251 matches
-
auto)inventării emoționale (de altfel, lecția principală a lui Pablo pentru Harry este că Nirvana nu are cum să fie asumată decît printr-o dozare corectă a emoției și rațiunii). Prin cei doi protagoniști, Hermann Hesse își argumentează interesul (aproape obsesional) pentru construcția unei personalități absolute (inițiate), construcție ce merge din interiorul biografiei înspre opera propriu-zisă. "Dualitatea" creionării lui Siddharta și Haller repre zintă prototipul conturului psihologic "fracturat", preluat, în Das Glasperlenspiel, de Joseph Knecht. Romanul oferă premisa unei narațiuni de
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
trăiește cu obse sia "nimfetelor" ("nymphets"), a căror materializare sublimă o găsește în fetița de 12 ani, Dolores (Dolly, Lola, Lolita) Haze. Nebun de pasiune, el se căsătorește cu mama acesteia Charlotte numai pentru a avea acces, pervers, la obiectul obsesional al reveriilor sale. Cu disciplină autoscopică, eroul își descrie iubirea patologică, amănunțit, într-un jurnal, așteptînd, masochistic parcă, să fie descoperit. De fapt, nevoia de a-și proiecta subliminalul "în afară", către alteritate, rămîne organică în cazul personajului. Reprimate constant
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
bine, o ușurare. Omul are în el setea de absolut, nevoia de a se raporta tot timpul la ceva superior, iar credinciosul, încredințîndu-se Creatorului, se simte protejat și chiar condus pe cărările vieții. Freud considera religia ca pe o "nevroză obsesională universală", apreciind că omul credincios ar încerca să-și controleze impulsurile sexuale cu ajutorul rugăciunilor și al ritualurilor religioase de teama unui Dumnezeu autoritar. Dar, cu timpul, reprezentarea divină s-a modernizat, relația cu Dumnezeu a devenit mai partenerială. Realizăm din
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
propria devenire. Dar depinde ce anume se clădește, ce tip de complex. Pentru Panaitaki, "debutantul în viață", "copilul dat la stăpân", care "atunci când a încins șorțul stăpânului" cârciumei s-a simțit "despărțit de lume", această perioadă a lăsat reziduuri psihologice obsesionale, privind starea materială, de care nu s-a putut elibera niciodată. Aici e sursa puternică a solidarității lui afective cu nedreptățiții soartei. Și tot de aici pleacă un complex persistent al mamei rămasă singură și săracă. Dar de ce natură e
Complexele lui Panait Istrati by Elvira Sorohan () [Corola-journal/Journalistic/9678_a_11003]
-
să nu le scriu, ci să vii pe la noi, să mai stăm la o parolă, cu o cafea (fără cofeină) aburind respingător!" Un prematur sentiment al bătrîneții răzbate de peste tot, deși autorul n-are decît 55 de ani, o bătrînețe obsesională, o stare. Nu e vorba atît de o oboseală fizică, cît despre o epuizare nervoasă. Insomniile și tranchilizantele sînt la ordinea zilei. Suferințele se înmulțesc și se precipită din 1989, cînd Iulia Legrel, soția lui, moare după ani lungi de
"De cînd mă știu am trăit într-o paranteză" by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/15585_a_16910]
-
nu acceptă să le dea expresie decât în fața unui public perceput ca apt pentru acest gen de comunicare foarte personalizat. Care sunt, așadar, "obsesiile" devoalate în aceste patru eseuri? La urma urmelor, constatăm că ele aparțin, conștientizate sau nu, bagajului obsesional al oricărei trestii gânditoare. Acestea, revelate acum de Andrei Pleșu, sunt însă dintre cele de o acută actualitate. Prima, cea care dă și titlul cărții, este bucuria, mai exact, cazuistica bucuriei în Est și Vest. De ce tocmai bucuria? Presupun că
Grația socială by Radu Ciobanu () [Corola-journal/Journalistic/9909_a_11234]
-
medicii consultați, durere clasificată de însuși pacient drept sindromul "IDK" - "Internal Derrangement of the Knee" ("Disfuncție Internă a Genunchiului") -, echivalent sarcastic, în engleză, al ignoranței științifice, sugerate de expresia "I Don't Know" ("Nu Știu"). Codul ("IDK") va fi repetat obsesional în narațiune, prin această metaforă a "neștiinței" generalizate sugerîndu-se epicentrul unei lumi care începe să-și piardă punctele de reper. De fapt, aici trebuie localizată esența crizei lui Passmore. El simte că și-a pierdut identitatea (autenticitatea primară) într-un
Efort terapeutic by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/6656_a_7981]
-
de circ, purtate demonstrativ prin labirintul "orașului cosmopolit" cu oameni dezrădăcinați pe care metropola "îi atrage și îi suge". Aflat la un pas de expresionism, Cezar Petrescu nu posedă aparatul aperceptiv necesar potențării expresivității și ratează ieșirea din îngustul cerc obsesional al diferitelor medii, tratate mai degrabă în manieră sociologică. Dar tocmai aici se înregistrează un punct forte al demersului său scriitoricesc, constînd în ușurința, în lejeritatea (fie ea, din păcate, și una de substanță) cu care trece de la sat, "rodul
Decembrie by Gabriela Ursachi () [Corola-journal/Journalistic/14472_a_15797]
-
perioada în care au trăit despărțiți. Există, apoi, tați geloși pe fiii lor, mame geloase pe fiicele lor și așa mai departe. Psihologii consideră că gelozia e un sentiment firesc, dar vorbesc de patologie în cazul în care ea devine obsesională. Dar oare există gelozie fără obsesie? Scriitorii și twitter-ul În cei șase ani care s-au scurs de la inventarea la San Francisco a twitter-ului, numeroși scriitori s-au lăsat atrași de el, unii făcând o adevărată manie. Printre ei, Márquez
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/4443_a_5768]
-
lor fascinați de idee, naratorul începe un lung proces detectivistico-literar, ce capătă, treptat, dimensiuni epopeice. Efortul la care se angajează cei trei nu mai are nimic de-a face cu critica literară. Pare, mai degrabă, o paranoia febrilă, un delir obsesional, monomaniac. La un moment dat, George îi telegrafiază două cuvinte lui Gwendolen, dintr-o călătorie în India - "Evrika! Imens!" -, lăsînd să se înțeleagă că ar fi avut viziunea "desenului din covor", dar moare într-un accident, ironic, înainte de a-și
Portretul unui reflector by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/6746_a_8071]
-
se duce sedus de ochiul de ciclop/al unui lac. ?ara noastră neîngrădita/e doar mlaștină care se usucă încet/între două priviri ale soarelui.” (}ara mlaștină, p. 19). Chiar și un text liric precum Moartea unui naturalist trimite la (obsesionala) preocupare pentru alterarea „autenticității irlandeze”. Copilul care experimentează transformările induse de vîrsta adultă pare a fi irlandezul „necorupt”, aparținător încă al „esențelor” ființei naționale. El receptează trecerea copilăriei că pe o intrare în spațiul duplicității, al dualismului, al „dublei critici
Lumea văzută de Seamus by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/6555_a_7880]
-
află la doi pași de noi. Într-o asemenea conjuctură, destinul umanității seamănă unui clovn posac, lăudîndu-și în arenă abilitatea, marea pălăvrăgeală, amenințînd mai cu seamă viitorul. Actualele manevre politice datorate lui Jörg Haider vorbesc de la sine despre caracterul maladiv, obsesional, anacronic, ilustrat - cu smile-ul și carisma de rigoare - prin ideile propagate de extremistul austriac care valsează și pe pista de schi (fiind un schior remarcabil, valsează și cu cuvintele, cînd liniștitoare, cînd amenințătoare, practicînd un slalom necontenit, valsează și la
Orice om este păzitorul fratelui său by Mihai Stoian () [Corola-journal/Journalistic/17191_a_18516]
-
în mod straniu, și victimă a propriului eșafodaj autocratic, descompus de enzimele puterii, vidat, marionetă animată de impulsuri epileptoide, vorbită de un discurs inept, intranzitiv, un posedat dostoievskian. În scena procesului, din acest Ceaușescu a mai rămas doar un clișeu obsesional, este drept, unul care-l califică pentru tragedie în raport cu grotescul absolut al completului de judecată care în loc să-l incrimineze îl redă ficțiunii eroice a ilegalistului martirizat. Este ultimul act și, turpitudinea juraților, incapacitatea lor de a construi un autentic act
Ceaușescu par lui-même by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6250_a_7575]
-
o epocă anume), prin apariția unui eveniment neașteptat: spectrul unei paternități nedorite. Imberia, fata dizgrațioasă și agățătoare ca o iederă, cu care nu se dăduse în lături să experimenteze sexul pur, îl anunță că este însărcinată, veste devastatoare pentru natura obsesional nevrotică a lui Dragodan. Se dezvoltă, astfel, o criză a masculinității (inspirat, Sanda Cordoș scrie, pe coperta a IVa a cărții, că Noaptea soarelui răsare este „un roman despre lumea bărbaților, cu avânturile, spaimele, fragilitatea, agresivitatea și lașitățile acestora“), fiindcă
Romanul unui Don Juan ratat by Gabriela Gheorghișor () [Corola-journal/Journalistic/2577_a_3902]
-
cutează să o facă publică, să o scoată dincolo de pragul casei. Nu o donează, ci, mult mai subtil, o integrează în arta sa: fiul și tatăl rămîn împreună. Colecția îi leagă. Crima nu mai e comisă... Colecția poate lua forme obsesionale și idioate: colecție de cutii de chibrituri sau de capace de bere! Există însă și colecții care se constituie într-un mod mai liber, mai puțin rigid, la voia capriciilor irepresibile și a hazardelor. Atunci, elementele adunate laolaltă scapă autorității
George Banu - Portretul tatălui în chip de colecționar by Anca Măniuțiu () [Corola-journal/Journalistic/9126_a_10451]
-
deșerturilor, despre cum poți aduce soarele cuiva, despre melancolie și singurătate... Nu toate paginile acestui roman reușesc această performanță, dar sunt pagini - multe - care te țin în priză, prin atmosfera exotică, prin densa materialitate, care te târăsc, pur și simplu, obsesional, într-o călătorie ce este mai mult un parcurs inițiatic și stilistic. Și e o aventură stilistică destul de stranie lectura acestor romane, și abia citind Vasco da Gama navighează ai conștiința clară a acestui fapt, a acestei lecturi-derivă, participative, pe
Ceai și rom, praf de pușcă și pește. Levantul baroc by Raluca Dună () [Corola-journal/Journalistic/4069_a_5394]
-
în viața mea, pentru că copilul ce eram, cu o mamă ca a mea, a învățat ce înseamnă o adevărată femeie." Interlocutorul insistă, nu vrea să treacă prea repede peste episod: Este o temă ce a rămas majoră, ca să nu spun obsesională, în toată opera domniei voastre." " S-ar putea" - răspunde Etiemble neglijent, nu e treaba sa, vrea să spună, să se lanseze în considerații - el se mulțumește să relateze ce a fost, să expună și, desigur, să se expună... Tonul e
Rezistența la neadevăr by Lucian Raicu () [Corola-journal/Imaginative/8352_a_9677]
-
descoperi în acestea un univers miller-ian, mai degrabă prospectiv decât un ,regressus ad uterum"; mai curând saphic sau egotist și decât matern. Așadar toate aglomerările barochiste de obiecte și tropi ajung indicii ale unei repoziționări discrete a lumii pe criterii obsesionale. O reificare neajutată însă și de consistența retoricii. Restrânsul ciclu final (trăiesc într-o continuă ficțiune sau pentru o apocalipsă a interiorului), în fapt un hiperteliu al primelor trei părți, încearcă o relaxare (citește: devitalizare) a discursului anterior, prin acreditarea
Poemeintrauterine by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Imaginative/11165_a_12490]
-
în lumea culturală toți acești politruci aveau un renume dezastruos, prin comparație cu Ceaușescu ei par raționali. Și, al doilea, reaua-credință uluitoare a „șefului”, plăcerea de a umili, de a distruge, de a desființa. Reducerile, diminuările, eliminările, întărirea controlului apar obsesional în frazele sale. Ceaușescu suferea la fiecare cerere de a îmbunătăți viața supușilor (în cazul de față, creatori de artă), ca și cum i s-ar fi amputat un organ vital. Revelația acestui text (ca și al altora, publicate de România literară
Un ins infect și bine informat by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/3392_a_4717]
-
la ora actuală încolțită de spiritul universitar, doct, riguros, "metodologic" ca și de pragmatismul "hrănit de precizie și eficiență" comercial. Se află în chestiune "o specie care, dincolo de verdicte, mai are și plăcerea analizei din interior, a recreării unor hărți obsesionale, a problematizării prin îndoială". E puțin probabil că lucrurile se vor schimba radical în următorii, să zicem, cincizeci de ani. Prin urmare nu e cazul să anunțăm printr-un anunț morturar dispariția cronicii, ci să ne preocupăm de "dinamizarea ei
Fiziologie de critic by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10273_a_11598]
-
Maartens implică (și) declanșarea fiorului erotic, îndelung reprimat. Pe de o parte, John se simte atras (impuls reciproc) de Katy, soția lui Henry (mult mai tînără decît savantul - aflat la al doilea mariaj), pe de alta, el trezește interesul (cumva obsesional) al fiicei profesorului, Ruth, în vîrstă de cincisprezece ani (o artistă neînțeleasă, respinsă anterior de un jucător de fotbal, de care s-a îndrăgostit nebunește). Maartens - captiv în lumea formulelor - e mai degrabă opac la aceste complicații emoționale. Își dezvăluie
O inițiere psihedelică by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/7416_a_8741]
-
care s-a supus unui adevărat proces de auto-limitare a calităților vocale, doar pentru a se potrivi discursului depresiv al Magistrului, preia greutatea deznădejdii din partea a doua a melodiei. Partitura ei introduce un ton relativizant, aproape optimist, exprimat prin repetarea obsesionala a sintagmei „show me the place”. Din ce in ce mai dramatică, cu note de revoltă, interpretarea lui Cohen transcrie intensitatea apropiată de vehemență a dramei pe care e sortit s-o trăiască, din care n-a putut salva decât inefabilul unui „fir de
Vechimea, adâncul (3) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/4835_a_6160]
-
dar pe măsură ce povestirea evoluează, argumentația deviază treptat pierzînd controlul asupra lumii pe care pretinde c-o explică și generînd acțiuni aberante: naratorul din Degetul simte o mîncărime în degetul mare de la picior și nu se poate opri de la a analiza, obsesional, această senzație, mîncărimea se transformă în durere, singura soluție logică pentru a înlătura durerea fiind tăierea degetului. Metaforele și produsele imaginației sînt luate ad litteram și duse pînă la ultimele consecințe, după tehnica bulgărelui de zăpadă: �explorare" pentru metodă sau
Peisaj post-apocaliptic () [Corola-journal/Journalistic/14349_a_15674]
-
acestui trio (Cristina, Dan și Marcel). Inventivitate, s-ar zice, tipic infantilă și complet străină de „condiționări”. Căci viața acestora nu se reduce la marile absențe pe care trebuie să le îndure (ar fi însemnat să avem un roman postiș, obsesional). De cele mai multe ori, ei își camuflează simbolic suferința. Aceste situații, mai cu seamă, scot în relief vocația de prozator a Lilianei Corobca. Foarte echilibrată, ea nu pune nicăieri mai multe accente sentimentale decât e necesar. Sigur că multe episoade pot
O surpriză by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3265_a_4590]
-
citim ca într-o oglindă propriul scenariu dramatic-pasional. Și în filmului lui Malle avem o crimă din gelozie, unde soția și amantul plănuiesc să-l ucidă pe soț și unde fotografia joacă un rol determinant. În short-metrajurile fără sunet înregistrate obsesional de către tânărul tulburat la vârsta marilor dileme sexuale, declarațiile personajelor sunt citite de pe buze și transcrise de către o secretară care le recită mecanic, fără nici cea mai mică intonație. Cuvintele care nu se aud, aceleași, într-un sincron perfect sunt
Cinema, mon amour by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/6892_a_8217]