392 matches
-
Puhoi este o comună din raionul Ialoveni, Republica Moldova, formată dintr-un singur sat. Se învecinează cu satele Țipala, Budăi, Văratic, Geamăna și Chetrosu. Comuna Puhoi este situată în partea centrală a Republicii Moldova și în partea de sud-est a raionului Ialoveni, la o depărtare de 33 km de capitala republicii, orașul Chișinău și la aproximativ 15 km de calea ferată Mereni
Puhoi, Ialoveni () [Corola-website/Science/305184_a_306513]
-
fost înființată în 1469 și ocupă o suprafață de 4552 ha pământ. După datele ultimului recensământ în sat locuiesc aproximativ 5.562 loc. La nord satul este delimitat de teritoriul satului Chetrosu, la sud de teritoriul comunei Gangura, la est - Văratic și la vest de satul Țipala. Poziția fizico-geografică a comunei Puhoi este foarte avantajoasă, relieful de câmpie, clima temperat continentală blândă, solurile fertile de cernoziom au favorizat din cele mai vechi timpuri popularea și valorificarea acestui teritoriu. Poziția economico-geografică a
Puhoi, Ialoveni () [Corola-website/Science/305184_a_306513]
-
oloinițe care prelucrează materia primă locală. Ca materie primă este folosită floarea soarelui și se obțin următoarele produse: ulei vegetal, srotul, care este folosit în gospodăriile localnicilor sau este exportat. Industria cărnii este reprezentată de complexul zootehnic din satul vecin Văratic. Acest complex a fost construit în 1992 de către un proprietar individual în apropiere de fostul complex zootehnic care ulterior a fost distrus. În acest complex se cresc bovine. În complex se prelucrează materia primă locală cât și cea importată din
Puhoi, Ialoveni () [Corola-website/Science/305184_a_306513]
-
Ioan Gură de Aur. (...) După Sf. Liturghie se retrăgea, din nou, în apartamentul său și reîncepea să scrie. Din când în când, lăsa deoparte scrisul și mergea pe sub poala pădurii pentru a se destinde în mirificul peisaj al împrejurimilor Mănăstirii Văratic. Parcă sorbea din ozonul de brad acea putere și inspirație pentru a scrie mai departe operele sale"". Vorbind despre Mănăstirea Văratec, Zoe Dumitrescu-Bușulenga afirma: "" Când am intrat pe drumul de la Piatra Neamț într-acoace, (...) am intrat într-o stare foarte ciudată
Mănăstirea Văratec () [Corola-website/Science/307713_a_309042]
-
bisericii, în fața stâlpilor de susținere a cafasului, se află mormântul duhovnicului Iosif, ctitorul mănăstirii, decedat la 28 decembrie 1828. Pe placa sa funerară, care nu este cea originală, se află următoarea inscripție: ""Cuviosul ieroschim. Iosif fondatorul și duhovnicul sf. Mănăstiri Văratic, trecut la cele veșnice 28 dec. 1828"". Chipul acestuia este reprezentat pe peretele din spatele mormântului. Unii specialiști presupun că tot în această zonă a bisericii se află și mormintele maicii Olimpiada și ale starețelor Nazaria (1788-1814) și Magdalena (1815-1822), fără ca
Mănăstirea Văratec () [Corola-website/Science/307713_a_309042]
-
-n muntele încărcat de brazi sumbri care se ridică drept deasupra bisericii în roșața asfințitului”." Pe aici a trecut și scriitorul Calistrat Hogaș în călătoriile sale prin Munții Neamțului de la sfârșitul secolului al XIX-lea, descriind mănăstirea în povestirea „De la Văratic la Săcu” din volumul "Pe drumuri de munte" (1912). După cuvintele scriitorului, Mănăstirea Văratec "„își revarsă valurile sale de case albe pe poalele colinelor, cu care se isprăvesc munții săi”". El a stat două zile, constatând că în lunile de
Mănăstirea Văratec () [Corola-website/Science/307713_a_309042]
-
Hogaș observă o "„fățarnică smerenie”", fiind cuprins de milă și revoltă față de "„atâta tinerețe, atâta vigoare și atâta frumusețe chiar înmormântate sub mohorâta îmbrăcăminte sacramentală”". Hogaș a fost impresionat de frumusețile naturale din jurul mănăstirii și de liniștea de aici: "„munții Văraticului sunt așa de înalți, pădurile atât de umbroase, văile atât de tăinuite și de adânci, râurile atât de limpezi, fânețele atât de dese, de înalte și de înflorite, aerul atât de îmbălsămat, încât sufletul cel mai zglobiu se simte înmuiet
Mănăstirea Văratec () [Corola-website/Science/307713_a_309042]
-
de către voievodul Radu de la Afumați, și banul Pârvu Craiovescu cumpără la rându-i moșii în satul Târsa, donându-le aceleiași Mănăstirii Bistrița. Asfel, Târsa devine primul sat costeștean aservit puternicei mănăstiri. Îi va urma la rând în anul 1556 satul Văratici și satul Costești, în anul 1601! De-abia după 352 de ani, după Unirea Principatelor, vor reuși localnicii satului Pietreni să iasă de sub tutela mănăstirii... De menționat este faptul că în acea perioadă, atât satul Pietreni cât și apa Costeștilor
Pietreni, Vâlcea () [Corola-website/Science/302039_a_303368]
-
ortodocși (97,71%). Pentru 2,03% din populație, nu este cunoscută apartenența confesională. La sfârșitul secolului al XIX-lea, comuna purta numele de "Filioara", făcea parte din plasa de Sus-Mijlocul a județului Neamț și era formată din satele Filioara, Agapia, Văratic, Cehlăeștii-Gropii, Pârâul Târnovei și Zembești, având o populație totală de 3196 de locuitori. În comună existau 12 biserici (inclusiv cele ale mănăstirilor de pe teritoriul ei). Anuarul Socec din 1925 o consemnează în plasa Cetatea-Neamț a aceluiași județ, având 3185 de
Comuna Agapia, Neamț () [Corola-website/Science/310694_a_312023]
-
Agaricus augustus precum variația sa Agaricus perrarus sin. Psalliota augusta sau Psalliota perrara, numit în popor șampinion văratic, este o specie saprofită de ciuperci comestibile din încrengătura Basidiomycota, în familia Agaricaceae și de genul Agaricus. Buretele apare în România, Basarabia și Bucovina de Nord pe sol bogat, humos, prin păduri de conifere, pe lângă pini, brazi și molizi, de
Șampinion văratic () [Corola-website/Science/335740_a_337069]
-
au culoare cărămizie, decorate cu brâu alb, lucrate de mână și o altă categorie de ceramică, de culoare cenușie, din pastă fină, lucrată la roată. La Viișoara de găsește o așezare din perioada geto-dacică, situată pe malul stâng al pârâului Văratic. Au putut fi observate fragmente de ceramică, râșnițe, urmele a trei bordeie. Tot aici s-au găsit monede antice grecești, ale orașelor Dyrrhachium și Apollonia. Aceste tezaure constituie o dovadă a legăturilor de schimb cu orașele grecești din Dobrogea, în
Onești () [Corola-website/Science/296971_a_298300]
-
de primării, raionul propriu-zis este format dintr-un oraș: Ialoveni; 6 comune: Ruseștii Noi, Răzeni, Țipala, Zîmbreni, Mileștii Mici respectiv Gangura și 18 sate: Bardar, Cărbuna, Cigîrleni, Costești, Dănceni, Hansca, Horești, Horodca, Malcoci, Molești, Nimoreni, Pojăreni, Puhoi, Sociteni, Suruceni, Ulmu, Văratic și Văsieni. Raionul are o suprafață de: 783,48 km² și o populație de 97.759 de locuitori (densitate: 152,51 loc./km²). a fost format prin decretul nr. 1495-IX al Prezidiului Sovietului Suprem al RSS Moldovenești, din 25 martie
Raionul Ialoveni () [Corola-website/Science/297499_a_298828]
-
de oameni. Aici secole la rînd s-a transmis din neam în neam credința străbunilor. În raion funcționează cîteva secții de prelucrare a producției agricole. Ialovenenii produc mezeluri, conserve din legume, carne. Cea mai solidă întreprindere e "Valul Traian" de la Văratic, specializată în producerea mezelurilor, cunoscută deja și pe piața europeană. Binecunoscută în republică e și S.A. "Sandriliona" din centrul raional Ialoveni, specializată în producerea înghețatei și a dulciurilor. Volumul anual al producției depășește cifra de 2,5 mii tone. În
Raionul Ialoveni () [Corola-website/Science/297499_a_298828]
-
orbitează o gaură neagră, ceea ce permite călătoriile stelare, legând Tiamatul cu restul galaxiei civilizate ("Hegemonia" care a supraviețuit căderii Imperiului Galactic). Locuitorii Tiamatului sunt împărțiți în două clanuri: "Iernaticii" - care susțin progresul tehnologic și relațiile comerciale cu lumile exterioare - și "Văraticii" - care depind de tradițiile lor populare și de rigidele distincții sociale pentru a supraviețui pe acestă planetă mărginașă. La fiecare 150 de ani, orbita soarelui în jurul unei găuri negre infuențează dramatic ecologia planetară și, pentru a menține echilibrul fragil, guvernarea
Regina Zăpezilor () [Corola-website/Science/323899_a_325228]
-
de rigidele distincții sociale pentru a supraviețui pe acestă planetă mărginașă. La fiecare 150 de ani, orbita soarelui în jurul unei găuri negre infuențează dramatic ecologia planetară și, pentru a menține echilibrul fragil, guvernarea trece din mâna Iernaticilor în cea a Văraticilor prin intermediul unei monarhii matriarhale. Călătoriile interstelare între Tiamat și Hegemonie sunt posibile în perioada celor 150 de ani de conducere Iernatică, planmeta fiind condusă de o singură femeie: o "Regină a Zăpezii" Iarna, o "Regină a Verii" Vara. Interesul Hegemoniei
Regina Zăpezilor () [Corola-website/Science/323899_a_325228]
-
desfășoară pe perioada anilor Iernii până îi aduce în pragul extincției. Ea îi permite și Reginei Zăpezii să conducă pe perioada celor 150 de ani, povestea începând cu Arienrhod în rolul Reginei zăpezii. Ea a impregnat în secret câteva femei Văratice cu embrioni care sunt clone ale ei, sperând să își prelungească dominația dincolo de ritualul sacrificării ei, care are loc la sfârșitul Iernii. Romanul o prezintă pe Moon, singura dintre clone care atinge adolescența. Ea este îndrăgostită de vărul ei, sparks
Regina Zăpezilor () [Corola-website/Science/323899_a_325228]
-
clone care atinge adolescența. Ea este îndrăgostită de vărul ei, sparks, amândoi fiind concepuți în perioafa festivalului planetar care are loc la fiecare 20 de ani pentru a reaminti Tiamatului de ciclul puterii. Moon devine sibilă, o poziție importantă printre Văratici, deoarece devine păstrătoare a cunoștințelor, aflate astfel la dispoziția oricui întreabă. Sibilele intră în transă și, prin metode misterioase, pot răspunde întrebărilor. Deoarece nu îi este permis să intre în rândul sibililor și fiind curios în legătură cu moștenirea altor planete, Sparks
Regina Zăpezilor () [Corola-website/Science/323899_a_325228]
-
la Carbuncle, capitala Tiamatului, unde intră în atenția lui Arienrhod, devenind "Starbuck" - amantul ei - o poziție care nu numai că îi cere să îl elimine pe vechiul Starbuck (Herne), dar și să organizeze vânătoarea mersilor, o crimă capitală în insulele Văraticilor. Moon reușește să ajungă și ea în Carbuncle, un loc în care sibilele sunt proscrise, fiind târâtă accidental în afara planetei - o călătorie doar dus pentru orice cetățean al Tiamatului, deoarece Hegemonia interzice accesul complet al Tiamatului pe planetele sale. Ajunsă
Regina Zăpezilor () [Corola-website/Science/323899_a_325228]
-
Carbuncle și se confruntă cu Arienrhod pentru Sparks. Aici descoperă adevărul despre moștenirea ei și despre faptul că Arienrhod o consideră un eșec: ea dorea o clonă a spiritului, nu doar a trupului, o clonă care să îi oprească pe Văratici să arunce în mare în timpul Schimbării toate tehnologiile aduse prin comerțul cu alte lumi. Moon participă la competiția ritualică pentru desemnarea Reginei Verii, pe care o câștigă. Schimbarea are loc, iar Iarna ia sfârșit - cu o regină înțeleaptă, care pregătește
Regina Zăpezilor () [Corola-website/Science/323899_a_325228]
-
(n. 7 februarie 1962, Văratic, raionul Rîșcani) este un politician român din Republică Moldova, Ministru al Transporturilor și Infrastructurii Drumurilor al Republicii Moldova (din 30 iulie 2015), deputat în Parlamentul Republicii Moldova (din decembrie 2014). A fost deputat în primul Parlament al Republicii Moldova între 1990 și 1994
Anatol Șalaru () [Corola-website/Science/317183_a_318512]
-
Reformei, pe care l-a condus în perioada 1993-1997. Este fondator al Cenaclului "Alexei Mateevici", - un forum al ideilor libere și naționale, creat în anii de apus ai Uniunii Sovietice și de început ai restructurării. s-a născut în satul Văratic din raionul Râșcani, RSS Moldoveneasca, URSS. După absolvirea studiilor medii la școala din localitatea de baștină, și-a continuat studiile la Universitatea de Medicină și Farmacie "Nicolae Testimițanu" din Chișinău. Începe carieră profesională în calitate de colaborator științific la Institutul Moldovenesc de
Anatol Șalaru () [Corola-website/Science/317183_a_318512]
-
este un oraș în județul Vâlcea, Oltenia, România, format din localitatea componentă (reședința), și din satele Călinești, Corbu, Drăgănești, Golotreni, Păscoaia, Proieni, Valea lui Stan și Văratica. Se află în nordul județului, la confluența râului Lotru cu râul Olt, în cea mai mare depresiunea intercarpatica, cunoscută sub numele de Țara Loviștei. Orașul este înconjurat de păduri de conifere. El se află la nord de Râmnicu Vâlcea și
Brezoi () [Corola-website/Science/297098_a_298427]
-
înșiruiri de date, documente, locuri, nume, ci toate acestea sunt menite să se împlinească într-un întreg interpretativ. Iată ce spune cu mare claritate stareța Iosefina Giosanu în aceasta ordine de idei: „o cercetare, fie și sumară, asupra istoricului mănăstirii Văratic, aduce în actualitate chipuri luminate de îndrumători duhovnicești și de monahii dedicate cu râvna ascultărilor cu conținut filantropic, apte să furnizeze modele pentru actuala obște monahală”. Pentru a proba o atare evaluare era nevoie de coborârea în istorie. Aflăm astfel
Însemnări despre erudiția Maicii Iosefina Giosanu by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/3094_a_4419]
-
așezăminte mai vechi, Boiștea și Topolița, la rândul lor consemnate în documente, prima, în 6 iunie 1446, în timpul Voievodului Ștefan al II-lea, iar a doua, un secol mai târziu. Descrierea din capitolul I Chipuri de îndrumători duhovnicești la Mănăstirea Văratic cu paragrafele I.1.1. Starețe și monahii de seama și I.1.2. Călugărițe cu bun chip aduce nume și fapte extrem de bine documentate. Aflam, fără nici o pată albă, întregul șir de starețe, de la Olimpiada și Nazaria (1788-1814) la
Însemnări despre erudiția Maicii Iosefina Giosanu by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/3094_a_4419]
-
greacă, franceză și engleză cu Înalții Ierarhi de la Constantinopol, Ierusalim, Moscova, această demnitate monahală îi revine stavroforei Iosefina Giosanu, ea însăși asemănătoare cu ilustrele ei înaintașe într-o continuitate remarcabilă cu munca acestora în ecuația înfrățirii duhovniciei cu filantropia la Văratic. De fapt, Iosefina Giosanu are conștiința clară a misiunii sale: „Ideea de bază ce se desprinde din investigația mea istorică este aceea a împletirii duhovniciei cu filantropia într-o simfonie vocațională, care este singura în măsură să explice ascensiunea uimitoare
Însemnări despre erudiția Maicii Iosefina Giosanu by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/3094_a_4419]