1,629 matches
-
cât puteam să zac oricât îmi făcea mie plăcere. Când oboseam, mă băgam în sacul de dormit, luam câteva înghițituri de whisky ieftin și dormeam buștean. Erau localități în care lumea, drăguță, îmi aducea chiar de mâncare sau spirale împotriva țânțarilor, iar în alte părți erau și unii mai puțin drăguți care chemau poliția și mă izgoneau de prin parcuri. Oricum nu conta. Singurul lucru pe care mi-l doream era să dorm în localități pe care nu le cunoșteam. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
chestionar, toate au fost adunate Într-un teanc ordonat pe birou, celelalte obiecte aterizând pe podea. Văzându-le cum zboară, nu mai știam ce m-a convins cândva să le păstrez. O bucată de chihlimbar plină de praf, cu un țânțar pe dinăutru? Un articol Îngălbenit din Tageblatt, despre Cancelarul Sănătății, cu o fotografie a echipei și a pacienților, pozând cu mândrie pe scările fundației? Patru, nu, cinci cărți poștale nefolosite din sudul Franței? Numai gunoaie fără rost. Bine măcar că Diels
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
din anii ’70 care abia Își reveneau după o experiență Îngrozitoare. Unul din ei stătea Într-un scaun mare și confortabil și mesteca zgomotos niște gumă În timp ce pălăvrăgea cu prietenul lui și aștepta să i se tatueze pe gleznă un țânțar purpuriu. Omul cu acul s-a dovedit a fi asistentul mătușii Zeliha, la rândul lui un artist talentat. În timp ce lucra, Armanoush se holba la el surprisă să-și dea seama cât zgomot putea să facă un ac de tatuaj. — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
În programele lor. Armanoush a rămas mult timp tăcută, studiindu-l cu coada ochiului pe ciudatul cântăreț rock. Chiar dacă simțea vreo durere, bărbatul nu lăsa să se vadă nici urmă de ea. — De ce ar vrea cineva să-și tatueze un țânțar purpuriu pe gleznă? Mătușa Zeliha a râs atotștiutor. — De ce? Asta e o Întrebare pe care aici nu o punem niciodată. Vezi tu, În magazinul ăsta refuzăm să acceptăm tirania normalității. Orice model ar cere un client, sunt sigură că există
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
spune că va ridica siguranța cetățeanului la nivelul anului 1989, când îți era frică de Miliție și de Securitate, riscai să fii ridicat de pe stradă dacă n-aveai serviciu sau buletin de București. Iar prima luptă o va da cu țânțarii și abia apoi cu fondurile europene, cum promit unii. Cum necum, dna Tatoiu a ridicat cota PUR-ului peste pragul electoral în București, ceea ce nu-i puțin. Dragomir zis Mitică joacă rolul unui Vadim mai mic, frust și agramat, care
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
șeful organizației Gorj a trâmbițat întoarcerea lui Mischie, dar Ponta a zis că a fost o exprimare nefericită. Ce-i cu PSD-ul? A intrat în vrie? Sau nu suntem noi obișnuiți cu dezbaterea democratică în PSD și facem din țânțar armăsar? Eu unul nu spun decât că rar am văzut așa un divorț între cauzele unui eșec și măsurile de redresare. Nu au nici o legătură. În opinia mea, PSD-ul mai are o singură armă, deloc secretă: Iliescu. El e
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
bună-credință. Să merg cu el o vreme, iar după aia să-l dau la o parte.“ Becali n-a mai apucat să își ducă manevra la îndeplinire. Vadim l-a mirosit și l a mânjit de sus până jos: Gigi Țânțarul, un mucos venit cu oile în București, care se crede Mihai Viteazul. Becali s-a refugiat în registrul exorcist, spre hazul galeriei, numindu-l „diavol“, „necuratul“ sau „antihrist“. Dintr-o dată s-a luminat. „Dumnezeu mi-a zis: Gigi, du-te
Nişte ciori vopsite-n roşu by Răsvan Popescu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1376_a_2711]
-
Lucica o cheamă unchiul ei. Meciul încetează. Copiii nu se ceartă. Ei se despart în pace până la o nouă întrecere. Rescrie propoziția corectă pe linie. 1. ultima zi din an va fi marți. 2. știai că vineri vine vacanța? 3. țânțarii înțeapă în timpul nopții. 4. așteptăm să vină moș crăciun. 5. cocoșul s-a urcat sus pe gard. 6. după luna iunie, urmează luna iulie. 7. ursul doarme toată iarna în bârlog. 8. trenul care merge la bucurești are multe vagoane
Fişe de lucru din cabinetul de logopedie by Alina Biolan () [Corola-publishinghouse/Administrative/1145_a_2052]
-
-ți mai amintești cum era cu muștele ? Primăvara, muștele înviau dintr-o dată și începeau să intre prin bucătării, se așezau pe feliile de pîine, pe fructe... o desfătare. Ce frumoase erau muștele. Chiar nu-ți mai amintești nimic ? „nu.” Și țînțarii... o, Dumnezeule, unde sunt țînțarii și gîndacii negri de bucătărie ? Și buburuzele ? Și cărăbușii ? Și gîndacii de Colorado ? Și fluturii ? De ce nu mai sunt fluturi în anotimpul cînd trebuie să apară fluturii ? Chiar nu-ți mai amintești cît de colorați
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
cu muștele ? Primăvara, muștele înviau dintr-o dată și începeau să intre prin bucătării, se așezau pe feliile de pîine, pe fructe... o desfătare. Ce frumoase erau muștele. Chiar nu-ți mai amintești nimic ? „nu.” Și țînțarii... o, Dumnezeule, unde sunt țînțarii și gîndacii negri de bucătărie ? Și buburuzele ? Și cărăbușii ? Și gîndacii de Colorado ? Și fluturii ? De ce nu mai sunt fluturi în anotimpul cînd trebuie să apară fluturii ? Chiar nu-ți mai amintești cît de colorați erau fluturii ? De ce nu răspunzi
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
odihnească.” Mâncarea În lagăr era exterm de sărăcăcioasă, munca grea și odihnă puțină. Necazuri mari provocau la exploatarea pădurilor un fel de musculițe care năvăleau În roiuri și pe lângă Înțepături Împiedicau chiar respirația. Sezonul musculițelor se continua cu roiurile de țânțari iar la Începutul verii năvăleau tăunii și nopțile erau un chin din cauza Înțepăturilor. Peste toate necazurile se adăuga frigul ucigător În lungul sezon al iernii. După drumul care a străbătut taigaua - pădurea cea mai mare de pe glob cu o lungime
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
nu-i merge mintea decât la el și nu știe că mi-e urât să merg cu perpedesu, s-a Încăpoșat să-i mai arăt o dată castelu cu apă pentru irigat, care tomna ardea soarele mai rău ca niciodată și țânțarii veneau puhoi. Din fericire, am scăpat și m-am Întors să-l citesc pe Giono; nu-mi spuneți că nu vă place Accompagné de la flûte. E bestială, care-ți distrage cartea asta atenția de la estancia. Dar mai nainte am vrut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
crezi că, când mandea ț-am pictat grosso modo neagra delicvență a lu Cárdenas, te-ai gândit că lăudabilu zel care mi-a Înspirat tot ce să leagă dă S.U.P.A. noastră poa să mă stimule să fac dân țânțar armăsar, cu o „gravă acuzațe“, care mi-e cu totu străină dă caracter. FAPTELE MI-A DAT JUSTIFICAREA. Sinuciderea lu Cárdenas arată că acuzația mea iera izactă și nu unu dân arșinii dă brașoave dă fantazie. O campanie dârză și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
asta nu poți să vezi altceva decît praf și măgari. Măgarii stîrnesc praful și praful acoperă măgarii. N-am văzut în viața mea cine știe ce, dar, din ăștia, cum e Cocoș, am văzut destui. Prin părțile noastre sînt mai mulți decît țînțarii. Cocoș și oamenii lui sînt la fel cu țînțarii, trebuie să piște ca să trăiască. Dacă-i plesnești te doare și te murdărești. Așa că mai bine, cel mai bine este să te obișnuiești cu ei." "Și dacă nu poți? Dacă te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
măgari. Măgarii stîrnesc praful și praful acoperă măgarii. N-am văzut în viața mea cine știe ce, dar, din ăștia, cum e Cocoș, am văzut destui. Prin părțile noastre sînt mai mulți decît țînțarii. Cocoș și oamenii lui sînt la fel cu țînțarii, trebuie să piște ca să trăiască. Dacă-i plesnești te doare și te murdărești. Așa că mai bine, cel mai bine este să te obișnuiești cu ei." "Și dacă nu poți? Dacă te ustură și te mănîncă, dacă te umfli din cauza lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
o să-i lași să te obișnuiești, domnule Ali?" Turcul făcu un gest a lehamite, "dacă nu poți să te obișnuiești atunci seci balta. Dacă-ți dă mîna. Numai că balta are pește. Și dacă o seci nu te mai mănîncă țînțarii, dar nici tu nu mai mănînci pește. Asta-i. Turcul nu mănîncă porc și de aceea trebuie să mănînce pește." Și, mulțumit de cele ce spusese, Ali Mehmet s-a retras din cameră cu fața către el, schițând un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
cam de o oră întreagă marele Balbo. Chiar lîngă umărul lui stîng se afla domnul locotenent inginer Gabriel Corvino de la Arsenal, care tălmăcea cu o voce la fel de înflăcărată, dar mai subțire și de aceea ușor de auzit. Țiuia ca un țînțar, așa și arăta, subțirel, fercheș, cu părul des și creț, cu o paloare subliniată de roșeața pomeților, provocată desigur și de zăduful din salonul lui Basarab Cantacuzino, dar și de paharul niciodată gol pe care îl ținea în căușul palmei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
să asigure controlul guvernului în corpul electoral. Parcă îi apucase dintr-o dată mania organizărilor, a paradelor, a demonstrațiilor de forță. Ceea ce era ciudat, într-adevăr, bătea la ochi pentru un om bine informat, era faptul că ziarele guvernului făceau din țînțar armăsar în ceea ce privește pericolul răsturnării guvernului. Era o creștere, dar nu știa cît este de reală. Numărul arestaților nu era un indiciu. Cu o zi înainte aceiași oameni făcuseră același lucru, nu-și ținuseră gura, se băgau unde nu le fierbea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
frântura de viers cu statornicie; grangurii bolboroseau și gângăveau, mai mult chemând și strigând decât cântând, cu fluierașele lor sonore. Am strigat pe gazda mea: —Moș Mitre! —Ahău! a răspuns el, tresărind ca dintr-o meditație. Acum încep a umbla țânțarii și trebuie să aprind un foc de stuf umed pentru dumneata. Lasă asta, moș Mitre; voiam să te întreb ceva. Nu las, că te mâncă goangele, de te umfli bute. Mai este vreme; se vede frumos soarele în pădure. Dă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
am simțit în jurul meu, din văzduh în pământ, în bălți, în stufării, în pădure, freamătul sfârșitului de zi. Broaștele răcneau în cor, uneori, așa de puternic, încât parcă se lamentau pentru criza solstițiului și scăderea în care intra zeul luminii. Țânțarii au început să mă atace în roiuri; simțeam, în năvala lor învierșunată, hotărârea să mă deșerte de sânge și să mă adaoge lucrurilor moarte în care dospește iar viața. Atunci moș Mitrea Pescăruș mi-a declarat: — Mă duc s-aduc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
plutind ca pe nouri și genuni. Uncheșul Mitrea mă admira, recunoscând în înfățișarea mea o veche icoană din vreun pridvor în biserică. Pe când el mă privea cu gura pe jumătate deschisă în spinii cărunți ai bărbii ce-i căptușea obrazul, țânțarii dădură din nou năvală asupră-mi. Pielea mea le era mai plăcută, mai moale și mai ușor de străpuns. Poate aveau și alte motive să mă prefere; Mitrea Pescăruș rămânea oarecum în afară de viforul lui. Recunoșteam în asaltul lor vitejie, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
înțeles problema. O înțelesese, deoarece avea argumente. Unul din argumente era alt maldăr de stuf; celelalte argumente erau combinațiile verbale pe care, tot de la Gange, Oxus și Nil, triburile rudarilor și breasla pescarilor le-au potrivit cu iscusință contra acestor dușmani. Țânțarii s-au retras pentru puțină vreme. Puteau s-aștepte; aveau înaintea lor mileniile și seriile altor pescari cu undița. —Acuma să mă duc s-aduc mâncarea, a zis uncheșul. S-a dus și a adus cratița. Am adus mâncarea. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
a spălat. — N-am știut. — Atuncea cum de i-ai spus pe nume? N-aveam cum să-l lămuresc; explicația era prea lungă. El a mormăit ceva și m-a privit strâmb, atribuindu-mi poate o parte din invectivele destinate țânțarilor. Mi-a spus Gâdea. — Aha! da’ el de unde știe? Am auzit-o și pe rudăreasă, pe grind, strigând că i-ar fi luat cineva banii. —Aha-ha! unul Gogu! —Precum spui. Uncheșul i-a atribuit și lui Gogu câteva din variațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
de se ferește de vârșele mele. Să fii tu al naibii de crap! Trăim ca vai de noi. Dar barim trăim lungă viață. Ieri ziceam „maică“ și „taică“; mâni, ne cântă popa prohod. O blagoslovenie însă am avut noi, pescarii. Pologul. Tot țânțarii au învățat mai demult pe oamenii de la baltă cum să-l facă. Au venit unii din ei, care fuseseră bătuți și alungați de alții. Mă nene, pe noi ne-a alungat ăia și au pus ei stăpânire aci. Să alcătuiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
omul stă închis în casă. Așa cum se transmit de obicei informațiile în orice colectivitate, și de data asta s-a întâmplat la fel: unul a mai adăugat ceva, altul a mai întărit ceva, până ce biata atenționare inițială a ajuns din țânțar armăsar. Numai că exagerarea, conștientă sau nu, a produs o învălmășeală de nedescris în tot și la toate. Mai întâi, au prins a zbârnâi telefoanele, fixe și mobile. - Alo, vecină, ai auzit? - Da, vecină, am auzit și sunt foarte speriată
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]