157 matches
-
Tovarășa Jiang Ching ar vrea să vă cinstească pe toți petrecându-și Anul Nou cu voi. După un pahar de vin, încep să-mi dea lacrimile. Pentru a le veni de hac, le cer gărzilor mele de corp să aducă pocnitori. La început, sunt surprinși - știu cu toții că am o aversiune față de zgomotele puternice și fumul gros. E adevărat că nervii mei sunt slabi. Sunt, însă, disperată să-mi ascund sentimentele și să scap de bănuiala publicului cum că aș cădea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
publicului cum că aș cădea din grațiile lui Mao. Gărzile se întorc cu mâinile goale. Există o regulă de securitate care nu permite focuri de artificii în fața Palatului Poporului. Ei bine, nu-mi pasă. Eu sunt Jiang Ching! Aduceți-mi pocnitorile în douăzeci de minute sau sunteți concediați! Furați-le, dacă e nevoie! Peste o jumătate de oră, gărzile sosesc cu lăzi de pocnitori. Încep să răsune zgomote ca de gloanțe. Artificiile acoperă cerul. Pocnitorile sar în sus și-n jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
focuri de artificii în fața Palatului Poporului. Ei bine, nu-mi pasă. Eu sunt Jiang Ching! Aduceți-mi pocnitorile în douăzeci de minute sau sunteți concediați! Furați-le, dacă e nevoie! Peste o jumătate de oră, gărzile sosesc cu lăzi de pocnitori. Încep să răsune zgomote ca de gloanțe. Artificiile acoperă cerul. Pocnitorile sar în sus și-n jos și dintr-o parte într-alta. Râd până-mi dau lacrimile. Îl urăsc pe Mao. Mă urăsc pe mine însămi pentru că pășesc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Eu sunt Jiang Ching! Aduceți-mi pocnitorile în douăzeci de minute sau sunteți concediați! Furați-le, dacă e nevoie! Peste o jumătate de oră, gărzile sosesc cu lăzi de pocnitori. Încep să răsune zgomote ca de gloanțe. Artificiile acoperă cerul. Pocnitorile sar în sus și-n jos și dintr-o parte într-alta. Râd până-mi dau lacrimile. Îl urăsc pe Mao. Mă urăsc pe mine însămi pentru că pășesc pe această cale. Când șeful pazei Palatului Poporului vine și încearcă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
într-alta. Râd până-mi dau lacrimile. Îl urăsc pe Mao. Mă urăsc pe mine însămi pentru că pășesc pe această cale. Când șeful pazei Palatului Poporului vine și încearcă să mă oprească, arunc în el cu un „dragon de pământ”. Pocnitorile se deschid ca niște frânghii fermecate, încolăcindu-l și lăsându-i pe haine urme de arsură. Gărzile mele de corp mă urmează. „Țintesc” spre pieptul lui și, până la urmă, el dă înapoi. * Ea se schimbă. Ritmul temperamentului ei reflectă toanele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Roșie nr. 2, cu chirie, într-o casă acoperită cu carton asfaltat, igrasioasă și cu o bucățică de curte. Pe lângă casă trecea un pârâu cu apă liniștită. Era acolo și un pod din lemn. Scoteam de sub pod nămol și făceam „pocnitori”, un fel de căni fără toartă pe care, dacă le izbeai cu gura în jos de ceva tare, lemn sau piatră, pocneau, spre bucuria mea. Dincolo de drumul care ducea în dreapta la Regimentul 8 grăniceri, unde era ofițer fratele meu mai
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
el cu un cap. Ne întorsesem din refugiu, din Banat. Locuiam pe o stradă, Manta Roșie, din cartierul Socola. Pe lângă casă trecea un pârâu cu apă limpede. Era acolo și un pod de lemn. Scoteam nămol de sub pod și făceam „pocnitori”. Tocmai ridicasem mâna cu o pocnitoare, s-o izbesc de pământ când un puști răsărise lângă mine și mă întrebă direct: - Ai pus „lipitura”? - Unde? - Pe fundul pocnitorii, ca atunci când o izbești de pământ să pocnească mai tare și să
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
din refugiu, din Banat. Locuiam pe o stradă, Manta Roșie, din cartierul Socola. Pe lângă casă trecea un pârâu cu apă limpede. Era acolo și un pod de lemn. Scoteam nămol de sub pod și făceam „pocnitori”. Tocmai ridicasem mâna cu o pocnitoare, s-o izbesc de pământ când un puști răsărise lângă mine și mă întrebă direct: - Ai pus „lipitura”? - Unde? - Pe fundul pocnitorii, ca atunci când o izbești de pământ să pocnească mai tare și să sară țandăra în sus. - Nu. - Uite
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
acolo și un pod de lemn. Scoteam nămol de sub pod și făceam „pocnitori”. Tocmai ridicasem mâna cu o pocnitoare, s-o izbesc de pământ când un puști răsărise lângă mine și mă întrebă direct: - Ai pus „lipitura”? - Unde? - Pe fundul pocnitorii, ca atunci când o izbești de pământ să pocnească mai tare și să sară țandăra în sus. - Nu. - Uite așa. Îmi luă din mână „pocnitoarea” și scuipând pe o bucățică de nămol, subție fundul pocnitorii, o lipi acolo și când o
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
când un puști răsărise lângă mine și mă întrebă direct: - Ai pus „lipitura”? - Unde? - Pe fundul pocnitorii, ca atunci când o izbești de pământ să pocnească mai tare și să sară țandăra în sus. - Nu. - Uite așa. Îmi luă din mână „pocnitoarea” și scuipând pe o bucățică de nămol, subție fundul pocnitorii, o lipi acolo și când o izbi de pământ, a pocnit foarte tare și țandăra sări în sus. Bucuria mea n-a fost mică. Mai învățasem ceva. - Știi „țurca”? l-
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Ai pus „lipitura”? - Unde? - Pe fundul pocnitorii, ca atunci când o izbești de pământ să pocnească mai tare și să sară țandăra în sus. - Nu. - Uite așa. Îmi luă din mână „pocnitoarea” și scuipând pe o bucățică de nămol, subție fundul pocnitorii, o lipi acolo și când o izbi de pământ, a pocnit foarte tare și țandăra sări în sus. Bucuria mea n-a fost mică. Mai învățasem ceva. - Știi „țurca”? l-am întrebat. - Da, dar tu cum o știi? Atunci am
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
făcut programare la doctor. ― Tocmai am fost la doctor. ― Nu la doctorul Phil. La doctorul Bauer. ― Cine-i doctorul Bauer? ― E un... doctor de femei. În piept mi se porni o bolboroseală fierbinte. De parcă inima mea ar fi mâncat bomboane pocnitoare. Dar mi-am păstrat calmul și am privit Înspre lac. ― Cine spune că sunt femeie? ― Foarte amuzant. ― Tocmai am fost la doctor, mami. ― Aia a fost pentru controlul anual. ― Și asta pentru ce-i? ― Când ajung la o anumită vârstă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
Minty n-au fost atinși și mahout-ul lor se uită la ei întrebător, cu călcâiele proptite în dosul urechilor elefantului său. În interiorul howdah-ului, miroase a vopsea proaspătă și a excremente de elefant. Sir Wyndham se îndreaptă cu precauție. Zgomotul continuă. Pocnitori. Cineva aruncă pocnitori. Un grup de bărbați dansează prin mulțime, cu mâinile în aer. Au creat un spațiu între ei, în care fâsâie și pocnesc tot felul de artificii. Cu inima bătându-i foarte puternic încă, sir Wyndham se admonestează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
fost atinși și mahout-ul lor se uită la ei întrebător, cu călcâiele proptite în dosul urechilor elefantului său. În interiorul howdah-ului, miroase a vopsea proaspătă și a excremente de elefant. Sir Wyndham se îndreaptă cu precauție. Zgomotul continuă. Pocnitori. Cineva aruncă pocnitori. Un grup de bărbați dansează prin mulțime, cu mâinile în aer. Au creat un spațiu între ei, în care fâsâie și pocnesc tot felul de artificii. Cu inima bătându-i foarte puternic încă, sir Wyndham se admonestează că este atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
toate drogurile posibile: „Portbagajul mașinii arăta ca un laborator mobil al curcanilor de la Narcotice. Aveam două pungi de iarbă, șaptezeci și cinci de pilule de mescalină, cinci bucăți energizante de sugativă, o solniță pe jumătate cu cocaină și o întreagă galaxie de pocnitoare, zăpăcitoare, năucitoare și behăitoare în toate culorile curcubeului... și, de asemenea, un sfert de galon de tequila, o ladă de bere, o juma’ de eter neprelucrat și două duzini de amil“. Spaime și scârbe în Las Vegas este un „reportaj
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2210_a_3535]
-
Capitală, o mînă de oameni, sprijinită de cîțiva civili care trăgeau beri la Bufet ori în Cișmigiu și se jucau de-a insurgenții, insigne, uniforme, ar fi și niște pușcoace la mijloc, Bîlbîie n-a scris despre așa ceva, dar fără pocnitori și petarde nu se poate, ca la carnaval, poate asta și era, un carnaval, toate astea care nu înseamnă mare lucru, dar la nevoie pot însemna ceva, se află în Capitală. Iar acolo, la capătul lumii, doi bătrînei în loc să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
nu mă pot îndrăgosti de București!“ Interviu realizat de Alex Savitescu Profesorul Mănescu din Vaslui susține că a făcut revoluție. Actorul și regizorul Sapdaru chiar a comis un act de răsturnare a „regimului“. Mănescu e dator unui chinez care vinde pocnitori, Sapdaru i-a lăsat mască pe thailandezii din Bangkok, pe francezi și - asta da știre de „prima“! - pe români. El e unul dintre cei datorită cărora filmul a început să arate a film. Se bucură pentru c-au dispărut „pocnitorile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
pocnitori, Sapdaru i-a lăsat mască pe thailandezii din Bangkok, pe francezi și - asta da știre de „prima“! - pe români. El e unul dintre cei datorită cărora filmul a început să arate a film. Se bucură pentru c-au dispărut „pocnitorile“ de pe ecran. El, un basarabean care i-a cunoscut pe Fellini, Mihalkov și Milos Forman, are tot dreptul din lume să judece ceea ce numește „partea întunecată“. Vorba unui personaj din A fost sau n-a fost?: revoluția e ca iluminatul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2165_a_3490]
-
ars cel cu ochelari fumurii. Le-ai pus sub bolovani?! Și voiai să-ți ascuți cuțitul cu ele?? Și ochelaristul rămase o clipă cu gura căscată, de parcă ar fi înghițit un ac. Apoi începu să-i turuie gura ca o pocnitoare: Păi tu știi, puștiule, că tăblițele astea poartă inscripții pe ele de la zidirea cetății, de aproape o mie de ani, și că-s mai de preț decît dacă ar fi de aur? Eeei!... făcu Bărzăunul grozav de mirat. Chiar așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
nevastă-mea venea vânătă și cu picioarele umflate... vara ți se coceau creierii-n tine... aveam toate autorizațiile, că și pentru astea plătești de te tâmpești, știi... pe noi ne găseau la controale, pe noi, cu doi chiloți fără tva, pocnitori chinezești și niște perechi de șosete, nu pe ăia care fură cu miliardele... l-a întrebat cineva de sănătate pe vreun mahăr?... bun, îți umpli tu buzunarele, doar de asta se duc toți în politică, da’ mai oprește-te, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
să fie francez și nu era prea greu să-ți dai seama că el nu era prea tentat să facă altceva decât să stea înăuntru și să-și spună că împușcăturile pe care le aude de peste drum sunt doar câteva pocnitori. În speranța că nu am dreptate în legătură cu asta, am dat drumul la radio și, ca alți 75 de milioane de germani, am așteptat să aflu ce avea să se aleagă de noi. Multe femei spun că în timp ce Goebbels doar seduce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
mă surprinzi. Ca polițist, ar fi trebuit să știi cât de priceput este Reich-ul în practica unor asemenea ipocrizii convenabile. Dar uită-te la tine, cum te grăbești să creezi un mare spectacol de artificii pentru Reichsführer cu două mici pocnitori umede. O să fie dezamăgit. Îmi place să te ascult, Kindermann. Întotdeauna îmi place să văd munca altcuiva. Pariez că ești foarte bun cu toate văduvele alea bogate care își aduc depresiile menstruale la clinica ta de fițe. Ia spune-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
boabele sale dintr-un vas în altul. ― Au dreptate să se distreze, spunea el, trebuie de toate ca să faci o lume. Și colegul dumneavoastră, domnule doctor, ce e cu el ? Detunături puternice ajungeau până la ei, dar erau pașnice: copiii aruncau pocnitori. ― A murit, spuse doctorul, ascultând pieptul sforăitor. ― A! a făcut bătrânul, nemaiștiind ce să spună. ― De ciumă, a adăugat Rieux. ― Da, a recunoscut bătrânul după o clipă, cei mai buni se duc. Asta e viața. Dar era un om care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
polenul de la florile de tei ca niște lacrimi. Uite, acu’ o să treacă și vara, odată cu secerișul grâului, toamna va trece și ea tot atât de repede, cât ai bate un nuc. Va veni iarna. Si iar se încheie un an cu șampanie, pocnitori și artificii... De la un timp bucuriile au devenit ca timpul: trec repede. Tot așa se încheie un ciclu de 4 ani în care trebuie să votăm... Simțim doar schimbarea în noi, amețiți de promisiuni, apăsați de nevoi, nu mai avem
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
În căutare de leuștean, de gulii, și de ghetouri. La ei nu mai sunt ghetouri de cel puțin jumătate de secol. Simțeau nevoia unei vieți aspre, pline de lipsuri. Polițistul tușește și trage un vânt care se aude ca o pocnitoare din cele cu care Întâmpină copii Anul Nou. -Îți bați joc de mine? Antoniu nu-i răspunde. Îi este indiferent ce va face polițistul În continuare. Opt ore a scris incontinuu și acum, când ar fi vrut să-și limpezească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]