483 matches
-
tresari. Din ochii tăi, măicuță dragă, puhoi de lacrimi izvorăsc. Sărut-mâna, măicuță! Mă strângi la piept, iar amintirile copilăriei, mă invadează, mă copleșesc. Ți-a nins timpul hain pe tâmple, prinzându-ți stele de argint în păr, și cu-o năframă de-așteptare, din ochii tăi, albaștri, mamă, ce parcă-au fost aleși din colț de cer și din adâncă mare, ștergi, calmă, lacrima de dor. Din chipul tău, brăzdat de timp și vise, desprind chemarea sângelui matern. Am venit mamă
BUCHET PENTRU MAMA... de OLGUŢA TRIFAN în ediţia nr. 1527 din 07 martie 2015 by http://confluente.ro/olguta_trifan_1425724847.html [Corola-blog/BlogPost/350050_a_351379]
-
la tine, sufletul meu, desculț, în poală să ți-l pun. Am măicuță suferinți și doruri multe. Cum aș putea, măicuța mea, să-ți spun atunci când știu că te-ar răni? Lacrima, tăcută, șterge-mi mamă Cu colțul vechi de la năframa ta! Ca prin minune durerea îmi va dispărea, temându-se, de mângâierea blândă că doar m-a mângâiat măicuța mea. Astăzi, când tu ești sărbătorită, da, măicuță, este ziua ta, umilă, îți închin acest poem, și-l rog pe Bunul
BUCHET PENTRU MAMA... de OLGUŢA TRIFAN în ediţia nr. 1527 din 07 martie 2015 by http://confluente.ro/olguta_trifan_1425724847.html [Corola-blog/BlogPost/350050_a_351379]
-
Dealul răzimat de veșnicie Am scris acolo întâia poezie; Plecase tata dincolo de stele, Abia citise versurile mele, Plecase tata, Doamne, dintre noi, Îl tot aștept să vină înapoi, S-a dus pe urmă și sărmana mamă Cu văduvia strânsă în năframă Și era toamnă când mi-a spus și ea- „Ai de grijă, Nicule, de viața ta!” Acolo, pe un Crâng de rai anume, Părinții mei mi-au dat să port un nume, Un nume poruncit de Dumnezeu Și-l voi
TOAMNA DE ACASĂ... de NICOLAE NICOARĂ HORIA în ediţia nr. 1737 din 03 octombrie 2015 by http://confluente.ro/nicolae_nicoara_horia_1443883344.html [Corola-blog/BlogPost/344390_a_345719]
-
este încadrat de două cornițe împodobite cu oglinzi, panglici multicolore, hurmuz și flori și este fixat într-un bat-suport care se sprijină pe pământ. Persoană care joacă capră este acoperită cu o țesătura (scoarță sau lăicer) peste care sunt cusute năframe sau panglici de mătase, puse în diagonal, tradițional, capră era îmbrăcată în stuf, aspect întâlnit și astăzi în unele sate (Verești, Siminicea, Serbauti, Siret). Jocul caprei se derulează pe un fundal muzical, „că la capră”, melodie interpretată de către un fluieraș
Uniunea Ziariştilor Profesionişti by http://uzp.org.ro/anul-nou-obiceiuri-de-anul-nou/ [Corola-blog/BlogPost/93797_a_95089]
-
soarelui. În cadrul obiceiurilor de Anul Nou, impresionează fastuozitatea personajului. Asemănător măștii de capră, mască de cerb se compune tot din cap sculptat în lemn, ce are un maxilar mobil (clampanitor), si trup realizat dintr-un covor sau lăicer, ornate cu năframe. La prima vedere te impresionează aspectul general al acestui personaj, cu herbul măștii (alcătuirea coamelor) și împodobirea capului cu diverse materiale strălucitoare. În sate există unii oameni specializați în împodobirea cerbului, iar alții în jocul acestui animal. Jocul cerbului este
Uniunea Ziariştilor Profesionişti by http://uzp.org.ro/anul-nou-obiceiuri-de-anul-nou/ [Corola-blog/BlogPost/93797_a_95089]
-
mea, din cer Și că voalul de mireasă te împrăștii în eter, Cât de dalba curgi prin toate, ești un râu scânteietor, Susurând un rând de șoapte murmurate de Izvor. Peste crește pui marame de luciri dumnezeiești, Florile le faci năframe de culori împărătești, Te împărți în mii de fluturi pâlpâind prin ierburi, lin, Ca apoi să mi te scuturi într-un fluviu cristalin. Păsări licurești prin aer în penaj multicolor Și din nouri tu faci caier, tors în stropi, ca
LUMINA de EMILIA AMARIEI în ediţia nr. 2032 din 24 iulie 2016 by http://confluente.ro/emilia_amariei_1469385151.html [Corola-blog/BlogPost/385184_a_386513]
-
sacre din univers iar pentru autor : ”cerul poate deveni timpanul imens/ fereastra vederii ochiului tău de lumină/ milioanele de frunze gândurile tale vorbitoare/ vei arde spre seară în șemineu câteva apusuri/ iar umbra ta va reuși să șteargă ca o năframă/ sudoarea de pe fruntea zbârcită a râului Stix” (p.173). Considerând lumina - corolă a iubirii - drept simbol al lumii informale, ieșind din imaginar spre experiența luminii-metaforă, autorul leagă creația sa de valorile ei: ”de o viață învăț limbajul luminii și asist
A.D.N.-UL FERICIRII de ELISABETA IOSIF în ediţia nr. 2011 din 03 iulie 2016 by http://confluente.ro/elisabeta_iosif_1467540886.html [Corola-blog/BlogPost/380907_a_382236]
-
lungi de încins soare, Ciucuri verzi înfipți în aer Stau în blândă legănare. După răcoare tânjește Mereu desenează umbre Apoi, tandră picotește Și e prinsă-n vise sumbre ... Nu-i mirată. Doar mâhnită Cum iar frunzele-i atârnă Ca o năframă-nvechită Peste fața-i pală, cârnă ... Cerul alb prinde-n pahare Abur dulce și-l tot strânge Și pe semne de mirare Se cutremură și plânge. O decolorează timpul!... Amețită și infirmă Vremea-și schimbă anotimpul Înecând-o-n fum
SFÂRŞIT DE VARĂ de LIA RUSE în ediţia nr. 1368 din 29 septembrie 2014 by http://confluente.ro/lia_ruse_1411978018.html [Corola-blog/BlogPost/341075_a_342404]
-
încrederii la care rămân adesea corigentă și pe care nu mi-o pot însuși la nici o școală ci doar... experimentând...evoluând... Și ca să închei într-un ton optimist, după cum îmi este firea, de altfel, o să mă ascund din nou sub năframa iernii, brodată în albul sclipitor de nea și voi merge în mijlocul naturii, ca să construiesc un imens om de zăpadă, alături de fiica mea, care astăzi împliniește 12 ani. Prin ea îmi voi aminti mereu care este sensul existenței mele și că
O FILĂ DIN MIEZ DE IARNĂ... de CORNELIA VÎJU în ediţia nr. 407 din 11 februarie 2012 by http://confluente.ro/O_fila_din_miez_de_iarna_cornelia_viju_1328976626.html [Corola-blog/BlogPost/346744_a_348073]
-
lăcrămioarele de rouă s-au pornit din mușuroaie lungi șiraguri de furnici câte una mai greoaie o înghite un arici în înalturi ciocârlia stă de veghe peste toate risipindu-și melodia peste câmpuri cu bucate sus pe munți ca o năframă curcubeul desenează un tablou ce se destramă sub căldura de amiază către seară se strâng roată fetele cu cofe-n mână apă rece vin să scoată din adâncul de fântână doar un strigăt le zorește către casă de-ntârzie pe
ZI DE VARĂ de OVIDIU OANA PÂRÂU în ediţia nr. 1981 din 03 iunie 2016 by http://confluente.ro/ovidiu_oana_parau_1464932683.html [Corola-blog/BlogPost/383626_a_384955]
-
pe pământ să se îmbăieze, morții care așteaptă la poarta Raiului. O seamă de obiceiuri păgâne sunt cunoscute de sărbătoarea Floriilor. Pe vremuri, la sate, la miezul nopții dinspre Florii, fetele fierbeau apa cu busuioc împreună cu fire de la ciucurii unei năframe furate de la înmormântarea unei fete mari; cu această apă se spălau pe cap în ziua de Florii, apoi o aruncau la rădăcina unui pom fructifer ca să le crească părul frumos și bogat. În alte regiuni, dimpotrivă, nu se obișnuiește să
DE FLORII, MAI CURAŢI, MAI LUMINOŞI ŞI MAI BUNI... de GEORGETA RESTEMAN în ediţia nr. 117 din 27 aprilie 2011 by http://confluente.ro/De_florii_mai_curati_mai_luminosi_si_mai_buni_.html [Corola-blog/BlogPost/360615_a_361944]
-
lunii, tivi-voi Soarele, în golul alb să ardă un obol de foc, și Luna, admirându-și, tăcută, splendoarea, să se atingă de acest noroc. O nuntă de basm, cu Soare și Lună, tivește-mi, o, timpule, pe bolta cerească. Năframa luminii, cu dragoste imună, chipul, de cuceriri, să mi-l păzească. Lilia Manole Referință Bibliografică: ARCADELE TIMPULUI / Lilia Manole : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1826, Anul V, 31 decembrie 2015. Drepturi de Autor: Copyright © 2015 Lilia Manole : Toate Drepturile
ARCADELE TIMPULUI de LILIA MANOLE în ediţia nr. 1826 din 31 decembrie 2015 by http://confluente.ro/lilia_manole_1451578795.html [Corola-blog/BlogPost/375019_a_376348]
-
ei veche nu mai erau! Niciuna!... Am privit-o amândouă pe bunica cu uimire și respect, dar ea s-a mulțumit să ridice din umeri în tăcere și se îndreptă cu pași grei și târșâiți către poartă, îndreptându-și neglijent năframa pe creștet. Referință Bibliografică: Atacul tenebrelor / Silvia Giurgiu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 2175, Anul VI, 14 decembrie 2016. Drepturi de Autor: Copyright © 2016 Silvia Giurgiu : Toate Drepturile Rezervate. Utilizarea integrală sau parțială a articolului publicat este permisă numai
ATACUL TENEBRELOR de SILVIA GIURGIU în ediţia nr. 2175 din 14 decembrie 2016 by http://confluente.ro/silvia_giurgiu_1481727573.html [Corola-blog/BlogPost/367027_a_368356]
-
spumegau la răsărit,/ Îngenuncheat la țărmul nemuririi// Un cânt divin sorbea din infinit.// Pianul a străpuns hotarul firii/ Și lacrima-i se stinge în zenit.” Anotimpul predilect al poetei este toamna, cu întregul ei cortegiu de tristeți peste care arunci năframa dorurilor, amintirilor zdrobite, a clipelor care „plâng neostenite”. Iar în cele din urmă, spune poeta „E-un farmec care tace și mă doare”, cu melancolii funciare și abisuri translucide. În viziunea autoarei, identitatea se poate regăsi prin iubire, care are
METAFORA IUBIRII NESFÂRŞITE de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 1963 din 16 mai 2016 by http://confluente.ro/cezarina_adamescu_1463420086.html [Corola-blog/BlogPost/366123_a_367452]
-
Zborul meu incontestabil Se va dizolva în dor. Voi transmite peste zare, Din suflet spre infinit, Dragostea nemuritoare Ca pe-un Soare moștenit. Iubirea va triumfa, N-are cum să se destrame, Chiar dacă-o vei camufla Cu o mie de năframe. Rămâi îngerul albastru ... Citește mai mult Șchioapătă un vers în noaptePrintre lacrimi conturat,Ritmul lui pierdut în șoaptePagini multe-a inundat.De sub aripi consecventeCare găzduiesc căldură,Peste veac, fără cuvinte, Voi cita doar din scriptură.Mă voi resemna probabil,Când
DANIELA PĂTRAŞCU by http://confluente.ro/articole/daniela_p%C4%83tra%C5%9Fcu/canal [Corola-blog/BlogPost/357252_a_358581]
-
în veacul următor,Zborul meu incontestabilSe va dizolva în dor.Voi transmite peste zare,Din suflet spre infinit, Dragostea nemuritoareCa pe-un Soare moștenit.Iubirea va triumfa, N-are cum să se destrame,Chiar dacă-o vei camuflaCu o mie de năframe. Rămâi îngerul albastru... XXV. RENASC, de Daniela Pătrașcu , publicat în Ediția nr. 285 din 12 octombrie 2011. Oprisem la fereastră gândul, Uitasem glasul tău ceresc, Mă rătăcisem precum vântul Să uit cât de mult te iubesc. Oprisem lacrima să curgă
DANIELA PĂTRAŞCU by http://confluente.ro/articole/daniela_p%C4%83tra%C5%9Fcu/canal [Corola-blog/BlogPost/357252_a_358581]
-
greșeam, eu n-aveam teamă, Căci, ne-ncetat, tu m-ai iubit. Din mâna ta, creion și lamă Am luat, am scris și-am socotit... Îți mulțumesc, iubită mamă, Că m-ai crescut, m-ai îngrijit! De ziua ta, chip sub năframă Privit cu dor nemărginit, Îl modelez în lut, dorit, Cum l-ai lăsat plecând, în ramă... Îți mulțumesc, iubită mamă! Îți amintești, iubito? Îți amintești cum așteptam ninsoarea Cu palmele-căuș sub pomii de pe-alei? Ne întreceam să urmărim mișcarea
OMAGIU, FEMEII de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1893 din 07 martie 2016 by http://confluente.ro/marian_malciu_1457341137.html [Corola-blog/BlogPost/369231_a_370560]
-
vicleșug de baltagul lui Bogza, cu părtășia lu’ Cuțui. Și-n tăt acest timp, Ancuțele cele de demult - care-acuma-s oale și ulcele, ca să bem noi vin din ele - umblau ca niște albine, împodobite cu șiraguri de mărgele și năframe nemțăști, vamă cu care negustorii cei însetați de vin și de ochii dulci ai hangițelor le cumpărau bunăvoința. Și uite-așa, stătea Ancuța la mângâiat ca mâța la dezmierdat. Da’ și localnicii noștri și-au ostoit poftele lumești la Hanu
FAPTE DIN VREMURI DE MULT APUSE de GHEORGHE PÂRLEA în ediţia nr. 674 din 04 noiembrie 2012 by http://confluente.ro/Hanu_ancutei_locul_unde_inca_se_mai_gheorghe_parlea_1352045116.html [Corola-blog/BlogPost/351264_a_352593]
-
facă sfinților, curat - // Și sfinții stau, cuminți, în rame - / Atâția tați, și-atâtea mame, / Cât nu încap nici în icoane / De câte lacrimi au în rane - // Poeții noștri de la țară, / Când urcă-n cer, în sat coboară, / De-a dreapta tatălui, năframă, / Precum o inimă de mamă -/8 ianuarie 2009”. Iubirea pentru acest poet este înălțată la rang de virtute și motiv de credință și speranță. Nimic provocator, nimic trivial nu întinează imaginea iubitei văzută de autor, precum o icoană: “Se plimba
POEZIA CA EXERCIŢIU DE SUPRAVIEŢUIRE. CRONICĂ LA CARTEA LUI JIANU LIVIU-FLORIAN ALTER IUDA , SEMĂNĂTORUL, 2011 de CEZARINA ADAMESCU în ediţia nr. 330 din 26 noiembrie 2011 by http://confluente.ro/Poezia_ca_exercitiu_de_supravietuire_cronica_la_cartea_lui_jianu_liviu_florian_alter_iuda_semanatorul_2011.html [Corola-blog/BlogPost/351525_a_352854]
-
TREBUI ... Autor: Ovidiu Oana Parau Publicat în: Ediția nr. 2302 din 20 aprilie 2017 Toate Articolele Autorului Ar trebui s-alerg cu vântul Doinind singurătăți amare, Tăceri ce nu cunosc cuvântul Stăpân peste însingurare. Ar trebui să râd cu cerul, Năframa lui multicolora. Neguri și umbre, azi, ignoră Gândul răzleț, sporind misterul. Ar trebui să plâng cu norii, Să mirui frunți a împlinire, Sub pâcle, noua zămislire Își trece-n nelumină zorii. *** Referință Bibliografica: Ar trebui ... Ovidiu Oana Parau : Confluente Literare
AR TREBUI ... de OVIDIU OANA PÂRÂU în ediţia nr. 2302 din 20 aprilie 2017 by http://confluente.ro/ovidiu_oana_parau_1492671263.html [Corola-blog/BlogPost/375787_a_377116]
-
oameni ... Ochii fetiței mele erau plini de încredere. Eu eram lovit cu leuca singurătății. Licurișca avea pregătită o poveste ... una din multele din cele o mie și una de nopți ale Sheherezadei ... Shakespeare: “ ... cuvinte, cuvinte ... ” 65 POVESTEA DE SUB MĂR O năframă de borangic ca un fum de țigară se țesea din cuvinte parfumate și mătăsurile ce sporeau misterul raiului desfătărilor, mărgăritare, lăute, mătase bătută cu zarafir, marame din mătasă albă cu fluturi de aur, mosc, esență de trandafir și iasomie ... Licurișca
PARFUMUL PAPUSILOR DE PORTELAN 62-67 de IOAN LILĂ în ediţia nr. 549 din 02 iulie 2012 by http://confluente.ro/Parfumul_papusilor_de_portelan_62_67_ioan_lila_1341239997.html [Corola-blog/BlogPost/356744_a_358073]
-
viață viselor ce vor să moară, Cu ritmul său, împrăștie norii, Iubirea trăiește în inima hoinară... Suflet blând, noaptea-i pe sfârșite, O nouă zi își va pune marama, Stelele în curând vor fi adormite, Iar Luna își va lega năframa... Universul naște după zi noapte Cănd mintea omului, poate cerne În liniște, idei, sentimente, șoapte Și vise ce pot fi eterne. Referință Bibliografică: SUFLET BLÂND / Marilena Dumitrescu : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1884, Anul VI, 27 februarie 2016. Drepturi
SUFLET BLÂND de MARILENA DUMITRESCU în ediţia nr. 1884 din 27 februarie 2016 by http://confluente.ro/marilena_dumitrescu_1456564509.html [Corola-blog/BlogPost/367673_a_369002]
-
foc la pădurea/ de pe deal/ să văd cum fug prin ceață- noaptea cerbii...” 6. Victor Burde, sălăjan din Perii-Vadului, poet cu un cv-iu impresionant și cu câteva premii literare, scrie o poezie a pământului natal: “ Satul meu e amintirea mamei,/Năframa împănată legată înapoi,/ Caru-ncărcat mânt în pragul toamnei,/ De tatăl meu pășind pe lângă boi” “Urcam-zice el- un drumeag de pădure,/ când luna în nori s-a ascuns/ și umbra mea a pierit pe cărare,/ zadarnic strigând-o, că n-a
O ANTOLOGIE DE POEZIE IZVORÂTĂ DIN LIVADA ÎNFLORITĂ A IUBIRII de ION IONESCU BUCOVU în ediţia nr. 1456 din 26 decembrie 2014 by http://confluente.ro/ion_ionescu_bucovu_1419592896.html [Corola-blog/BlogPost/357627_a_358956]
-
rodiul nebun Cel care-nvâlvoră coama cu sute de biciuri în goană Nicicând întristat, nicicând plângăreț, spuneți-mi, este rodiul nebun În gura mare strigând speranța ce încă răsare? Spuneți-mi, este rodiul nebun cel ce salută până departe Scuturându-și năframa frunzelor de foc răcoros O mare gata să nască vapoare o mie sau două Cu valuri ce pleacă de-o mie sau două de ori Spre țărmuri nebănuite, spuneți-mi este rodiul nebun Ce face să scârțâie toate-armăturile diafanului cer
Din nou despre poeții greci by Ion Brad [Corola-website/Journalistic/4846_a_6171]
-
să cresc, / Să respir cu liniște încrederea / Celei ce mi-a fost dat s-o iubesc...” (Te-am pierdut...) Este vorba, spune poetul mai departe, de năruirea unui vis de o viață de om care “A început să-și destrame năframa” (Te-am pierdut...) De aceea, totul pare să se stingă în jur,“Precum stinse din viață / Sunt frunzele, toamna...” Poetul se regăsește singur, purtându-și pașii stingheri, pe alei pustii, pe poteci lipsite de soare ca și sufletul său. Următoarele
CELEI CE NU MAI ESTE, DE CEZARINA ADAMESCU de MARIAN MALCIU în ediţia nr. 1018 din 14 octombrie 2013 by http://confluente.ro/Pe_aceeasi_struna_de_vioara_marian_malciu_1381769101.html [Corola-blog/BlogPost/352447_a_353776]