178 matches
-
dar și maselor populare, în cadrul manifestărilor publice dirijate, tot mai frecvente. Limbajul, multiplicat pe afișe și pancarte, pe manșetele ziarelor, se rostea cu o emfază stridentă (având parcă scopul de a speria, nu de a convinge), voind să sugereze entuziasmul sentențios. Adjectivele rezervate URSS și Armatei Roșii erau numai cele de invincibil, eroic, măreț, generos, iar sentimentele declamate de vorbitori, de recunoștință, admirație, devotament nemărginit. Supergrandioasele epitete erau rezervate desigur generalisimului Stalin, calificat drept geniu al omenirii muncitoare, corifeu al științelor
Evocări din „prima fază“ by Dumitru Popescu () [Corola-journal/Journalistic/2472_a_3797]
-
început să răsune de sloganuri revendicative radicale, pe frontispiciul instituțiilor sau așezat benzi incendiare, mii de oameni se întruneau în mitinguri, deasupra cărora bubuia sonorul răgușit al megafoanelor iritate, în hale industriale, în sălile instituțiilor, salariații adunați în ședințe fulger, sentențioase, susțineau lozinca zilei, acuzau, condamnau și se înscriau în nimicitorul tsunami politic. În prima etapă, politica a fost o voce casandriană, o poruncă de proroc, o sentință de tribunal militar expeditiv și definitiv, sub auspiciile cărora s-au săvârșit cruntele
Evocări din „prima fază“ by Dumitru Popescu () [Corola-journal/Journalistic/2472_a_3797]
-
Crăciun pare a se preocupa doar de comunicarea cu sine însuși. Toate afirmațiile din carte sunt convingerile sale intime, nenegociabile, de care cititorul poate cel mult să ia act, eventual pentru a înțelege mai bine personalitatea (exacerbată?) a prozatorului. Tonul sentențios nu lasă loc de replică, siguranța este totală, nu există nici o nuanță dubitativă, chiar dacă unele dintre afirmații ar trebui să comporte, cu siguranță, discuții. Gheorghe Crăciun nu intenționează însă să pună în discuție idei. El prezintă rezultatul finit al gândirii
Caietele lui Crăciun by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10405_a_11730]
-
mie de asemenea instrumente." Poeziile din San Francisco (1973-1974) au un mai accentuat demonstrativism, devin mai explozive într-un fel teatral, explicabil prin contextul cultural dominat de lecturile publice și poemele create în colaborare. Unele sînt mici poeme în proză, sentențioase și baroce, simple și sofisticate în aceeași măsură: Puterea e un complex de inferioritate întors ca un ceas din neputința relaxării. Pe culmile puterii mele, e nevoie să fiu dus la o sursă de energie în pădure ca să mă reîncarc
Performanțele lui Andrei Codrescu by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/15933_a_17258]
-
declarații de dragoste transmise vreodată prin intermediul unui post de televiziune: "Nevastă-mea este o femeie care, oricâte greșeli aș face, tot o iubesc". Obișnuite cu aerul rarefiat al înălțimilor spiritului, vedetele noastre sar direct, fără complexe, la enunțul apoftegmatic. Tonul sentențios nu lasă loc de replică, nici măcar de gândire. Și cine o poate contrazice pe Loredana Groza atunci când rostește un mare adevăr, rod al multor ore și zile de meditație: Pentru femei, un sutien adevărat este ca laptopul pentru un bărbat
Clasicii decerebrării by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10067_a_11392]
-
totul disproporționate". Sebastian preluase stilul directorului său și pretindea, precum acesta, că vorbește în numele realității și al semnelor timpului: că pune problema "obiectiv", iar nu "sentimental". Rezultă, ca și la Nae Ionescu, comentarii politice scrise de sus, pe un ton sentențios, atoateștiutor. De fapt, "știința" lui Sebastian se afla pe coloana întîi a Cuvîntului, în editorialele patronului său, pe care îl imita în mod patetic. De pildă, Sebastian știe precis că în România e nevoie de o revoluție spirituală și socială
Diavolul și ucenicul său: Nae Ionescu-Mihail Sebastian by Marta Petreu () [Corola-journal/Journalistic/8633_a_9958]
-
sunt comparabile cu adevărate sufluri vitale, suprasensibile. Ascuțit ca o lamă de fierăstrău, sunetul corzilor (simbol al purificării de sine) încheie momentul într-o notă de maximă spiritualizare. E ca și când am fi conectați direct la însuși limbajul Instanțelor cerești. Adevărul sentențios conținut în Stihirile glasurilor (partea a 4-a) e impus de sonoritatea terifiantă a alămurilor și de accentele declamatorii ale vocilor, subliniind profetic ideea deșertăciunii oricărei măriri și a toate cele omenești. Stihirile glasurilor sunt urmate de Strigătul Atotțiitorului (partea
Un recviem românesc by Despina Petecel Theodoru () [Corola-journal/Journalistic/10625_a_11950]
-
sau de existența unei posibile, mult sperate lumi, lipsită de violență, angoasă, întuneric... Dialogul celor două instrumente, ca și alternarea dintre timbrul siflat, asemănător cu glissando-ul, al flautului normal, cu cel ornamentat, melismatic, al flautului piccolo și cu cel sentențios, axat pe multifonice, al flautului-basso, instaurează o atmosferă predominant lirică, melodioasă, la fel de multicoloră și solară ca cea din ilustrațiile chagalliene la Daphnis și Chloe. Și, ca în multe alte ocazii, Ulpiu Vlad și-a ales și de data aceasta interpreții
"Rezonanțe" în memoria Holocaustului by Despina Petecel Theodoru () [Corola-journal/Journalistic/9505_a_10830]
-
parcurile cu o smîntînă albăstruie ce fulgeră mocnind" (Pofta istoriei). Refractar la transcendență, autorul montează un vizionarism semeț și totodată ironic, ca o compensație formală care nu evită scepticismul ricanant, parodia paradiziacă. O filosofie cinică se contrage uneori în formule sentențioase: „Dar noi? In viermuirea lumii, cu țestele deshidratate ale morților în mînă, silabisind Divina Commedia" (ibidem). „Arta poetică" descinde din această perspectivă provocatoare, modelată în mod caracteristic dintr-o pastă teratologică (Pădureanebună). Revine obsesiv un inventar al materiilor: „Avem totul
O superbie biologică by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6343_a_7668]
-
deghizamentului și a escamotării: „Incandescența devine calcul lucid, ironie subtilă sau răceală casantă. Năvala instinctuală, imprudența magnanimă, apetitul pentru enormitatea hohotitoare sau ricanarea cinică, pentru contradicțiile stupefiante și jubilația provocatoare cedează seniorial înaintea echilibrului, a distanței abil cultivate, a sicității sentențioase, resemnării autopersiflante, ori a mocqueriei mai mult sau mai puțin acide". (p. 29) Spuneam că Dan C. Mihăilescu arată dezinvoltura unei conștiințe care nu are de îndurat tainice obligații de oficină doctrinară. Grăitor în această privință e drasticul episod biografic
Veninul reconfortant by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6197_a_7522]
-
și chiar mici anecdote cu scriitorii pe care i-a cunoscut în cele mai felurite ipostaze de-a lungul îndelungatei sale cariere literare. Tonul este de fiecare dată unul foarte jos, de cozerie relaxată, ușor ironică, fără patetisme și formulări sentențioase. Cel puțin la început, textele sunt - potrivit autorului - rezultatul meditațiilor somnolente din starea de trezie, înregistrate pe reportofon și transcrise tel-quel. De aici, poate, uneori aspectul lor vag suprarealist, accentele de vis care învăluie logica, analogiile nu întotdeauna foarte evidente
Să nu-l uităm pe MHS! by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9832_a_11157]
-
și președintele Traian Băsescu, catalogând documentul drept “o greșeală cu scop nobil“. În ceea ce privește actul semnat de premier și președinte, ministrul de Interne a declarat că nu se simte confortabil, dar că “nu avem toate elementele pentru a face o pronunțare sentențioasă”. În final, Stroe a recunoscut că “mai sunt și greșeli pe lumea asta, dar au un scop nobil”. Radu Stroe a spus că legătura dintre PSD și PNL este o “relație de prietenie foarte serioasă, pe baze de principii extrem de
Stroe, despre Actul Coabitării: O greşeală cu scop nobil by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/40058_a_41383]
-
algoritmice - tipice creațiilor lui Octavian Nemescu - se înfiripă un coral de esență liturgică. Întregul Univers devine acum o orgă imensă care cântă, înălțând osanale Divinității. Numai că, aceeași orgă, cu armoniile ei celeste, este cea care introduce, de data aceasta sentențios, schimbarea ordinii cosmice. Loviturile vehemente de timpani, alte tipuri de tobe și gonguri anunță apariția unui moment de o tensiune dramatică zguduitoare, un fel de Rex Tremendae Majestatis - fie ca recunoaștere a Sa ca instanță salvatoare, fie ca un reproș
Puncte cardinale by Despina PETECEL-THEODORU () [Corola-journal/Journalistic/83407_a_84732]
-
din vis. Apărarea de o lume instabilă, amenințînd la fiecare pas, e această delicată pierdere de corp, încercare visată de a gestiona situația cu spiritul, pe care lumeștile nu-l văd. Nu știu dar îi umplea mereu/ ca un fluid sentențios/ prestigiul golurilor arhicunoscute" (Promenada). Să fie lichid, să fie aer, acest fluid mediind între curgere, heracliteana curgere, niciodată la fel, și rarefiere? Două feluri de pierdere, de abandonare a ființei cu granițe, cu consistențe, cu oase contopite în oceanul pe
Ce-am mai putea visa by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/7051_a_8376]
-
ar fi exclus ca în curând, prin repovestirea unor enunțuri sau chiar prin pastișarea stilului filosofului, să se constituie o operă apocrifă. Soarta gândirii lui Petre Țuțea este să devină folclor. Ce anume face ca o carte compusă din fraze sentențioase declamate în mijlocul unor prieteni, din sincerități teatrale, din invective copilărești la adresa unor sisteme politice să fie un best-seller? Gabriel Liiceanu a reflectat cu binecunoscuta sa gravitate asupra acestei inevitabile întrebări și a dat un răspuns: "trebuie risipită din capul locului
GÂNDIREA EXCLAMATIVĂ by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17294_a_18619]
-
exprimare născută dintr-un spirit ludic, gratuit. În sfârșit, în cele mai multe dintre cazuri, creația literară se situează printre formele de competiție fie socială, fie estetică (afirmare a individualității, exprimarea unei originalități, dobândirea prestigiului și a succesului etc.). Știm din mărturisirile sentențioase din Cred (1926), așezate ca prefață la volumul testamentar Amalgam (1943), că Liviu Rebreanu opta pentru a doua variantă din cele pe care le-am particularizat aici. Arta - afirma scriitorul - „înseamnă creație de oameni și de viață”, devenind în acest
De ce scria LIVIU REBREANU? by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/5872_a_7197]
-
o prezicere; continuând fără grijă să-și facă treaba, ea îi transmitea mesaje de la tatăl său, începând întotdeauna cu aceeași formulă: „Nobilul Uldin zice că...“ sau: „Tatăl tău, nobilul Uldin, mi-a spus că...“; totdeauna așa, totdeauna pe același ton sentențios și respectuos. Tatăl său, în schimb, nu apărea niciodată în zilele acelea, însă era ca și cum ar fi fost acolo de față: îi simțea prezența în armele atârnate de stâlpii de susținere, șeile și harnașamentele numeroșilor săi cai, porțelanurile și uneltele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
gâlcevitoare Într-o casă mare.” Proverbele (Pildele) 21.9 2) „Cine găsește o nevastă bună, găsește fericirea; este un dar pe care-l capătă de la Dumnezeu”. (ibidem, 18.22) Așa că unele femei au dreptate să se indigneze, când aud aprecierea sentențioasă, ireproșabilă, că toate femeile sânt rele și să se apere zicând că nu toate se comportă la fel. Eu, Însă, merg pînă acolo Încât Îndrăznesc să afirm că și cele bune reprezintă niște forțe malefice, demonice, În sensul că, În
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
Rămăsesem undeva, în coada coloanei dezordonate, cu Savin și Clara, și spuneam din când în când și eu câte ceva într-o discuție pretențioasă și dezlânată despre filozofia indiană, despre roata existențelor și nirvana, suferință și maya. Ne încîlceam în fraze sentențioase, ne etalam lecturile despre anata și anika și purusha. Clara se uita la noi, când la unul, când la celălalt, reflectând delirul de forme al norilor în ochii ei ca de sticlă albastră. Era vremea hipsterilor, foarte înjurați în ziarele
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
existat intermediari timizi, începând cu epocile de decadență, mai ales cu elenismul. Față de creator, apar producătorii anecși de cultură: comentatorii și interpreții; primii, legați încă de actul creator, dar parazitând în jurul lui; ceilalți, producători de circuite secundare, minore, pretențioase și sentențioase. Și, în sfârșit, exemplarul ultim al decadenței zilelor noastre: prezentatorul. El nu face nimic altceva decât să-i prezinte pe ceilalți. Și devine eroul zilei. Mulțimea, gloata, este un conglomerat de indivizi fără cap. Nimeni nu are aici o inițiativă
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
sunt concepte, nu au statura dogmatică și forța generală pe care o presupun noțiunile mari ale gândirii; dar ele exprimă cu atât mai mult, prin instinctul de care dă dovadă tendința gândirii, tendința ei elementară - dezbrăcată de pretenția și autoritatea sentențioasă a limbajului conceptual -, actul ei de propagare, de creștere peste limitele sensibile ale lucrurilor: gândirea se înalță, trece dincolo de praguri fizice, face ca totul să apară mai larg, trecând în același timp în partea de jos a lumii, în adânc
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
de neam elin, nu roșesc că nu știu să vorbească corect latinește. Râsetele îi acoperă ultimele cuvinte. Deci unii ascultă, se bucură Vipsania. Își dau seama că are dreptate. Emfaza a devenit insuportabilă. La ce servesc stilul umflat și jargonul sentențios? Singura lor putere este să atragă atenția și să rămână întipărite în memorie, așa cum poezioarele sunt ușor de învățat pentru copii. — Doresc ca vremurile noastre să nu mai fie sterpe și istovite... Vipsania face o grimasă amuzată. Vezi să nu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
construit niște raționamente stupide cu multă subtilitate. Dar să continuăm, dat fiind că proiectul te interesează. Ce anume pusesem În secția de Oximoronică, fiindcă nu mai găsesc ciorna?” Diotallevi scoase din buzunar o fițuică și mă fixă cu o simpatie sentențioasă: „La Oximoronică, așa cum spune și cuvântul, contează caracterul autocontradictoriu al disciplinei. Iată de ce, după mine, Urbanistica Țigănească ar trebui să intre aici...” „Nu”, zise Belbo, „numai dacă ar fi Urbanistică Nomadă. Cele de la Adynata se referă la o imposibilitate empirică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
la vioară pe punte. Gânduri, amintiri și imagini dintr-o mulțime de alte filme și cărți se uneau cu amintirile reale. În curând, unchiul Karei, la fel ca și impresia de coerență, dispărură cu totul. - E undeva afară, spuse femeia sentențios. Știu că e afară. Închise ochii. Kara rămase aplecată înainte în scaunul ei, odihnindu-și lin mâna pe brațul fin al mamei, până când aceasta adormi. Se gândea că fusese în mintea ei mai devreme. Jayene nu i-ar fi trimis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
autohton, cum de altfel m-a și numit într-un număr trecut, cu deplină amiciție sper, Dumitru Ungureanu. Iar circul a fost uneori comic, alteori revoltător, de unde și tonul articolelor mele publicate aici. Am încercat întotdeauna să evit vreo atitudine sentențioasă - lucru care însă, mă tem, nu mi-a reușit în totalitate. Una peste alta, trebuie s-o recunosc, am acceptat acest rol la „Supliment“ și cu gândul amuzat că, de vreme ce la politică și la fotbal se pricepe oricine în România
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2184_a_3509]