1,735 matches
-
începu să adulmece în direcția grupului compact de la ușă. Sări pe covor și, de acolo, proțăpit pe labele lui scurte, începu mai întâi să mârâie, apoi să latre de-a dreptul isteric și să tremure într-un fel atât de caraghios, încât pe cei mai tineri îi pufni râsul. Stârnit și mai tare, Maltezul se apucă să sară de colo-colo și să se răsucească mereu numai pe patru labe deodată, ca o jucărie de bâlci. Moțul din creștet, legat cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
se dezbrace, așa că se lipi repede de sobă, ca să-și acopere cumva pieptul și pântecul gol de privirile mamei. Clucereasa Elenca deschise ușa și dădu să intre cu tava în mână, căci era tocmai ora zece, ora zakuskăi. Zări orătania caraghioasă crescută pe sobă, căscă ochii mari și izbucni în hohote. Râdea cu poftă, așa cum nu i se mai întâmplase din copilărie, acompaniată de zgomotul vaselor care săltau înveselite și ele pe tavă. ― Maman, te implooor, nu râde! miorlăi Iancu, simțind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
lațele alea pe frunte? Grăbește-te, dragul meu! Nu vreau în ruptul capului să întârziem la spectacol. Sau ai uitat? Ledoulx aruncă o privire în oglindă și descoperi consternat că nu era deloc „aureolat de sănătate”, ci de-a dreptul caraghios. Și ciuda de a fi fost indus în eroare de propriul lui valet dădu un brânci în plus furiei, care se revărsă printr-o gesticulație mai amplă. ― Naiba să-l ia de spectacol! Nu vreau s-aud de nici un spectacol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
se ivi după-amiază. Consulul francez îl așteptă în zadar pe acel prince charmant. Idiotul nu apăru. Feciorul acela de cățea nu călcă la locul întâlnirii nici măcar pentru vreo scuză oarecare, cât de cât plauzibilă. Îl lăsa să aștepte ca un caraghios, sub privirile unui țigan beat care lălăia în legea lui și se hlizea, în pauze, întinzând mâna spre el după pomană. „Mucosul!... Îngălatul!... Vrea să-i cad în genunchi? Vrea să-l implor? Vrea să-l îngrop în aur ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
masoni prin monotonul așa să fie. Prințul începea să regrete că acceptase invitația de a asista la ceremonia aceea deosebit de plictisitoare. Totul semăna cu o clovnerie de doi bani, cu o maimuțăreală fără sens. Doar aiureli. Ca și pijamalele acelea caraghioase sau șorțulețele cu ciucurei, ca să nu mai pomenească de umblatul lor cu tălpile goale pe mozaicul umed. Nimic atrăgător. Nimic serios. La un moment dat, în apogeul acelei ceremonii „înălțătoare”, când toți ceilalți mimau o transfigurare totală, Manuc auzi clar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
copiii marchizului de Caulaincourt. Și acum, câteva sfaturi utile. Trebuie să fiți umil, supus, obedient. Trebuie să vă adresați întotdeauna cu cel mai mare respect. Marchizul este stăpânul care vă plătește. Fără el, ați muri de foame. ― Ah, dar e caraghios! N-ai găsit altceva? Măcar marchiz, ca și Louis. Aș fi vorbit, cel puțin, de la egal la egal. ― Și să nu uit! continuă imperturbabil pictorul. Trebuie să-l lăsați să urce și să coboare din trăsură înaintea voastră. La fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Acolo nu am împiedicat pe nimeni să învețe carte, dar nimeni nu m-a putu cu nimic sili să spun lecțiile pe dinafară. Pricina trebuie căutată în litere - care îmi păreau prea mărunte. Astăzi știu mai mult decât dascălul acela caraghios, înalt, slăbănog, roșcovan, cu nasul coroiat, și cu mustața trasă ca o linie de foc peste buza de sus îmbucată de falca inferioară, lăbărțată și grea ca de cal bătrân. Se oprea, de obicei la un pas înaintea mea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
avortonul de pe tribuna improvizată din piatra ce se formase în bășica fierii mele și fără să mai aștepte aprobarea, propuse un congres al scheletelor și o moțiune în versuri. Regele meu va surâde îngăduitor, dacă va afla scurta interpretare a caraghiosului pitic crescut în mine ca un pui de caracatiță. În ziua în care m-am născut, salvele de tun au bubuit de o sută de ori și oamenii au fost de o veselie neobișnuită. Clopotele vesteau în cetate nașterea regelui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
ca și cum și-ar fi strivit păduchii ce-i mișunau pe suflet. Surâsul ei profesional, absurd și rece, reapăruse de astă dată, proaspăt zugrăvit cu roș și negru, să-mi ucidă gândurile și să-mi spargă fraza sentimentală, ticluită de piticul caraghios, din mine, convalescent în urma nenumăratelor mele atentate împotriva lui, săvârșite dar până azi neizbutite. - „Mult stimate domn”, - i-am scris lui Șvaițer, „omul care seamănă cu Massaryk s-a sinucis din cauza crizei, așa că suma ce ți-a datorat-o decedatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
ușă. - Ramses, spune bună ziua, mă sfătui monstrul meu pitic. Zitta era singură. Ridicase nasul mic de pe gherghef să mă privească, preocupată de numărul punctelor de pe canavaua întinsă. - Ar fi bine totuși să spui bună seara! mai insistă încă o dată filozoful caraghios din întunericul meu lăuntric, scuturându-și dovleacul la fiecare silabă. Dar fălcile mi se încleștară și limba se înghemui moale, înspre cerul gurii. Iepuroaica cenușie ce i-o dăruisem, tocmai se dezlipi de zidul afumat al cuptorului, atrasă de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
a trecut oceanul, iar eu am rămas cu dolari mulți, cu un amant frumos și cu fetițaă - Nu te cunosc, vreau să spun Matildei, când tiroleza mea cu trupul dolofan intră în rochie-pantalon, cu o mână pe ghidonul bicicletei. E caraghioasă în ghetele ei cu vârful lat și talpa dublă și cu pălărioara, cărămizie, de vânător. - Dacă rămâneai lângă mine, nu ai fi răcit, zise ea în graiul ei de țărancă mucalită. Încerc din nou să-mi dezleg limba. „Nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
-ncerca s-aresteze un biet băiat care o aștepta pe maică-sa la Holmes. — Cum? Sergentul se întoarse spre micul polițist palid. Ce-ai încercat să faci? Nu era un băiat, spuse Mancuso. Era un tip mare și gras, îmbrăcat caraghios. Părea suspect. Nu făceam decât un control de rutină și a-ncercat să se-mpotrivească. Să vă spun drept, părea unu’ d’ăla perversu’. — Pervers, zici? întrebă sergentul cu lăcomie. — Da, spuse Mancuso, prinzând din nou curaj. Un ditamai perversul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ținea pe cap. Când vorbea, îi trăgea jos clapele și când asculta, le ridica iar în sus. Pân’ să sosească Lana, toată lumea țipa la el, așa că cele două clape stăteau în vânt ca niște aripi. Te-ai prins, era destul de caraghios. — Și zici că mârtanu’ ăla gras se-nvârtea p-aci cu mă-sa? întrebă Jones, făcând în minte o asociație. — Îhî! Darlene își împături batista și și-o băgă în sân. Trag nădejde că n-o să le mai ardă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ce-mi folosește mie asta? E prea târziu pentru așa ceva. Am fost dezonorat în fața nepoților mei. Nu fi supărat pe Angelo, îl rugă doamna Reilly. A fost numa’ vina lui Ignatius. E sânge din sângele meu, dar zău c-arată caraghios când iese pe stradă. Angelo ar fi trebuit să-l închidă. — Foarte adevărat, întări Santa. Claude, ascultă ce-ți spune Irene. Și, ai grijă, nu călca pe patefonașu’ ăsta împrumutat de la nepoată-mea. — Dacă Ignatius s-ar fi purtat bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
domnule Reilly? — Cum? întrebă Ignatius, observându-l abia atunci pe omul care aștepta pe verandă. — Ce doriți cu Ignatius? îl întrebă doamna Reilly. Domnul Levy se prezentă. E el în persoană! Sper că n-ați luat în serios scornelile alea caraghioase pe care vi le-a spus acu’ câteva zile la telefon. Eram prea obosită să-i smulg telefonu’ din mână. — Nu am putea intra cu toții în casă? întrebă domnul Levy. Aș dori să vorbesc cu el între patru ochi. — Pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
poliță poza copilului care părea cea mai recentă. — Putem să Împrumutăm asta? Femeia Încuviință din cap, iar Logan Îi Întinse poze lui Watson. Cinci minute mai târziu, se aflau În grădina din spatele casei, Încercând să se adăpostească sub o copertină caraghios de mică, aflată deasupra ușii din dos. Pătrățelul de iarbă era aproape Înghițit de câteva băltoace din ce În ce mai mari. O duzină de jucării erau Împrăștiate peste tot, formele strălucitoare din plastic fiind spălate de ploiaia torențială. De cealaltă parte a gardului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
ori ne sărutăm... ori... ori nimic. Nu-i ca atunci când refuzi pe temeiuri morale. Ea a șovăit. Zău dacă știu ce să cred despre tine, a Început, făcând o Încercare firavă și perversă de a aplana conflictul. Ești atât de caraghios. — Cum așa? — Păi, te credeam foarte sigur de tine și așa mai departe. Îți amintești ce mi-ai spus cândva - că poți face tot ce vrei, că poți obține tot ce-ți dorești? Amory a roșit. Îi spusese vrute și nevrute. Da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Healy’s au plecat la douăsprezece și s-au dus la Bistolary’s cu taxiul. Erau patru: Axia Marlowe și Phoebe Column de la spectacolul Summer Garden, apoi Fred Sloane și Amory. Noaptea era Încă atât de tânără, Încât se simțeau caraghioși din cauza surplusului de energie și au năvălit În cafenea ca niște petrecăreți de-ai lui Dionysus. — Masa patru, În mijloc la tot rahatu’! a țipat Phoebe. Grăbește-te, bătrâne dragă, le spune c-am sosit În grabă. — Zi-le să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
a tipului spătos părea a fi o nemărginită siguranță de sine, contrabalansată de o uriașă plictiseală față de tot ce-l Înconjura. Partea feței ițită de sub ochelari dădea impresia că e ceea ce se numește „puternică“. Niște colaci de grăsime, nu neapărat caraghioși, i se stratificaseră sub bărbie. Undeva deasupra lor era o gură mare, cu buze subțiri și o imitație necizelată de nas roman. Mai jos, umerii Îi cădeau fără rețineri, pe pieptul și trunchiul puternic. Era Îmbrăcat cu gust și neostentativ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
sentiment de bucurie. Încotro mergem? Păstrându-și zâmbetul, misionarul vorbea cu voce sigură, dar picioarele i se poticneau. Cei doi slujbași tăcuți și încruntați mergeau înaintea lui legănându-și umerii. Acest mers țanțoș specific japonezilor îi amintea misionarului de mișcările caraghioase ale copiilor și, sigur de acum de eliberarea sa, misionarul nu se putu abține să nu zâmbească. Uită-te! unul dintre cei doi slujbași se opri busc și întorcându-și privirea îi arătă cu bărbia grădina interioară ce se vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
presa literară, căutai / căutam de zor un pseudonim care să spargă "localismul" numelui ...! Îți mai amintești la ce nume te-ai oprit? Aurel Dumitrașcu, îmi amintesc, depunea și el mare sârg în căutarea unui nume pentru tine... E adevărat... și caraghios, nu? Îmi amintesc acel pseudonim, dar nu-l mai spun aici. (până la urmă, tot am schimbat o consoană a numelui din buletin prilej, peste ani, de încurcături la aeroport.) Se întâmpla asta înainte de 1990, când "debutul în presa literară" era
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
m-am trezit forțat și "șef', de județ sau de revistă literară, fără să fi avut vreun merit). Culmea e că am mentalitate de sinucigaș (mi se părea normal să fi plecat "dincolo" de tânăr) și că mă simt un caraghios îmbătrânind când mă văd în oglindă, îl văd pe tata (a trăit 90 de ani!) și sunt dezamăgit. Câtă biografie e în opera unui scriitor, câtă ficțiune e în biografia unui om? Ficțiune în biografia mea? Poate fi ficțiune faptul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
aparținea numai lui (conform spuselor lui Sancho Panza: „Stăpâne, urmează să faci o operație în care nimeni nu te poate înlocui...”), a încercat un subterfugiu și a golit o fiolă cu un lichid străin în eprubeta de control. Întâmplarea asta caraghioasă vestește că în lupta pentru pâine, pentru câțiva dolari în plus, lucrurile merg prea departe - până la caraghioslâc, adică până la dramă. Așa caraghioasă cum e, pățania nu mă face să râd prostește, nici să roșesc puritănește. În fața lui Van Schil tac
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
încercat un subterfugiu și a golit o fiolă cu un lichid străin în eprubeta de control. Întâmplarea asta caraghioasă vestește că în lupta pentru pâine, pentru câțiva dolari în plus, lucrurile merg prea departe - până la caraghioslâc, adică până la dramă. Așa caraghioasă cum e, pățania nu mă face să râd prostește, nici să roșesc puritănește. În fața lui Van Schil tac, bag bine la cap și mă rog mie însumi - ajută-mă, prietene, să-mi câștig pâinea de fiecare zi fără să-mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
o stradă din Bogotá, și imediat s-a creat o panică dementă din care au răsărit 5 morți și 40 de răniți. Au murit 5 oameni și au fost răniți 40 în debandada iscată de un strigăt, la urma urmei caraghios față de cutremurătoarele strigăte care pătrund din când în când până în igluurile noastre. Ce dracu’ se întâmplă dacă hoții de buzunare produc efectul armelor convenționale și un strigăt defensiv duce la un măcel de proporțiile unui atac cu mortiere? În nordul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]