu de onoare că nu te-am mazilit degeaba. Serviți, vă rog - și le arătă cafelele. — Bine, luminăția-ta - zise Barzovie-Vodă cu lacrimi în ochi, sorbind cafeaua - dar nu se poate să fi uitat! E vorba de viitorul meu, de viața mea! — Viață? - spuse obosit viziriul. Viața ta? Atunci eu ce să mai zic de viața mea? Știți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
se despart astfel: „c” și „p” formează silabă cu consoana din față, iar „t” și „ț” rămân cu cea următoare. — Păi vezi? se bucură viziriul. Vezi câte probleme sunt? Și tu te plângi că ești mazilit! Episodul 35 FĂRĂ TITLU — Luminăția-ta - grăi atunci spătarul Vulture, luând de pe dânsul mâna șerpească a unei cadâne ce se strecura spre tăcutul Broanteș - eu zic să lăsăm aceste probleme de limbă pe seama grămăticilor. Năcazul care ne-a adus pe noi aici nu ține de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]