1,397 matches
-
alții și-și vor desface nasturii de la piept... ca să-i bată vântul... INAMICUL (Alergând, înnebunit, lângă MACABEUS.): Zice că toți vor ieși cu mâinile goale, din găuri și de după ziduri și că vor râde... că-și vor ține femeile de țâțe și le vor bate cu câte o floare peste cap... INAMICUL (Alergând, buimac, lângă PARASCHIV.): Zice că noi, că noi... chiar în seara asta... trebuie să cântăm din trompetă... să dăm semnalul... să se afle că ochiul omului a zvonit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
în care îmi înfierbântase de multe ori închipuirea. Știam că nu mai sunt asemenea cuvinte. Am luat o măslină și mi-am trecut-o pe buze, ca și cum aș fi sărutat bobul acela uleios, ca și cum i-aș fi mușcat ei sfârcul țâței, ca și cum mi-aș fi uns cu seva ei uscăciunile. — Evreii, i-am arătat femeii de lângă mine măslina, cred că destinul lor e ca al măslinei. Abia strivită, măslina dă tot ce are mai bun în ea, uleiul ăsta nemaipomenit după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
de arbuști care înfloriseră. Flori mici, galbene, dese, primele flori ale primăverii. Urca dinspre grădina din fața blocului aburul acela lăptos de pământ dezmorțit, trezit în primăvară, abur de prunc de curând alăptat, răspândind în răsfățul lui mireasma mamei mustoase, cu țâța mozolită, abur de Lume atunci născându-se, umplându-se de minuni abia înmugurite. În capătul aleii, spre stația tramvaiului, un bărbat, într-un fulgarin alb, cu ochelari de orb, sprijinit de stâlpul becului cu neon, cânta ceva la o muzicuță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
le ascultă ca pe niște povești minunate. Îl adorm, de fapt, vorbele. Susurul lor. S-a aplecat și a desprins ușor brațele copilului. Se sprijinise cu cotul de umărul meu. Am dat s-o prind și s-o mușc de țâțe. S-a tras, îndepărtându-mi brațul. — Venisem să-ți spun că te cheamă Veturia. Vor să aducă tortul. Nu pot să înceapă fără tine. Mi-a întins mâna, ajutându-mă să mă ridic. M-a tras, șoptind ca pentru ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
Acum ridic paharul de votcă și încă ezit dacă să beau sau nu. Îl țin în dreptul nasului și las, mai întâi, să mă inunde boarea lui ușor dulceagă, cu aromă de buruieni, de cretă, de hârtie arsă, de Țăndărei, de țâța țigăncii, de glorie postumă și, undeva, pe la capătul mirosurilor, nepăsarea cu aburul ei de petunie bălăngănindu-și clopoțeii peste tot. Boarea dulceagă a nepăsării de viața-mi care se prelingea slinoasă, târând în nimicnicie zdrențe de imagini aburite, gândul că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
i-ar rade, mai râde puțin când vede cum Zanzibaria se ferește să n-o pocnească Pișcot ăl chior, femeia se agață de brațul lui, șantieristul dă să-l pocnească p-ăla, femeia se lipește de spatele lui, îi simte țâțele sfredelindu-l, „d-alea țapene“, tresaltă șantieristu’, „mamă, să fie ca acu’ cu mine col’șa la tufănele, ce jaf i-aș face, mujdeială și trei reprize de picamăr pă nerăsuflate“, tresaltă șantieristul, se scutură dedulcit la ispită, n-are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
aglomerația din autobuz portofelul. Nu era prima dată când pățeam așa ceva. Nu cunoșteam însă noul truc aplicat de ciorditori, acela cu pirandele cu puradei care, chipurile, căutau un loc pe bancă să-și astâmpere odraslele care țipau de le rupeau țâțele cu care dădeau să le astupe gurile. Nu știam că, în timp ce căutam să le fac loc să-și caute un scaun, mă lăsau fără portofel. Aveam în el timbrul de la Ghidale. Marele și enigmaticul fluture care se tot avânta spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
de fapt, o ratare frumos poleită. Înțelesesem, târziu, cât de ușor poți pierde totul, în beția unei nopți despre care niciodată nu-ți vei mai aminti ceva. Sau înconjurat de o șleahtă de țigănci guralive agitându-și puradeii atârnați de țâțe. Că ajungi, la un moment dat, să trăiești doar spre a-ți aminti, doar spre a te redescoperi, doar spre a ghici unde și când viața ta a luat un alt drum. Apoi un altul. Și iarăși un altul. Înțelegi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
mai poate fi oprit, până nu își deșerta tot șuvoiul de cuvinte. — O pungă, profesore. O pungă de plastic, maistore. Una roșie, cu o madamă pe copertă, o negresă în chiloței roșii, să mă scuze Ketty aici de față, cu țâțele goale. O ridic, mă uit în ea, de ce să nu mă uit, dacă era în parohia mea. În pungă, un pachet într-un tișlaifăr de-ăsta folcloric, da’ nu cu specific din zonă. Mai mult ardelenesc sau oșenesc, ceva în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
era altul, chibzuise el: „Nu aveam gloanțe destule. Îmi spusese un văr care lucra la Arsenal. Pe cap de român nu era atunci decât două cartușe jumate la primul atac. Calculată populația toată, să nu fie discuție, de la ăl de țâță și până la veteranii de la șap’șapte, luați de după Anuarul de la Statistică. Cu ce mai scotea din stoc, la atacul al doilea venea cam zece și un sfert. Dacă cumpăram între timp, cu ce mai capturam de la inamic, că-i băteam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
nici o problemă. Dar dacă vine el, începe cu „Vai, domnule Chipstead, îmi pare rău că sun iar, dar nu e nici un preț pe asta“. Se apleacă și-l lasă să se uite în jos la ea, prin deschizătura halatului, la țâțele ei mici, împinse în sus. Țâțele astea ale ei nu există. Îs doar niște umflături mititele, împinse-n sus de toată umplutura aia de la Wonderbra. Dac-ai avea ochi cu raze X, ai vedea că acolo e juma’ de țâță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
începe cu „Vai, domnule Chipstead, îmi pare rău că sun iar, dar nu e nici un preț pe asta“. Se apleacă și-l lasă să se uite în jos la ea, prin deschizătura halatului, la țâțele ei mici, împinse în sus. Țâțele astea ale ei nu există. Îs doar niște umflături mititele, împinse-n sus de toată umplutura aia de la Wonderbra. Dac-ai avea ochi cu raze X, ai vedea că acolo e juma’ de țâță, așezată pe un raft de umplutură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
țâțele ei mici, împinse în sus. Țâțele astea ale ei nu există. Îs doar niște umflături mititele, împinse-n sus de toată umplutura aia de la Wonderbra. Dac-ai avea ochi cu raze X, ai vedea că acolo e juma’ de țâță, așezată pe un raft de umplutură. Mă doare și fundul. Mi-am mai pus un plasture dintr-ăla împotriva durerii. Va trebui să-l scot mai încolo și o să doară și mai tare: e ca atunci când tușa Madge stătea tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
după aia lui Denisha de chestia asta și-a râs să se prăpădească. Normal, are dreptate: nu-s deloc lascivă. Ai crede că, dacă tot am atâta grăsime pe obraji, ar trebui să am măcar buze bune și groase și țâțe mari. Da’ n-am - am o gură mică-mititică pe jumate îngropată în ceva ca afinele și nici țâțele mele nu-s chiar mari. E doar grăsimea care atârnă peste tot pe piept la mine și care le face să arate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
deloc lascivă. Ai crede că, dacă tot am atâta grăsime pe obraji, ar trebui să am măcar buze bune și groase și țâțe mari. Da’ n-am - am o gură mică-mititică pe jumate îngropată în ceva ca afinele și nici țâțele mele nu-s chiar mari. E doar grăsimea care atârnă peste tot pe piept la mine și care le face să arate parcă dau p-afară. Aș vrea să-mi injectez în buze niște chestie din aia - cum îi zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
mai bine să mă găsească deja pe poziție, ca să pot să-ndes cât de mult se poate din mine sub masă. Îmi pun cumva mâinile pe masă și-ncerc s-ascund celelalte părți și-l las să se concentreze pe țâțele mele. L-am văzut cum se uită la ele și-mi dau seama că-i interesat. Și nici nu mă scol de la casă dacă se uită - doar dacă nu se poate altfel. Mă uitam la Jerry Springer ca să nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
pară rău de mine și să mă ia în brațe și toate chestiile alea. Oricum, n-avea nici un rost să continui cu asta - știam că nu va înțelege niciodată -, dar nu mă puteam întrerupe la mijloc, s-o apuc de țâțe și să fac toate lucrurile pe care voiam să le fac. Dar dacă tot continuam să mă vait că e vina mea că a plecat tata, avea să continue să compare situația cu a părinților ei și nu ajungeam nicăieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
și că se transformă rapid într-o fată foarte atrăgătoare: n-o să neg că n-am fost niciodată unul căruia să-i placă aerul anorexic al multora dintre fetele din zilele noastre - dintotdeauna am fost bărbatul căruia-i plac niște țâțe și-un dos mai măricele. Îmi place un pic de carne pe care să pot pune mâna, dacă mă-nțelegeți. Iar Stacey a noastră are cu siguranță din plin! Nu-mi pot da seama de ce mai pierde timpul cu bătrânul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
Nice lemn uscat de cruce, Nici la groapă Cine-l duce, Nici scânduri de coperșeu, Nici să-l ierte Dumnezeu - Nu m-a scos când am fost mic Ci m-a scos cîndu-s voinic, Nu m-a scos când sugeam țâță Ci mă scoți când am drăguță. 194 Cine mă prinse cătană La moarte n-aibă pomană, Că pomana el și-a dat Când cătană m-or luat, 223 {EminescuOpVI 224} Cine mă prinse de cap La moarte n-aibă colac
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
umbli acuma. Aerul cel înveninat și rece al sufletelor lor moarte v-ar pute omorî. Ci mai bine voi culcați-vă, și eu pân atuncea m-oi întoarce la mama, ca să mai sug înc-odată laptele cel de văpaie albă a țâțelor ei, pentru ca să mă fac iar frumos și strălucit. Făt-Frumos îl ascultă. Se dete jos de pe cal și-și așternu mantaua pe năsipul încă fierbinte. Dar ciudat... ochii fetei se-nfundase în cap, oasele și încheieturile feței îi ieșise afară, pielița
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
a lor împărăție, Unde toate împreună Strigă: Vino, te oprește, Acolo amoriul chiamă, Acolo vin de iubește; Acolo ochiul zavistnic Nu are nici o putere, Nici jignire de amoriu Fără numai mîngîere. 36 Puiculiță, puiculiță, Las să-ți pun mâna la țâță, Să mă joc cu-a tale țâțe Ca cu niște gutăițe. Să te strâng cu drag la sân Să-mi astâmpăr al meu chin, Și te rog să fii blajină Pentru-un rob, ce ți se - nchină. Tuturor li răsplătești
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
Vino, te oprește, Acolo amoriul chiamă, Acolo vin de iubește; Acolo ochiul zavistnic Nu are nici o putere, Nici jignire de amoriu Fără numai mîngîere. 36 Puiculiță, puiculiță, Las să-ți pun mâna la țâță, Să mă joc cu-a tale țâțe Ca cu niște gutăițe. Să te strâng cu drag la sân Să-mi astâmpăr al meu chin, Și te rog să fii blajină Pentru-un rob, ce ți se - nchină. Tuturor li răsplătești Cu asupra de măsură, Numai mie-mi
Opere 06 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295584_a_296913]
-
gogoloi. Îi dădu desenul lui Costache, după ce și-l privi cu nemulțumire, ca un pictor care s-a grăbit. — O cheamă Fira, am botezat-o io. N-are uger. Mai rău era numai dacă-i făcea un uger cu trei țâțe! Conu Costache părea să vadă în oameni ca-n oglinda unei ape limpezi, în schimb, dacă te uitai la el, apa devenea tulbure și nu mai reflecta nimic. Îi spuse concluziile: — Mai întâi, ai mințit că nu ești stângaci, fiindcă
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
aduc de-acolo bunătăți de Crăciun, de câțiva ani noi nu mai creștem porc. Asta pentru că Jacques a văzut întâmplător cum e luat un purceluș abia născut de lângă scroafă, ca să fie dus la tăiere. Rândașul i-a explicat limpede: „Numără țâțele și numără purceii. Unu-i condamnat!“ Durerea lui Jacques pentru puiul condamnat la moarte nevinovat a fost atât de mare, suferința lui atât de concretă și de fizică, încât mama și papa au renunțat să mai crească animale. Și Jacques
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
câte unul. O femeie mai iute în mișcări, pentru câteva secunde se desprinse din ceata de suflete flămânde, îl ajunse din urmă, cu o mișcare rapidă îi luă mâna, i-o lipi de burta rotundă pe jumătate acoperită de niște țâțe uscate ce-i atârnau până aproape de buric și, cu un glas slăbit îi șopti chiar lângă ureche: "bida-ruuu!", "bida-ruuu!," ceea ce înseamnă: "vrem mâncare!", "vrem mâncare!". Era chiar femeia lui principală și avea în pântece o altă ființă, ce trebuia să
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]