375 matches
-
egală măsură o culegere de „bucolice” și o „carte a nunții”, o „cântare a cântărilor” cu figurație autohtonă. Pe parcursul tuturor etapelor, de altfel, universul liricii lui S. rămâne întinderea vastă, mărginită de „munții cu fruntea-n nouri”, „zugrăviți pe zare”, ritmată de „dealuri roșii”, pe care „podgoriile ard”, „câmpul simplu pe care-l ar cu boii”, „câmpul plin de mure și de rugi”, muzicalizat „de sprinten țârâit de greieri mulți”, săgetat de „iepuri ce-ți arată cum să fugi”. Acest univers
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289869_a_291198]
-
se ridică pentru a schimba direcția; mișcări rigide și lente; - 5 - mișcări dezordonate, lipsite de vigoare, multe erori, slabă orientare. 3. Detenta picioarelor: subiectul, stând în picioare, execută mai multe sărituri cu picioarele apropiate. - 0 - sărituri elegante, vioaie, suple, bine ritmate; - 1 - ritm neregulat al săriturilor; deplasează lejer picioarele în sensul lungimii săriturii, dar fără ca acestea să fie în contact; - 2 - salturi scurte, joase; se desprinde însă de sol; - 3 - salturi lente, greoaie, defectuos amortizate, picioarele mai mult depărtate; - 4 - salturi
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
efectuate cu picioarele apropiate; rigiditate a mișcărilor; - 5 - nu poate executa salturi cu picioarele apropiate. 4 și 5. Săritura într‑un picior: sare cu un picior în timp ce piciorul celălalt este ridicat; apoi schimbă piciorul. - 0 - sărituri elegante, vioaie, suple, bine ritmate; - 1 - sărituri defectuos amortizate, scurte opriri în timpul săriturilor; - 2 - sărituri prea scurte, lipsite de eleganță; - 3 - sărituri greoaie, lente, înaintare cu latul piciorului; - 4 - din când în când se sprijină și pe celălalt picior; dezechilibrări; - 5 - nu poate executa salturi
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
un ofițer cu o mustață căruntă, și soțul meu, care ne urmează de departe. Iată curtea interioară și iată și soldații. Privim cu nasurile lipite de fereastră. Merg în pas de paradă, faimosul pas de gâscă, cu o precizie mecanică, ritmată de trompete și cimbale. Este un balet, corpul de balet al unui biet rege, Frederic Wilhelm... Este un spectacol ciudat, pentru mine, acest regiment care evoluează în cadență, în vechea curte pătrată, care o imită pe cea de la Luvru, la
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
vor desprinde de aici, în exterior putându-se recunoaște spații sinonime ale acestuia odăi, grote, pivnițe etc.: În clipa în care scriu, pe mici canaluri obscure, în râulețe vii, șerpuitoare, prin întunecate cavități săpate în carne, cu un mic gâlgâit ritmat de puls, se revarsă în noaptea trupului, circulând printre cărnuri, nervi și oase, sângele meu182. Vizuina luminată ,,lumea realității ce zace sub piele"183 este paratopia celui care enunță în acest text. Blecher se integrează perfect definiției pe care Maingueneau
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
Mihai Eminescu” ș.a. Editorial, debutează în 1946 cu volumul de nuvele Vraja, premiat în manuscris de Editura Cultura Națională. În nuvelele din volumul Vraja (1946), atmosfera pare a fi principalul personaj, căci D., puțin interesată de întâmplări, cultivă stările sufletești, ritmate după canoane discret muzicale. Tema caracteristică ar fi tocmai prelungirea existenței în spațiul artelor, corespondențele dintre arta sunetelor, plastică, literatură și elementele vieții cotidiene definind idealul moral. Situațiile nu sunt decât puncte de plecare ale unor atmosfere sufletești. Interesul scriitoarei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286715_a_288044]
-
ecou deosebit au rămas alte două mici române, Povestea unei fete (1927) fiind mai degrabă un reportaj din viața mahalalei bucureștene, iar Veșnicul învins (1931) o încercare de analiză psihologică, schematica și cu multe elemente melodramatice, în pofida științei de a ritma alert narațiunea. Tot atunci a dat multe traduceri, cu deosebire din autori în vogă (Maurice Dekobra, Claude Farrère, Myriam Harry, Pierre Loti ș.a.), dar și din Jules Verne, Maxim Gorki, Émile Zola, Knut Hamsun, Anatole France, Lev Tolstoi, Victor Hugo
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288702_a_290031]
-
în stil "japonez". Stereotipurile și imaginile cele mai convenționale ale japonismului sunt prezente, fardul alb, pentru a evoca zăpada sub clar de lună, roșul ca cireașa al unei limbi, gheișele fidele tradiției, actrița de origine imperială și chineză, o muzică ritmată cu lovituri de gong și de jocul susurând al coardelor de shamizen, fumul tămâii, culorile negru, alb și roșu care evocă totodată Prusia și celei trei luminozități ale palatului Bardo 265. Această punere în scenă în stil japonez supralicitează exterioritatea
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
foarte zbuciumată și că el nu a putut să-și păstreze locul, pentru a termina ca fochist, ca o ființă degradată și disprețuită. Se înțelege că tânărul Karl are simpatie pentru un astfel de om fiindcă repetarea eșecurilor succesive îi ritmează viața. El se simte ca acasă în cabina acestui om al profunzimilor și al instinctului, care, foarte strâmtă, seamănă mai degrabă cu o cușcă. De aceea el este gata, uitând de situația sa, să se lase pradă somnului, astfel încât percepția
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
este de o banalitate exemplară), nu este decât un aspect al degradării adevărului epic care utilizează forme stereotipe (și romanul foileton, romanul de moravuri, etc.) pentru a încerca să se exprime 576. Deosebit de original este faptul că, la Kafka, oboseala ritmează povestirea. Peter Handke scrie cu justețe, referitor la altceva: "Oboseala dă ritmul izolaților dispersați. Philip Marlowe - încă un detectiv privat - cu cât erau mai multe nopți fără somn, cu atât devenea mai bun și cu mintea tot mai ascuțită în
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
anonimul și autorul Baltagului, au tratat cele două secvențe din povestea mai complicată a morții, ținînd cont de natura datelor conflictuale și de prelucrarea lor în formă sensibilă. Moartea prematură și năprasnică a nelumitului cere expresie liricizată, pătrunzătoare și precis ritmată în stări emoționale pure; nu improvizația ușoară și jeluitoare de bocet profesionist, ci forma elaborată și meditativă, ca lectorul să ia aminte, să se implice pe sine cu gravitate, dat fiind că întîlnirea cu moartea îl așteaptă pe fiecare, mai
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
din 1929 (deși improbabil, date fiind interesele aflate în joc muzee, colecții private, depozite, galerii, familii, mafii etc.). Această cursă, ca și cea a capitalului, este o suită de prăbușiri oprite in extremis. Reducerea imaginilor la simple semne a fost ritmată de trecerea de la reclamă (lăudarea calităților unui obiect) la publicitate (flatarea dorințelor unui subiect). Ea a însoțit transferul de priorități, în ordinea mediatică, de la informare la comunicare (sau de la știre la mesaj); în ordinea politică, de la stat la societatea civilă
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
De unul singur, individul n-ar fi capabil să-l inventeze. Cîntecele de muncă, de pildă, rezultă din repetarea acelorași gesturi, dar de către oameni care lucrează împreună: de altfel, ei nu ar da randamentul așteptat dacă gesturile înseși ar fi ritmate în absența lor. Cîntecul oferă un model muncitorilor grupați, iar ritmul coboară din cîntec în gesturile lor. Presupune deci un acord colectiv prealabil. Limbile pe care le vorbim sînt ritmate. Asta ne permite să distingem părțile frazei și cuvintele care
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
de durată, ton, intensitate. Tipologia ritmica a limbilor se bazează pe linearitatea semnificantului și are în vedere ansamblul trăsăturilor ritmice ale vorbirii. Repetarea unor unități sonore da naștere ritmului în funcție de accentul tonic, silaba sau mora. În limbile accentuale accentele tonice ritmează enunțul. Silabele pot avea durăte diferite, dar timpul dintre două silabe accentuate este constant (așa-numitul ritm morse). În cazul unei vorbiri rapide, o limbă accentuala scurtează, atenuează sau chiar elimina vocale pentru a emite un număr mai mare de
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
rapide, o limbă silabica apelează la un ritm mai rapid pentru a emite un număr mai mare de silabe pe secundă (turcă și finlandeză, tagalog, chineză cantoneză, dar și limbile romanice). Limbile morice (sau moraice) sînt cele în care morele ritmează enunțul. O mora (< lat. mora: "întîrziere", "amînare", "răgaz") este un sunet elementar emis în timpul fonației. În limbile morice nici nu există noțiunea de silaba. În aceste limbi consoana sau consoanele inițiale nu reprezintă o mora, nucleul reprezintă o mora în
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
e?te starea gr?dinilor pentru șerb?ri. Apoi, �n 1668, Le Vau deseneaz? o anex? a cl?dîrîi �n partea dinspre gr?din? cu o fă?ad? maiestuoas? cu trei niveluri: un nivel de funda?ie; un etaj nobil ritmat de un ordin ionic ?i de slabe profile de fă?ad?; un etaj-atic �nco-ronat cu o balustrad? cu p�ts-�-feu ?i trofee că amortisment (vezi pliantul, foto 11). Aceast? ordonare, dup? care este condus? construc?ia de c?tre
Arhitectura în Europa: din Evul Mediu pînă în secolul al XX-lea by Gilbert Luigi [Corola-publishinghouse/Science/892_a_2400]
-
Finlanda, prin persoa-na lui C. L. Engel (1778-1840), care deseneaz? remarcabilul ansamblu din pia?a Senatului (1818-1822) de la Helsinki, m?rginit? de catedral? (1818/1830-1851) ?i de universitate (1828-1832), ale c?ror fă?ade de un galben �nchis s�nt ritmate de coloane, de pila?tri, de frize, de sculpturi imaculate. Aceast? utilizare a culorii caracteri-zeaz? ?i un num?r mare de edificii care fac din Sankt-Petersburg ?i din Moscova centre notorii ale neoclasicismului, influen?ațe de ideile, formele ?i arhitec
Arhitectura în Europa: din Evul Mediu pînă în secolul al XX-lea by Gilbert Luigi [Corola-publishinghouse/Science/892_a_2400]
-
pare au opt kola și se încheie cu un refren: „aleluia” (un kolon poate fi înțeles ca o „fracțiune” regulată - literalmente: „membru” - a unui vers; în cazul acestui tip de imn, așa cum am spus de mai multe ori, versurile sînt ritmate). în schimb, strofele impare sînt formate din douăzeci de kola, iar refrenul lor este un salut adresat Fecioarei; în cadrul acestor kola se găsesc litanii formate din douăsprezece „heretisme”, „alocuțiuni de salut” care încep cu „salve” (chaire), o formulă care a
[Corola-publishinghouse/Science/2079_a_3404]
-
este făcută de Primo, care subliniază linia melodică prezentată la unison, în timp ce Secondo susține un acompaniament acordic în p. În măs. 8-9, pedalizarea este făcută de Secondo, care reliefează linia melodică, în timp ce la Primo se desfășoară un acompaniament de optimi ritmat în pp. Ex. Utilizarea alternativă a pedalei va fi minuțios notată pe partitură și exersată pentru a evita orice neînțelegere. Țesătura muzicală a unei partituri pentru pian la patru mâini impune uneori o utilizare specială a pedalei: în cazurile în
Repere structurale în activitatea duo-ului pianistic by Pânzariu Marin () [Corola-publishinghouse/Science/91608_a_93176]
-
va alege. Capitolul 1 Prin alții spre sine. Voiajurile lui E. Lovinescu 1.1. Omul care scrie Cine și-a pus în gând să moară cu condeiul în mână nu va găsi prilejuri de satisfacție în afara orelor de lucru intens, ritmate după metabolismul bizar al unui organism făcut parcă să înghită numai hârtie. Nici n-ar putea fi altfel de vreme ce, antrenat într-o activitate susținută, acaparatoare, spiritul tinde să dezechilibreze balanța obișnuită, neglijând cu totul fireștile nevoi ale vieții. De aceea
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
trecut de-a dreptul, pare-se, la acea dificilă experiență a ritmării respirației, pr³ñ³y³ma, fără să dobândească multă vreme rezultate Încurajatoare”. De ce? Zerlendi adaugă: „Am Înțeles, după două săptămâni de eforturi, că nu izbuteam nimic pentru că, silindu-mă să-mi ritmez respirația, În conformitate cu textul lui Patañjali, uitasem sa-mi concentrez mintea Într-un singur obiect”. Curios pasaj și curioasă experiență preparatorie incompletă (două săptămâni?), căci ceea ce uită Zerlendi nu e tocmai ultimul accesoriu sau un element de decor. Dimpotrivă, Patañjali spune
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
El Începe prin a suprima obișnuințele vitale mai puțin esențiale: comoditățile, distracțiile, pierderea zadarnică de timp, risipirea forțelor sale mentale etc. El Încearcă apoi să unifice cele mai importante funcții ale vieții: respirația, conștiința. A-și disciplina suflul, a-l ritma, a-l reduce la o singură modalitate- cea a somnului profund - echivalează cu unificarea tuturor diversităților respiratorii.” 1 A rămas Însă deoparte cealaltă parte a primei confesiuni pe care o inventează și ne-o citește Eliade: „Pentru că numai după ce dobândești
[Corola-publishinghouse/Science/2270_a_3595]
-
cosmică. Aerul pe care îl respirăm nu este diferit de cel pe care îl respiră animalele. Rugăciunea creștină, exprimată pe inspir și expir asemenea celei rosicruciene respectă întocmai tradiția antediluviană. Inspirul și expirul ajung într-un echilibru, inima și creierul ritmând bătaia originală a cosmosului, ciclul universal. E integrarea omului creat în lumina Creatorului. Este foarte evident că răspunsurile pe care știința, religia și misticismul le oferă acestei întrebări sunt foarte divergente și uneori contradictorii. Isus nu s-ar numi el
by LIVIU PENDEFUNDA [Corola-publishinghouse/Science/986_a_2494]
-
materiei implică o sferă determinată de manifestări. Nu e vorba de orice expresie a vieții, ci în mod precis de stările subtile prin care materia mărturisește prezența ființei umane. E vorba de acele figuri care marchează "uzura" în procesul care ritmează trecerea omului prin lume: amprenta, suflul, urma. 3.6. Estetica dispariției. Creația operelor din resturile vieții Să observăm stilul metaforic al formulărilor din cursul lui Odobescu pe care le-am citat deja. Arheologia are rolul a da "copacului viață și
[Corola-publishinghouse/Science/84955_a_85740]
-
mișcarea automată de urmărire vizuală într-o acțiune intenționată care constă în a-și fixa privirea de la stânga la dreapta rândului, în raport cu orientarea corpului său; ) să „cedeze” automatismului stânga dreapta (la dreptaci) transformând această mișcare continuă într-un automatism sacadat, ritmat de secvențele impuse de decuparea în fenomene succesive; ) la stângaci inversarea automatismului vizual stânga-dreapta este o altă problemă. El o va face rar în momentul intenționat (ochii îi „derapează pe hârtie”). Acesta explică inversiunile de litere sau de silabe. Totuși
Învăţare motrică și sociomotrică by Radu Ababei () [Corola-publishinghouse/Science/1290_a_1899]