711 matches
-
zicînd, că diresurile ce au avut ei de danie de la Alexandru Vodă pe un loc pustiu la Ciulucul cel mare la fîntîna Ciobanilor, la gura pîrîului adînc și cu loc de moară în Ciulucul cel mare și cu loc de prisacă la Frasini, ce să cheamă acum satul la Biliciu, acele urice a lor au perit la Tătari, în zilele lui Iancu Vodă cînd au răzbit țara noastră, cînd el însuși Ioan Vodă au perit, deci și noi văzîndu a lor
Bilicenii Vechi, Sîngerei () [Corola-website/Science/305202_a_306531]
-
zapis în limba sârbească, din care aflăm, că în 1600 Ionașcu Barboșel din Biliceni a vândut a cincea parte din moșia s. Dereneu drept 66 taleri lui Nicoară logofătul. La 31 martie 1615 Dilea din Biliceni vinde un loc de prisacă la Dereneu lui Ioachim, fost vornic de Suceava, care apoi îl face danie Mănăstirii Bistrița. Draga din Biliceni apare la 13 iulie ca martor în zapisul prin care Drăgan și fiul său vând lui Matiaș Sturza o parte de moșie
Bilicenii Vechi, Sîngerei () [Corola-website/Science/305202_a_306531]
-
în trei sau patru etape principale, prin avansarea treptată, dinspre vestul spre sud-estul Transilvaniei, a fortificațiilor de graniță. Aceste întărituri, datorate gepizilor, care au avut organizare statală bine configurată în Transilvania, întărituri menționate în izvoare ca indagines, gyepũ sau presaka (prisăci), erau zone împădurite lăsate în paragină, prevăzute cu locuri supravegheate de trecere, denumite porta (latină, română), clusa (în româna medievală, din latinescul clausura, devenit apoi clisură, loc strâmt) sau kapu („poartă” în maghiară și turcă), fiind apărate de miliții locale
Transilvania () [Corola-website/Science/296636_a_297965]
-
lor; astfel: Fenomene exocarstice: vârfuri ("Dâmbău, Corabia, Ciumerna, Secu, Bebeleu, Pleașa Râmețului"), abrupturi cu depozite de grohotișuri la bază, turnuri, masive ("Colții Trascăului, Cireșu, Dosul Blidarului, Geamănu, Piatra Grohotișului, Pleașa Râmețului, Secu"), creste ("Ardoscheia, Fața Pietrii, Fața Râmețului, Piatra Craivii, Prisaca, Galda-Colții Caprii"), ciuperci, poduri, cheiuri ("Ampoiței, Caprei, Gălzii, Geogelului, Cheile Piatra Bălții, Întregalde, Vălișoarei, Cheile Mănăstirii, Pravului, Tecșeștilor, Plaiului, Siloșului, Râmețului, Runcului, Pociovaliștei, Găldiței, Turcului"), defilee ("Hășdatelor, Turenilor, Pietroasei, Răchitișului"), doline, lapiezuri, uvale, platouri ("Ciumerna, Piatra Cetii"), depresiuni ("Poiana Galdei
Trascău () [Corola-website/Science/334750_a_336079]
-
este un catehism protestant care a văzut lumina tiparului în satul Prisaca din Transilvania, în anul 1642. Ediția s-a tipărit după o traducere românească aparținând clericului Gheorghe de Secul, făcută după ediția Heldelberg din anul 1563. Lucrarea este importantă deoarece a dat naștere unei reacții din partea Bisericii Ortodoxe din Țara Românească
Catihismul calvinic () [Corola-website/Science/333116_a_334445]
-
îndemnătura și cu cheltuiala Domniei lui Ciulai Gheorghi, păstoriul sufletescu a curței Mării Sale. Cu scrisoarea s-au ostenitu popa Gheorghi de Secul, și s-au izvodit în cetate în Belgradu (Alba Iulia) și s-au tipărit în sat în Prisacă. Meșterul tipariului au fost popa Dobrea din Țara Munteneascâ, și s-au început în luna lui Iul(ie) 5 dzile. și s-au săvărșit în luna lui Iul(ie) 25 dzile, în anul de la Facerea lumii 7148, de la Nașterea lui
Catihismul calvinic () [Corola-website/Science/333116_a_334445]
-
pe lângă frumusețea naturală a locurilor împrejmuitoare, trebuie amintit faptul că această așezare omenească se remarca de la primele ei începuturi ca un centru industrial. Orașul se află în apropierea paralelei 45. Este înconjurat de dealuri ca Tâlva Mare, Tâlva Mică, Colilia, Prisaca, Dealul Mare, Lup, Rol, Marila, de o înălțime mai mică, relieful înalt fiind reprezentat de Munții Aninei. Situându-se în sud-vestul țării, Oravița se bucură de influența climei mediteraneene. Aici iernile sunt mai blânde, primăverile mai timpurii, verile mai lungi
Oravița () [Corola-website/Science/297035_a_298364]
-
un restaurant. Imprejurimile satului sunt pitorești, Timișul ofera oportunități de pescuit și de baie în timpul verii, iar plimbările prin pădurea de pe dealuri, pe lângă Vălișor, sunt reconfortante. Fosta localitate Căvăran este centrul comunei Constantin Daicoviciu de care aparțin satele înconjurătoare: Zăgujeni, Prisaca, Mâtnicul Mare, Peștere și Maciova. Cea mai remarcabilă personalitate care s-a ridicat din sat, a fost, fără dubiu, academicianul Constantin Daicoviciu (1 martie 1898 - 27 mai 1973), profesor, istoric și arheolog, rector al Universității Babeș-Bolyai din Cluj-Napoca. Pentru cinstirea
Constantin Daicoviciu, Caraș-Severin () [Corola-website/Science/301078_a_302407]
-
Valea Sării este o comună în județul Vrancea, Moldova, România, formată din satele Colacu, Mătăcina, Poduri, Prisaca și Valea Sării (reședința). Comuna se află în zona deluroasă înaltă din vestul județului, pe valea râului Putna, de la vărsarea Zăbalei înspre aval. Este străbătută de șoseaua națională DN2D, care leagă Focșaniul de Târgu Secuiesc. La Valea Sării, din acest
Comuna Valea Sării, Vrancea () [Corola-website/Science/301909_a_303238]
-
vedere confesional, majoritatea locuitorilor sunt ortodocși (96,7%). Pentru 2,99% din populație, nu este cunoscută apartenența confesională. La sfârșitul secolului al XIX-lea, comuna făcea parte din plasa Vrancea a județului Putna și era formată din satele Gornetu, Mătăcina, Prisaca și Valea Sării, având în total 719 locuitori. În comună funcționau două biserici (la Valea Sării și Prisaca) și o școală mixtă. La acea vreme, pe teritoriul actual al comunei, mai funcționa în aceeași plasă și comuna Colacu. Aceasta era
Comuna Valea Sării, Vrancea () [Corola-website/Science/301909_a_303238]
-
La sfârșitul secolului al XIX-lea, comuna făcea parte din plasa Vrancea a județului Putna și era formată din satele Gornetu, Mătăcina, Prisaca și Valea Sării, având în total 719 locuitori. În comună funcționau două biserici (la Valea Sării și Prisaca) și o școală mixtă. La acea vreme, pe teritoriul actual al comunei, mai funcționa în aceeași plasă și comuna Colacu. Aceasta era formată din satele Colacu și Poduri, cu 878 de locuitori, două biserici și două mori de apă. Anuarul
Comuna Valea Sării, Vrancea () [Corola-website/Science/301909_a_303238]
-
Cornet a fost desființat și comasat cu satul Valea Sării. În comuna Valea Sării se află două biserici de lemn clasificate ca monumente de arhitectură de interes național: biserica „Sfântul Nicolae” (secolul al XVIII-lea), aflată la ieșirea din satul Prisaca înspre Nereju, și biserica „Cuvioasa Paraschiva” (1772-1773) din centrul satului Valea Sării. În rest, în comună se mai află un singur obiectiv inclus în lista monumentelor istorice din județul Vrancea ca monument de interes local, fiind clasificat ca monument memorial
Comuna Valea Sării, Vrancea () [Corola-website/Science/301909_a_303238]
-
lista monumentelor istorice din județul Vrancea ca monument de interes local, fiind clasificat ca monument memorial sau funerar: troița eroilor din Războiul Ruso-Turc (1877-1878) și din Primul Război Mondial, obiectiv ridicat în 1941 și aflat în incinta bisericii din satul Prisaca.
Comuna Valea Sării, Vrancea () [Corola-website/Science/301909_a_303238]
-
propriu nu avem, chiliile călugărițelor sunt construite din talazuri, în număr de 19, subvenții de întreținere nu primim de nicăieri." Proprietarul Mihail Boguș, acaparând moșia familiei Rudilor, a ruinat și mai mult mănăstirea. A luat cu forța livada, via, pășunile, prisaca. Dar, „ca o pedeapsă pentru fărădelegile comise”, în 1845 moare subit fiica lui Boguș, Anastasia, iar peste un an se stinge cealaltă fiică, Ana. La vîrsta de 62 ani se stinge și el din viață. Familia Boguș a fost înmormîntată
Mănăstirea Rudi () [Corola-website/Science/315310_a_316639]
-
întindeau între hotarul satului Cucorăni și până pe malul Șiretului, precum și pește Siret până în hotarul cu Burdujeni. Se numeau moșiile Miclescu, iar satul Siminicea împărțit în două se chema Siminicea Valoș și Siminicea Miclești. Satul Călinești se găsea la locul numit Prisaca și avea circa 40-50 de case, locuitorii lucrând toți pe moșia boierului Miclescu. Denumirea satului s-ar fi dat după două versiuni: una în memoria primului locuitor, Calina, iar alta că poartă numele IPS Calinic - mitropolit al Moldovei - fiul lui
Călinești (Bucecea), Botoșani () [Corola-website/Science/300901_a_302230]
-
cu 417 oameni, în acel an s-au născut în sat 91 de copii și au murit numai 10 oameni. În anul de învățământ 1912-1913 I. Pavlov instruia în singura clasă a școlii sale 30 de copii. Satul avea multe prisăci. Copiii din școală deprind și creșterea viermilor-de-mătase. În 1923, aici erau 115 case. Două mari recensământuri, din 1979 și 1989, înregistrează 702 locuitori și, respectiv, 757 de locuitori. Dicționarul statistic al RM informa în 1994 că satul avea atunci 189
Ciobanca, Strășeni () [Corola-website/Science/306051_a_307380]
-
Chiperești), cuprinzând urme de așezări din eneolitic (cultura pre-Cucuteni, faza III), eneoliticul final (cultura Horodiștea-Erbiceni), Latène-ul târziu, secolele al VIII-lea-al X-lea (Evul Mediu Timpuriu), și din secolul al XVII-lea; și așezarea de la „Cotul lui Bogdan” („La Prisacă”, la un cot al Prutului aflat la nord de satul Țuțora), așezare datând din secolele al XV-lea-al XVIII-lea (perioada medievală).
Comuna Țuțora, Iași () [Corola-website/Science/301317_a_302646]
-
vrut să-l înmormînteze conform tradiției creștine. În timpul ceremoniei mama defunctului s-a prosternat în fața mașinii, spunînd că nu va permite o înmormîntare comunistă. De față erau prezenți preotul și dascălul bisericii. Dascălul mai deținea și funcția de prisăcar la prisaca colhozului. Secretarul organizației de partid le-a ordonat să plece, la care preotul și dascălul au refuzat. Peste căteva zile prisăcarul satului, care era atunci Eftodi Teodosie, a fost destituit din post. Dar sadministrația comunistă nu a ținut cont de
Hristici, Soroca () [Corola-website/Science/305245_a_306574]
-
tudun"-ul. Alte ranguri importante: "yug(u)ruș", "tarkan" (tarhan), "kapkan" (kaphan), "katun" (soția kaganului). Aceste întărituri, datorate avarilor, care au avut organizări de trib bine configurate și în Transilvania și consemnate sub nume ca "indagines", "gyepũ", "hegin" sau "presaka" ("prisăci"), erau zone împădurite lăsate în paragină, prevăzute cu locuri supravegheate de trecere, denumite "porta" (poartă), "clusa" sau "kapu" ("poartă" pe maghiară și turcă), fiind apărate de grupuri militare, amintite în izvoarele maghiare timpurii de mai târziu, scrise în limba latină
Avari () [Corola-website/Science/297406_a_298735]
-
prevăzute cu locuri supravegheate de trecere, denumite "porta" (poartă), "clusa" sau "kapu" ("poartă" pe maghiară și turcă), fiind apărate de grupuri militare, amintite în izvoarele maghiare timpurii de mai târziu, scrise în limba latină, sub numele "speculatores", "sagittarius" sau "örök". Prisăcile erau dispuse pe un aliniament natural ușor de apărat și întărit prin plantarea de vegetație deasă, șanțuri, întârituri din stâlpi de lemn. Unii istorici români opinează că prisăcile ar fi fost opera avarilor, în timp ce alții, adepți ai protocronismului, le atribuie
Avari () [Corola-website/Science/297406_a_298735]
-
mai târziu, scrise în limba latină, sub numele "speculatores", "sagittarius" sau "örök". Prisăcile erau dispuse pe un aliniament natural ușor de apărat și întărit prin plantarea de vegetație deasă, șanțuri, întârituri din stâlpi de lemn. Unii istorici români opinează că prisăcile ar fi fost opera avarilor, în timp ce alții, adepți ai protocronismului, le atribuie formațiunii statale a ducelui transilvan Gelu.
Avari () [Corola-website/Science/297406_a_298735]
-
așezările din acea zonă. În sectorul dintre actualele orașe Bălți și Florești dominau categoria de sate libere (domnești). Unele sate au fost supuse procesul de destrămare din cauza restructurărilor hotarelor dintre moșii. În acest fel, au apărut un șir de sate, prisăci sau palisade domnești de-a lungul Răutului și afluenților săi, printre care se afla și Scutăria Zăvadeni. Această scutărie se află la est de actualul oraș Bălți pe ambele maluri ale Răutului și includea un număr mare de sate. Cartea
Istoria Bălțiului () [Corola-website/Science/321604_a_322933]
-
oferă informații despre politica funciară domnească în albia râului Răut. În aceste document sunt atestate 33 de localități, cu circa 4000 de locuitori, 15 „locuri de sate” și „locuri pustii”, 6 seliște și 4 locuri cu iazuri pentru mori și prisăci. În ce privește locul viitorului municipiu Bălți, documentul nu indică nicio așezare. Totuși este menționat o așezarea, de asemena, denumită "Bălți". Aceste Bălți, puțin cunoscut opiniei publice, a fost un participant al politicii de strămutare a satelor. Această politică a căuzat disensiuni
Istoria Bălțiului () [Corola-website/Science/321604_a_322933]
-
Biserica "Înălțarea Sfintei Cruci" din Prisaca Dornei este o biserică romano-catolică construită în anul 1911 în satul Prisaca Dornei din comuna Vama (județul Suceava). Ea se află de-a lungul drumului care face legătura între orașele Suceava și Câmpulung Moldovenesc. După anexarea Bucovinei de către Imperiul Habsburgic
Biserica romano-catolică din Prisaca Dornei () [Corola-website/Science/323342_a_324671]
-
Biserica "Înălțarea Sfintei Cruci" din Prisaca Dornei este o biserică romano-catolică construită în anul 1911 în satul Prisaca Dornei din comuna Vama (județul Suceava). Ea se află de-a lungul drumului care face legătura între orașele Suceava și Câmpulung Moldovenesc. După anexarea Bucovinei de către Imperiul Habsburgic (1775), autoritățile austriece au adus aici coloniști de origine germană, care proveneau
Biserica romano-catolică din Prisaca Dornei () [Corola-website/Science/323342_a_324671]