330 matches
-
cu numeroase titluri, dar nu mai puțin demn de interes ni se pare să atragem atenția asupra prelungirii cercetării Hadisului până în zilele noastre, când continuă să apară numeroase studii și cărți pe această temă, datorate atât cercetătorilor arabi, cât și orientaliștilor, utilizându-se cele mai moderne mijloace de cercetare, inclusiv computerul, care dă răspuns numeroaselor chestiuni care nu au fost pe deplin elucidate.
Clasificarea hadiselor () [Corola-website/Science/330917_a_332246]
-
structurile muzicale modale ce se regăsesc în unele regiuni algeriene nu sunt organizate conform principiilor muzicii provenite din Orient, audiția acestor repertorii inducând o puternică senzație de diatonism. Conform muzicologului Salvador-Daniel<footnote Francisco Alberto Clemente Salvador-Daniel (1831-1871), muzician și compozitor orientalist francez, cu origini evreiești spaniole. Între anii 1853- 1864 a trăit în țările Africii de Nord (Tunisia, Algeria, Maroc), cercetând și culegând muzică tradițională din diferite regiuni. A armonizat, orchestrat și introdus melodii și procedee de influență orientală în compozițiile
Muzica Arabo-Andaluz? (I) by Cezar Bogdan Alexandru Grigora? () [Corola-journal/Science/84195_a_85520]
-
Friedrich (n. 6 decembrie 1823 - d. 28 octombrie 1900), cunoscut în general ca , a fost un filolog și orientalist german, unul dintre fondatorii studiilor indiene, și cel care a pus bazele disciplinei religiei comparate. Müller a scris atât lucrări erudite, cât și lucrări populare pe această temă, o disciplină pe care a introdus-o publicului britanic, precum și „"Sacred Books
Max Müller () [Corola-website/Science/308317_a_309646]
-
al-hikmah" și "Nihăyat al-hikmah", sunt considerate opere redutabile ale filosofiei islamice. Lui Tabataba’i îi mai aparțin și câteva tratate despre istoria șiismului. Unul dintre acestea cuprinde clarificările sale și expunerea credinței șiite ca răspuns la întrebările adresate de renumitul orientalist francez, Henry Corbin. Încă una dintre cărțile sale pe această temă, „Shi'ah dar Islam” a fost tradusă în engleză de către "Sayyid Hossein Nasr" cu ajutorul lui "William Chittick" sub titlul Islamul Șiit. Aceste cărți furnizează instrumentul academic ideal de demontare
Muhammad Husayn Tabatabaei () [Corola-website/Science/330903_a_332232]
-
și a publicat două volume de Istoria Turcă.Thomas Thornton a scris "‘The Present State of Turkey’." În spațiul românesc, Dimitrie Cantemir a scris "Istoria Creșterii și Descreșterii Imperiului Otoman", "Istoria Imperiului Otoman", "Cartea sistemei religiei mahomedane". Joseph von Hammer-Purgstall, orientalist austriac, a scris "Constantinopolis und der Bosporos" (1822) și "Geschichte des osmanischen Reiches" (Istoria Imperiului Otoman) în zece volume. În secolul XX s-au remarcat Nicolae Iorga ("Geschichte des Osmanischen Reiches "-Istoria Imperiului Otoman), Ismail Hakki, D.E. Pitcer, Halil Inalcik
Imperiul Otoman () [Corola-website/Science/297279_a_298608]
-
Sergiu (Anatol) Al-George (n. 13 septembrie 1922, Târgu Mureș - d. 10 noiembrie 1981) a fost un filolog și orientalist român. Institutul de Studii Orientale din București i-a purtat numele până la dizolvarea sa. A scris la revista „Gândirea” împreună cu Nichifor Crainic, Valeriu Anania, Lucian Blaga, Radu Gyr, Sandu Tudor și Dumitru Stăniloae. Mama lui, Antonina Donos, era originară din
Sergiu Al-George () [Corola-website/Science/317045_a_318374]
-
(Jean Daniel Fernand Herbert) (n. 27 iunie 1897, Paris - d. 21 august 1980, Geneva, Elveția) a fost un orientalist, traducător și interpret francez, care a făcut parte din prima generație de interpreți pentru Organizația Națiunilor Unite. El a fost interpret-șef al serviciului de traduceri al Națiunilor Unite din New York. Specialist în India, el este autorul mai multor lucrări
Jean Herbert () [Corola-website/Science/336734_a_338063]
-
mai bine de jumătate de secol la Bagdad), preocupați fiind să obțină favorurile califilor abasizi, însă de asemenea să convingă noii musulmani ne-arabi, ce erau din ce în ce mai numeroși și proveniți din colțuri din ce în ce mai îndepărtate de Arabia. Așa cum spunea până și orientalistul iezuit Henri Lammens, ce poate fi definit oricum mai puțin animat de simpatie pentru islam, "în loc să demolam întreaga construcție a istoriei pioase musulmane, trebuie să ne mulțumim a o demonta piatră cu piatră, pentru a examina mai apoi calitatea materialelor
Mahomed () [Corola-website/Science/307840_a_309169]
-
istorică arată că Mahomed și grupul lui de imigrați la Iatrib a fost întâmpinat cu o oarecare ostilitate de anumiți leaderi arabi locali (de ex. Abdalah bin Ubai (cunoscut ca 'ipocritul' de către istoria pioasă musulmană), și care, în opinia unor orientaliști, simbolizează de fapt un grup mai larg de adversari ai lui Mahomed la Medina) ca și de către cele 3 triburile avute de evrei (aceștia, pe lângă activitatea de artizanat (bijutieri) erau și agricultori, deținând și exploatând mari și prospere livezi de
Mahomed () [Corola-website/Science/307840_a_309169]
-
de tapiserie franceze și pictura secolului al XVIII-lea amplifică moda chinezăriilor și a „maimuțărelilor”, Înainte ca secolul al XIX-lea, În timpul erei Meiji, să dea naștere pasiunii pentru arta japoneză ă pagode, porticuri și mici poduri de grădină ă, orientaliștii pictând la rândul lor scene din Africa de Nord și din Orientul Mijlociu. Au fost apoi În vogă artele africane și melaneziene, o dată cu colonizarea și cu crearea Muzeului Omului. Exotismul s-a impus și În literatură (Edmond de Goncourt, Théophile Gautier, Joseph Conrad
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
în detenție politică citim în Tortura pe înțelesul tuturor, unele în tușe negre, ca în cazul unora ca Max Bănuș, Nichifor Crainic, Ion Caraion, altele luminoase ca la prozatorul I.D. Sârbu, sau scriitorul și actorul Ion Omescu, cît și marele orientalist dr. Sergiu Al. George sau a convertitului la ortodoxie N. Steinhardt, sau despre autorul Bunului simț ca paradox, care în dorința de a-și înștiința familia că este încă în viață a făcut imposibilul să-și împlinească norma de pămînt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
societățile culturale ale vremii (ceea ce a dat naștere la numeroase ironii). A conferențiat mult pe teme de educație și emancipare a femeii, în țară și peste hotare (Italia, Belgia, Franța, Suedia, Danemarca, Grecia). A reprezentat Societatea Presei Române la Congresul Orientaliștilor, desfășurat, sub președinția lui Angelo De Gubernatis, la Roma (1899), a organizat, în capitala Franței, Congresul pentru Pace al Uniunii Universale a Femeilor (1900), a participat la Congresul Latin (Paris, 1902) ș.a., fiind o neobosită propagandistă a cauzei românești. Este
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289730_a_291059]
-
pe internet în privința presupușilor autori arată că fiecare a avut o viață demnă de un subiect de roman. De altfel, Tom Reiss și-a dedicat ani buni unei investigații care să dezvăluie identitatea lui Kurban Said. Cercetarea se regăsește în Orientalistul (Ed. Rao, 2008, traducere de Petru Iamandi): o biografie a lui Lev Nussimbaum, ascuns sub pseudonimul Essad Bey, care se citește pe nerăsuflate, mai palpitantă ca un thriller, mai convingătoare ca un documentar impecabil. În ediția românească, fișa biografică a
O colecție nouă, un autor misterios by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/3951_a_5276]
-
pe dosul palmei mele stângi, cu buzele ei vopsite într-un ton vișiniu, stins, o nuanță chinezească. Am fost surprins. Foarte surprins. Nu știam ce să fac. Toți se uitau la noi și râdeau. Explicația veni repede din partea unui confrate orientalist. Că era vorba de un obicei feudal chinez, potrivit căruia, dacă într-o adunare publică, alcătuită din persoane din aceeași castă, un bărbat rostește un lucru extrem de important pentru toți, una din femeile prezente, cea care este mai aproape, trebuie
Imperativul categoric by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15890_a_17215]
-
(ebraica:יעקב לנדאו , în engleză cunoscut că "Jacob M.Landau", 20 martie 1924, Chișinău) este un orientalist israelian de origine română, specializat în civilizația arabă și turcă. El este fiul unei familii evreiești din Moldova. Este profesor emerit la Universitatea Ebraica din Ierusalim . Din 2005 - laureat al Premiului de stat al țării sale, Premiul Israel. s-a
Yaakov Landau () [Corola-website/Science/317746_a_319075]
-
de vagi în ce privește modul de funcționare al acelei societății viitoare fără clase, fără proprietate privată, fără schimb comercial și fără stat, rămâne problematică imputarea eșecului economiilor tipice socialismului real, de coloratură leninistă, lui Marx sau lui Engels. Jean-François Champollion (1790-1832) - orientalist francez, întemeietorul egiptologiei. A descifrat hieroglifele egiptene, în 1822, ajutându-se de piatra de la Rosetta, care prezenta același text în trei sisteme de scriere diferite: hieroglific, demotic și grecesc. Piatra a fost descoperită de corpul expediționar francez al lui Napoleon
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
persană, chineză și coptă. În 1824 a publicat lucrarea "Sistemul scrierii hieroglifice". Interesul pentru egiptologie a debutat în Franța după expediția lui Napoleon în Egipt. Champollion a călătorit în Egipt în anii 1828-1829. Sir Henri Creswicke Rawlinson (1810-1895) - militar, diplomat, orientalist britanic, întemeietorul asirologiei. Și-a petrecut tinerețea ca militar în India, în calitate de instructor militar pentru armata Șahului Iranului . A tradus scrierea cuneiformă pornind de la inscripția de la Behistun din Iran. După retragerea misiunii britanice, a fost agent diplomatic în Kandahar-Afghanistan și
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
terestră (continentală) și nu maritimă, preferând Germania în locul Mării Mediterane. În Istoria Belgiei, a dovedit identitatea Belgiei din epoca medievală. În 1927 a scris "Orașul medieval". Johan Huizinga (1872-1945) a fost un istoric olandez, premergător al istoriei mentalităților. A fost orientalist, dar s-a specializat și în istoria Renașterii, fiind profesor și la Universitatea din Layden. Reținut de naziști în 1942, moare în Olanda ocupată, în 1945. A scris "Amurgul Evului Mediu" (în 1919), "Erasmus" (în 1924) și "Homo Ludens" (în
Istoriografie () [Corola-website/Science/299380_a_300709]
-
puțin important; important e că a dat o imagine indestructibilă a lumii pe care a înfățișat-o. Formula oricărei opere literare nu poate fi decât: „Dichtung und Wahrheit”. PRECIZĂRI DESPRE FANTASTIC Un prieten apropiat, care e medic și totodată savant orientalist, adică are o dublă formație a spiritului, deopotrivă una științifică pozitivă, și alta în care cauzalitatea se acordă cu miraculosul, mi-a atras atenția că în articolul meu despre fantezie și imaginație am lăsat o formulare nu de-ajuns de
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
samaritean și caracteristicile sale, în comparație cu alfabetul pătrat adoptat de către Ezda. Într-o scrisoare adresată unui prieten, după o vizită la Nablus (1549), revine asupra problemei Pentateuhului pe care îl văzuse în sinagoga lor. Întors la Paris, îl reîntâlnește pe celebrul orientalist Joseph Scaliger, căruia îi trezește interesul pentru samariteni. În lucrarea sa Opus de emendatione temporum (Paris 1583), Scaliger își exprimă dorința de a intra în posesia unui exemplar al Torei; deși nu și-a văzut visul împlinit, a reușit cel
[Corola-publishinghouse/Science/2096_a_3421]
-
uneltirilor lui Alexandru Moruzi, care amenințase că îl va pune în ștreang ori îl va sugruma chiar cu pletele doamnei. V. a fost o personalitate suprinzătoare, unind cărturarul subțire, poliglot și erudit cu dregătorul activ și abil. Legiuitor, diplomat, istoric, orientalist, el a înțeles să fie, în numele iubirii de patrie, într-o vreme de înstrăinare culturală, și un deschizător de drum în cultivarea limbii române prin gramatică, poetică și lirică. Cultura sa, întinsă, era clasică („lăudații” Aristofan, „Isiod”, „Euripidu”, „vestitu Omir
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290399_a_291728]
-
versuri alcătuite de el), apoi figurile „gramaticești” (elipsa, hiperbatul, silepsa, anacolutul), încheind cu alegoria și metafora, văzute ca fundamentale în retorică. Terminologia lui V., în cea mai mare parte calchiată după italiană, se întrebuințează și astăzi, iar autorul, deși era orientalist și întocmise un dicționar român-turc, a contribuit la îmbogățirea limbii literare cu numeroase neologisme romanice. Curiozitatea neobosită în problemele de limbă l-a dus și la alcătuirea unui dicționar român-german/german-român, acesta, ca și celălalt, rămas, în vitregia vremurilor, netipărit
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290399_a_291728]
-
o sacrifică"1. Întrebarea care l-a obsedat vreme de treizeci de ani (și va continua să-l preocupe încă pe atâția; astfel, în nota din 12 aprilie 1972 vorbește despre "raportul și, mai ales, tensiunea dintre cercetarea riguroasă a orientalistului și istoricului religiilor și "imaginația creatoare" a scriitorului"2) nu-și are răspunsul "pe de-a întregul justificat", dar are valoarea "punctului de vedere al autorului", a "semnificațiilor intime ale unei creații care, pentru restul lumii, se prezintă de sine
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
a celor două fiice moștenitoare, Ulla Wikander și Marita Wikander, și ale celor doi foști discipoli ai lui Stig Wikander, Gunilla Gren-Eklund și Bo Utas, moștenitori ai celor două discipline, indologia, respectiv iranistica, pe care Wikander le-a ilustrat ca orientalist și istoric al religiilor. Țin să le mulțumesc în primul rând celor trei moștenitori de drept aiacestei corespondențe, doamnelor Marita și Ulla Wikander, precum și domnului Sorin Alexandrescu, pentru cedarea drepturilor, conform legilor în vigoare atât în țară, cât și în
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
o parte a acestui neajuns, insistând asupra câtorva istorii (atât europeană, cât și autohtonă) și încrengături care ni s-au părut relevante pentru faptul destul de precis că Eliade revine în contextul cultural românesc prin intermediul unui document inedit legat de un orientalist și, nu întâmplător, credem, acel tip de orientalist pe care Eliade și-l dorise pentru cultura română. Travalii complementare acestui demers, tratând probleme mai tehnice, se vor putea găsi în altă parte1. În egală măsură, este un merit al acestui
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]