1,478 matches
-
acel prim an am pornit-o În ceată la drum, sporovăind ungurește și din ce În ce mai românește pe măsură ce ne apropiam de școală, numai atunci am Întîlnit chipuri ce ne salutau Încîntate și amuzate, am numărat În joacă arțarii, teii, gutuii popii și castanii directorului, cuiburile de berze și cozile coțofenelor În zbor, ne-am lăsat Învăluiți În norii de praf ridicați de camioane pe drumul pietruit și am acceptat măguliți escorta plină de simpatie a cîinilor mai slobozi. Ne-am minunat Îndeajuns că
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
ne mândrim. O poezie plina de majuscule Pentru Ioan Crăciun Petrișan, autorul volumului de versuri Nufăr și stea (pseudovocabule, Eubeea, Timișoara, 2002), unele cuvinte sunt mai importante decât altele. De aceea le scrie cu majusculă ca pe niște nume proprii: Castanii, Caii, Câinele, Taurul, Orchestra, Violul, Anul, Dilemele, Veacul, Zecimala, Teorema, Cineva, Uitarea, Virgula etc. Aceste cuvinte mai importante decât altele sunt însă atât de numeroase, încât de la un moment dat prezența lor în text își pierde caracterul de eveniment. În
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
a devenit un indiciu și m-a trimis într-o călătorie de-o viață; abia cum începe să obosească, doar privirile retrospective îl mai țin treaz. Ascunzătoarea asta mă atrăgea mereu. Lucarna deschidea drum privirii spre curțile din spate, spre castani, acoperișul de carton gudronat al fabricii de bomboane, mici grădini, șoproane pe jumătate acoperite, bare de bătut covoarele, cuști de iepuri, până dincolo, spre casele de pe Luisenstrasse, Herthastrasse, Marienstrasse care mărgineau marele cartier. Eu însă vedeam mai departe. Din locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
pipa sub pătură, el se ceartă cu mine, încet și insistent. De cealaltă parte a dormitorului nostru se deschidea ușa accesibilă numai lui spre sala de mese a bătrânilor. Aceea dădea, prin geamurile ei înalte, spre curtea umbrită vara de castani. Sub castani se aflau bănci, întotdeauna ocupate de bătrâni care sufereau de tuse permanentă sau de astm. La micul dejun, doi călugări de la bucătărie așezau un cazan voluminos cu supă de griș pe masa din camera noastră. Supa era amestecată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
pătură, el se ceartă cu mine, încet și insistent. De cealaltă parte a dormitorului nostru se deschidea ușa accesibilă numai lui spre sala de mese a bătrânilor. Aceea dădea, prin geamurile ei înalte, spre curtea umbrită vara de castani. Sub castani se aflau bănci, întotdeauna ocupate de bătrâni care sufereau de tuse permanentă sau de astm. La micul dejun, doi călugări de la bucătărie așezau un cazan voluminos cu supă de griș pe masa din camera noastră. Supa era amestecată cu lapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
dinții de lapte ai celei mai fragede copilării; pe urmă, însă, ascuțișul cuțitului o ajută să-și îndeplinească un alt rost: tocată strat după strat, ea declanșează lacrimi ce tulbură privirea. Mă găsesc, mai exact mă văd, pe băncile de sub castanii ce dăruiesc umbră curții căminului Caritas. Așezat alături de câte un bătrân căruia încerc să-i rețin chipul pe hârtie. Desenez cu creionul ochi tulburi, încețoșați, și pungile de sub ei, urechi uscate, cu marginile crestate, gura care molfăie întruna. Desenez fruntea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
de desenatul după model. O singură dată s-a întâmplat ca un bătrân cu părul ondulându-i-se vâlvoi pe cap și cu barbă să-mi pozeze pe gratis sau, cum a spus el, „numai de dragul artei!“. Dar desenatorului de sub castani îi lipsea, oricât ar fi fost el de harnic, indicația care să-l corecteze. Mi-ar fi plăcut să-i arăt acelei profesoare suplinitoare, care fusese până nu demult angajată la Stalingrad, iar odată cu începutul războiului total a devenit instructor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
continuare și, când i-am mulțumit pentru felul temerar în care m-a inițiat în materie de artă, a zâmbit. O, dacă ar fi fost totuși alături de mine cu ochiul ei critic atunci când eu, nefumătorul, desenam cu plumb moale pe sub castani bătrâni care tușeau întruna și pe care-i răsplăteam cu țigări... După ce foamea mea primară era potolită de supele Caritas lipsite de gust, dar al căror iz îți rămânea totuși în gură, iar cealaltă foame a mea - ațâțată, ce-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
de cicatrice, stinse, uscate, fețe ce nu mai erau decât pielea și osul. Cu țepi pe față sau cu barbă, cu ochii licărind sau umezi și urduroși, bătrânețea se uita la mine. De îndată ce desfășor înapoi mosorul timpului, iar băncile de sub castani redevin imaginabile în lumina limpede - primăvăratică, văratică, tomnatică - mă văd desenând chipuri pe jumătate treze care, pe colile mele, anticipează moartea. Deoarece prada nefumătorului s-a pierdut, rămâne incert dacă i-am folosit și pe tovarășii de cameră ca modele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Torsoul de Lehmbruck, care trăda grafia mea plină de greșeli, își găsise un cumpărător care l-a luat drept original. Și, deoarece de acum țigările se puteau obține fără cartelă, nici bătrânii de la Caritas nu mai voiau să pozeze sub castani. Oricât îmi zornăiam eu banii făcând cumpărături peste cumpărături, și oricât îmi surprindeam părinții cu daruri, cea de-a treia foame a mea nu se potolea nici cu banii câștigați în plus pentru ore suplimentare. Numai fațadele aveau căutare. Atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Când, spre sfârșitul războiului, aripa laterală a fost distrusă de bombe, corpul din față și cel din spate rămăseseră în picioare ca o ultimă măsea. Mai târziu, odată cu începutul primăverii, am văzut pe fereastră că în curtea îngustă supraviețuise un castan ai cărui muguri grași străluceau. Vizavi de imobilul de închiriat se afla o rămășiță de fațadă pe un teren plin de ruine, dar în stânga și în dreapta străzii nu mai existau mormane de ruine, doar suprafețe virane, curățate, pe care se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
pe ploaie, se concedie și fugi. Nici nu deschise umbrela prin curte. Abia când se văzu în afară de primejdia de a fi reținută, se adăposti sub en-cas-ul mic, care dintr-o dată îngreunat de apă, îi apăsă mâinile. Găsi adăpost bun subt castani, pe fășia de alee centrală. Tramvaiul sosea. Puțină întîrziere și l-ar fi pierdut. Se emoționa. Era întuneric din cauza norilor groși care otrocolsau, dar nu era încă nici cinci. O primiră în tramvai cu solicitudine, ca pe o pasăre muiată
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
ce creează-n viață bucurie, armonie și speranță! POVESTITOR I E septembrie! Cine credeți că bate la ușă? Este toamna mândră, harnică și de toate darnică. Ea poartă o haină lungă ruginie și scutură frunzele îngălbenite de pe ramuri; scutură nucii, castanii și alunii umple coșurile cu struguri, butoaiele cu vin, cămările cu tot felul de fructe și legume. Face semn ciobanilor să coboare turmele la vale, iar copiilor le spune: “Pregătiți-vă de școalä!” Frunzele pe ramuri au îngălbenit. Plouă, plouă
MICI ŞCOLARI, DAR MARI ACTORI by Oana ARGHIRE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/368_a_561]
-
și un caiet gros, botezat "de notițe"! Ni se spusese la deschidere c-o să ne dea lista azi sau mâine. Am ajuns la liceu la ora 8 fără un sfert. În curtea mare erau strânși o sumedenie de elevi în jurul castanului bătrân, martor al atâtor zeci de generații perindate pe sub crengile lui puternice. Cei mici se ștergeau grijulii pe încălțăminte și intrau în clasă. Cei mari stăteau de vorbă nepăsători, așteptând "să sune"! Intru în clasă și mă așez într-o
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
așa fel, că li s-a tăiat tuturor cheful de cinste. Vremea călduță îl hotărâse pe Ionescu-Cioc, de Gimnastică, să-și scoată băieții afară și să joace oina cu ei în curtea interioară a liceului, în mijlocul căreia se răsfăța bătrânul castan sălbatic. Avea oră cu a VII-a reală, care dăruise liceului pe cel mai îndrăcit campion interșcolar de oină, pe Dumitrescu Grigore, cunoscut în toată lumea școlărească a Bucureștilor sub numele de Glagore! De câte ori lucra cu a VII-a reală, Cioc
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
crengile, împletindu-le în baldachine, pe sub care treci înfiorat de plăcută și neobișnuită emoție, de parcă ai trece pe tărâmul poveștilor din "O mie și una de nopți"! Lacul albastru-verzui oglindește siluetele plopilor înalți, ale stejarilor, arțarilor, brazilor și molizilor, ienuperilor, castanilor, ulmilor și platanilor uriași ce-l străjuiesc de pe maluri, întocmai unor sentinele înfipte în pământ pentru veșnicie. Apa lui tremură-n unde la trecerea bărcilor pe sub ghirlandele bătrânelor sălcii plângătoare, zâmbesc înduioșate parcă la șoaptele de dragoste, întotdeauna aceleași, ale
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
că de aceea poate l-a îndrăgit Alexandru. Mă bucur că sunt prieteni. Știi că înainte ne ascundeam de el ca să nu ne certe. Știi ce-a făcut alaltăieri? —Ce? — Niște copii care mergeau la școală s-au oprit la castanul din fața porții să se joace. Au lăsat ghiozdanele și punguțele cu mâncare lângă castan și au alergat, strigând unii după alții. Lupaș a deschis poarta cu laba, după obiceiul lui, a ieșit în stradă, a văzut lucrurile copiilor lângă castan
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
că înainte ne ascundeam de el ca să nu ne certe. Știi ce-a făcut alaltăieri? —Ce? — Niște copii care mergeau la școală s-au oprit la castanul din fața porții să se joace. Au lăsat ghiozdanele și punguțele cu mâncare lângă castan și au alergat, strigând unii după alții. Lupaș a deschis poarta cu laba, după obiceiul lui, a ieșit în stradă, a văzut lucrurile copiilor lângă castan, a luat un ghiozdan în gură și l-a pus la noi pe scară
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
castanul din fața porții să se joace. Au lăsat ghiozdanele și punguțele cu mâncare lângă castan și au alergat, strigând unii după alții. Lupaș a deschis poarta cu laba, după obiceiul lui, a ieșit în stradă, a văzut lucrurile copiilor lângă castan, a luat un ghiozdan în gură și l-a pus la noi pe scară. —Ioai! Așa ai făcut mă? s-a uitat Elena zâmbind spre Lupaș. Ce-au zis copiii? — Când s-au întors să-și ia lucrurile, să-și
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
pe alee; la aceste avansuri Olivia Îi răspundea fie printr-un murmur enigmatic, fie chiar printr-o tăcere adâncă, pe care vântul cel bun stârnit de nicăieri o Învăluia În fum, amestecând-o cu foșnetul nostalgic al frunzelor căzute din castani și dulcele ciripit de păsărele ce năvălea pe geam... Căzut pradă unui sentiment de duioșie, Într-o dimineață, reîntâlnind-o În fața chioșcului de dulciuri, masterandul Oliver, apropiindu-se de ea tiptitl-tiptil, Îi mângâie cu degetele sale lungi pleoapele, care, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
doar să vă atrag atenția că boala lui Oliver e contagioasă... V-ați molipsit...” „Dacă e contagioasă, atunci vă sfătuiesc să păstrați distanța, altfel există riscul să vă molipsiți și dumneavoastră de boala lui și să vă transformați Într-un castan...” Satanovski râse. „Într-un castan”, zise el. „De ce nu Într-un brad sau Într-un mesteacăn?!” „Mesteacănul e prea alb pentru pielea dumneavoastră... Iar bradul e curat și el...” „Vreți să insinuați că eu n-aș fi curat?” „Cum să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
că boala lui Oliver e contagioasă... V-ați molipsit...” „Dacă e contagioasă, atunci vă sfătuiesc să păstrați distanța, altfel există riscul să vă molipsiți și dumneavoastră de boala lui și să vă transformați Într-un castan...” Satanovski râse. „Într-un castan”, zise el. „De ce nu Într-un brad sau Într-un mesteacăn?!” „Mesteacănul e prea alb pentru pielea dumneavoastră... Iar bradul e curat și el...” „Vreți să insinuați că eu n-aș fi curat?” „Cum să fiți curat dacă sunteți Însuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
scriind tihnit de mână, fără prescurtări, privind în lungul unor pajiști verzi, unduitoare; scriitori luându-și prânzul la pachet în cutii de carton, fiecare în căsuța lui. Livezi de caiși într-o furtună de petale albe. Somn de după-amiază sub castani. Croquet. Chiar înainte să înceapă să-și schițeze scenariul, capodopera vieții ei, Miss America a spus că nu era în stare. Sânii o dureau prea tare ca să poată scrie. Brațele-i erau prea obosite. Cum mirosea cotletele de vită de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
gândit să caut portarul, să intrăm împreună în luminator, dar am renunțat. Cum să mă creadă că văzusem de la etajul opt sau nouă, în beznă, până jos ? Pe stradă, primul întâlnit a fost un covrigar. Se trăsese la umbra unui castan, se ascundea de arșiță. Am cumpărat un covrig. Lângă noi au mai venit doi oameni, un bătrân (abia își târa picioarele) și o femeie încă tânără. Femeia ținea în mână o lingură de lemn nouă-nouță. A cumpărat și ea un
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
fiorul primei mele iubiri... Un buchet de flori ți-am dat, Din tot sufletul curat, Într-o zi din viața mea, de neuitat... Vor trece luni, vor trece ani, Vom împărți necazuri dar și bucurii Când ne-om plimba, pe sub castani, Nu vom uita c-am fost și noi cândva copii... Dacă vreodată, soarta vieții De lângă mine, pe furiș, te va lua, La fel ca-n anii tinereții, Eu, chipul tău, în orice zi l-oi aștepta, C-un buchet de
BUCHETUL by Ioan Știfii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83751_a_85076]