197 matches
-
încă legătură cu activul principal. Peșteră Cetățile Ponorului poate fi vizitată. atât zona de suprafață cât și galeria subterană până la Sala Taberei cu mijloace de iluminare și cizme de cauciuc. În continuare, galeria activă poate fi parcursă de echipe de speologi experimentați și necesită costume impermeabile, bărci de cauciuc, cizme, corzi, coborâtoare, blocatoare... Fauna este relativ bogată, incomplet studiată. A fost identificat coleopterul Pholeuon (s. str.) knirschi cetatensis, crustaceul Bathynella lilieci: Myotis Myotis, Myotis Daubentonii și Plecotus Austeriacus.
Cetățile Ponorului () [Corola-website/Science/305826_a_307155]
-
iar râul subteran Punkva curge prin interiorul ei. Dolina are aproximativ 138,7 metri adâncime și este cea mai adâncă gaură montană de suprafață din Europa Centrală. Este o atracție turistică populară pentru turiștii ocazionali în regiune, ca și pentru speologi și scafandri profesioniști. În partea de început a canionului Pustý Žleb (Jgheabul Pustiu), sub orașul Sloup, apele pârâului Sloupský, unul dintre afluenții râului subteran Punkva, a ajutat la formarea unui sistem extins de pasaje, domuri și prăpăstii subterane, ce măsoară
Prăpastia Macocha () [Corola-website/Science/335884_a_337213]
-
-lea. Potrivit lui François de Chalvet de Rochemonteix, în 1595 oamenii au profitat de condițiile climatice ale locului pentru a extrage un salpetru de foarte bună calitate. În 1867, organele de cercetare judiciară au adus la suprafață corpul unei tinere asasinate. Speologul Edouard-Alfred Martel a fost descoperitorul râului subteran al avenei din Padirac. ÎN 1897 și 1898, lui Armând Viré i-a fost încredințată amenajarea avenei. Scară metalică a fost concepută și fabricată de firmă Charpentier și Brousse din Puteaux . Primele vizite
Avenul din Padirac () [Corola-website/Science/328856_a_330185]
-
urmă, a plecat într-o mică recunoaștere. În această galerie, el și însoțitorii săi parcurg 450 m în direcția aval și ajung la "Cascade de l’Avenir - Cascadă Viitorului". În 1951, Jean Lesur, cu o echipă de cercetași și de speologi locali sunt surprinși de viituri, dar reușesc să ajungă la "Bivuacul 5000" (situat la 5 km de intrare). În august 1962, are loc raidul Clubului de speologie din Paris. Trei echipe, numărând în total 27 de oameni, descoperă "Allées Cavalières
Avenul din Padirac () [Corola-website/Science/328856_a_330185]
-
Croce-Spinelli și Jacques Ertaud au conceput un film, destinat presei televizate, numit "Leș coulisses de l’exploit - Culisele reușitei". În 1970, Guy de Lavaur permite explorarea sitului de la Padirac de către cluburile de speologie din zona Lot. Jean Lesur și numeroși speologi urmăresc explorarea și înregistrarea topografica a afluenților râului principal. Un studiu geologic este realizat în 1979 de Daniel Larribe. În 1975, Robert Ascargota realizează o escaladare a cotei terminale din 1962, "Chaos Ascar (Haosul Ascar)", situat în amonte pe "Affluent
Avenul din Padirac () [Corola-website/Science/328856_a_330185]
-
arheologi), Robert Fabriol (geochimist), Bernard Lebreton (biospeolog), Jean-Pierre Couturié (specialist în minerale grele). În prezent, expedițiile sunt coordonate de Comisia Padirac a Comitetului Central de Speologie din Lot care capitalizează cunoștințele privitoare la întreaga rețea . De două ori pe an, speologii din Franța și din alte părți pot contribui la descoperiri. Evoluția tehnicilor a facilitat explorările: bărci mai rezistente, îmbrăcăminte care protejează mai bine împotriva frigului și a umidității, echipamente de calitate pentru sectoarele înguste și delicate, iluminare prin LED, apă
Avenul din Padirac () [Corola-website/Science/328856_a_330185]
-
1990, în avalul "rivière de Lavaur (râului Lavaur)" (punctul terminus din 1963) ei descoperă astfel peste 2 km de galerii cu 5 sifoane pe care le cercetează, ultimul la o adâncime de 35m. Echipele de cercetători sunt susținute de numeroși speologi auxiliari, încarcați cu mari cantități de materiale în expediții care depășesc frecvent o saptămână petrecută sub pământ. Izbucurile din aval de "Montvalent" sunt deblocate și cercetate de scufundatori. În 1991, scufundătorii au intrat prin izbucul la Finou și au traversat
Avenul din Padirac () [Corola-website/Science/328856_a_330185]
-
dintre care 1 620 m prin galerii înecate. În 1993, intrând prin "Fântână Saint Georges", cercetătorii găsesc de asemenea 7 sifoane. Anul 1996 este marcat de parcurgerea integrală a traseului La Finou - Padirac de către Bernard Gauche ajutat de scufundatori și speologi veniți din Lot, Gironde, Charente și leș Deux-Sèvres. În 1995, Bernard traversează 16 sifoane pornind de la izbucul la Finou. El regăsește cu această ocazie un fir al Ariadnei pe care tot el îl lașase cu un an înainte, în timpul unei
Avenul din Padirac () [Corola-website/Science/328856_a_330185]
-
evita această vericală cățărând peretele din stânga și traversând apoi până la treaptă intermediară. Din Sală Doru coardă se prinde de un piton plantat în stâncă și se cobora 10 m. în sala următoare. Deja apare un firicel de apă care udă speologul în timpul coborârii. Imediat urmează vericala de 11 m unde coardă se amarează tot de piton că și pe următoarea de 8 m. După ultima săritoare urmează Gaură de Șoarece 1, la cota -70 m de la gură avenului. Aceasta este o
Avenul din Șesuri () [Corola-website/Science/316058_a_317387]
-
lucrări științifice, comentarii, interviuri și conferințe susținute de Emil Racoviță, la care se adaugă obiectele personale pe care le-a avut cu el în expediție: trusa sa de călătorie, aparatul de fotografiat. Al treilea tronson expozițional ilustrează activitatea sa de speolog și de fondator al biospeologiei. Aici sunt expuse sabia și bicornul de academician, fotografii și obiecte specifice cercetării peșterilor, scrisori și publicații, ca și o bogată corespondență.
Casa memorială Emil Racoviță () [Corola-website/Science/316326_a_317655]
-
m, în Munții Bihorului. Accesul la peșteră se poate face din Valea Arieșului pe ruta Albac-Horea-Mătișești-Valea Albacului (20 km), sau dinspre Ghețarul Scărișoara, 12 km drum pe jos, pe traseul Ghețar-Ocoale-Sfoartea-Pasul Ursoaia-Valea Albacului. 1963 - Pădurarul Pașca Ispas descoperă peștera, iar speologii I.Viehmann și Gh.Racoviță explorează și cartează primi 212 m de galerii, relevând faptul că în fundul peșterii sub un planșeu stalacmitic se aude zgomotul unui râu subteran. După aproape 20 de ani, în 1981, discipolii celor doi, membrii clubului
Peștera din Peretele Dârnini () [Corola-website/Science/318878_a_320207]
-
treptat s-a transformat în „Gorjii”, apoi „Gorjiu” și, într-un final, în "Gorj". Izvoarele istorice atestă că încă din paleoliticul mijlociu purtătorii culturii și-au gasit adăpost în peșterile locului, osemintele lor fiind scoase la iveală de arheologi și speologi la Baia de Fier și Broșteni. Așezările de la Bălești, Crasna, Vladimir, Runcu și Telești stau mărturie locuirii județului în epoca neolitică și cea a bronzului. Cercetările arheologice sistematice efectuate de instituții specializate, între care și Muzeul Județean Gorj „Alexandru Ștefulescu
Județul Gorj () [Corola-website/Science/296660_a_297989]
-
partea cunoscută a peșterii și profitând de nivelul scăzut al sifonului de la capătul Galeriei V, îl depășesc și descoperă o galerie de 35 de metri dar declară peșteră terminată. În 1986 această concluzie a fost infirmata de următoarea echipa de speologi sosita în zonă, Roru Ludușan și Jenel Cindrea, de la Polaris. Printr-o cățărare dificilă , după 8 m. pătrund într-o galerie care promite continuare. Ei descoperă și explorează în mai multe ture Sala de Mese, Galeria Jenel Cindrea, Galeria Cehilor
Peștera-aven ghețarul de sub Zgurăști () [Corola-website/Science/316003_a_317332]
-
extraordinare. Potențialul locului este însă foarte mare. Lungimea rețelei e aprecită de Roru Ludusan la cel putin 100 km de galerii. O reală provocare pentru speologii români. Și nu numai... Este o peșteră foarte dificilă. Se recomandă numai echipelor de speologi foarte versați. Echipament necesar: costume impermeabile, cisme de cauciuc, multiple surse de lumună, coardă, blocatoare, coborâtoare, bărci de cauciuc. În această peșteră a fost semnalat de către R. Jeannel și E. G. Racoviță (1929) un interesant fenomen meteorologic, formarea ceții în cadrul fasciculului
Peștera-aven ghețarul de sub Zgurăști () [Corola-website/Science/316003_a_317332]
-
de 78 m. În aceste condiții explorările sunt momentan întrerupte. Eforturile sunt reluate în August 2003, când echipa lui Bolek nu reușește să depășească zona deja cunoscută a peșterii. Anul 2004 aduce o altă veste teribilă: Wiktor Bolek, liderul scafandrilor speologi din polonia, suferă un accident fatal de scufundare. La data de 1 Mai, în timpul unei scufundări de antrenament cu rebreather în Germania, care pregătea revenirea la Tăuz, acesta încetează din viața după ce revine cu succes dintr-o scufundare la -70
Izbucul Tăuzului () [Corola-website/Science/325635_a_326964]
-
Briceni, în nord-vestul Republicii Moldova. A fost descoperită în anul 1959 în urma unei explozii în cariera de gips, atunci fiind denumită în rusă "Золушка" adică "Cenușăreasa". Cercetările științifice au început abia în 1977. Peștera, numită în cinstea cunoscutului savant, explorator și speolog român/moldovean Emil Racoviță, este cercetată și cartografiată pe o lungime de cca. 91 km de galerii și labirinturi, care sunt etajate în 3-4 nivele, ce se lărgesc pe alocuri, formând săli mari. Remarcabile sunt "Sala celor o sută de
Peștera Emil Racoviță () [Corola-website/Science/328363_a_329692]
-
pe coloane impresionante. În golurile carstice ale peșterii se află peste 20 de lacuri, dintre care cele mai mari sunt: "Lacul Dacilor", "Lacul Verde", "O gură de apă", "Lacul Albastru", "Lacul Dinozaurilor", "Lacul Nautilus", denumite după cultura, imaginația și pasiunile speologilor. Apa lacurilor, după cum au arătat analizele hidrochimice, are un conținut bogat de săruri minerale, care au un efect curativ asupra organismului uman. Încă o curiozitate încă incomplet explicată a peșterii este și faptul ca fiecare sală și galerie subterană este
Peștera Emil Racoviță () [Corola-website/Science/328363_a_329692]
-
efect curativ asupra organismului uman. Încă o curiozitate încă incomplet explicată a peșterii este și faptul ca fiecare sală și galerie subterană este captușită cu argile fine de diverse nuanțe de culori, datorate mineralizării aleatorii : verde, albastru, roșu, negru, alb... Speologii amatori au plămădit pe anumite trasee subterane, stranii figurine din argilă, care folosesc drept indicatoare ingenioase spre diferite săli și labirinturi interesante pentru vizite. Când bate vântul afară, circulația aerului din peșteră este accelerată, iar când acesta încetează, particulele fine
Peștera Emil Racoviță () [Corola-website/Science/328363_a_329692]
-
se decoperă Galeria Superioară în care este amenajat traseul turistic actual. În Peștera Pojarul Poliței, Viorel Roru Ludușan descoperă Galeria Polaris cea mai frumosă galerie din "perla apuseninor." În peștera Ghețarul de sub Zgurăști, Eugen Cindrea și Ștefan Kucinschi, împreună cu doi speologi cehi descoperă Galeria Cehilor și Galeria JP. Apoi Viorel Roru Ludușan descoperă Galeria Roru ridicând lungimea peșterii de la 700 m la peste 5 km. În zona nou descoperită se află cinci lacuri subterane din care Lacul Minunea Mununii este cel
Polaris Blaj () [Corola-website/Science/316220_a_317549]
-
a dus la degradarea treptată a amenajării, în final o viitura de proporții, a distrus complet amenajarea. În Peștera Poartă lui Ionele, după descoperirea Galeriei Superiore, Viorel Roru Ludușan organizează amenajarea peșterii în scopuri turistice. Participa, pe lângă membrii clubului și speologi independenți. Lucrările se execută între 1 și 31 august 1989 simultan cu ultima mare explorare din Zgurăști. Este instalată o punte peste cascadele de travertin apoi o poteca de acces pe partea stângă până sub grohotișul de la gură peșterii. Pe
Polaris Blaj () [Corola-website/Science/316220_a_317549]
-
pe cale să devină și cea mai lungă. este situată pe platoul carstic Padiș în depresiunea Vărășoaia, de unde și inițială numelui. Se poate ajunge de la Padiș pe marcajul ce duce la Peșteră Cetatea Rădesei. A fost descoperită în anul 1986 de speologul orădean Paul Damm, de la Clubul Z Oradea și explorata de-a lungul anilor de speologi de la Politehnica Cluj, cluburile orădene Z, Cristal și alte cluburi din țară. La descoperire P.Damm și M. Damm, degajează intrarea și după o nouă
Peștera V5 () [Corola-website/Science/318886_a_320215]
-
Vărășoaia, de unde și inițială numelui. Se poate ajunge de la Padiș pe marcajul ce duce la Peșteră Cetatea Rădesei. A fost descoperită în anul 1986 de speologul orădean Paul Damm, de la Clubul Z Oradea și explorata de-a lungul anilor de speologi de la Politehnica Cluj, cluburile orădene Z, Cristal și alte cluburi din țară. La descoperire P.Damm și M. Damm, degajează intrarea și după o nouă decolmatare efectuată la -5, se atinge o strâmtoare severă situată la -13. În septembrie 1987
Peștera V5 () [Corola-website/Science/318886_a_320215]
-
pentru turism de masă. Ea este importantă nu numai pentru faptul că este foarte lungă și cea mai adâncă din România, ci și pentru relieful și formațiunile interioare, care reprezintă o atracție turistică deosebită, atât pentru vizitatori, cât și pentru speologi. Peșteră V5 poate fi vizitată de echipe de speologi experimentați și necesită echipament de expolrare complet: costume impermeabile, cizme, corzi, coborâtoare, blocatoare... Fauna este relativ bogată, incomplet studiată. A fost identificat coleopterul Pholeuon (s. str.) knirschi cetatensis.
Peștera V5 () [Corola-website/Science/318886_a_320215]
-
pentru faptul că este foarte lungă și cea mai adâncă din România, ci și pentru relieful și formațiunile interioare, care reprezintă o atracție turistică deosebită, atât pentru vizitatori, cât și pentru speologi. Peșteră V5 poate fi vizitată de echipe de speologi experimentați și necesită echipament de expolrare complet: costume impermeabile, cizme, corzi, coborâtoare, blocatoare... Fauna este relativ bogată, incomplet studiată. A fost identificat coleopterul Pholeuon (s. str.) knirschi cetatensis.
Peștera V5 () [Corola-website/Science/318886_a_320215]
-
este o rezervație complexă, clasificată de speologul Viorel Ludușan că poljie, poate singură formă de relief de acest fel din România. Rezervatia Vânătările Ponorului este situată la marginea sud-vestică a culmii calcaroase Bedeleu din Munții Trăscăului la confluenta văilor Ponorului, Poienii și Seaca. Administrativ este împărțită între
Vânătările Ponorului () [Corola-website/Science/309430_a_310759]