237 matches
-
trecând "de partea visului". Tonul meu (un prieten m-a dojenit că sunt zeflemitor, dar pe mine mă amuză "zeflemeaua"; în copilărie credeam că zeflemeaua o fi o mâncare gustoasă...)..., deci, tonul meu nu ascunde nici o răutate; este doar "ușor zeflemitor". * Așadar, "de partea visului", ce nostalgii am? Sau cei "de o anumită vârstă" la ce visează? În genere, nu pot fi nostalgic într-un fel care evocă "răul"; dar pot fi nostalgic într-un fel care sugerează "binele". Să explic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
dialogul între două pături prea diferite una de alta, iar venerarea și iubirea filială a preoților se preschimbă într-o temătoare supunere, pe măsură ce plăpînda și paterna autoritate a Episcopilor căpătă aerul unei superiorități în care se amestecau compasiunea și disprețul zeflemitor; Clerul inferior fu, așadar, coborît în ochii poporului, în vreme ce Clerul superior cîștiga o strălucire mai degrabă aparentă decît adevărată 68. Este de mirare că ușa a rămas deschisă oricărei răutăți în rîndul preoților și că trăsăturile preoțești au fost disprețuite
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
bărbați. Unul era starețul Otto, tolănit Într-un jilț căptușit cu piei de urs și bându-și alene cupa de vin. Celălalt, un cavaler cu fața lată, pe care o cicatrice adâncă o făcea și mai hidoasă, Întrebă cu glas zeflemitor: — Ei, pe când nunta? Ministerialul se trânti pe o laiță de asemenea așternută cu piei de urs, Înșfăcă un urcior uriaș cu vin, și-l dădu peste cap. Era negru de furie și-l privea cu ochi plini de ură pe
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
internațională? Charles E., un ziarist curajos și experimentat, temperează uimirea plină de admirație pe care mi-o inspiră acești sprinteri fotosensibili veniți să-și ratifice in situ o opinie deja făcută. "Ecou mediatic garantat, mă liniștește el pe un ton zeflemitor, și reluări asigurate. Aici, e imposibil să treci neobservat: maximum de microfoane pe minimum de metri pătrați." O pasiune franceză și o obligație profesională: raidul la Ierusalim a ajuns un fel de pelerinaj la Mecca pentru campionii noștri intrați în
Candid în Ţara Sfântă by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Memoirs/905_a_2413]
-
Macedoniei pentru a-ți da seama ce însemna viața de zi cu zi a populației, mereu terorizată, mereu tremurînd, gîndindu-se la ce o aștepta a doua zi, după ororile din ajun. Nu puteai, în fața acestor atrocități sistematice, să păstrezi filosofia zeflemitoare a ambasadorului Franței, Constans, care spunea: "Ce vreți? Fiecare regiune de pe glob își are obiceiurile sale. În Macedonia, între oamenii care nu se iubesc, a pune un ou fierbinte sub brațul unui vecin, este un obicei al locului...". În acest
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
și de victoria bulgară. Dar de aici pînă la a sezisa ce anume se ascunde în spatele reproșurilor lui Massow era un labirint prea complicat pentru puterea mea de înțelegere. Zadarnic îl întrebam pe Below care îmi răspundea, cu același ton zeflemitor: "Luați cele ce vă spune Massow cu maximă prudență și cîntăriți cu precauție de farmacist. Pentru mine personal, știți, elucubrațiile Marelui nostru Stat Major, pff! pff!". În cele din urmă, l-am informat direct pe Regele Carol, care nu reținea
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
Titus Popovici. A luat cuvântul, și el ne-a definit „ca grup” - o imputare de tip politic care ascuțea imediat urechile activiștilor și securiștilor din literatură, încă puternici, mi se pare chiar că a pronunțat cuvântul „puci”, cu un ton zeflemitor, „de sus”, insinuând diletantismul, „improvizația” atacului nostru. Barbu, care a luat cuvântul după el, a fost însă mai direct, categorisindu-ne ca „dușmani ai partidului, ai comunismului!”. - De ce, mă rog frumos? au strigat din sală unii colegi curajoși, mai ales
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
să domine filmele pe măsură ce acestea se umplu tot mai tare de efecte speciale și de jucărele tehnologice. Comparați cu inteligența Bond-ului lui Roger Moore și veți vedea că aceasta se reduce la o sprînceană ridicată și la un zîmbet zeflemitor : e o caricatură de inteligență. Nemaiexistînd nimic care să-l tensioneze, faimosul calm al lui 007 e mereu pe punctul de a degenera mai întîi în rigiditatea unui manechin de ceară și mai tîrziu (pe măsură ce Moore îmbătrînește) într-o bonomie
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
într-un dormitor. Acolo acul fu înlocuit în hârtiuța moale cu altul, nu neapărat de aceeași dimensiune; deveniseră chiar mai subtile cu vremea, înfigând în hârtie acul cel mai neasemănător cu putință față de original. Pussy își închise pe jumătate ochiul zeflemitor și se corectă: "În fine, originalul din momentul respectiv, care nu e el însuși decât o copie." După un sfert de oră, fata se va întoarce să aducă acul: își găsise trusa de cusut. Doamna Dunin, circumspectă, va despături hârtiuța
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
iar să se caute prin buzunare, cu furie, dar, tot negăsind mărunțiș, îi dă o bancnotă. "Râzi de mine, boierule? N-am vândut azi nimic!" Fata strecoară o monedă în mâna țigăncușei, care eliberează pe loc trecerea, cu un zâmbet zeflemitor: "Mulțumesc, frumoaso! Gagicul tău o să ți-i dea înapoi însutiți." El nu aude ce spune mica nerușinată, sau se face că nu aude. Ia de braț berețica albastră ca să iasă din îmbulzeală. O voce cu accent unguresc răsună în spatele lor
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
cuvertură mițoasă, destul de înțepătoare. Aud niște glasuri înfundate în sufragerie și apoi tăcere. O tăcere parcă nesfârșită, inexplicabilă. îmi arunc privirea pe pereți și deodată îmi dau seama că mă contemplă zeci de ochi din toate părțile. Priviri curioase, priviri zeflemitoare, priviri reci mă cuprind de pe pereți și mă scor monesc insuportabil. Mai bine să nu le mai văd! Mă dezvelesc și mă ridic cu greutate din pat. Doamne, cum îmi tremură picioarele! Un tremur continuu, pe care nu-l pot
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
cabinet modern, destinat respectivei discipline. Acum li se împlinise visul. Nea Vasile, dezbrăcat până la brâu, stătea la umbră, mestecând o scobitoare și sugându-și dinții, la răstimpuri alese aleatoriu, bănuiesc eu. Din când în când, arunca o privire amuzată și zeflemitoare către pămpălăii ăia doi, un asistent și un lector, care se canoneau la greu cu mobila. Nu era nimeni să-i ajute. Până la urmă, obosit și enervat de situație, asistentul s-a dus la decan și i-a spus ce
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
el, că nu se dă maica Tereza. Și e tare de tot. Ca profesionist, nimeni nu poate să-i sufle-n ciorbă. O fi el cinic, după unii mai sensibiloși, da' spune adevăru' adevărat, fără patetisme de doi lei." Râse zeflemitor: "Nu-mi băga mie texte! Să nu-mi zici acuma că tu te-ai apucat de facultatea asta ca să te dedici luptei cu boala întru binele oamenilor. Luptă, luptă, dedicație, dedicație, da' moca?!" "Eee, nu...", recunoscu tipa încurcată. "Și normal
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
Ăsta e Virginski. § După ce i-a fost dat ceva de mâncare, Virginski fu dus în biroul lui Porfiri. Un polizyeisky înarmat staționa în fața ușii. Porfiri îi puse contractul în față, iar Virginski îl citi în câteva secunde și apoi spuse zeflemitor: ă Era o glumă. Totul a fost o glumă. Credeți că l-am omorât pentru asta? ă Cine sunt acești bărbați? Govorov și Rataziaiev? ă Nu știu. Erau prietenii lui Goriancikov. Goriancikov știa tot felul de oameni. Ăștia erau doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
este avocat. Nemernicule, Diavolul, însă, este! ă Nu contează. Atunci am să negociez și cu Diavolul. Osip Maximovici se ridică de la locul său și se repezi către secretarul său. Acesta era mult mai înalt decât Osip Maximovici, așa că ținea hârtia zeflemitor deasupra capului. ă Ar trebui să... Vadim Vasileivici fu cuprins brusc de o plăcere malignă. știu ce ar trebui să fac. Îi întoarse spatele lui Vadim Vasilievici și fugi în camera din fund, trântind ușa după sine. În mod sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
și Începe să-mi spună despre politică Încerc să schimb vorba. Cred că Înainte de a pleca am ajuns la un fel de saturație și chiar după opt luni de Canada lucrurile Încă nu s-au ameliorat. — Sigur, sigur, spuse roberto zeflemitor. A apărut din cer un prinț care te-a luat pe calul lui Înaripat și hiuuu - iată-te În altă lume. — Nu e chiar așa de simplu și frumos ca În basme, roberto. În realitate, lucrurile sunt mult mai complicate
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
cumsecade, la locul lui, care nu-și băga nasul În viețile oame- nilor, dimpotrivă. Tot timpul am admirat la tine felul În care știai să te ții deoparte. Vezi, aici nu spui adevărul, spuse Teo Haiduc foarte liniștit, cu aerul zeflemitor al vechiului Teo Haiduc. Întotdeauna ai crezut că sunt un păcĂlit, un personaj Împietrit Într-o mască de samurai. iată că te-ai Înșelat ! Cum Îmi poți cere mie ca personaj să mă schimb, când tu Însăți nu ești dispusă
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Pessoa, și, mai cu seamă, "microrealiștilor" francezi, poetul nostru a mizat pe o modestie antiretorică, pe autenticitatea percepției nemijlocite a ambianței. Gonflarea subiectului, recuzita de artificii pompoase, numărul ridicat de decibeli ai dicției i se par inanități, determinîndu-l a refuza zeflemitor poemele care au "strălucirea cozii de păun" ori "gust de migdale", "sonetele stropite cu eau-de-cologne", "poemele al căror sens e obscur", în favoarea unei poetici ce potențează concretul, anodinul: "gîtlejul meu e răgușit după atîta țipat în pustiu / asta e situația
Retrospectivă Petre Stoica by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8863_a_10188]
-
numea sarcastic ,geniul pe dos", care ne-ar trage ,pe toți în cafenea", nu subliniază oare într-o manieră sugestivă această polaritate care e un soi de avers și revers al sufletului nostru național, concomitent grav și ludic, contemplativ și zeflemitor? întrupat deopotrivă în Hyperion și în Mitică? Vom relua chestiunea cu alt prilej. Și încă un punct discutabil al eseurilor d-lui Vartic îl reprezintă în opinia noastră elogiul adresat lui Caragiale sub raportul ,fiorului religios", care ar fi absent
Caragiale între oglinzi paralele (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10863_a_12188]
-
ar fi fost excesiv de filosemit". Dintr-o atare neintegrare a mediului de obîrșie derivă o trăsătură de căpetenie a Magistrului Casvaneus și anume fuga de generalizarea aplatizantă în favoarea factorului particular. Deviza sub care își așează, pe jumătate serios pe jumătate zeflemitor, concepția este patafizica, "știința soluțiilor imaginare", dar și cult al faptului neîncadrabil, "simbolizat de bastonul Taicăi Ubu". Ne balansăm între definițiile "iluzorii" și libertatea unei lumi care nici nu îmbunățește nici nu înrăutățește starea lucrurilor, care neavînd legi nu se
Magister Casvaneus by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9565_a_10890]
-
vasal, și care ulterior avea să încerce să uzurpe rolul principelui moldav de învingător al turcilor, dar fără să primească credibilitate în acest sens la curțile Europei) sau ironica epistolă a voievodului către sultanul Mohamed, ale cărui trupe le înfrânsese. Zeflemitor, Mușatinul îi scrie sultanului că a învins în luptă niște ,tâlhari" turci care ar fi acționat fără știrea lui Mohamed, propunându-i acestuia că, dacă vor mai fi rămas din acești ,tâlhari", respectivii să îi fie dați pe mână pentru
Ștefan cel Picant by Ruxandra Cesereanu () [Corola-journal/Imaginative/10909_a_12234]
-
de idei... Formularea din "Jurnalul" lui Philip Quarles e identică cu un "clișeu privat" (dacă se poate spune așa), pe care-l foloseam pe vremuri în discuțiile cu Mircea. Nu o dată, cînd făceam o remarcă malițioasă despre cineva, o comparație zeflemitoare, să zicem, despre o cunoștință comună pentru care el avea sentimente de simpatie, el mă contrazicea cu o severitate amicală, spunîndu-mi: Ești victima unei asociații de idei". La rîndul meu, cînd nu eram de acord cu ce spunea el (ba
O pagină de jurnal despre Mircea Ivănescu by Matei Călinescu () [Corola-journal/Imaginative/9770_a_11095]
-
tentație a corporalizării inefabilului sunt permanent luate parcă în râs tăcut (ironia discretă a pasajului nu poate trece neobservată). De multe ori vom constata cu surprindere că, dincolo de desfășurările ironice de procedee în procedee, dincolo de măștile extravagante și de tonul zeflemitor al multor poeme se desfășoară spațiile ample ale solitudinii, ca preludiu melancolic al morții și al uitării. Farmecul straniu al multor pagini provine tocmai din concilierea acestor două tendințe, din recursul la o tonalitate dublă, ca și cum livrescul, intertextualitatea, ironia, ar
Poezia lui Mircea Ivănescu by Catrinel Popa () [Corola-journal/Imaginative/10105_a_11430]
-
lui, desigur, dar era vorba de o plecare care pentru el echivala cu o asigurare de viață. Chiar dacă, precum se șoptește, tot sovieticii au avut, cît îl privește, ultimul cuvînt". După cum, revenind în cadrul mass media, observația analistului se impune în zeflemitoarea-i obiectivitate: "Cele două emisiuni dedicate ultimului zimbru al trecutului regim - zimbrișorul Vadim dă zadarnic din copite, rămîne vițel - au zornăit de mai multe bile în sac decît ale fostului arhitect al lui Ceaușescu, acesta la un post mai pe
Ultimul mohican by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8309_a_9634]
-
animal rănit/ cu viața atîrnînd între nu și nu”, Ion Cocora caută în fapt „un pretext de supraviețuire”. E un hedonist cu episoade de criză, care se complace între molestarea inocenței și o parodie a contemplației, nu o dată cu note puternic zeflemitoare. O robustețe nativă funcționează precum un resort constant al asociațiilor: „alerg pe o frînghie între mine și mine ca între două angoase/ ca între două limbi cea pe care o scriu și cea pe care o vorbesc/ trag cînd de
Poezia existenței by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/2506_a_3831]