249 matches
-
Ireal”→ „Real”→ „Ireal” (). Cele opt episoade ar marca un număr simetric de intrări și ieșiri sau mai degrabă treceri ale personajului de la o existență la alta. Acțiunea nuvelei e plasată În Bucureștiul de altă dată, Înfățișat acum ca un oraș toropit de căldură. Într-o astfel de zi toridă Începe aventura neobișnuită a lui Gavrilescu, modest profesor de pian. Întorcându-se acasă de la lecții, În tramvai, constată că și-a uitat servieta cu note la M-me Voitinovici, pe strada Preoteselor și
FORMELE FUNDAMENTALE ALE SACRULUI ÎN OPERA LUI MIRCEA ELIADE by GHEOCA MARIOARA () [Corola-publishinghouse/Science/1287_a_2109]
-
clasa I a gimnaziului local, înființat cu un an mai înainte; în toamna anului 1871 se transferă însă la Colegiul Sf. Sava din București, școală cu o foarte bună reputație. Sosește însoțit de tatăl său, în luna august, în capitala toropită de arșiță, în care viața își urma cursul ei patriarhal: „Dâmbovița necanalizată, joasă, murdară, trecea tot mai jos de biserica Domnița Bălașa, însă albia ei era mai apropiată de strada Carol... Acolo era și un vad de unde luau sacagiii apă
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
îndreaptă firesc spre sămănătorism. În poezia grupării, asfixiată aproape de clișee și de banalități, volumul său de debut aduce un aer proaspăt, datorat îndeosebi unei simțiri profunde, autentice. Prin el intră în lirica românească un peisaj - „șesurile nesfârșite”, scăldate în lumină, toropite de caniculă, răsfățate în propriul lor belșug, dar și arse de secetă. Esențială însă este expresia unei puternice solidarități între eul liric și natură, a unei legături de sânge, ducând la o intimă asemănare. Sugestii plastice ale acestei solidarități se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286469_a_287798]
-
este unul liniștit, cu case vechi, din care încep să apară, ici și colo, „vile”, de fapt, construcții cu un etaj sau chiar două, vopsite adesea în culori violente, agresive, obligatoriu cu ferestre de plastic de tip termopan. Totul doarme, toropit de căldura groasă. Două-trei magazine risipite, dintre care unul de piese auto și vopsea, o baie publică, un comisariat al gardienilor publici, o fabrică de confecții, o tipografie și cam atât. Trafic inexistent. Acum încep să înțeleg mai bine de ce
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
așteptat, tot programul este pregătit în amănunt. Cuum? Dimitrie, dar aici la noi este un infern, 35o la umbră, ce-o fi pe la voi, prin Grecia? Tot așa, dar aici este marea, e mai suportabil. Nu știu ce să spun, mă codesc, toropit de căldură. Nu se poate, sînteți așteptat, devine Dimitri autoritar. Elada cea arsă de soare și scăldată de mări calde, curate. Cu vilele ei cochete, cu frumusețile ei șocante, cu căldura ei apăsătoare și cu oamenii ei, care sînt ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
viață. Nu-i nimic, aștept, și așa n-am ce face vreo 2-3 ore, deoarece acolo unde aveam treabă mi s-a adus la cunoștință că momentan biroul este gol. Este plecat puțin, vine imediat, mi-a spus o funcționară toropită de căldură. În limbajul local înseamnă că "s-ar putea să vină", dar și că "s-ar putea să nu mai vină". Mă bucur că pot să stau mai mult acolo, să văd marea, să respir aerul, mă rog, uneori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
ude și ele. Mă uit la ceas. A trecut o oră și jumătate. Într-un colț al capului, o bucățică de creier încearcă o soluție. Bădie, pînă acasă faci 15 minute, nu? Da, și ce-i cu asta? întreabă partea toropită de căldură. Păi, cînd ajungi acasă, ce ai în frigider? Ce am? răspund ilogic. Ei, în ușă, acolo, jos, în frigiderul mare... Da, bere, multă bere, rece, rece tare... Ei, ce zici? Tragem o fugă acasă? Tragem, alerg, fug, chiar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
mine: Domnule, comanda dumneavoastră... Du-te dracului! Auzi mă, du-te dracului. Demarez nervos spre casă. O parte a creierului, cea ne-toropită total, îmi spune șoptit: Nu-i prea diplomatic, domnule... Du-te și tu dracului, îi răspunde parte toropită de zăpușeală. Eu, fiind imparțial, le las să se ciondănească în pace. Ce știu profanii? Întotdeauna am avut o deosebită stimă pentru oamenii de știință, pentru cei care au împins lumea asta nenorocită spre înainte. Invenții, inovații, descoperiri epocale, toate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
agățat-o într-un cui, a pus de-o parte prosopul, a deschis robinetul, a luat săpunul și s-a așezat sub jetul din care ieșeau aburi, a început să se frece cu mișcări lente, lente, lăsându-se în voie, toropită de căldură și de plăcere. O, da, Cornel avusese dreptate, nu se putea închipui o frumusețe care s-o întreacă pe aceasta. Mi-am zis: oricât de detestabili sunt adulții, merită să devin și eu într-o zi adult, numai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
la vreo hidrocentrală, important e că aveau unde să se scalde și că le pica și câte-un pește fără cine știe ce chinuială. După ce a tras ultima înghițitură din sticla cu băutură care le ardea stomacul, Pușcărie, amețit de alcoolul prost, toropit de căldură, s-a întins pe spate și, înainte de a ațipi, i s-a năzărit să-l întrebe pe Gămălie: -Bă, Gămălie, de ce-ți zice ție Gămălie? Ăsta n-a catadicsit să răspundă, ci a întors întrebarea spre Spaniolu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
a și întâmplat. Eram pe post de medic sublocotenent și în afara faptului că nu aveam nimic de făcut, chiar nu făceam nimic; poate doar exerciții de numărare a zilelor inutile. Căpitanul (care era activ câteva ore, când nu se afla toropit de țuică) se distra făcând o instrucție "de represiune", cum spunea el. În timpul în care era apucat de crize de "instrucție represivă" se distra într-un stil care reprezintă cea mai evoluată demonstrație a ceea ce am spus că este "bun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
plimbări romantice prin Iași. Dintre oglinzile norilor albaștri ne surâd radios chipuri luminoase, figuri protectoare, de parcă cei de pe pământ, forme amorfe neajutorate, simt nevoia unei alte existențe. Care să fie ea? Un amestec de grație și vis, o stare inefabilă toropită până la epuizare. Până și destinul pare a lua calea predestinării. Trăim clipe în inocență și simplitate. Uităm de oracolul rece și implacabil. Și sufletul scindat se încălzește sub zarea senină a zilelor de mai. Natura are stil, rafinament și savoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
meu se rupea din vraja camerei parcă uitată și zăvorâtă de un veac și venea viu și cald spre tine; dar în mine somnola un crâmpei de viață uitat, iubit și trist. Era călduț, bătrânesc și uitat și eu eram toropită de căldură, de amintiri și atracție spre batrânețea ce parcă mă prindea ușor-ușor. Când a venit porția de mâncare modestă și a apărut ca în basm o măsuță mică, curată, cu un rond de servietă și două tacâmuri, m’am
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
mă voi înstrăina definitiv!”, îmi repetam cu obstinație. „Mă voi întoarce, chiar mai des decît am făcut-o pînă acum!”, adăugam. Dar, după numai cîteva minute, mi-am dat seama cît de mare e surpătura interioară produsă de moartea părinților. Toropit de oboseală, am intrat în compartiment. Continuînd să privesc pe geam, am ațipit, o stație, două. Cînd m-am trezit, băncile se umpluseră de călători care tăceau privindu-mă respectuos și compătimitor. Afară se înserase de-a binelea. Cînd am
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
s-a scris atât de mult despre ele. Sunt obiecte studiate de-a lungul anilor și-n întreaga lume de toți iubitorii de istorie și artă. Ieșind de la muzeu la ora 12.00, ne-am învârtit pe străzile din preajmă toropiți de căldură și puțin speriați de aglomerație, dezorientați și fără scop. Am mâncat câte o pizza pe stradă, apoi am intrat într-o sală de expoziții cu pictură contemporană, amenajată într-o veche biserică din secolul XIII. Pe o stradă
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
pe pământ! Am întâlnit și ne-am încrucișat drumurile cu un grup cunoscut de Mariana și Alieta, care, ca și ele, adunau în inimă, suflet și minte, asemenea albinelor, mierea strădaniei lor cognitive... Ne îmbătăm de frumuseți neasemuite, dar ne toropește și ne moaie căldura meridională a Italiei. Caut să mă arăt încă tare ca să nu mă fac de rușine neliniștindu-mi fiica și tovarășele noastre de drum. Din Florența revenim în toate aceste trei zile de mai la Veneția, marea
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
sticlă mare cu apă de cocos din frigider apoi ne oferă câte o înghețată de casă, făcută din fructe proaspete după o rețetă faimoasă în regiunea San Martin. Sunt atât de relaxată, aș putea fi unul dintre cei doi labradori toropiți de la picioarele noastre. Nici măcar nu reușesc să-mi imaginez în ce fel viața este compusă din probleme. Udita își va continua călătoria spre Pucallpa, spre sud-est, unde vrea să cunoască mai mult despre comunitățile de indigeni Shipibo-Conibo. Eu simt că
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
Aici aveau loc procesiuni religioase, se anunțau sentințe și se făceau execuții publice pe vremea Inchiziției. Acum, piața este invadată de turiști - cumpără suvenire din magazinele care împrejmuiesc piața și chefuiesc în barurile de la parterul clădirilor. Doamnele, cu fizionomii asiatice, toropite de căldură, flutură evantaie. O bere consumată la o masă scoasă pe caldarâm este de două ori mai scumpă decât aceeași halbă băută în interiorul localului. „Bere și istorie”, cum a spus, enervat, poetul spaniol Alberto, care mă însoțea. VITALIE CIOBANU
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
primise lângă ea, încât amuțise. Fata privea tăcută pe fereastră, simțind că o copleșește oboseala. Nu dormise deloc și acum legănatul ritmat al mașinii o făcea să-și scape pleoapele. Nu realiză când se lăsă întunericul peste ea, când o toropi căldura, ori când Marc, într-o clipă de curaj și tandrețe, îi prinse ușor mâna într-a lui. Adormi în timp ce autocarul alerga nebunește, legănându-i visele. Că așa era el ori nu intuise corect pretențiile fetei, n-avea nici o importanță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
mai există: contrariul e o excepție. La musulmani, cel puțin, în palat sau în cort, familia se dezvoltă și se grupează în jurul tatălui. Dacă ne închipuim, întins peste toate aceste mizerii sociale, soporificul văl al bisericii orientale, mai potrivit să toropească sufletele decât să le dezmorțească, vom aprecia corect situația țării. Să încheiem această trecere în revistă printr-o remarcă esențială. Popoarele ce respectă riturile bisericii orientale sunt în mod fatal condamnate la inferioritate industrială și agricolă. Cum ar putea concura
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
întâlnit oameni foarte relaxați și puși pe distracție. Vă așteptăm în continuare alături de noi, pe plajă, cu jocuri, concursuri și foarte multe premii!” , a declarat Virgil Ianțu. Pe plaja special amenajată de Kanal D, căldura nu a reușit să îi toropească pe cei prezenți, care au participat, ulterior la o serie de competiții, fie că a fost vorba de volei sau de fotbal în piscină, toate acestea culminând cu decernarea premiilor, oferite de Virgil Ianțu și de Gabriel Coveșeanu. Distracția continuă
Virgil Ianțu, la distracție pe plaja Kanal D Summer Studio () [Corola-journal/Journalistic/66340_a_67665]
-
Florin Irimia Bine ați venit în lumea îndestulată, frivolă, deprimată, toropită de alcool, plictisită, lipsită de orizont, sexistă, ipocrită, crudă, amatoare de petreceri și plină de amă- răciune a lui John Cheever. Locația: New York și suburbiile, în general Coasta de Est a Statelor Unite. Perioada: anii ’50, ’60 ai secolului trecut. Atmosfera
Călătorie în lumea lui Cheever by Florin Irimia () [Corola-journal/Journalistic/5277_a_6602]
-
c. O lume fabuloasă! Fratele tatei era paznic la o bostănărie, pur și simplu păzea bostanii colosali, galbeni, concentrînd în ei soarele acela de neuitat al amiezilor, îi păzea fără întrerupere, zi și noapte, ca pe o comoară! Adică dormea, toropit de samahoncă, o țuică vînătă, fabricată la alambic, din surcele, sforăia lîngă dovlecii aceia ca-n basme, încît te așteptai să iasă din ei balauri duioși, cu solzii neglijent-ruginiți, roiuri de zîne date-n zambila mă-sii, vrăjitori și vrăjitoare
Emil Brumaru „M-au eliminat de la grădiniță pentru că, iarna, trînteam fetițele în nămeți...” by Ioana Revnic () [Corola-journal/Journalistic/7573_a_8898]
-
care, printr-un angrenaj rudimentar, frământa argila dintr-un bazin circular, ncins n ghizduri grele de ciment. Din depărtare, strania arătare sugera, mai degrabă, silueta unei fântâni ntre plopii de pe malul Dunării, decât o ingenioasă manufactură țărănească. Într-un sat toropit sub dogoarea amiezii, când lucrătorii istorivți căutau un petic de umbră, măgarul și continua neistovit travaliul. Harnic, ursuz, adesea flămând, punea un strop de sudoare n fiecare țiglă sau olană zămislită n acel loc, căruia țăranii i spuneau simplu: "la
Un român scrie în Canada by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/7017_a_8342]
-
oferi decît reveriile livrești: Țăndărei, sub numele de Huzurei, constituie miezul romanelor Mai mult ca perfectul (1984), Natura lucrurilor (1986), Pontice (1987), Geamlîc (1988) și, postum, între timp (1990). Ce e Huzurei-Țăndărei în proza lui Paul Georgescu? Un loc pustiu, toropit de vipie, cu oameni lingavi, mereu nădușiți de căldură, mișcîndu-se alene de la o cîrciumă la alta, printre muște, ghiozuri și închinîndu-se zeiței atotputernice care este siesta: "la diuseor dă la vi!" - iată ce caută și, culmea!, găsesc cei din Huzurei
Țăndărei by Ioan Holban () [Corola-journal/Journalistic/8743_a_10068]