481 matches
-
în viața internațională de concert, pe care acesta l-a și câștigat. Alți tineri muzicieni propuși de Radio România Muzical la concursul ”Concertino Praga” au obținut de-a lungul anilor importante premii. Printre aceștia: violonista Alexandra Bobeico - premiul I (2013), violoncelistul Cornelius Zirbo - premiul al II-lea (2016), violonista Mălina Ciobanu - mențiune (2016), pianistul Cadmiel Boțac - mențiune (2013). Radio România Muzical transmite în direct și înregistrează cele mai importante evenimente muzicale românești: de la Festivalul Internațional George Enescu, la Stagiunea de marți
Dirijorul Cristian Măcelaru revine la pupitrul Orchestrei Naționale Radio, alături de tânăra pianistă Alexandra Dariescu by Magdalena Popa Buluc () [Corola-website/Journalistic/105691_a_106983]
-
bagheta dirijorului Edwin Outwater, director muzical la Kitchener-Waterloo Symphony din Ontario, Canada. Printre alte colaborări de prestigiu ale artistei se numară cele cu Frank Huang - concertmaestrul de la New York Philharmonic, violinistul Brian Lewis, Peter Bond - trompetistul de la Metropolitan Opera Orchestra sau violoncelistul David Requiro. În iulie 2016, pianista a debutat la Carnegie Hall (Weill Hall), într-un concert cu lucrări ale compozitorului american William Bolcom. În prezent, Angela Drăghicescu predă acompaniament și muzică de cameră la University of Puget Sound din Tacoma
Omagiu lui Dinu Lipatti la Seattle by Magdalena Popa Buluc () [Corola-website/Journalistic/105583_a_106875]
-
orchestra, dar și un “Adagio” și un “Rondo”. Compozitorul Eugen Doga nu se mulțumește doar cu scrierea partiturilor, ci vrea să fie și parte din interpretarea lor? Eu am făcut cursuri de dirijat vreme de cinci ani și am fost violoncelist în Orchestra Radiodifuziunii din Chișinău. Apoi, la București, a trebuit să-i suplinesc pe unii interpreți. De ce nu concertați mai des în România? Aș putea scrie o carte ca răspuns la această întrebare. Dar, cum vă spuneam, oricât ai vrea
Lansarea albumului „Mari succese”, al „Orfeului muzicii”, Eugen Doga by Magdalena Popa Buluc () [Corola-website/Journalistic/105831_a_107123]
-
Orchestră Română de Tineret, într-o componentă inedită de 70 de violoniști, violiști, violonceliști și contrabasiști, va susține trei concerte la Timișoara, Linz și Salzburg, pe 24, 26 și 27 martie, avându-i că soliști pe super-percuționiștii cvartetului Wavecondus de Bogdan Băcanu. Această formulă de succes a înregistrat anul trecut pentru casa germană de
Orchestra Română de Tineret, o apariție spectaculoasă la Timișoara, Linz și Salzburg by Magdalena Popa Buluc () [Corola-website/Journalistic/105690_a_106982]
-
derulat pe pagina proiectului de la România Muzical punct ro !!!!, iar pentru profesori o bibliotecă online cu lucrări din programa școlară și tot sub egida acestui proiect puteți să-l ascultați cântând live în spații nevonvenționale din Cluj și Timișoara pe violoncelistul Răzvan Suma în zece și douăsprezece octombrie. Scopul proiectului aflat la a noua ediție este acela de a aduce muzica clasică tot mai aproape de publicul larg. Campania a fost foarte bine primită la edițiile precedente desfășurate de două ori pe
colectie de stiri si interviuri Radio Romania Actualitati [Corola-other/Journalistic/92304_a_92799]
-
se conferă, cu prilejul zilei de 1 Decembrie, Ziua Națională a României, Ordinul național Steaua României, după cum urmează: I. În grad de Mare Cruce: 1. George Palade, laureat al premiului Nobel; ÎI. În grad de Mare Ofițer: 1. Radu Aldulescu, violoncelist; 2. Șerban Cantacuzino, arhitect; 3. Liviu Ciulei, regizor; 4. Viorica Cortez Guguianu, artist liric; 5. Ileana Cotrubas, artist liric; 6. Camilian Demetrescu, pictor; 7. Ioan Hollender, director, Operă din Viena; 8. Radu Lupu, pianist; 9. Mariana Nicolesco, artist liric; 10
EUR-Lex () [Corola-website/Law/131756_a_133085]
-
Mihail Tănăsescu, Hariton Ștefănescu și Ion Nicolescu, primind o recenzie pozitivă din partea revistei „România Muzicală”. În 1895 primește ocazia să cânte într-un recital la Ateneu, în folosul Societății Istorice a Studenților în Litere, unde îi are ca parteneri pe violoncelistul Constantin Dimitrescu, baritonul Aurel Eliade și tenorul Hariton Ștefanescu, însuși directorul revistei „România Muzicală” consacrând de data aceasta o cronică muzicală a concertului. Din 1896 se alătura tarafului lui Nicolae Matache, unde își aprofundează repertoriul popular și întreprinde primul turneu
George Ochialbi () [Corola-website/Science/324427_a_325756]
-
colegul lui, Cristi Gram, la proiectul acestuia „State of Mind”. În decembrie 2012, Nicu Covaci îl cheamă în Phoenix ca toboșar, devenind membru cu drepturi depline Phoenix. În toamna anului 2013, Ionuț înregistrează un nou album în studio, alături de celebrul violoncelist Adrian Naidin, un melanj de ritmuri arhaice românești, violoncel și tobă. Titlul albumului se pare că va fi „Tari ca piatra“. Tama Starclassic Performer B/B Sabian Vic Firth Evans Gibraltar Hardware Sennheiser EW 300 IEM G3 Website oficial Interviu
Ionuț Micu () [Corola-website/Science/330575_a_331904]
-
Salzburger Festspiele", festivalul "styriarte", "Wiener Festwochen" și "Zürcher Theaterspektakel". Ca interpretă de muzică de cameră Patricia Kopacinskaia a apărut alături de numeroși artiști proeminenți: pianiștii Konstantin Lifschitz, Alexei Lubimow, Fazil Say, Henri Sigfridsson, Mihaela Ursuleasa, violonistul Hansheinz Schneeberger, violistul Vladimir Mendelssohn, violonceliștii Thomas Demenga, Sol Gabetta, Quirine Viersen, Pieter Wispelwey, cântărețele Angela Gheorghiu și Anna Maria Pammer. În repertoiriul Patriciei Kopacinskaia se găseesc numeroase piese de muzică contemporană. În timpul studiului de la Viena s-a preocupat intensiv cu reprezentanții Școlii a II-a
Patricia Kopacinskaia () [Corola-website/Science/318000_a_319329]
-
(nume la naștere: Jacob Eberst, n. 20 iunie 1819, Köln - d. 5 octombrie 1880, Paris) a fost un compozitor și violoncelist evreu originar din Germania, naturalizat francez. El este considerat întemeietorul operetei moderne ca gen de sine stătător al teatrului muzical. A avut o influență mare asupra compozitorilor de operete care i-au urmat, în special Johann Strauss, Jr. și Arthur
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
muzică încă de la vârste fragede. La vârsta de 14 ani a fost admis ca student al Conservatorului din Paris, dar a renunțat la studii după doar un an, găsindu-le nesatisfăcătoare. Din 1835 până în 1855 și-a câștigat existența ca violoncelist, devenind cunoscut la nivel internațional și ca dirijor. Ambiția sa a fost să compună piese comice pentru teatrul muzical. Deoarece conducerea Opéra-Comique din Paris nu era interesată de punerea în scenă a lucrărilor sale, Offenbach pune în 1855 bazele unui
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
apoi că fiul încercase în secret să cânte și la violoncel, deși brațele lui de copil nici nu puteau încă să cuprindă acel instrument. Această descoperire întâmplătoare îl determină pe Isaac să-și încredințeze fiul lui Joseph Alexander (1772-1840), un violoncelist excentric din Köln. La el Jacob de-abia a dobândit abilitatea tehnică necesară instrumentului, când a și fost luat de tatăl său, silit de starea economică precară să valorifice toate aptitudinile copiilor cât mai repede, ca muzicant prin localuri. Împreună cu
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
Luigi Cherubini (1760-1842), scrisori de recomandare care-l prezentau pe fiul său drept un copil-minune. Maestrul Cherubini, pe atunci deja un om înaintat în vârstă, foarte tipicar și puțin infatuat, a refuzat întâi cererea neregulamentară, invocând originea străină a tânărului violoncelist, însă a fost până la urmă convins de o probă a măiestriei lui Jacob, permisă datorită insistențelor unui tată care nu voia nicidecum să renunțe la ambițiile sale. Acesta a mai rămas timp de trei luni la Paris, alături de fiii săi
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
an, fiind distras de neliniștea socială și, în general, de viața politică, artistică și mondenă a Parisului. În 1834 el s-a angajat în orchestra Operei Comice și a frecventat în același timp, după sfatul colegului său deja consacrat ca violoncelist, Hippolyte Seligmann (1817-1882), lecțiile violoncelistului virtuoz Louis-Pierre-Martin Norblin (1781-1854). Pe lângă Seligmann și l-a făcut prieten pe compozitorul Jacques Fromental Halévy (1799-1862), a cărui operă "Evreica" tocmai avusese în februarie 1835 un succes notabil la Opera din Paris. Acesta i-
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
socială și, în general, de viața politică, artistică și mondenă a Parisului. În 1834 el s-a angajat în orchestra Operei Comice și a frecventat în același timp, după sfatul colegului său deja consacrat ca violoncelist, Hippolyte Seligmann (1817-1882), lecțiile violoncelistului virtuoz Louis-Pierre-Martin Norblin (1781-1854). Pe lângă Seligmann și l-a făcut prieten pe compozitorul Jacques Fromental Halévy (1799-1862), a cărui operă "Evreica" tocmai avusese în februarie 1835 un succes notabil la Opera din Paris. Acesta i-a dat probabil din când
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
virtuozității la violoncel și ușurinței cu care compunea romanțe, Offenbach a devenit un oaspete agreat în salonul contesei Bertin de Vaux. Frecventarea acestui salon, care se bucura de un bun renume în lumea elitelor muzicale, i-a înlesnit lansarea ca violoncelist, la nouăsprezece ani. Primul concert în public l-a susținut alături de Jules, în 1839. Încă din aceea perioadă muzicianul a fost atras de lumea teatrului și a acceptat cu plăcere angajamentul de a scrie câteva melodii pentru vodevilul „Pascal et
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
Jules, în 1839. Încă din aceea perioadă muzicianul a fost atras de lumea teatrului și a acceptat cu plăcere angajamentul de a scrie câteva melodii pentru vodevilul „Pascal et Chambord”, care au rămas însă lipsite de succes. Prin ascensiunea ca violoncelist al saloanelor pariziene, Offenbach a câștigat în schimb o serie de discipoli. Renumele de curând dobândit i-a permis să apară și pe scena cazinoului din Koln, într-o primă vizită acasă după șase ani petrecuți la Paris. În timpul acestui
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
concert al unui gen nou”. Această dramă muzicală comică a avut succes, deoarece era pe gustul vremii, având ca protagoniști un aristocrat onorabil și un republican laș, ridiculizat adeseori. Pentru a-și întreține familia Offenbach a frecventat în continuare ca violoncelist seratele pariziene. Însă nu pentru mult timp; revoluția din 1848 a obligat plutocrația și anturajul ei bulevardier, în majoritate monarhist, să fugă peste noapte din Paris. În februarie, Offenbach a plecat la Köln împreună cu tânăra sa soție și cu fetița
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
a zăbovi în Köln. La scurt timp de la plecarea fiului său a murit Isaac Offenbacher, în aprilie 1850. La Paris, Offenbach și-a reînnoit insistent ofertele pentru Opera Comică, însă nu a avut succes cu nici unul din proiectele prezentate. Ca violoncelist el s-a bucurat însă, ca de obicei, de prețuirea societății pariziene și a avut chiar șansa de a-l cunoaște cu ocazia unui concert în palatul Élysée pe președintele Louis Napoléon, viitorul împărat Napoleon al III-lea. Muzicianul a
Jacques Offenbach () [Corola-website/Science/304533_a_305862]
-
contrabasul clasic: "pizzicato" și varianta „Bartók” (plesnirea corzii de tastiera instrumentului, cu mâna care ciupește - de aici, denumirea englezească "slap-bass"). Mai târziu se vor face experimente de jazz cu arcuș la contrabas - unul dintre promotori este Oscar Pettiford (contrabasist și violoncelist), dar încercarea nu are succes. O dată cu evoluția noilor curente ale muzicii de consum după Al Doilea Război Mondial, contrabasul însoțește pentru câțiva ani și formațiile de muzică ușoară, de jazz comercial sau de rock (Elvis Presley în primii ani, de
Contrabas () [Corola-website/Science/306338_a_307667]
-
1923, București - d. 24 februarie 1997) a fost un celebru violonist român, fost elev al marelui George Enescu. s-a născut pe 8 octombrie 1923 la București, într-o familie de muzicieni de etnie țigan: bunicul său, Nicolae Voicu, fusese violoncelist, iar tatăl său, Ștefan Voicu, a cântat la vioară și contrabas. Nu doar Ion Voicu, ci și frații săi au îmbrățișat cariere artistice, Marian și Mircea Voicu alegând pianul, iar Gheorghe Voicu, contrabasul. Ion Voicu a fost vărul primar al
Ion Voicu () [Corola-website/Science/298230_a_299559]
-
mai multe școli, printre care și Croydon High School, o instiutuție particulară de învățământ pentru fete, situată în South Croydon. Tânăra a început să se facă remarcată câștigând diferite concursuri locale de muzică alături de sora ei, flautista Hilary du Pré. Violoncelistul William Pleeth i-a fost profesor lui du Pré între anii 1955 și 1961, atât pentru studiul particular, cât și la Guildhall School of Music din Londra. În 1960, du Pré a participat la un masterclass condus de violoncelistul Pablo
Jacqueline du Pré () [Corola-website/Science/314675_a_316004]
-
Pré. Violoncelistul William Pleeth i-a fost profesor lui du Pré între anii 1955 și 1961, atât pentru studiul particular, cât și la Guildhall School of Music din Londra. În 1960, du Pré a participat la un masterclass condus de violoncelistul Pablo Casals în Zermatt (Elveția) și studiat pentru scurtă vreme cu Paul Tortelier (în 1962, la Paris) și Mstislav Rostropovici (în Uniunea Sovietică, 1966). Violoncelistul sovietic a fost atât de impresionat de ea încât a declarat la încheierea cursurilor că
Jacqueline du Pré () [Corola-website/Science/314675_a_316004]
-
of Music din Londra. În 1960, du Pré a participat la un masterclass condus de violoncelistul Pablo Casals în Zermatt (Elveția) și studiat pentru scurtă vreme cu Paul Tortelier (în 1962, la Paris) și Mstislav Rostropovici (în Uniunea Sovietică, 1966). Violoncelistul sovietic a fost atât de impresionat de ea încât a declarat la încheierea cursurilor că este „"singura violoncelistă din tânăra generație ce ar putea cândva să-l egaleze"”. Du Pré a debutat oficial în martie 1961, la vârsta de 16
Jacqueline du Pré () [Corola-website/Science/314675_a_316004]
-
Londra pe 19 octombrie 1987, în vârstă de 42 de ani și este înmormântată în Cimitirul Evreiesc Golders Green. Fundația Vuitton a achiziționat violoncelul "Davidov Stradivarius" pentru suma de 1 milion de lire sterline lăsându-l apoi în folosință celebrului violoncelist Yo-Yo Ma. Violoncelista Nina Kotova deține în prezent violoncelul "1673 Stradivarius", numit de violoncelistul Lynn Harrell " Du Pré Stradivarius" în amintirea lui Jacqueline. Violoncelul Peresson din 1970 este în prezent dat spre folosință violoncelistului Kyril Zlotnikov din Cvartetului Ierusalim . Controversata
Jacqueline du Pré () [Corola-website/Science/314675_a_316004]