441 matches
-
episod din "Tom și Jerry Copii Show". George arată la fel ca Tom, dar el este îngrozit de șoareci. Reușește să-și învingă teama cu ajutorul vărului său, Tom, împreună cu care îl sperie pe Jerry. Vărul George are tonul vocii foarte tremurat. Vărul Mușchi este vărul lui Jerry și a apărut doar în episodul "Vărul lui Jerry". El este de aceeași înălțime ca Jerry, dar vorbește cu o voce fermă și puterea lui poate doborî ușor un motan. Vărul Mușchi a fost
Lista personajelor din Tom și Jerry () [Corola-website/Science/323574_a_324903]
-
apucă unul dintre ultimele plicuri și din el desfăcu scrisoarea abia sosită de la Paris. Îi scria Alice Cantacuzino. Nu-mi citi nimic din ea, dar desfăcând-o, îmi arătă în spațiul marginal interior, un cuvânt scris de altă mână, ușor tremurat: Domnița. Era ultimul mesaj de la Maria Cantacuzino-Enescu. Așa începea atunci, pentru mine, povestea Tescanilor. Am revenit cât mai des și cu folos în cei cinsprezece ani cât a mai trăit prețioasa amfitrioană. București, în 6 August 1933 (Vila Brazilor) Scumpă
George Enescu în secvențe biografice by Constantin Th. Ciobanu () [Corola-journal/Memoirs/8759_a_10084]
-
cântecului. Aceeași pagină afirmă: „exact de asta ne plac Girls Aloud - sunt atât de sincere! De dimineață fetele au apărut la emisiunea Fionei Phillips [...] dar interpretarea lor live din studio a următorului lor single «The Loving Kind» a fost puțin tremurată - și ele au știut”. De asemenea, "We Are Pop Slangs" titrează: „Girls Aloud au ucis «The Loving Kind»”, criticând-o în special pe Sarah Hearding pentru prestația din partea finală a cântecului. „The Loving Kind” a fost inclus și pe lista
The Loving Kind () [Corola-website/Science/314599_a_315928]
-
1930, zgomotul unui motor de uzină era realizat prin frecarea ritmică a unui făraș de o măturică; aeroplanul în mers era realizat cu ajutorul unui ventilator pornit a cărui elice lovea un cartonaș; tunetul era realizat cu ajutorul unei plăci de zinc tremurată prelung; trăsnetul era realizat prin plesnirea a 2 tipsii de alamă; zgomotele păsărilor și animalelor erau imitate de oameni. Această etapă s-a încheiat odată cu achiziționarea din străinătate a unor discuri cu zgomote și, ulterior, în momentul în care Radiodifuziunea
Teatrul Național Radiofonic () [Corola-website/Science/320916_a_322245]
-
performanță medicală la vârf am făcut, am obținut totul, muncind frenetic. Prea repede însă. Nu-mi mai rămâne nimic de făcut. — Ba da. — Ce? — Să descoperi leacul blestematului ăstuia de cancer. A scuturat capul și a răspuns cu o voce tremurată: — Asta este imposibil de făcut. A băut un pahar cu apă, după care, și mai îngândurat, a continuat: — Sunt apatic, am insomnii. Sunt, într-un cuvânt, devitalizat. Ei bine, tu continui să fii energic. Nici nu știi cât te respect
Diagnostic by Mirel Cană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1368_a_2725]
-
sens: „Și uite-așa - zicea domnu-nvățător - discutând iese la iveală adevărul!... și discutam, și ziceam, și vorbeam, și eu ziceam dacă, și tu spuneai poate, și el zicea cât de cât. Și-apoi a mai zis cineva ceva, un cuvânt tremurat, ori un cuvânt obligatoriu, mâine ori pâine sau așa ceva”. În asemenea versuri, ca aproape pretutindeni la Geo Dumitrescu, ghicim o învederată aplecare către tot ceea ce poate fi etichetat drept antipoetic sau prozaic, un instinct sigur al (auto)ironiei, o voință
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
géraniums: / mon souvenir passé a la chaux. Pe muchia albă a zidului, Dumnezeu / sloboade în pace un popor de greieri / orbiți de luna plină și de vânt. / Un plânset lung, mediteranean / țâșnește // și rămâne ca o flacără / de-asupra amintirii, tremurată și statornică. // De unde, Doamne, am poposit aici, / în lumea asta de margine și de durere? / și pentru ce, la malu-acestei mări, oricare vis / îmi sfâșie gura cu zăbala lui? / Perete pârjolit de mușcate: / amintirea mea dată cu var. Spațiul pe
"Atunci fugi în alt popor" by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/8096_a_9421]
-
și mai beți ceva alcool, cât se poate de repede. S-ar putea să vărsați ce ați mâncat, dar, la naiba, îndesați totul pe gât. La acest punct veți descoperi că este nevoie de mai mult alcool ca să scăpați de tremurat decât vă trebuia înainte ca să vă faceți praf. Acum cu adevărat "ați părăsit Las Vegasul"7. Zilele se vor topi transformându-se în nopți și apoi înapoi în zile și probabil veți pierde șirul zilelor. Nu dați drumul la știri
O antologie a decadenței () [Corola-journal/Journalistic/7771_a_9096]
-
disperare să plec. —Ai o carte de vizită? m-a întrebat. — Sigur! Știam să recunosc un refuz când îl auzeam. Am căutat în portofel și i-am întins un dreptunghi roz țipător cu numele „Candy Grrrl“ scris cu caractere roșii, tremurate, urmat de „Anna Walsh, superstar PR“ cu litere mai mici. În colțul din dreapta sus era faimosul logo cu fata care își arăta colții - imaginea unei fete care făcea cu ochiul, cu dinții strânși într-un „Grrr“. Am privit-o amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
pentru că, deși fără prea multă tragere de inimă, Alice considerase că era mai bine să nu-i arate maică-sii periuța de dinți reciclată care, despuiată de perii din vârf, încovoiată cu ajutorul apei calde și pictată cu niște stele cam tremurate, devenise ceea ce Jake descrisese, atunci când i-o prezentase lui Alice, o „brățară de naștere“. Mama lui Alice a decis să schimbe subiectul. În legătură cu botezul Rosei, a spus ea veselă. Dacă vreți, puteți să folosiți grădina noastră. E perfectă pe timp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
o exagerare. Chiar și pentru o casă care se numea Piele. Silueta, care se apropia și putea fi distinsă prin geamul de la intrare, cânta ceva. —Tu ești vântul din aripile mele, a declarat ea cu o voce răgușită și ușor tremurată când a deschis ușa. —Laura! Alarmat, Hugo și-a încleștat mâna pe dosarele pe care le ținea sub braț. —Bună, sexosule! Ai o ruletă în buzunar sau ești doar bucuros că mă vezi? Nu doar replica era de prost gust
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
a dat mai încolo. M-am ridicat în capul oaselor și m-am gândit că poate dacă nu mă mișc o să creadă că totuși nu mi-e antipatic. De fapt mă aștepta și a început să vorbească, pe un ton tremurat, și cinic și plin de speranță, despre cât de murdare erau femeile, și când am auzit așa ceva, mi-am luat tălpășița, spre capătul vagonului, cu mâinile sprijinite de perete și pășind peste trupurile adormite până în locul în care văzusem că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
tulburat. După ce m-am calmat, am vorbit pe un ton rațional cu ea, încercând să mă arăt cât mai șarmant cu putință. Nu mi-a reușit probabil cine știe ce, căci se simțea cât de întors pe dos eram din vocea mea tremurată. I-am spus: Domnișoara Villars și-a scos o măsea și o doare rău. O măsea? Voi tinerii vă ambalați din nimica. Mi-a dat tava cu gheață și am șters-o imediat cu ea. Însă gheața n-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
haideți să nu ne apucăm să punem întrebări ale căror răspunsuri se află printre cele mai bine păstrate secrete ale universului. În clasă, sau afară, în tămbălăul din curtea școlii, în mirosul de pipi care venea de pe hol, în sunetele tremurate ale pianului ce se auzea din sala de muzică, printre busturi, hărți și raze de praf de cretă, eram fericit. Mă simțeam acasă. Îmi doream să le dăruiesc copiilor ce aveam eu mai bun și să le spun tot ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
toate zăvorâte, cele două aparate de aer condiționat puse pe „Închis“ și prima gură de aer pe care o inhalai îți dădea impresia că respiri în buzunarul unui palton vechi din blană de raton. Singurul sunet din apartament era sfârâitul tremurat al bătrânului frigider pe care eu și Seymour îl cumpărasem de ocazie. Sora mea Boo Boo, în felul ei juvenil, marinăresc, îl lăsase în priză. De fapt, apartamentul era presărat cu o sumedenie de mici urme de neglijență lăsate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
seama ce înseamnă asta. E un chin pentru mine. Și tu te duci și mărturisești totul în fața unei nenorocite necunoscute pentru simplul motiv că ți-a fost îndrumător în anii de facultate. Categoric nu mă înțelegi, spuse Georgie cu glas tremurat și bâlbâit, nu mă înțelegi și n-ai încercat niciodată să mă înțelegi cu adevărat. Am acceptat să ținem relația noastră în secret atâta timp cât a fost necesar, deși am detestat lucrul ăsta. Am suferit din cauza asta în fiecare zi, absolut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
pe patul de campanie și mi-am mai pus niște whisky în pahar. Acum eu tremuram. — M-ai recâștigat, zise Antonia. — Oare? am întrebat. Grozav spectacol. Am sorbit din pahar. — Ah, Martin, dragul, iubitul meu Martin! rosti Antonia cu glas tremurat. Se apropie și căzu în genunchi în fața mea, îmi cuprinse picioarele și începu să plângă cu lacrimi cristaline. Am mângâiat-o absent pe cap. Îmi doream să fiu singur și să mă gândesc la ce am de făcut în legătură cu Honor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
de quakeri și instinctele lui de istoric erau stârnite. Își potrivi ochelarii și începu să cerceteze figurile, impresionat de atmosfera densă de reculegere și simțindu-se, brusc, fericit. După un moment, Tom auzi lângă el un zgomot surd, sacadat și tremurat, și simți că banca pe care ședea începe să vibreze. Emma râdea muțește. Îl zărise pe Zet, uitându-se curios din buzunarul lui Adam. Îl înghionti pe Tom și i-l arătă. Zet își transferase privirea de la domnul Osmore la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Sheba s-a dus direct în dormitor și l-a sunat pe Connolly pe pager. A așteptat cinci minute, dar el n-a sunat, iar când a coborât din nou, Polly și Richard erau bot în bot, povestind, în șoapte tremurate, despre incalificabilul comportament al Shebei din ziua precedentă. Sheba și-a luat geanta și haina și a ieșit din casă. În următoarele trei ore, s-a plimbat fără țintă prin Londra pe bicicletă. La început, s-a oprit la fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
e proprietar aici m-a angajat să repar niște fire deznădite Înainte să vină noul chiriaș. Era destul de sigură că tipul ăsta spunea adevărul pentru că avea una din acele curele cu scule la brâu. — Pardon, spuse ea, cu o voce tremurată. Am sunat la ușă Înainte să intru. Nu m-ai auzit? El arătă Înspre căștile de la iPod care-i atârnau În jurul gâtului. —Prietenul meu...Începu ea, de fapt, fostul meu prieten, stătea aici. Și mi-am...ă... lăsat niște lucruri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
de câștigat În plus. Se băgă În vorbă și cealaltă: „Lasă, fată, că sunt și ei mici și n-au de unde. Avem și noi frați În armată și știm că le e greu. Hai, unde mergem?”. „La baracă”, răspunse soldatul tremurat și cu țiuit În ureche. Fetele preluară comanda. Intrară În dormitorul lung și pustiu. Încercară, hâțânându-le, paturile scârțâitoare de fier. Aleseră două care li se părură de Încredere și cerură două cearceafuri curate. Înfățară cu ele saltelele sfâșiate. Cerură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
amândoi tare mândri: cele două praștii. Așa cum se cuvenea, arma Blondului, pentru că era molatec și mai prostănac, era de tot oarecare: patul, făcut din limba unor Încălțări ale lui tată-său, era legat cu o ață prăpădită de zgârciul tăiat tremurat, când mai gros, când mai subțire, dintr-o cameră de tractor. Pentru ghetele schilodite ale tatălui avea să mănânce bătaie tocmai la iarnă, când nu mai putea fi ascunsă lipsa limbilor. Ucigașă și fioroasă era arma celuilalt. Zgârciul galben era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
mălai a drumului de pământ. Târâtoarea Își Încordă amarnic trupul subțire, cu zgomot și iuțeală de pleasnă de bici, scoase, cu furie, limbuța neagră și despicată, apoi se repezi cu nemaivăzută agerime În buruienile șanțului. În praf rămase o dâră tremurată. „Săru’ mâna, părinte!” se pomeni Enin dând binețe preotului Îmbrăcat În sutană cenușie. „Să trăiești, să trăiești!” răspunse popa cu graba și ușoara bâlbâială a celui care e luat pe nepregătite. „Ți-au dat drumul, Mihăiță, tată? Auzisem că s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
uriașe care aprindeau ca pe niște torțe plopii drepți și cu trunchiuri groase. Însă greutatea cea mare a clădirii izbuti să salte ușor, greoi, turlele și zgomotul cel mare Încetă. Se auzea numai trosnetul copacilor ce ardeau și dangătul ușor, tremurat și nehotărât al clopotelor. În timp ce, la lumina plopilor aprinși, nea Mitu se străduia să lege cele patru colțuri ale plasei de vârfurile covergilor, ajunse la mal o cutie neagră de gramofon - precum cea pe care În copilăria sa de argat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
șirul evenimentelor Însemnate din viața copiilor săi. Pe urmă smulsese foaia, o mototolise și se pregătise s-o arunce În foc. Se răzgândise, o netezise și o pusese iară, cumva stingheră, Între cele două coperți. Așternuse acolo, cu litere cam tremurate, câteva rânduri În creion chimic. „Băiatul meu Ion a montat iapa cu sămânță de taur. Pe taur În chema Oțel. Peste nouă luni iapa a fătat ceva care nu era nici vită, nici cal. Am crezut că e semn rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]