266 matches
-
coastelor sale În salcâmul noduros al barierei s-ar fi auzit În tot satul și că inima i-ar fi sărit din piept pe gură, s-ar fi prăvălit În țărână și ar mai fi bătut de câteva ori. Pe Ploconul din anul care urmase, Tușa povestise Întâmplarea așa: Străinul, călare pe bicicletă, se proptea cu pieptul de trunchiul salcâmului; ochii se holbau Îngroziți la inima ce țâșnise pe gură; de capătul subțire al barierei Închise atârnau doi copii; În spatele a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Îngroziți la inima ce țâșnise pe gură; de capătul subțire al barierei Închise atârnau doi copii; În spatele a toate, mare, cu ochii ferestrelor sparți și găuriți, cu streașina strâmbată de ploi și de soare, rânjea casa. În alt rând, pe Plocon se ivi un chip bărbos, vesel, dar și nedumerit. Omul ședea la o masă Încărcată din belșug și Înălța bucuros către nu se știe cine o damigeană Îmbrăcată În răchită Împletită. În jurul lui ploua cu bani. De-a stânga și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
lucrurile stăteau cum Își Închipuiau ei. Tușa ciopli În pâine un stâlp de lemn din care, ca niște frunze, ieșeau pene. Cei care nu știau despre ce era vorba nu pricepură nimic. Dar aproape nimeni nu Înțelese povestea de pe un Plocon de câțiva ani mai târziu. Curtea Tușii se Învecina cu cea năpădită de bălării a unui Învățător leneș, vorbăreț, iscoditor ca o babă și care făcea stihuri pe care le recita seara la divane. Nu Înțelegea nimeni mare lucru din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
i-a umplut curtea de copii făcuți cu alții. Și glas mai limpede și mai subțire decât al lui nu a răsunat În acea biserică. Chiar dacă Întâmplarea se petrecuse cu mulți ani În urmă, Tușa a pus-o pe un Plocon. Aluatul dădea chip unui om vesel, dar și Îndurerat, care Își ținea, aproape sfios, mâinile Între genunchi. Foarte de departe, omulețul semăna cu Învățătorul lățos și făuritor de stihuri. Dar nimeni nu-și dădu seama ce căuta el acolo. Singură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Încredințată că el născocise povestea cu țârcovnicul, iapa și preotul rămas fără nume. Oamenii, văzând povestea fără noimă, o puseră pe seama bătrâneții Tușii, care se Îndrepta spre zărgheala de dinaintea morții. În dimineața În care avea să pună la dospit ultimul Plocon, Tușa oftă adânc Înainte să se apuce de treabă. Era ziua când ea stăpânea satul. Oamenii se băgaseră cuminți prin case și așteptau neliniștiți, dar nu Înfricoșați, frământarea pământului și a tuturor alor firii. Tușa potrivi În căpistere apa, făina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
să crească. Cele zgâlțâite se Îndreptară către locurile lor. Dunărea coborî În albie cu tot cu pești și mâlul din adânc, copacii Își Înfipseră rădăcinile unde era rânduit să fie, păsările Își găsiră cuiburile. Tușa se apucă să făurească lucrurile de pe fața Ploconului. Mâinile chinuite de boli, dar dibace, lucrau singure ceea ce tot făcuseră de atâtea zeci de ori. Din marea și rotunda pâine, sătenii n-aveau a gusta decât mici fărâme. Partea cea mai mare se dădea pământului, apei, jigăniilor, lanurilor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Îngăduise Îndrăzneala. A lăsat-o să trăiască Încă vreme destulă, nemișcată, mută, cu gura strâmbă, Îngrijită de niște rubedenii care Îi doreau și-i chemau moartea. Poveștile oamenilor cărora le era milă de ea spuneau că, din pricina acelui de pe urmă Plocon, multe dintre păsările văzduhului purtau În loc de ochi boabe de piper ori ienibahar, după cum le rostuise Tușa atunci când le ținuse trupurile Între degetele bolnave, dar agere. * * * Fără să fiu beat, aseară m-am lăsat să zac În tristeți. Fusesem pe la Bufet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
ce fuma. Grijile mele sunt altele, că am de ținut trei copii În facultăți, nu-mi stă gândul să-mi umflu burduful, cum faceți voi pe socoteala statului!”. Așa că soldățimea pricepuse din această importantă parte a discursului că nu cu plocoane de-ale stomacului puteau să-și cumpere câteva zile de libertate, ci cu bani. În scurt timp aveau să afle, de la unii mai vechi, cum să procedeze ca să nu fie acuzați de mituire. Comandantul strânsese tot detașamentul În careu. Soldații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de Încă două-trei ori. Ochii Își pierdură luciul, se uscară și se rostogoliră din găvane. Când se aplecă să Îi culeagă, copilul văzu că erau cu adevărat boabe de piper, așa cum auzise el că punea Tușa În ochii aripatelor de pe Ploconul de pâine. Băieții Încremeniră. Asta Însemna că poveștile puteau fi adevărate sau că puteau lua chip aievea În Întunecimea Văii. Fără să vrea, grăbiră pașii din ce În ce, până o luară de-a dreptul la goană, fără să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
o grămadă de bunătăți și stomacele noastre, hărtănite de gropile și pietroaiele drumului, Începuseră să suspine dureros după cuvenita hrană. Mai mult, gurile pline de praf ne Îndemnau cugetele către damigeana de zece litri pe care Directorul o luase ca plocon pentru ăi de la Ocol, ca să grăbească lucrurile și să nu ne țină o săptămână pentru o Încărcătură de lemn - vai de mama lui! - de plop. Hristu a dat primul glas frământărilor noastre: „N-o să pupăm nici o Înghițitură de la ăsta!” zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Intrase, În seara cu adulmecatul mirosurilor de friptură, și În casa unei văduve căreia puțini oameni Îi știau numele, dar pe care toată lumea o striga Tușa. Femeia căpătase de la niște rubedenii carne și o frigea lângă cuptorul În care cocea plocoane măiastre, Împletite cu pricepere și, ziceau câte unii, cu har de Sus. Șeful de post n-o luase la arest, dar se răspândise vestea - neadevărată, se jurau soldații și paznicul de vânătoare - că i-ar fi tras o palmă-două. Vestea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
făcute de frizerul Marinaru, organizatorul luptelor de gladiatori cu tigăi, fapt pentru care a fost felicitat călduros de apriga sa consoartă și obligat să-și petreacă nopți bune nu În casă, ci În primitorul pătul de porumb; femeia care Împletea plocoane, cunoscută de toată lumea sub numele de Tușa, s-a trezit din paralizie ascultând vorbele blânde ale bunului său vecin, profesorul Marin Foiște, a Întrebat pe toată lumea de sănătate, după care, la plecarea tămăduitorului său, a căzut din nou În inconștiență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
un prozaism care-i denotă educația: un mănunchi de usturoi din grădina pe care o lucra el singur, un coș cu mazăre, o legătură de ceapă verde sau arpagic. Când întâmpină un refuz, este gata să sporească avansurile cu alte plocoane: ciuboțele, podoabă cu beteală, material pentru o rochie, ba chiar își lasă zălog giubeaua, pe care va ști însă, cu viclenie, să o recupereze. Alteori (IV. 2), profită de vanitatea și prostia feminină, așa cum face fratele Alberto din Imola, dânduse
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
ne impune limitarea spațială. Ce se află în aceste manuscrise? Condicile ecleziastice ținute de logofeții cancelariei mitropolitane în anii 1739-1850 cuprind: documente referitoare la administrarea averii bisericești, circulare ale mitropolitului cu privire la respectarea unor sărbători, scutiri ale preoților de dări, plata ploconului cârjei, dar și un număr important de procese privind în călcarea diferitelor taine bisericești. Începând cu 1764 pricinile de căsătorie și alte litigii referitoare la devierile de la morala creștină sunt păstrate în condici speciale și care poartă acest nume. Manuscrisul
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
îi spune un boier la 1827, intervenția și favoritismul devin foarte repede practici aproape cu valoare de normă. Mai târziu, în secolul următor, țăranul, înainte de a ajunge în fața judecătorului, trebuia să treacă mai întâi prin bucătăria acestuia pentru a lăsa ploconul și abia apoi putea să compară în fața judecății pentru a-și spune pricina. Zilele de judecată și perceperea timpului Oamenii secolului al XVIII-lea trăiesc într-un timp al Bisericii. Anul este jalonat de marile sărbători religioase și de marile
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
Paști ("Paștile lacomilor" cum numesc ei Paștile oamenilor). Acestea ajung pe apa Sâmbetei, apă care ocolește de trei ori Pământul, ca un șarpe făcut de trei ori colac, apoi intră în pământ, trece pe la rohmani, curge prin fața iadului, ducându-i plocon sufletele păcătoșilor 467. Apa Sâmbetei desparte lumea de aici de cealaltă, în ea se varsă toate apele și fierbe necontenit din cauza focului care mistuie iadul păcătoșilor 468. Imaginea blajinilor care încep și sfârșesc lumea aceasta părelnică situează povestea străzii Mântuleasa
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
libertatea intelectuală a acestora. - Învățământul nu trebuie practicat ca și comerțul. Educatorul își va interzice orice soi de negoț cu elevii. - Etica învățământului exclude orice comision pentru predare, bază materială, costuri conexe, adiacente ale învățământului. Acceptarea oricărei forme de daruri, plocoane, în schimbul sfaturilor, aprecierilor, recomandărilor sau notărilor este strict interzisă. - Un educator nu poate recomanda sau impune mijloace, suporturi didactice, cărți etc. care să depășească puterea de cumpărare a elevilor săi. Un elev nu poate fi îndepărtat, blamat, sancționat, dacă nu
Politici educaţionale de formare, evaluare şi atestare profesională a cadrelor didactice by PETROVICI CONSTANTIN () [Corola-publishinghouse/Science/91525_a_92853]
-
experiență că mulțimile nu-i urmează aceluia care promite libertatea. Mulțimile îi urmează pe cei care promit și oferă hrană trupească, nu pe cei care făgăduiesc o hrană spirituală: ”Ai să vezi că pănă la urmă ne vor aduce singuri plocon libertatea, și depunănd-o la picioarele noastre ne vor spune: Înrobiți-ne, dar astămpărați-ne foamea! Abia atunci vor înțelege că libertatea și faptul de a avea păine în realitate și cu prisosință, așa ca să ajungă pentru toată lumea, sunt două lucruri incompatibile
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Carmen Hudim () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2304]
-
judece, nici să-i globească fără numai părintele Episcopul - să le fie cercetător și judecător, să certe pe cei vinovați. De la acești pomeniți poslușniuci nimeni să nu aibă a lua cai de olac, sau podvodă, nici conacia, nici alte angării”... „Plocon de la autor” era apostila pe care își punea semnătura autografă profesorul Ioan Urban Iarnik, trimițând Broșura cu cuvântarea rostită în românește în numele Universității din Praga și a sa personal cu ocazia sărbătorilor jubiliare ieșene din anul 1911. El explica și
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
de pe la sate. O dată cu încetarea abuzurilor, provenite din cauza războiului, s-au ocupat și de încetarea treptată a abuzurilor și a peșchișurilor, ce s-au fost înrădăcinate prin obiceiurile și așezămintele țării. Astfel mulți din dregători au refuzat de a mai primi plocoanele de la funcționari, pentru locurile date, voind ca prin aceasta, să-i lipsească de motivul ce-l avea jefuind pe locuitori. S-a desființat taxa ce se lua de pe produsele țării, care taxă se numea vama internă. Pe aceeași bază, în
VASLUI. TRADIŢIONALISM… Oameni și întâmplări by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Science/91666_a_92808]
-
până la gară (restul familiei merge cu birja), călătorește la clasa a III-a; la Sinaia pornește pe jos, „purtând coșulețul elegant cu provizii”, spre Hotel Mazăre, iar familia Georgescu ia birja spre parc etc. Escapada nocturnă a Miței Îi lasă plocon și ginerele, cu care supează și pe care Îl sfătuiește Înțelept și matern: „- Du-te și dumneatale repede, Mialache!”; „- Du-te, Mialache mamă! [...]; o să-i faci mare plăcere Miții și la toți.”; „- O să te căiești, Mialache”. Gramamà din schița Dl.
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
lumină fragmente disparate din trecutul lui Zare și Radu (capitolul 19, T. Raportul complet al „comisiei Gelu Popescu“). Se dezvăluie astfel faptul că părinții lui Zare Popescu sunt Florea și Speranța Popescu. În 1952 însă, familiei Popescu îi este adus plocon un copil, Radu Grințu, fiul primului soț al Speranței, pe care aceasta îl crezuse mort pe front. După nașterea lui Zare, Speranța înnebunește. Radu și Zare sunt crescuți în casa bătrânului învățător Popescu, până când fiul acestuia, Florea, este arestat, victimă
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
fântână cu apă. De acasă și până la fântână, joacă trei hore, În locuri deosebite. Iau apă Într-o doniță În care pun și busuioc, apoi se Înapoiază, repetând alte trei jocuri, În jurul doniței. Duminică, spre amiază, fetele și femeile aduc plocon miresei. Tot duminică, Înainte de plecarea la biserică, se joacă din nou bradul; flăcăul care a jucat bradul ia o turtă și o frânge pe un șervet, aduce un pahar de vin și aruncă turta și vinul În patru zări; tot
ACCEPȚIILE VIEȚII ÎNTRE NOROC ȘI SOARTĂ ÎN PROZA POPULARĂ by Ion –Horia BÎrleanu () [Corola-publishinghouse/Science/772_a_1549]
-
o execută securitatea din totdeauna. Ofițerul a rămas descumpănit uitându-se alarmat la mine. Domnule locotenent major, eu nu sunt arestat, judecat și condamnat de un tribunal al statului comunist român, anexă a celui sovietic. Eu sunt un ostatic luat plocon, o zestre la care nu aveți dreptul. Pe mine nu m-a întrebat nimeni, nici acum, cine sunt, ce-am făcut, de ce sunt aici? Timp de 10-11 ani, de când sunt întemnițat, am fost lovit pentru că sunt român și creștin. Dar
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
de acest Cerc, pentru Armata Sovietică (subl.ns.) din acest oraș”. Aceste rechiziții pe timp de război fuseseră făcute în conformitate cu legile speciale adoptate sub regimul Ion Antonescu și rămase valabile și după arestarea mișelească a acestuia și trimiterea sa ca plocon de lux la Moscova, spre morbida încântare a satrapului Iosif Vissarionovici Djugașvili, alias veșnicul mahmur Stalin. Iată pe ce case puseseră ochii ofițerii români și câți bani de toată batjocura urma să deconteze Ministerul de Interne, via CRPAA, în contul
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]