142 matches
-
să-i imite. Dimpotrivă, Iahve acordă cea mai mare importanță principiilor etice și moralei practice: cel puțin cinci porunci ale Decalogului se referă la aceasta. După Biblie, la trei luni după ieșirea din Egipt, în deșertul Sinai a avut loc teofania. "Iar Muntele Sinai fumega tot, pentru că se pogorâse Iahve pe dânsul în foc; și se ridica din el fum ca fumul dintr-un cuptor, și tot muntele se cutremura puternic. De asemenea, și sunetul trâmbiței se auzea din ce în ce mai tare. Și
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
despre "rugăciune", terminologia s-a constituit plecând de la două rădăcini 5 în plus, sacralitatea reprezentată de Soare a permis, în vremea sincretismului greco-oriental, o îndrăzneață reelaborare teologică și filosofică, astfel încât s-ar putea spune că zeul solar a fost ultima teofanie cosmică ce avea să dispară în fața expansiunii monoteismului iudeo-creștin. 6 Adăugăm că, mai târziu, omul, ca făptură terestră (GHCMON), se opune în Occident ființelor celeste, în vreme ce în Orient găsim o concepție despre om ca făptură rațională, (MCNU), opusă animalelor; cf.
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
p. 51 - nota trad.]. 21 W. Otto, The Homeric Gods, p. 72 la distanță și deci detașarea de "imediat", de vâscozitatea concretului; calmul și seninătatea pe care le implică orice efort de concentrare intelectuală. Pe scurt, Apollon reprezintă o nouă teofanie, expresie a unei cunoașteri religioase a lumii și a unei existențe umane specific grecești și irepetabile. Heraclit afirma că "armonia este rezultatul unei tensiuni între contrarii, precum aceea a arcului și a lirei" (fr. 51). În Apollon, contrariile sunt asumate
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
de pâine și orfanului nu-i dădeam din ea?" (31: 16-17; cf. 31: 19-34). 14 Această cuvântare pare să fie o interpolare. răspunsul lui Iahve dezamăgește prin caracterul său impersonal. Dumnezeu vorbește "din sânul vijeliei" (38: 1), într-o veritabilă teofanie, dar el ignoră întrebările lui Iov. Iahve se mulțumește să-i reamintească atotputerea sa, opera sa cosmică, complexitatea Universului, varietatea infinită a manifestărilor vieții. După ce a evocat marile structuri cosmice și legile care guvernează Cerurile și Pământul, Iahve îi vorbește
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
de aici, "salvarea" sa, singura posibilitate a supraviețuirii lui Israel în istorie. Realizarea prezicerilor rostite de profeți confirma mesajul lor, și anume, că evenimentele istorice erau opera lui Iahve. Altfel spus, evenimentele istorice căpătau o semnificație religioasă, se transformau în "teofanii negative", în "mânia" lui Iahve. În acest chip ele își dezvăluiau coeziunea lor intimă, dovedindu-se astfel expresia concretă a unei aceleiași, unice, voințe divine. Astfel, pentru prima dată, profeții valorizau istoria. Evenimentele istorice au de acum înainte o valoare
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
dreptate să spunem că evreii au fost primii care au descoperit semnificația istoriei ca epifanie a lui Dumnezeu, și această concepție, așa cum era de așteptat, a fost reluată și amplificată de către creștinism 40. Să precizăm totuși că descoperirea istoriei ca teofanie nu va fi imediat și deplin acceptată de către poporul evreu, și că vechile concepții vor supraviețui încă multă vreme. 40 Cf. M. Eliade, Le mythe de l'eternei retour, pp. 122 sq. Cu privire la "salvarea" timpului la "valorizarea" sa în cadrul istoriei
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
simpla demontare a păpușilor rusești. Să spui că asta vine de aici înseamnă să spui că nu s-a produs decît o manifestare de esență. Textul marxist și-a revelat logica acoperind Siberia cu sîrmă ghimpată? Această logofanie, decalc al teofaniilor păgîne, se modelează după cauzalitatea magică ce elimină șirul de interfețe, astfel că hazardul, accidentalul și conexiunile ideilor se dovedesc a fi legături între fenomene. Nu-i greu să le alături; nu au existat niciodată probleme cu instanțele (poate doar
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
văzute prin prisma credinciosului, nu a teologului, deoarece sunt doar un istoric care crede că s-a învrednicit de darul credinței. Insist însă asupra utilizării conceptului de teologia istoriei deoarece, între timp, Dumnezeu s-a întrupat în Istorie, aceasta fiind teofania prin excelență. Este drept, Berdiaev, care are o viziune metafizică asupra istoriei, preferă sintagma de filozofie creștină a istoriei, deoarece numai acolo "metafizica și istoria se unesc și fuzionează într-un mod tainic"7. După el, scopul filozofiei istoriei 8
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
asemenea profeții erau validate de catastrofe (Ieremia, Ilie) evenimentele istorice câștigau o semnificație religioasă ca pedepse aplicate de Dumnezeu în schimbul necredinței neamului lui Israel. Datorită profeților, care interpretau evenimente contemporane în lumina unei credințe riguroase, aceste evenimente se transformă în "teofanii negative", în "mânii" ale lui Yahwe. "Astfel, pentru prima dată, spune Eliade, profeții valorizează istoria, ajungând să depășească viziunea tradițională a ciclului. Se poate spune despre evrei că au fost primii care au descoperit semnificația istoriei ca epifanie a lui
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
dată, într-un moment care nu mai este reversibil și care devine eveniment istoric, act al lui Dumnezeu. Sub "presiunea istoriei", Israelul încearcă să "salveze" evenimentele istorice, considerându-le ca prezențe active ale lui Yahwe 8. Evenimentul istoric devine o teofanie în care se dezvăluie atât voința lui Yahwe, cât și raporturile personale dintre El și poporul ales. Această concepție, îmbogățită prin elaborarea cristologiei, va servi drept fundament pentru filosofia istoriei, pe care creștinismul, începând cu Fericitul Augustin, se străduiește s-
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
este cu atât mai interesant cu cât el este primul ales din șirul patriarhilor. El inaugurează Istoria! Apariția celor trei Oameni la stejarul Mamvri (Facerea, 18, 1) "într-o zi pe la amiază", prefigurare și personificare a Sfintei Treimi, este prima teofanie în istoria universală. Promisiunea pe care Oaspetele de taină i-o face lui Avraam stârnește râsul Sarei, cea mult prea înaintată în vârstă pentru a fi mamă. Râsul ei pornește dintr-o neîncredere firească, similară omului obișnuit, am putea spune
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
sacră. Se știe că Adam, prin faptul că a dat nume animalelor, a devenit stăpânul acestora. Numele semnifică taina persoanei, este indicație de cod, semnificant, iar a cunoaște numele cuiva înseamnă a avea acces la misterul persoanei. Numele este sacru. Teofania Numelui lui Dumnezeu în "Eu sunt Cel ce sunt" (Ieșirea, 3, 14), deși situată în limitele gnoseologice ale ființei umane, are loc în istorie, fiind urmată la scurt timp de Tablele Legii, prima documentare scrisă, biblică, chiar dacă nu istorică 24
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
în lume. În eseul amintit, Pannenberg formulează șapte teze dogmatice cu privire la doctrina revelației indirecte, un adevărat manifest programatic pentru orice teologie a istoriei. Teza I: Revelația de Sine a lui Dumnezeu prin martorii biblici nu este directă în sensul unei teofanii, ci este indirectă și împlinită prin mijlocirea actelor Sale istorice 22. Primul astfel de act/eveniment istoric este Exodul. Prin alegerea lui Moise și minunile împotriva faraonului, Dumnezeu și-a arătat puterea și a convins poporul ales că este singurul
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
sfârșitul acestui lanț de evenimente care formează istoria Dumnezeu se va arăta ca adevărat Dumnezeu. Această concepție despre istorie orientată teleologic va influența și filozofia istoriei până la Hegel și Marx. Nu atât cursul istoriei, cât sfârșitul ei se identifică cu teofania. Pannenberg menționează însă că, în destinul lui Iisus Hristos, sfârșitul istoriei este trăit în avans ca o anticipare 24. Teza III: Spre deosebire de manifestările speciale ale divinității, revelația istorică este deschisă oricui are ochi să vadă. Ea are un caracter universal
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
eshatonul. Între chemarea lui Avraam și Parusia, sunt presărate evenimentele Istoriei Mântuirii (Heilsgeschichte), care pot fi identificate prin coordonate spațio-temporale și, mai ales, prin impactul lor asupra desfășurării ulterioare a procesului istoric. Profețite în Vechiul Testament, manifeste în perioada neo-testamentară, aceste teofanii devin tot mai rare pe măsura secularizării societății, și nu pentru că Harul s-ar fi împuținat, ci pentru că inima omului de azi s-a învârtoșat și acesta nu mai poate privi prin ochii credinței. Este drept, postmodernismul a relativizat viziunea
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
introducem cititorul în miezul teologiei istoriei, nu am reușit decât secvențial să ne referim la câteva evenimente ale erei creștine susceptibile de lucrarea "mâinii divine", pentru că ne-am dat seama că acestea merită o tratare separată. Spunem "susceptibile" pentru că, în afara teofaniei Întrupării, și aceasta contestată de unii, nu putem și nici n-am intenționat să dovedim, cu probe, intervenția lui Dumnezeu în istorie. Ceea ce am vrut însă a fost să arătăm că Istoria profană (Weltgeschehen) nu poate fi separată de Istoria
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
află Marea Lumină și de unde ea iradiază în realitatea integrală. Schemă Golgonoozei sugerează și Shriyantra (sanscr. shri = măreție, frumusețe, bogăție), pătratul cu patru "porți", despre care Eliade spune că este (că și orice mandala) o imagine a Universului și o teofanie. În cazul de față, triunghiul cu vîrful în jos este un simbol pentru yoni (adică Shakti, Kundalini) și atinge Sudul (Ulro) din reprezentarea lui Blake (adică exact locul unde este Luvah căzut Orc vitalitatea, Kundalini sau libido, energia psihică totală
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
un om vorbește cu altul 69. Moise se ruga neîncetat lui Dumnezeu; din străfundul ființei sale, spunea: arată‑mi gloria ta. Cu privire la această sete nestinsă a lui Moise, sfântului Grigore din Nissa se întreba: cum, omul, căru‑ ia prin atâtea teofanii Dumnezeu i s‑a făcut atât de clar vizibil, cere de la Domnul să i se arate, ca și cum nu i s‑ar fi arătat încă?71 Răspunsul sosește pe măsura dorinței vorbind despre un suflet [pe care] speranța îl atrage mereu
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_992]
-
un om vorbește cu altul 69. Moise se ruga neîncetat lui Dumnezeu; din străfundul ființei sale, spunea: arată‑mi gloria ta70. Cu privire la această sete nestinsă a lui Moise, sfântului Grigore din Nissa se întreba: cum, omul, căru‑ ia prin atâtea teofanii Dumnezeu i s‑a făcut atât de clar vizibil, cere de la Domnul să i se arate, ca și cum nu i s‑ar fi arătat încă? 71 Răspunsul sosește pe măsura dorinței vorbind despre un suflet [pe care] speranța îl atrage mereu
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_990]
-
și după, Hristos era Același, singura diferență fiind capaci¬tatea lor de a sesiza în mod temporar atributele dumnezeirii lui Iisus. Despre această lumină Palama spune că este veșnică, nesfârșită, fără coordonate temporale sau spațiale și a apărut și în teofaniile Vechiului Testament. Argumentul pe care îl aduce Palama în mod repetat în controversă este „apelul la experiență”. Așa cum precizează Allchin, o astfel de modalitate cognitivă poate fi numită „înțelegere prin experiență”. În Triade, Palama susține că în mod principial Dumnezeu
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
universale dorințe de comuniune și împărtășire. Așa cum precizează Louth, lumina pe care o mijlocesc în transmiterea ei ierarhiile dionisiene nu este una ce strălucește asupra ordinii create, ci mai degrabă prin ea. Ierarhiile sunt în mod esențial un vehicul al teofaniei, și mai mult, o transmitere activă a luminii divine.1 Această împărtășire de daruri înseamnă în același timp și o întreită lucrare, căci fiecare treaptă nu numai comunică, ci și face cu putință comunicarea în felul ce îi este propriu
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
rapprochée du ciel, elle participe du symbolisme de la transcendence; en tant qu’elle est le centre des hiérophanies atmosphériques et de nombreuses théophanies, elle participe du symbolisme de la manifestation"5. Cu toate acestea, motivul enigmaticelor plecări nu este provocarea unei teofanii sau a unei manifestări supranaturale, ci mai curând este vorba de căutarea unei stabilități emotive și mintale, pentru că "la montagne exprime aussi les notions de stabilité, d’immutabilité, parfois même de pureté"6; de fapt, naratorul însuși, chiar dacă este conștient
Flacăra rece a unei flori negre by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Imaginative/13716_a_15041]
-
a căutat dâra lăsată de maestrul său, René Guenon, cu care a și corespondat, dar a revenit în Fălticeni-ul natal, contemplând peisajul care-i era familiar și unde spera ca într-o bună zi să aibă viziunea unei veritabile teofanii. Cum se spune în Islam, pământul și cerul nu mă suportă, față de inima credinciosului unde-mi găsesc în cele din urmă sălaș. În inima lui Vasile Lovinescu Domnul a găsit sălașul de care avea nevoie. Cuvinte mari? Da, fără îndoială
Misterul lui Vasile Lovinescu by Dan Stanca () [Corola-journal/Journalistic/3714_a_5039]
-
generalizat până în secolul al IV-lea, neștiindu-se cu siguranță care ar trebui să fie data corectă. Uneori, Crăciunul era sărbătorit în septembrie, alteori, în martie. În secolul al III-lea se serba în Orient, la 6 ianuarie, Epifania sau Teofania (descoperirea lui Dumnezeu), o sărbătoare comună pentru Nașterea Domnului, Botezul Său de către Sfântul Ioan și participarea la nunta din Cana Galileii, moment liturgic adoptat ulterior și de Biserica Romei. În anul 274 d.Hr., solstițiul de iarnă a căzut la
Cum am ajuns să sărbătorim Crăciunul () [Corola-journal/Journalistic/70887_a_72212]
-
bloc de tăcere. De fiecare dată, naratorul reușește să îl numească sau să îl sugereze altfel, dar senzația la lectură este a unei capacități infinite de prelungire a fețelor alegorice; la mijlocul mesei nu e pîinea (trupul zeului salvator), ci tăcerea (teofanie refuzată pînă la capăt), comparată cu bolovanii sfărîmați de tată în mină; e o materie lipsită de har, brutală, materie în stare pură, materie venită din adîncuri infernale. Ceea ce se așează peste ei, peste toate cele atinse de mamă, e
Cuvintele interzise by Ioana Bot () [Corola-journal/Journalistic/17400_a_18725]