173 matches
-
această fenomenală capacitate a lui Iisus de a-și „didacticiza”, exemplifica prin istorii diverse, plastice, ideile sale cu adevărat revoluționare, În materii diverse și esențiale, mai ales În ceea ce priveau vechile și rigidele cutume ale Evreilor. O mare capacitate de „vulgarizare a ideilor”, de a le face accesibile minților celor mai puțin pregătite pentru aceste adevărate paradoxuri, „entorse spirituale dureroase” cauzate „bieților oameni” crescuți, ei și strămoșii lor, În respectul stricto sensu al Tradiției și al textelor evreiești sfinte. (Unul dintre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
capăt. În paralel, spiritele se agită cu fiecare zi un pic mai mult pentru probleme de sănătate, sfaturi de prevenire, informații medicale: nu se consumă numai medicamente, ci și emisiuni, articole de presă destinate marelui public, pagini Web12, lucrări de vulgarizare, ghiduri și enciclopedii medicale. Iată sănătatea erijată în valoare principală și apărând ca preocupare omniprezentă aproape la orice vârstă: a vindeca bolile nu mai este de-ajuns, acum e vorba de a interveni în amonte pentru a le deturna cursul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
o vagă autocritică, neapărat constructivă. "Cum se numește filmul?" "The Secret. L-ai văzut deja?" "Nu cred. E un film artistic?" Nu, nu-i artistic, deși mai apar un soi de puneri în scenă mai dramatice..." "A! E în genul vulgarizărilor științifice, de felul reconstituirilor istorice marca Discovery?" "Nu!", face ea lejer sâcâită de eforturile mele de tatonare. "Nu e nici științific. Uită-te la el și vezi ce concluzii tragi ulterior. Sunt curioasă să aud și părerile tale." "Bine. Înțeleg
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
pe culoarul din stânga? Nici vorbă. Pe dreapta tropăie veseli oameni cu șorțuleț, urcând sau coborând frenetici treptele inițierii masonice. Pe de altă parte, Traian Băsescu l-a ținut aproape în campanie pe Aleodor Manolea, psiholog și autor de cărți de vulgarizare a unor științe de graniță, fiind greu de stabilit în cazul lui unde începe și unde se termină impostura. Am discutat în aceste zile cu numeroși politicieni cu experiență. Mulți admit, în particular, că o groază de oameni aparent întregi
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
Scrisese o carte - dificilă, dar populară - o carte inspirată, inteligentă, militantă, care se vânduse extraordinar și se vindea Încă În ambele emisfere și de ambele părți ale ecuatorului. O scrisese cu repeziciune, dar cu mare sinceritate: fără concesii ieftine, fără vulgarizări, fără trucuri mentale, fără Împăciuitorisme, fără aere de superioritate. Avea tot dreptul să arate așa cum arăta acum, În timp ce chelnerul ne servea micul dejun. Intelectul său Îl făcuse milionar. Nu‑i puțin lucru să ajungi bogat și faimos doar prin faptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
se angajase. Ceea ce a provocat o stupoare generală atât printre prietenii lui, cât și printre cele trei sau patru generații de studenți pe care‑i instruise. Unii l‑au dezaprobat. Se Împotriveau la ceea ce considerau a fi o popularizare, o vulgarizare a ideilor lui. Dar Însăși predarea, chiar dacă predai Platon sau Lucrețiu, Machiavelli, Bacon sau Hobbes, e tot un fel de popularizare. Produsele acestor mari spirite au existat de secole Întregi tipărite și accesibile unui public orb la semnificația lor ezoterică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
ce definesc înzestrarea dramaturgului. Cațavencu este un personaj reinventat, la fel ca în Viața și pătimirile lui Publius Ovidius Naso, și aici spectatorul/cititorul asistă la o reîntemeiere, dar situația este inversă. Dacă marele poet latin suferă un proces de vulgarizare, Cațavencu al lui M. devine un personaj inatacabil din punct de vedere moral. Prin raportarea la celelalte prezențe din piesă, dramaturgul impune o ordine, o ierarhie ce surprinde prin ineditul ei. Astfel, asemănările cu modelul din O scrisoare pierdută de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288174_a_289503]
-
germană a textelor shakespeariene, realizată de August Wilhelm von Schlegel și de Ludwig și Dorothea Tieck. Structura metrică a versului este păstrată, în schimb limbajul familiar și localizant ori grave inexactități duc, fără intenție, la unele efecte comice și de vulgarizare. S. a transpus în germană scrieri de Vasile Alecsandri, Cezar Bolliac, Ioan Slavici. În manuscris s-au păstrat și tălmăciri din Lessing, Giosuè Carducci, Giovanni Pascoli, Gabriele D’Annunzio, precum și din Shakespeare: Furtuna, Nevestele vesele din Windsor, Romeo și Julieta
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289926_a_291255]
-
epocii. Patruzeci de ani mai tîrziu aceasta va fi evocată de Fellini în admirabilul său film "Amar-cord". Dimpotrivă, automobilul a încetat să mai fie o curiozitate sportivă sau un lux al celor bogați. Nu se poate vorbi încă de o "vulgarizare" ca cea pe care "mica regină a transporturilor" a cunoscut-o în ajunul primului război mondial, sau de o democratizare extraordinară care este pe cale să se realizeze de cealaltă parte a Atlanticului, grație metodelor de standardizare adoptate de Henri Ford
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
dezavantaje inerente limitelor cognitive și metodologice specifice oricărui model, convenționalismului și caracterului lui de aproximație. Există, adeseori, riscul unor simplificări nejustificate, duse până la exagerare sau pur și simplu eronate, efectuate cu multă stângăcie, care pot să meargă până la obținerea unei vulgarizări dăunătoare receptării și Înțelegerii corecte a obiectelor și fenomenelor luate În studiu. În general, raționamentul prin analogie este un raționament imperfect, dar util, bineînțeles, pentru parcurgerea unei etape de cunoaștere, de Învățare. Modelul oferă explicații incomplete, o cunoaștere aproximativă, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
a te strecura printre lucruri, numindu-le fără să le numești, văzându-le fără să le vezi, dându-le ocol fără a ajunge la miezul lor"85. Discursurile Monicăi Lovinescu denunță în mod aspru dictatura din România, afișând modalitățile de vulgarizare a culturii românești. Și pentru că nu este singura care consideră că regimul de la București trebuie îndepărtat, în ianuarie 1978, se înființează, la inițiativa mai multor personalități, "Comitetul Intelectualilor pentru o Europă a Libertăților" condus onorific de Eugen Ionescu. Scopul declarat
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]
-
foarte diversă. Acestea nu vor dispărea din viața noastră pentru că plebea consideră că trebuie să fie reprezentată de cineva; ea nu vrea să le dea șuturi electorale în fund, "stă pe motocicletă", pentru că jigodiile o alimentează cu naționalism ieftin, cu vulgarizarea virtuților și a limbii. Carpe diem-ul lor este organic. Cei care îi însoțesc în talk-show-uri (și nu numai) sunt avortoane de-ale acestora; ele își caută androginul jigodial, de aceea se simt bine în preajma acestora, chiar dacă reprezentanții lor se comportă
VOCI DIN PUBLIC () [Corola-journal/Journalistic/14076_a_15401]
-
Nu te acostează dogmatic, ci te absoarbe sufletește. Iar pîrghia prin care te atrage e arma miracolului. Steinhardt e un agent uimitor al minunii cristice, un popularizator rarisim al miracolului în genere, dar un popularizator care, în loc să-și degradeze prin vulgarizare tema, îi surprinde fețe nebănuite. Pentru Steinhardt, taina e tot ce poate fi mai ilogic, mai imposibil mai incomod pentru mintea noastră. Taina, în fond, nu e de nasul nostru, al bieților oameni devoratori de efemeride. Numai că Iisus tocmai
Un autor de interior by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6639_a_7964]
-
ci și în contextul larg al poeziei românești din secolul XX. Scriitor erudit, în ale cărui versuri cultura apare „la vedere”, ostentativ expusă, Philippide contrazice frontal orientarea poeziei contemporane, dominată de prozaicizarea intenționată a limbajului, de disoluția prozodică și de vulgarizarea exprimării. Opera sa a mers de la început, conștient, contra curentului. Poet de factură particulară, creator al unei maniere stilistice inconfundabile, el rămîne unul dintre marii scriitori români din toate timpurile, în ciuda ricanărilor post-moderne. Cultura lui, copleșitoare, jenează și irită generațiile
Alexandru Philippide, astăzi by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/3225_a_4550]
-
că "prin aria sa vastă de interese, Weininger caricaturizează enciclopedismul popularizat în mediul intelectual vienez de către herbartieni, care aruncau în arenă nume celebre precum Platon, Aristotel, Kant, Spencer, Schopenhauer și Darwin" (Johnston) ceea ce, în ultimă instanță, poate primi accepția unei vulgarizări în sens larg. În fine, pe linia acestui eclectism al preocupărilor, însuși Weininger considera că vocația sa este cea a unui "descoperitor de soluții", sugestie oarecum de almanah. Preluarea cea mai entuziastă din spațiul românesc i se datorează lui Emil
Capodoperă sau expresia unor frustrări? by Dorin-Liviu Bîtfoi () [Corola-journal/Journalistic/13882_a_15207]
-
Johann, Giovanni, Jean, Jon, Juan în zilele noastre, Păziți-vă buzunarele, Pasărea albastră, Marea trăncăneală - care face inevitabila joncțiune cu ficțiunea lui Caragiale). Subiectele sociale sunt tratate cu dezinvoltură (Lux, calm și voluptate, Shopping, VIP-uri și vipuști), ca și vulgarizarea vieții (Zaraza, Bonsoir, mască!), noul limbaj de lemn (Lumea lui mega, super, epocal, genial, Activistul de partid și limba de lemn) ori veșnicele metehne românești (Dispozitiv de omorât capra vecinului, Un sfert de oră în București, Arătatul cu degetul la
Expresivitatea cotidianului by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/9652_a_10977]
-
unei idei, și alta acustica aceleiași idei. Ceea ce se aplică în definitiv și unor articole, chiar și când ele sunt, cum sunt azi destule, vulgare. Și unde acustica, socială, are o arie de răspândire și mai largă. A propos de vulgarizare... Marguerite Yourcenar mai vorbește în prefața cărții sale și de obscenitate... Am mai scris despre acest lucru într-un ziar, și revin „cu o altă acustică”, bine înțeles, într-o revistă cum e R. L. Obscenitatea, metodă literară, care a
Acustica unei cărți by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/13597_a_14922]
-
sensibilității postbelice erau puține și nesemnificative; în sfârșit, într-o perioadă în care aprofundarea textului beletristic tindea să recurgă la unele discipline moderne de cercetare, cu interpretări care să inhibe supremația sociologistă. În plus, humuleșteanul trebuia smuls din noianul de vulgarizări deterministe și reinclus sub auspiciile esteticului, bătălie care se anunța anevoioasă și de durată. Se impunea așadar o recitire atentă a operei sale, dintr-o altă perspectivă, care să facă legătura cu studiile de până la 1945, semnate de N. Iorga
„Lumea pe dos” și „personajul anapoda”, într-o viziune comparativă by Cristian LIVESCU () [Corola-journal/Journalistic/3463_a_4788]
-
părintele" spiritual al relativismului moral și modernismului în arta secolului XX. Deși la un moment dat nega el însuși orice conexiune între cubism și teoria relativității, totuși personalitatea lui Einstein, atipică omului de geniu și dublată de un proces de ,vulgarizare" a teoriei sale (spațiul și timpul sunt concepte relative), a putut deveni un soi de ,catalizator" sau chiar exponent al curentelor culturale din prima jumătate a veacului trecut. În 1922, când Einstein câștiga premiul Nobel, James Joyce publica Ulysses și
2005 - Anul Mondial al Fizicii - "St. Francis Einstein of the Daffodils" by Monica Joita () [Corola-journal/Journalistic/11441_a_12766]
-
ulterior. Se declanșează o reacție de oboseală colectivă a cărei consecință este uzura morală a personajului vizat. Repetat pînă la sastisire, numele lui își va pierde pregnanța, iar imaginea i se va deforma inevitabil, dovadă că orice popularizare duce la vulgarizare, pentru ca în final să atingă treapta promiscuității mediatice. Și astfel, în loc să-și păstreze gradul de fascinație meritată, conturul i se va șterge pînă la a ajunge indiferent, semn că nimic nu se demodează mai repede decît idolii. În această privință
Bietul Einstein by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8045_a_9370]
-
de crezut că cei doi prinți Bibescu, serioși diplomați de carieră, masoni de grad înalt, nepoți ai domnitorului dezmoștenit de revoluția de la ’48, veri ai viitorului Mare Maestru al Masoneriei Române, prințul George III Valentin Bibescu, s-au pretat la vulgarizarea misterelor masonice după rețeta Péladan, „oaia neagră” a neoocultistmului francez, trebuie avut în vedere că libertinajul hedonist esoteric al boemei aristocrate devenise o modă, o l’art de vivre înțeleasă ca o formă de rezistență socială în numele unei utopice „société
În lojă cu Marcel Proust by Radu Cernătescu () [Corola-journal/Journalistic/3251_a_4576]
-
Mircea Mihăieș Criza învățământului, îndeosebi a celui superior, a devenit atât de acută, încât nu mai poate fi rezolvată în interiorul sistemului. Primul domeniu care stă să cadă sub foarfecele multiple ale dezinteresului, vulgarizării extreme a societății contemporane și ideologiei distructive a corectitudinii politice e cel umanist. Vor urma - n-am nicio îndoială - cel științific, iar finalmente lepra ignoranței se va extinde și asupra zonei care, deocamdată, pare să fie în culmile înfloririi: cea
Autostrada care nu duce nicăieri by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/5446_a_6771]
-
pe de altă parte fantasmagoria e bună, fiindcă dă sarea și piperul fascinației exercitate de druizi asupra posterității. Straniu e că în preambul autorul simte nevoia să precizeze că volumul nu este nici tratat de istorie și nici lucrare de vulgarizare, ci mai curînd o investigație care împrumută deseori alura unei... anchete polițiste. Pe moment, cititorul nu intuiește dacă arheologul o spune în glumă sau cu o mină serioasă, dar apoi, străbătînd cartea, găsește o explicație pentru această surprinzătoare analogie. Căci
Menhirul cu ramuri de vîsc by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6798_a_8123]
-
G. Călinescu la rubrica sa din Adevărul literar și artistic. Ea apare în 10 februarie 1935. E, de fapt, o execuție radicală, ascunsă sub motivația că E. Lovinescu merită o critică dreaptă. Nu-i recunoaște decît meritul unei opere de vulgarizare a unor documente rare, recent publicate. Dacă însă, prin acest roman, Lovinescu credea că a "prins sub lupa sa pe giganticul Eminescu" e o autoînșelare. Romanul e, de fapt, o evocare a lui Mite Kremnitz în care Eminescu ocupă locul
Eminescu și Mite by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/16160_a_17485]
-
efecte "sociale" sau în demersuri politice, nu se petrece în afara psihicului uman. Că "socialul" este o abstracțiune periculoasă dacă se uită - voit sau nu - faptul că în viața pe care o trăim (adică, nu în cărți ori în manuale de vulgarizare) nu se poate opera cu un concept abstract: "socialul", "societatea" sunt realități concrete, compuse din (nu "din care fac parte") indivizi, ființe cu psihic - determinat, fără îndoială, de factori sociali, de contextul social în care trăiesc, dar și pe care
Minerii si psihologia by Tatiana Slama-Cazacu () [Corola-journal/Journalistic/18131_a_19456]