3,155 matches
-
Iar când era cazul și fetele promiteau, fripturi și șprițuri. Domnul Arvinte a luat la citit notele de plată și, cu toate că nu-și mai amintea deloc chipurile domnișoarelor cu care lega prietenii scurte, dar interesante din punct de vedere masculin, cârciumile unde le ducea le revedea aievea, cu ochii minții: Cireșica, Avântul, Codrii Cozminului, Dudești, Dealul Mare. Ce vremuri, ce vremuri! Micii costau un leu și 20 de bani, porția de ficat la grătar 6 lei, sticla de vin superior de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
a dat imediat seama că săvârșea o prostie, că, de fapt, nu avea nimic interesant să le spună. Că berea aia proastă făcea mai mult pentru tinerețea lor ca toate cugetările obosite ale unuia care nu mai ieșise la o cârciumă cu prietenii de la douăzeci de ani, de când hotărâse să devină cel mai mare arhitect al țării. Și uite că ajunsese cel mai mare. O știau vreo zece persoane, care, ca și el, nu mai contau. Care proiectau vile fistichii, comandate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
sună la primărie și, cu glasul de om care le vrea binele semenilor, dar se așteaptă la ce-i mai rău din partea lor, zice: „Bre, faceți cum vreți, da’ să știți că felinarul pe care l-ați pus ieri în fața cârciumii e într-o parte“. „Du-te, cetățene, de te culcă!“, îl sfătuiește secretara, care tocmai își strânge lucrurile, însă primarul, care n-are nici un motiv să se grăbească acasă, îl invită în birou pe șeful de la amenajări urbane, mai cheamă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
unul dintre puținele rubedenii care mai trăiesc, spune că semăn tot mai mult cu bunicul din partea tatei. Că am început să semăn cu el imediat după 1990. Dar nu cu bunicul așa cum arăta în 1948, după ce i-au naționalizat bolșevicii cârciuma, ci așa cum arăta în anii de dinainte de 1945. Vaca de Rodica În marțea în care împlinea șaptezeci de ani, academicianul Rășcanu a dispărut de acasă lăsându-i soției un bilet pe care scria: „Descurcă-te cum poți cu telefoanele, eu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
Dacă în loc de vodcă și vin s-ar fi servit ceai, literatura română contemporană ar fi fost alta.“ Tânărul i-a mărturisit bătrânului că se simte ostracizat. „Am greșit - a zis el -, au tras de mine să merg cu ei la cârciumă și m-am împotrivit. Am crezut c-or să mă înțeleagă dacă le povestesc de tata. Era să iasă cu bătaie.“ „Erau deja abțiguiți“, a zis bătrânul. „Erau abțiguiți bine“, a aprobat tânărul. „Până la urmă cum ați rezolvat?“, a mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
garduri bine aliniate. Pentru ridicarea unei construcții noi trebuia obținută o autorizație de la primărie. Era interzisă folosirea ca materiale de construcție a stufului și papurei. Capitolul VII intitulat " Despre stabilimentele publice" cuprindea articolele 30-32 și reglementa modul de funcționare a cârciumilor, acestea putând funcționa numai vara, cel mult până la orele 22 seara 470. Capitolul VIII se intitula "Despre serviciul sanitar" și cuprindea articolele 33-35. La articolul 33 se prevedea că: "Salubritatea publică este de drept încredințată Consiliului de igienă în oraș
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
comunele rurale în mare parte vor avea deficite la finele anului, causa principală este că accisul băuturilor cel mai principal venit al comunelor a deminiat, căci se consumă mai puțin ca la alți ani, locuitorii nefiind dispuși a consuma la cârciumă puținul produs al muncei lor din acest an"734. În același sens, raportul menționează că "producțiunea vinului din acest an, fiind escesiv de mare și neputându-se vinde din causa micului preț ce se oferă a rămas cea mai mare
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
de către locuitori în anul 1859 și a fost reparată în anul 1894784. Tot în anul 1894 a fost construit și sediul primăriei comunei. La sfârșitul secolului al XIX-lea, în comuna Alibeikioi erau: 154 de case, 45 de bordeie, 2 cârciumi, 12 mori și 16 fântâni. Populația comunei era alcătuită din: 102 români, 618 găgăuzi, 150 turci, 58 tătari, 22 țigani, 14 greci, 12 bulgari, 3 ruși și un armean, totalizând 997 de locuitori 785. Dintre aceștia: 203 erau bărbați, 204
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
iar spre nord și est cu teritoriul orașului Babadag. În partea de est se învecina cu satele Hagilar și Satu Nou din cadrul comunei Congaz 786. La sfârșitul secolului al XIX-lea în comună existau: 192 de case, 15 bordeie, 3 cârciumi și 2 mori. Școala din comună a fost construită în anul 1887 și avea 54 de elevi și un învățător. În satul Armutli exista o biserică având hramul "Sf. Ilie", zidită de către locuitori înainte de anul 1877 și reparată în 1887
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
germani conduși de către Adam Kuhn. Ei obținuseră dreptul de a se stabili în Dobrogea din partea marelui vizir Rașid Mustafa, conform relatărilor lui Constantin P. Scheletti 789. Comuna avea, la sfârșitul secolului al XIX-lea: 74 de case, 3 mori, o cârciumă și 52 de fântâni. În comună existau două biserici. Prima a fost construită în 1864 de către locuitorii protestanți, iar cea de-a doua, o capelă anabaptistă, a fost zidită în anul 1870. După 1878, aceasta din urmă avea un predicator
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
comuna Nalbant, la sud, cu localitatea Ciucurova, la est, cu localitatea Armutli și cătunul Hagilar din cadrul comunei Congaz, la vest, cu satul Dautcea din cadrul comunei Ortakioi, iar spre nord-vest cu comuna Alibeikioi. Comuna avea: 350 de case, 3 bordeie, 3 cârciumi, 10 mori și 17 fântâni 795. În satul Bașkioi se găsea o biserică construită de către locuitori în anul 1844. După 1878, în același sat, a fost construită "o biserică măreață" unde slujeau 2 preoți și un cântăreț 796. În cătunul
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
de Sus, iar la vest cu localitățile Calfa și Dulgherul, ambele aparținând județului Constanța. Comuna Casâmcea se afla la aproximativ 36 km de orașul Babadag. La sfârșitul secolului al XIX-lea, localitatea avea: 439 de case, 26 de bordeie, 7 cârciumi, 18 mori și 103 fântâni. Înaintea războiului din 1877-1878 cea mai mare parte a populației acestei comune era reprezentată de către musulmani, dar în timpul războiului mulți dintre ei au emigrat. În comună existau 3 școli, fiecare dintre ele având câte un
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
Se învecina la nord cu localitatea Telița, la sud cu Armutlia și Bașkioi, la vest cu Alibeikioi, iar la est cu localitățile Frecăței și Congaz. La sfârșitul secolului al XIX-lea, Nalbant avea: 225 de case, 34 de bordeie, 2 cârciumi, 5 mori și 15 fântâni. În satul Nalbant a fost construită de către locuitori, în anul 1890, o biserică ortodoxă având hramul "Sf. Haralambie". Serviciul religios era oficiat în această biserică de către 2 preoți și 2 cântăreți. În același sat exista
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
fost construită de către locuitori o biserică ortodoxă cu hramul "Sf. Gheorghe"823. Aici exista și o școală cu un învățător și 47 de elevi. La sfârșitul secolului al XIX-lea, în localitatea Ortakioi existau: 130 de case, 22 bordeie, 2 cârciumi, o moară și 37 de fântâni. În anul 1899 în satul Ortakioi a fost construit un sediu nou pentru primăria comunei. Populația comunei Ortakioi era, la sfârșitul secolului al XIX-lea, de 686 de locuitori, din care: 280 erau români
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
din Sarikioi pot rivaliza cu multe primării și școli bune din unele orașe ale României"827. La sfârșitul secolului al XIX-lea, comuna Sarikioi era una dintre cele mai populate din Dobrogea. Aici existau: 536 de case, un bordei, 3 cârciumi, 24 de mori și 111 fântâni. La Sarikioi s-au așezat, în cursul secolului al XIX-lea, numeroase familii de lipoveni plecați din Rusia din cauza persecuțiilor religioase la care erau supuși. Principala ocupație a acestora era pescuitul, dar practicau și
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
o geamie de către locuitorii turci. Serviciul religios era oficiat aici de către un hoge. În comuna Balabancea nu exista o clădire ca sediu al primăriei localității. La sfârșitul secolului al XIX-lea, Balabancea avea: 291 de case, 23 de bordeie, 5 cârciumi, 2 mori și 39 de fântâni. Comuna beneficia de o "posițiune (...) pitorescă și higienică, cerul curat; munții care o înconjură [erau] acoperiți de păduri bătrâne de tei"863. Populația comunei era de circa 1 600 de locuitori, din care: 635
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
P. Carp propunea în parlament reducerea bugetului cu 15-16%, de la 238 milioane lei la 222-223 milioane lei, apreciind că această reducere se putea realiza printr-o reorganizare a administrației, prin mărirea comunelor și prin desființarea unor subprefecturi, precum și prin monopolul cârciumilor în comunele rurale 2388. Prin decretul regal nr. 3 299 din data de 23 august 1900, domnul Sebastian Moruzi a fost numit "în funcțiunea de prefect al județului Tulcea, în locul domnului Ioan Nenițescu, transferat"2389. La aceeași dată domnul Ioan
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
reieșea faptul că în proprietatea comunei se aflau "un local de primărie, două localuri de școală și două biserici (...) 20 de hectare de teren ale bisericilor, 20 hectare ale școlilor"3105. Totodată, același raport preciza că localitatea Ostrov "are 4 cârciumi arendate prin licitație"3106. Referitor la consiliul comunal din localitate se preciza că acesta "este complet"3107 și că "toți cei 7 consilieri știu să scrie și să citească"3108. Totodată, referindu-se la primarul comunei Ostrov se arăta că
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
viața să facă declarații despre scena la care a asistat și, mai apoi, s-a sinucis. Zizi Munteanu a dispărut în străinătate, imediat după moartea lui Labiș. Chiar în ziua accidentului, „Țumpi” - cum era alintat Labiș de către prieteni - cântase în cârciumă „Trăiască Regele”. Deschid aici o paranteză - n.n.M.T. - : în ochii regimului acest fapt constituia o crimă. În 1948 însuși Labiș a fost revoltat când un coleg din Fălticeni cântase în clasă imnul regal. Prin anii ’60, un coleg de facultate al
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
pentru acești artiști, pescuitul în iaz constituia o adevărată ocupație. Ștefan Cuciureanu nu făcea excepție. Cu partenerii purta discuții interesante. - Ai prins ceva? - Da, un c...t. - Ei, tot ai de-un borș. Celebritatea profesorului consta în deasa frecventare a cârciumilor. Când se apropia ora de închidere, le lua la rând, una câte una. Uneori accesul îi era permis și după această oră, fiind un client cunoscut. Periplul îl încheia în gară, unde cârciuma era deschisă până în zori. Odată a intrat
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
Celebritatea profesorului consta în deasa frecventare a cârciumilor. Când se apropia ora de închidere, le lua la rând, una câte una. Uneori accesul îi era permis și după această oră, fiind un client cunoscut. Periplul îl încheia în gară, unde cârciuma era deschisă până în zori. Odată a intrat la catedră cu mâna înfășurată în bandaje. Colegilor le-a explicat: - Aseară, pe la trei, când, ca tot omul cumsecade, mă întorceam acasă, un a-nimal, un dobitoc, m-a călcat pe mână... Altădată, cu
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
le țină în întregimea lor. Din cele douăzeci și nouă de prelegeri anunțate la început de an, preda vreo opt-nouă. La examene, pe studenți îi apuca groaza când nea Fane nu mai apărea. Băieții făceau atunci echipe care scotoceau prin cârciumi. Acolo unde îl găseau, îl arestau și-l aduceau la catedră. Ajuns aici, împărțea note mari cu dărnicie. E adevărat, era o plăcere să înveți după cursurile lui concise, dar bogate în exemple. În „căpșorul lui îmbibat cu rachiu”, cum
Muzeul păpuşilor de ceară by Marcel Tanasachi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91828_a_93567]
-
niciun destin. "Ciocoismul" alterează totul prin indiferență. Fie că este om de afaceri sau funcționar de stat, abia dacă vei reuși să-i smulgi o vorbă, sau doamne ferește, un zâmbet. El este permanent preocupat, "are treabă", "nu intră în cârciumi" și nu-i suportă pe români. Ciocoiul își urăște conaționalii și nu se simte bine în preajma lor. Se ferește, de fapt, de vreo vorbă, de un gest care să-l deconspire în goliciunea lui de caracter. Bineînțeles că ciocoiul va
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
băiat de prăvălie la un grec, zis Țăndărica, pe strada Ion Heliade Rădulescu nr. 1 (fosta Țigănie, nr.4). - Și-a schimbat numele în Iliescu, probabil după 1900. - S-a încurcat cu Maria Savu (sora cârciumarului Anghel Savu, care avea cârciuma pe strada I. H. Rădulescu, nr.2), cu care s-a casaorit în 1900-1901. - Anghel Savu era român fugit din Bulgaria, pește Dunăre și stabilit la Oltenița. Acesta a făcut Mariei și lui Vasili o dugheana în care vindeau diverse
[Corola-publishinghouse/Memoirs/85070_a_85857]
-
tot, jenat și rușinat. Stătea în fund complet amețit, neștiind ce s-a întâmplat cu el. La o privire superficială, dar cu totul condamnabilă, l-ai fi putut lua drept unul dintre indivizii azvârliți noaptea în stradă, de către ospătarii vreunei cârciumi nenorocite, sătui de hărmălaia acestor consumatori agresivi, turbulenți și cu apetit alcoolic insațiabil. Haina i se rupsese în spate, căzuse cu capul în miriștea țepoasă și dușmănoasă, care nu-l cunoștea, și-i refuzase apropierea, tăindu-i fața cu murii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]