210 matches
-
tonul moralizator. Treptat dramaturgul, care a scris câteva zeci de piese, reușește să se debaraseze, de zgura ideologică, surprinde vârsta copilăriei și peripețiile ei într-o manieră vivace (ca în Șut...gol!, piesă într-un act, 1971, Nu mă tem!, subintitulată „farsă” ș.a.), cu toate că nu reușește întotdeauna să camufleze intenția pedagogică. Interesează și activitatea de cronicar dramatic a lui P., care comentează de regulă spectacole cu piese subsumabile genului comic, de la estradă la farsă sau comedie. Se rețin îndeosebi considerațiile asupra
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288970_a_290299]
-
viu, dinamic acestei publicații bine gândite și inteligent scrise. Deși nu se indică nicăieri în cuprinsul numerelor apărute numele redactorului responsabil, acuratețea precizărilor juridice duce la ideea că acesta nu era altul decât Leonida Constantinescu. În articolul-program al C.r., periodic subintitulat „Tribună de luptă românească pentru eliberarea și unitatea națională”, se spune: „Născut în vremuri de restriște, el vine să răspundă unei chemări de firească solidaritate, adresându-se tuturor românilor ce rătăcesc pe drumul lung și anevoios al pribegiei [...] Așezându-se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286600_a_287929]
-
umple inima: Când clopotul sunat-au, plângea a lui aramă 296. Așa cum am mai remarcat, chiar atunci când plânge moartea mamei sale, Eminescu nu poate să nu rememoreze moartea iubitei: Pe maică-mea sărmana atâta n-am iubit-o297. În varianta Elena, subintitulată Meditațiune 298, interogația shakespeariană devine firească, iar plânsul o imagine laitmotivică: A fi sau a nu fi au nu e tot una?; Nu plâng a ta moarte ci mai fericesc/ O rază trecută din caos lumesc; Eu nu plâng pe-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
revoltat al „tinerilor furioși” englezi din anii ’50 ai secolului trecut, dar într-o versiune adaptată la circumstanțele anilor ’80 ai României ceaușiste. Tot un microroman - înrudit cu prozele scurte ale scriitorului - poate fi considerat Jertfă & Steag (1999), cu prudență subintitulat „povestire”. U. operează acum cu subiecte pretențioase și grave: tradiția, mitul, confruntarea între raționalism și epifanie obscură, crima ritual-sacrificială etc., totul abordat sub semnul deriziunii și al bufonadei satirice, dar și al unei productive ambiguități. O carte importantă - în epocă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290344_a_291673]
-
de la numărul 101 din 1984 apare și numele „redactorului pentru Europa”: Vasilica Beza. De fapt, comitetul inițial de redacție este alcătuit din George Roman și Dean Milhovan-Mitu. Acestora li se adaugă ulterior Eugen Caraghiaur-Enea, Tiberiu Humiță și Vasilica Beza. Deși subintitulată „Organ independent de informare al românilor din America”, publicația este profund partizană. În primul rând luptă împotriva forțelor „malefice” locale, întruchipate de episcopul Valerian D. Trifa, iar în al doilea rând, împotriva ponegritorilor șefului Partidului Național Țărănesc. La unsprezece ani
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286869_a_288198]
-
PANA LITERARĂ, revistă apărută într-un singur număr la Rădăuți în iunie 1933. Subintitulată „Publicație lunară de critică, literatură și polemică”, P.l. aparține grupării de la „Iconar”. Director este Ionel Crețianu, iar redactori - Gh. Tudose, Teofil Lianu, Mircea Streinul, secretar de redacție fiind Filaret Ozar. Articolul-program ( În loc de cuvânt) anunță în termeni radicali „măreața campanie de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288645_a_289974]
-
individualitate într-o epocă încă marcată de epigonism clasic și manierism simbolist. T. a scris și proză, oscilând între schițe de tip I. L. Caragiale (O aventură) și evocarea naturistă sadoveniană (Țara de dincolo de negură). În volumul Scrisori fără adresă (1930), subintitulat „proză umoristică și pesimistă”, dominante rămân tot verva comică și spiritul parodic. Remarcabilă este Domnia lui Ciubăr-Vodă, inteligentă pastișă a stilului cronicarilor, împănat cu neologisme - acestea joacă un rol-cheie în mai toată opera lui T. -, autorul procedând la desolemnizarea lucrurilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290228_a_291557]
-
opera lui T. -, autorul procedând la desolemnizarea lucrurilor sfinte, la „modernizarea” lor, de unde și efectul comic. A lăsat și o serie de scrieri memorialistice: Amintiri din luptele de la Turtucaia (1918), În gheara lor... (1920), parte reluate în Pirin-Planina (1936), carte subintitulată „episoduri tragice și comice din captivitate”. Materia este tratată când grav, când cu umor negru, când cu duioșie, când cu spirit tonifiant. Naturistul din Balade... este și el prezent. Romanul abia început Minunile Sfântului Sisoe (publicat în volumul Postume, 1938
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290228_a_291557]
-
franceză, portugheză, spaniolă și ladină, între care o antologie cu „100 de sonete din toate veacurile” și o alta a poeziei ladine. A fost membru fondator și secretar al cercului cultural „Thesis” din Sibiu. Între 1932 și 1934 scoate „Ausonia”, subintitulată „Caiete trimestriale de poezie italiană” (Focșani și Sibiu), în 1934 redactează „Sibiul literar”, un timp este redactor la „Provincia literară” (Sibiu, 1932-1934, unde ține și cronica literară), la o revistă „italo-elenică”, „Olimpo” (1937-1938), și colaborează cu traduceri din poezia românească
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286377_a_287706]
-
pentru cultura ieșeană. Desfășurate pe parcursul unei perioade de circa o lună de zile, în acest an, 1984, Galele "Amfiteatru" au oferit o paletă largă de manifestări politice - "Cadran politic" -, dezbateri, întâlniri cu mari personalități din țară - acțiuni cultural-educative și artistice subintitulate "Amfiteatrul muzicii culte", "Amfiteatrul cinefililor", "Amfiteatrul dramaturgiei", "Amfiteatrul performanțelor sportive românești", "Varietăți cu invitați la Galele Amfiteatru", "Spectacolul Ritmuri studențești". Organizarea întregii activități a fost susținută de activul studențesc și personalul angajat al Consiliului UASC din CU Iași, care au
[Corola-publishinghouse/Science/84949_a_85734]
-
locuri și amintirile despre personalități cunoscute. Acestea anunță medalioanele din Figuri ieșene. Fără să exceleze ca portretist, D. prinde liniile mari ale unei personalități, strecurând câteodată observații pătrunzătoare. O valoare deosebită ar fi putut avea lucrarea Iașul social și cultural, subintitulată Amintiri și însemnări, dar autorul a preferat o expunere „obiectivă”, cu rare inserții propriu-zis memorialistice. Interesul este diminuat și de neglijarea cronologiei, de o anume părtinire și de unele ticuri în caracterizarea „figurilor ieșene”. SCRIERI: Fără noroc, Iași, 1897; De la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286654_a_287983]
-
în când”. Cartea de la Jucu Nobil valorifică potențialul liric al întoarcerii către timpul (copilăria) și spațiul (satul) dintâi, depozitare ale miracolului primordial, sub semnul memoriei sărbătorești. Primă parte a unei compoziții poetice de mare anvergură, Cartea... este continuată cu volumul subintitulat Balade și idilă (2000) și finalizată ca o trilogie în 2003. Călător de profesie se structurează pe motivul fiului risipitor, iar Zi după zi adoptă formula jurnalului liric. Astfel, cum remarca Iulian Boldea, suita cărților dă și o idee despre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288769_a_290098]
-
texte comice, în care păstrează același spirit „voios, semimemorialistic” (Marian Popa), anunțând parodia prin titluri împrumutate de la jocurile de copii: De-a v-ați ascunselea (1974), De-a puia-gaia (1975), De-a baba oarba (1976), De-a bâza (1977), cărți subintitulate Jocurile detectivului Conan, reeditate în 1978 cu titlul Extravagantul Conan Doi (1978). Este și un traducător înzestrat, predilecția lui mergând tot către literatura pentru tineret, de factură polițistă ori de spionaj și aventură, dar și de călătorie. În 1984 face
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288325_a_289654]
-
literatura secolului al XIX-lea, de la Gh. Asachi, Vasile Cârlova, Nicolae Bălcescu, Al. Sihleanu, Alecu Russo la Ion Creangă, I.L. Caragiale, Barbu Delavrancea, Duiliu Zamfirescu, din opera cărora publică ediții comentate sau cărora le dedică studii monografice. Exceptând lucrarea Caragiale, subintitulată Tragicul destin al unui mare scriitor (1939, în colaborare cu B. Jordan), ce se dezvoltă într-o atractivă „viață romanțată”, monografiile închinate lui Ion Creangă (1932), Duiliu Zamfirescu (1937), Barbu Delavrancea (1938) și Panait Cerna (1933) sau studiul introductiv la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289005_a_290334]
-
făcut ,minuni interpretative", tocmai fiindcă el a fost transmis la Televiziunea publică, e drept, cu mulți ani în urmă; dar față de La bloc, Vacanța Mare, Divertis, Vouă etc., precum și de o mulțime de inepții cumpărate cu bani grei (presupun) și subintitulate ,comedii", TANȚA ȘI COSTEL se situează cel puțin cu o treaptă mai sus. Să fi uitat toată lumea, oare? Inclusiv TVR-iștii? Ar fi cel puțin regretabil...
Fantezi pe teme date... by Dumitru Hurubă () [Corola-journal/Journalistic/11396_a_12721]
-
române. Dintre lucrările sale deosebit de importante reamintesc edițiile critice G. Călinescu: Scrisori și documente (1979), E. Lovinescu: Scrisori și documente (1981), Ion Barbu în corespondent (1982). În anul 2007, Nicolae Scurtu ne-a oferit un substanțial volum de Cercetări literare, subintitulat Scriitori dâmbovifeni, la Editură Bibliotecă din Târgoviște. Recent, a scos la lumină volumul al doilea, purtând același titlu și subtitlu. Trebuie însă precizat că, în ambele volume, Nicolae Scurtu nu s-a limitat la scriitorii care descind direct din acest
Documente literare by Teodor Vârgolici () [Corola-journal/Journalistic/7601_a_8926]
-
au oferit răspunsuri cuminți. Seria de interviuri a făcut parte din programul de promovare a celui mai nou concept de distracție din oraș, pus la cale de Blue Trixter, supranumele austriacului Ron Stockinger, cameraman pentru Indecent Mama Sucka Television (televiziune subintitulată „Privind la oameni și în mințile lor“), o televiziune care... nu există. Reporter a fost Sabina Mihăică, realizator al emisiunii Metropolis (Analog TV). S-au mai derulat sesiuni de interviuri în Gara de Nord și în Complexul Studențesc. „La întrebări indecente am
Agenda2005-03-05-senzational4 () [Corola-journal/Journalistic/283289_a_284618]
-
le-aș putea numi abisale. Scenariul e neglijat în favoarea peliculei gata proiectate. Analiza, prin stil, e aplicată pe stil.) Și mai interesantă sub acest aspect mi se pare cea de-a doua carte inclusă în volumul secund al Operelor, Sonatine, subintitulată, memorabil, Portrete, schițe, fragedii. (Un cuvânt valiză rezultat din mixarea lui fraged cu tragic.) Dedicația e caragialescă prin ricoșeu, dar, fără discuție, caragialescă: "ŤDomnului Scărlătescuť, cum era numit Domenico Scarlatti de către cel care a dat unui volum de proză românească
Mai mult ca stilul by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/7079_a_8404]
-
apăsat, O viață de om așa cum a fost. Cea de a doua, de aproape 400 de pagini, scrisă în numai 12 zile (de fapt în cinci zile și alte șapte consumîndu-le cu revederea ei) s-a numit Supt trei regi (subintitulata "Istoria unei lupte pentru un ideal moral și național"), în care voia să reamintească tuturor contemporanilor ce a însemnat el, N. Iorga, în spiritul public românesc de la 1900 încoace și că acest imens prestigiu nu poate fi anihilat de o
Din memorialistica lui N. Iorga by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/17864_a_19189]
-
le scriu dedicații. A fost cel mai frumos, măi emoționant cadou pe care l-am primit vreodată! Pe vremea aia, în 1929, Ionel Jianu și Petru Comarnescu făcuseră o editură și scoteau și o revistă foarte bună, Acțiune și reacțiune, subintitulata " Caiete semestriale de sinteză națională în cadrul secolului XX". Apărea la Institutul de Arte Grafice Vremea. Stați să v-o arăt. E o rărițate, numai cîteva numere au apărut, fiindcă Ionel Jianu o finanța, cu banii d-lui Stark, tatăl lui
Cu BARBU BREZIANU despre Momentele privilegiate ale prieteniei by Adriana Bittel () [Corola-journal/Journalistic/18071_a_19396]
-
în regia si scenografia lui Silviu Purcărete, o coproducție Nuova Scena - Arena del Sole - Teatro Stabilo di Bologna și Théâtre de l'Union - Centrul Dramatic Național de la Limoges (al cărui director este, din ianuarie 1996, Silviu Purcărete). În acest proiect subintitulat "cultura latină a Europei" au fost angrenați și trei actori români: Mariana Mihuț, Victor Rebengiuc și Ilie Gheorghe. Știam de ceva vreme despre acest gînd al lui Purcărete legat de marchizul de Sade, știam că a muncit mult la documentare
O săptămână sadică la sfîrșitul lumii by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/17268_a_18593]
-
Gheorghe Grigurcu Poetul și editorul Vasile Igna ne oferă o surpriză sub chipul volumului intitulat metaforic Subteranele memoriei și subintitulat explicativ Pagini din Rezistența Culturii 1944-1954. Aparținînd unei generații ce s-a ivit în viața intelectuală românească după 1965, autorul s-a iluzionat, precum destui alții (nu și subsemnatul!), că așa-zisa "destindere" însemna începutul construirii unei Românii normale: "Eram
O recuperare de conștiință by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14430_a_15755]
-
însoțite de o publicitate generoasă și nivelatoare, încât ai impresia că zilnic se naște câte un romancier de geniu. Mă atrag în schimb biografiile și, concesiv, romanele biografice. M-am grăbit, așadar, să ajung la Ultima gară de Jay Parini, subintitulat nefericit, didactic și publicitar "Roman despre ultimul an din viața lui Tolstoi." N-aș zice că a fost chiar o dezamăgire, ci doar cu totul altceva decât mă așteptam după titlul sugestiv, după ceea știam despre "fuga" lui Tolstoi, după
Un „docu-roman“ by Radu Ciobanu () [Corola-journal/Journalistic/6744_a_8069]
-
total 28 de capitole, cărora li se adaugă o Introducere, o Încheiere și un Epilog. Trecînd de la răsfoire la lectură, constați curînd că aportul editurii (ca unic purtător al răspunderii apare redactorul Mihail-Nicolae Stanca, autor și al unei avîntate Postfețe subintitulate Cuvant pe scurt despre dumnezeiasca și sfânta Frumusețe) este specific unor diletanți. Tipică, de pildă, este punerea virgulei anapoda: între subiect și predicat: "Scăpat din vârtejul patimilor, tânărul aspirant la culugărie, se adaptează lent (...)" (p. 5); Copiii, mai ales, dar
O carte diletantă despre Dostoievski by Mihai Floarea () [Corola-journal/Journalistic/17595_a_18920]
-
critică în mai mare măsură decât pe ceilalți doi, față de care a avut în plus preocupări legate de metodele de studiu în istoria literară. A publicat în 1944 la „Casa Școalelor” o broșură intitulată Introducere în istoria literaturii române și subintitulată Orientări metodologice. Două lucruri atrag atenția în ea. Primul este chiar interesul pentru teoria disciplinei noastre. În epocă, doar G. Călinescu o mai împărtășea. Cazul lui Ștefan Ciobanu e cu atât mai semnificativ, cu cât el era un istoric de
Un nume uitat: Ștefan Ciobanu by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/5236_a_6561]