274 matches
-
în infern, la intervenția împăratului Augustus, și el deificat după deces. Acesta din urmă avertizează asupra răului făcut de Claudius prin crimele sale; drept urmare, cel dintâi ajunge să fie judecat în tribunalul Infernului, unde victimele lui îl condamnă să joace, sisific, zaruri într-un cornet fără fund. Pedeapsa supremă este însă alta: în finalul narațiunii lui Seneca, antieroul Claudius se transformă (lucru nepermis pentru un așa cezar, dar și pentru mentalitatea romană!) în slujitorul unui libert, locuitor al Infernului, atestând atitudinea
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
doar o situație permanentă-n care mă aflu cufundat de la naufragiul Virginiei încoace. Este-un mediu coroziv care-acționează asupra mea lent, dar fără-ncetare și-ntr-un sens distructiv"360. Nu lipsesc nici trimiterile la filozofia existențialistă, la iluzoriul chin sisific pe care-l reprezintă existența individului privat sau îndepărtat, printr-o insulară întorsătură a destinului, de esența lui adevărată. Locuri comune ale existențialismului precum îndoiala sau excluderea alterității revin în acest "roman secund" care este jurnalul personajului Robinson: Iar singurătatea
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
canalele acestea erau: canal principal, canale secundare și bazinele unde erau pompele instalate, care, pe niște țevi destul de mari, aruncau apa în Dunăre. Dunărea băga apa pe dedesubt iar ei o scoteau pe deasupra. Muncă în zadar! (râdem) C. I.: Muncă sisifică! S. Ț.: Doctorul Brânzei, de la spitalul Socola din Iași, povestea că bolnavilor mintal mai ameliorați, pentru a nu-i ține inactivi, li s-a adus o remorcă de balast și lopeți. S-au împărțit imediat: jumătate s-au urcat în
[Corola-publishinghouse/Science/84954_a_85739]
-
rostirea întrebărilor fără răspuns asupra hotarelor de nedepășit din condiția umană. Acceptarea misterelor inaccesibile (Psalmul mut), afirmarea necesității interioare căreia îi răspunde „fantoma” divinității (Psalmistul) stau alături de răzvrătirile când vitalist-dionisiace (Marele Cioclu), când patetice în tragismul viziunii de chin absurd, sisific, prin care este interpretat destinul (Haruri), și de certitudinea pribegiei și a căutării. Morții i se opune sacrificiul salvator, împlinit prin poezie (Poetului necunoscut). Lăsate să plutească în muzicalitate și imaginar, odată cu ieșirea de sub tensiunea concentrată a versului, sunt poemele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285438_a_286767]
-
sociologică a personajelor, Coordonate ale esteticii lui Ioan Slavici (Ion Iliescu). Eforturile profesorilor Dimitrie Vatamaniuc și Mircea Zaciu care repun în discuție creația lui Slavici nu au rămas, așadar, fără urmări. Dacă cel dintâi se dedicase cu devoțiune unei munci sisifice care consta atât în publicarea operei complete a lui Slavici, cât și a propriilor scrieri laborioase despre el și opera sa (monografia amintită 1968, Ioan Slavici. Opera literară 1970, Ioan Slavici-Biobibliografie în colaborare cu Teofil Bugnariu și Ioan Domșa), cel
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
fost inventate numele eroilor. Cercetătorii nu s-au oprit deloc asupra numelor personajelor din opera lui Creangă sau din cea a lui Slavici atâta timp cât cei doi scriitori păreau să surprindă o lume rurală populată de eroi cu nume comune. Efortul sisific al creatorului de la Humulești pe care fiecare rând de manuscris îl demonstrează nu a dat naștere unor întrebări despre calitatea de creator intelectual a acestuia. Imaginea scriitorului-artist165 atent la toate detaliile operei sale de sorginte populară nu s-a impus
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
într-o infinitate de percepții locale și cu o capacitate de a vibra la „timbrul unic” și de a-l circumscrie, în comentariu strâns analitic, de-a dreptul exemplar.”5 Întro mereu reînnoită tentativă exegetică, Vladimir Streinu a tins, așadar, sisific - „spre nucleul iradiant al operei și spre un mereu altceva, obsedant, virginal, fremătător.”6 În suita de contribuții exegetice contemporane, unele aplicate și exacte, altele mai expediate și complezente și doar puține substanțiale ca densitate ideatică, paginile lui Lucian Raicu
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
pe masă, al scriitorului conștient că romanul său se scrie în postmodernitate prin rapel, juxtapunere și aglutinare de fișe de lectură, intuiții, probe de memorie, idiosincrazii, bricolaje în incurabil, morbid, visceral și umoral, totul în lumina obsesiilor sale, a râvnei sisifice de a da un stil și un viitor vieții și morții sale: Chiar de n-aș fi hotărât eu așa, sau n-aș fi voit, scrierea asta trebuia să fie de la sine chiar dacă nu din punct de vedere lexical și
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
congestie cerebrală. Petros Papachristos, fausticul și luciferianul personaj, impune prin suprafirescul, emoționantul său curaj de a se fi lăsat atras în mrejele de foc luminos, dar și pârjolitor al Reginei științelor, de a-și fi propus o țintă de neatins, sisifică. Unchiul Petros și Conjectura lui Goldbach este o carte despre eroismul intelectual ajuns la stadiul de nebunie și trufie, dar și despre frumusețea matematicii ca o revelație religioasă de dimensiunea Graal-ului. Versiunea românească, semnată de Carmen Daniela Ciora, echivalează subtil
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
romanului, Alexandru, un tânăr arhitect, menit să-și imagineze proiectele nemântuitei creativități în contra haosului, rutinei, anihilării creației și ființei umane. Alexandru este un exorcist al dresajului și fanatizării soldaților, al torturii și hipnozei infernale la care sunt supuși. În ciuda caznelor sisifice și tantalice, reactivitatea victimelor nu se stinge de tot, ba chiar proliferează clandestin, fie și în forma unor replici absurde față cu spăimoasa hiară întruchipată de colonelul Albert. Romancierul rămâne același voluptuos evanghelist al detaliilor, descriptor de cruzimi terifiante dintr-
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
sunt „diseminate” inegal și incomplet, prin forța hazardului. Distribuit dialectic, actul de semnificare al inteligenței lingvistice nu poate ajunge la o integrare dialectică a cunoașterii, după modelul sintezei hegeliene. În acest caz, ne rămâne la dispoziție, ca într-un blestem sisific, așteptarea „eternei reîntoarceri”. Statuând logica „suplimentării” și a „amânării” (différance), J. Derrida încearcă să risipească orice iluzie privind „prezența” nemijlocită sau invizibilă a unui sens ultim; nici un discurs nu are semnificații definitive, susține gramatologul francez. Totul are valoarea unei urme
[Corola-publishinghouse/Science/1998_a_3323]
-
folosi în detrimentul unui băiat fac parte: ridiculizarea de față cu alți băieți, mai ales în privința performanțelor; castrarea simbolică, prin expresii precum: „Vai, ce mică o ai!“ sau: „N-o să poți niciodată!“ capriciozitatea extremă, menită să-i ceară partenerului un efort sisific. Poziții umilitoare Majoritatea fetelor cu viață sexuală activă, precum și o parte dintre cele care încă n-au făcut sex consideră că poziția „pe la spate“ este umilitoare. De unde provine această con vingere? Unele spun că se trage din faptul că nu
Lecții particulare : cum sã iei în serios viața sexuală by dr. Cristian Andrei () [Corola-publishinghouse/Science/1331_a_2697]
-
configurației specifice a lirismului macedonskian stau reacțiile unei structuri psihice complexe, scindate interior („sunt și culme și abis”), și o complicată dialectică a compensațiilor interioare, la care participă deopotrivă sarcasmul amar și lucid, iluzia și mirajul idealului, etosul unei înfruntări sisifice a destinului și laitmotivul speranței. Egocentrismul, egolatria sunt corolare ale ideii romantice de damnare, dar în acest mit al poetului - dezmoștenit al sorții - se întrevede, dincolo de complexul frustrării, sentimentul unei incompatibilități definitive între aspirațiile geniului și obtuzitatea, trivialitatea lumii: „Poetul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287942_a_289271]
-
al lui Iona, un Iona poet, locuitor al chitului care este poezia-trup, din care nu se poate salva, în care se crestează pe sine pentru a ieși în afara sa. Argheziana unghie de la mâna stângă devine aici un simbol al încercării sisifice de sfâșiere a spațiului conținător, în mod paradoxal identic cu eul-conținut: „dar eu cioplesc la o unghie grozav de mare” sau „eu acum vorbesc de sub unghii: ele au crescut deja/ nemăsurat de mari, poate mai mari decât capacele de la sicrie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288886_a_290215]
-
partea laterală dreaptă a corpului, spunem "Sfântul Duh". De undeva, din străfundurile ființei lui de biped irațional, un beculeț îi semnala milițianului, cu intermitențe alarmante, riscul iminent al unei catastrofe pe circuitul sanguin. Prin urmare, a renunțat la acest efort sisific, ce-i depășea cu mult anemicele sale potențe intelectuale, și a recurs la mijloacele de exprimare specifice mârlănimii și care-i veneau mănușă: un imens repertoriu de imprecații și expresii licențioase unde se simțea în elementul său, ca porcul în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
unei stănci pe un vărf de munte, ci prin activitatea perpetuă de atingere a acestui scop, care, de fapt, este și intangibil. Este însă un scop asumat, temerar, prin care omul îi înfruntă pe zei. Este, de fapt, sensul omului sisific din secolul al XX lea, condamnat la o activitate mereu reluată, fără finalitate pentru om, pentru muncitor. În ce mă privește, consider că întrebarea dacă fericirea este o stare de activitate sau de repaus poate fi corelată cu problema sensului
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Andreea Doman () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2303]
-
se poate de semnificativă. În eseul său, Mitul lui Sisif, imaginănd încercările mereu reluate, dar zadarnice, ale lui Sisif de a fixa o stăncă pe vărful unui munte, Camus implică ideea că, într-o lume absurdă, lipsită de Dumnezeu, omul sisific este un erou absurd atăt prin pasiunile, căt și prin chinul său, întrucăt nu reușește să-și finalizeze sensul pe care el însuși îl dă vieții sale. Totuși, în finalul eseului, scriitorul și filosoful francez afirmă : ,,Lupta însăși către înălțimi
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Andreea Doman () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2303]
-
seamă, în primul rând, de amploarea demersului lui Eugen Dimitriu - muzeograf și conservator prin vocație, nu numai prin profesie - pentru a aduna tot ceea ce se (mai) putea salva din zestrea culturală fălticeneană, risipită, fatalmente, în patru zări. O muncă aproape sisifică, cerând diplomație, tact, răbdare, pe care epistolierul le dovedește cu prisosință, respectând codul simplu al promptitudinii și onestității intelectuale. Citindu-i scrisorile, îl vedem preocupat din pasiune pentru misia și pentru crezul lui - de cea mai măruntă fărâmă de trecut
CORESPONDENȚĂ FĂLTICENEANĂ by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/699_a_1142]
-
și "autoîntemeieri" apare ca o construcție teoretică puternic personalizată și e definită drept viziune despre lume. Se va replica, poate, că potrivit viziunii lui Dilthey asemenea redefiniri și "autoîntemeieri" nu sunt totuși specifice epocii moderne, ci țin de însăși condiția sisifică a filozofiei, sortite s-o ia mereu de la capăt. Am arătat însă că istoricizarea conștiinței are ca efect și o tot mai pregnantă "istoricizare a filozofiei" și că abia pe acest fond este înțeleasă și teoretizată ca atare condiția filozofiei
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
l-a călăuzit pe Dilthey spre elaborarea unei Weltanschauungs-philosophie și, implicit, spre abandonarea modelului clasic al metafizicii. Dar filozofia înțeleasă ca viziune despre lume nu este numai actuală, ci și perenă. Simplul fapt că am putut evoca mai sus condiția sisifică a filozofiei dintotdeauna e suficient de grăitor sub aspectul perenității modelului de Weltanschauungsphilosophie. Am sugerat de altfel viabilitatea acestui model relativist și atunci când pornind de la concepția diltheyeană despre reîntemeierea perpetuă a filozofiei, am numit această filozofie ce-și dă permanent
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
exterior, rezultatul este subunitar. Memoria pare a fi de scurtă durată, tezaurizările proprii aproape inexistente. Trăirea unui continuum prezent devine halucinantă atăta vreme căt timpul, totuși... trece. Înaintarea în vărstă aducănd cu sine obligații, responsabilități, solicitări ce se arată deprimante, sisifice. Exercițiul implicării în propriul status social fiind nepracticat, rolul social șubrezește. Conștientizăndu-se odinioară singur ca scop în sine, recunoscăndu-și interesul cultural educațional și acționănd în consecință, de astă dată trăiește în haloul unui conflict. Conflictul pare de interese, este artificial
Ieşirea în etern. Exerciţiu împotriva căderii by Daniel Murăriţa () [Corola-publishinghouse/Science/1134_a_2312]
-
fi trebuit să aibă loc. Fără a insista prea mult asupra acestui controversat subiect, putem adăuga doar faptul că din zona celor două partide istorice răzbătea tot mai tare „cântecul lebedei”. După ce-și mai enumără câteva merite în efortul „sisific” de organizare a unei găști dezorganizate printre care: „...s’au făcut în fiecare Duminică șezători culturale, s’a scos un ziar de perete, s’au ținut ședințe cu pionerii”, etc., tov. Dimitrev trece la ofurile personale care-i rodeau sufletul
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
că va reconstrui Partidul Noua Generație din temelii. Pentru asta i-a cerut liderului luat în dresaj politic intensiv să folosească șamponul Konrad Adenauer, crema de ras Jacques Maritain și apa de gură Aldo Moro. Cât va dura acest efort sisific și la ce va conduce e greu de bănuit. Deocamdată, de sub toga creștin-democrată a PNG-ului zâmbesc gleznele doctrinare ale întemeitorului - Viorel Lis. O realitate care nu poate fi combatută nici cu deodorantul Rasputin, nici cu pudra de talc Ho
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
preferat să-mi șterg cu o glumă scuipatul pe care mi l-a așternut pe chip cuibulețul politic AP prin ciocul sopranei lui de coloratură. Data viitoare, mă vor obliga să îi iau în serios. Și asta e o caznă sisifică. Să nu fi rămas și pentru mine o pedeapsă mai ușoară? (Jurnalul Național, 15 octombrie 2004) Monșerul Montaigne Sunt puțini autorii români pe care îi citesc cu aceeași plăcere care mi-o dăruiesc paginile dlui Andrei Pleșu. Chiar și atunci când
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
din acest motiv că Antoaneta Ralian este actrița ro mână care a nimerit în breasla traducătorilor mai degrabă din neatenție sau dintr-un accident organi zatoric. Am văzut-o jucând roluri grele, compuse din sudori, frustrări, bombăneli, mustăceli excedate, trasee sisifice și chibzuințe nocturne. Am văzut-o ieșind în fața publi cului fără repetiții generale și supunându-l. Am văzut-o deslușind nedeslușibilul. Am văzut-o culegând apoi aplauzele cu gesturi de căpșunar rutinat, care își știe valoarea și se încumetă să
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]