2,496 matches
-
amorțeala pe care o simțeam în coate era un efect secundar al durerii de urechi provocată de zgomotele infernale. Din pricina încordării auzului, amorțeala se lăsase de la umeri în jos, până la coate. Mi-am dat seama de asta când m-am ciocnit de ea și-am trântit-o la pământ. M-am rostogolit și eu peste ea. N-am reușit să aud ce zicea. Suna ca un avertisment. Percepusem niște sunete, dar nu le-am prins semnificația. Circuitul lor se blocase undeva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
bine zis, nu e eternă, ci nesfârșită. Are viață veșnică. — Deci, acesta a fost scopul real al studiului dumneavoastră? — Nu. Nu mi-am dat seama de la bun început. Am vrut doar să văd ce se întâmplă și pentru că m-am ciocnit de ea în timpul cercetărilor, normal că mi-a stârnit interesul. Omul nu ajunge la eternitate prin escaladarea timpului, ci prin divizarea lui. — Deci m-ați târât, practic, într-o lume eternă. — Cu totul și cu totul accidental. N-aveam de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
seama. Poate chiar din interiorul capului meu. Ca să mă conving, m-am dat jos din pat și am privit pe fereastră. Mi-am dat seama imediat ce se întâmpla. Sub fereastra mea, trei bătrâni săpau o groapă adâncă. Vârfurile cazmalelor se ciocneau de pământul înghețat bocnă și scoteau sunete stridente. Reverberația lor în urechile mele mi se părea ciudată. Poate din pricina frigului. Sau poate pentru că mi s-au întâmplat prea multe în ultima vreme și nervii mei erau încordați la maximum. Ceasul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
minute. Amurgul se lăsa ușor. M-am strecurat cum am putut pe străzile aglomerate și am pornit spre casă. Nu era doar o după-amiază ploioasă și aglomerată de duminică, ci și una încărcată cu evenimente. O mașină sport verde se ciocnise frontal cu un camion de opt tone care transporta plăci de beton. Traficul a fost paralizat. Mașina cea verde arăta ca o cutie de carton, iar câțiva polițiști cu pelerine negre se învârteau în jurul ei. Sosise și echipa de dezafectare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
împreună cu ale mele și câteva din firele de păr ale decedatului. Până s-a îmbrăcat ea, am stat pe canapea și am citit ziarul de dimineață. Un șofer de taxi a avut un atac de cord în timp ce conducea, s-a ciocnit de un parapet și a murit. Cele două pasagere, o femeie de treizeci și doi de ani și o fetiță de patru au fost grav rănite. Nu știu la care întrunire comunală s-au servit la masa de prânz sandvișuri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
Rover-ul demarând, iar în momentul în care stropitoarele automate s-au declanșat pe peluza din fața casei am fugit înăuntru. Am dat din cap a salut când am trecut grăbit pe lângă Rosa, care făcea curățenie în bucătărie, apoi era să mă ciocnesc de Marta chiar la ușa biroului meu - detaliile specifice ale conversației noastre nu mi le mai amintesc; singura informație importantă era plecarea lui Jayne la Toronto a doua zi, și am încuviințat docil la cele spuse de Marta, strângând pătura
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
măririi și puterii anumitor state este hotărâtă de locul, puterea și constituția statelor vecine. De aceea, un stat pierde adesea la mărirea sa reală, prin aceea că dobândește o situație mult mai puțin avantajoasă a granițelor, sau ajunge să se ciocnească de cele ale imperiului care îi este pe măsură, sau ar putea să devină. De aceste dezavantaje sau pierderi ale tăriei relative nu are să se îngrijoreze Rusia, din nici o parte. Noile sale granițe sunt coastele mării și astfel de granițe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
lucrurilor în Bucovina, iar apoi, chiar l-a recomandat pentru ocuparea unui post la Tribunalul nobiliar din Lemberg. Cu toate că-i era îndatorat, atitudinea lui Ion Budai-Deleanu a fost destul de echivocă și de sinuoasă în această anchetă 223, în care se ciocneau mari interese divergente locale, dar și la nivel central, fiind o transpunere pe un anumit plan a luptei între iosefinism și reacțiunea conservatoare postiosefinistă. De altfel, întreaga anchetă s-a desfășurat într-o atmosferă plină de suspiciuni, încărcată de denunțuri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
Măsura măririi și puterii anumitor state este hotărâtă de locul, puterea și constituția statelor vecine. De aceea, un stat pierde adesea la mărirea sa reală, prin aceea că dobândește o situație mai puțin avantajoasă a granițelor sau ajunge să se ciocnească de cele ale imperiului care îi este pe măsură sau ar putea să devină. De aceste dezavantaje sau pierderi ale tăriei relative nu are să se îngrijoreze Rusia, din nici o parte. Noile sale granițe sunt coastele mării și astfel de granițe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
părinții lui. Ușa se deschide, larg-larg, lumina în cameră se aprinde, iar dumnelui, cu zâmbetul pe întreaga-i față, cu sticla de șampanie în mână, ne spune tuturor « La mulți ani » și ne tratează pe fiecare cu câte un pahar, ciocnind împreună cu noi. Mă podidesc lacrimile, dar ne face bucurie să rămânem la o vorbă, noi între noi, cei care mai putem să o facem. Ne simțim bine, ca și el, într-un fel. Îi mulțumim că nu ne-a lăsat
ADRIANA Cuvinte din iarna vie?ii by ION N. OPREA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83160_a_84485]
-
trăim. Dimpotrivă, în cea mai mare parte a timpului trăim bezmetic, cu ochelari de cal și pe trei sferturi îngropați în noi înșine. Oamenii de care ne atingem în treacăt, de care uneori ne lipim, dar cel mai adesea ne ciocnim rareori devin pentru noi la fel de vii ca noi înșine ; furați de mișcarea propriilor rotițe, rareori sîntem atenți la mersul rotițelor lor. și aici intervine arta. Ca și divertismentul evazionist, arta ne scoate din noi înșine, dar nu pentru a ne
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
întunecată de apă care crește ca o pată între cheiul italian și flancul vaporului ce se desprinde de el. Tot așa, atunci cînd vaporul se huțupește să reziste unei furtuni, nu-l vedem din afară ; rămînem înăuntru, unde pasagerii se ciocnesc de toți pereții și unii de alții de parcă ar fi bătuți cu telul de un bucătar uriaș. Ralantiul eternizează chinurile lor ; parcă ne-am uita la schingiuiții din infern. După furtună rămîn cu toții pe unde au căzut și ascultă gemetele
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
și le poate pune orice om, ca să măsoare vârsta calamităților abătute asupra bietei omeniri. Omul își amintește și se înfioară. Însă cui iar trece prin cap, nu să măsoare drumul flagelurilor, ci să le aniverseze? [...] În SUA, cercurile militariste au ciocnit, în ziua de 4 aprilie, paharele cu șampanie, sărbătorind 10 ani de la zămislirea, în cele mai tenebroase laboratoare, a unui monstru. S au împlinit, cu un cuvânt, zece ani de la întemeierea NATO-ului. Zece ani de la crearea, de către cercurile războinice
Antologia rușinii dupã Virgil Ierunca by ed.: Nicolae Merișanu, Dan Taloș () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1362_a_2727]
-
plimbe arcușul pe corzile viorii, iar, pe măsură ce secundele trec, melodia capătă un alt ritm, mai vioi, mai luminos. Bătrânul nu-și amintește s-o mai fi văzut pe femeia din afiș. Până ieri, în locul ei erau niște muncitori nebărbieriți care ciocneau sticle de bere. Ochii femeii îi aduc aminte de ceva, dar el nu reușește să prindă acel ceva, să pună degetul pe rana care s-a deschis iremediabil sub pielea zbârcită a pieptului lui acoperit de fire albe. Bătrânul fixează
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
dacă există și vreo sticlă de șampanie acolo. Sigur că da. Aveți de toate. Mai face un pas în spate. Îi spun că mi-ar face o mare bucurie dacă m-ar lăsa să fac baie cu el și să ciocnim o cupă. A ajuns la ușă. Cu ochii la mine, pipăie lemnul și găsește clanța. O apasă și deschide ușa. Mă cheamă datoria. Iese din cavou, fără să-și ia ochii de la mine, gata să țipe dacă m-aș avânta
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
decât ceea ce s-a numit, nu fără dreptate, războiul ideologiilor. [...] Ideile cele mai diferite, cele mai contradictorii chiar, cu privire la formele de viață, individuală și colectivă, politică și economică, națională și socială, morală și religioasă, se înfruntă cu dușmănie și se ciocnesc cu violență, nu numai în meditațiile solitare ale oamenilor mai reflexivi, ci și în manifestările publice ale celor mai întreprinzători. Iar aceste conflicte, care au încetat de mult a se mai reduce la discuții academice, pașnice, îngăduitoare sau curtenitoare, tind
CE SE ÎNTÂMPLĂ ÎN ROMÂNIA? by Radu Iacoboaie () [Corola-publishinghouse/Administrative/499_a_937]
-
și binenutritul Caraiani, cum îl numeam noi în "Junimea". Dar cine poate spune verva, spiritul, voia bună, aș zice entuziasmul, care însuflețeau serbărele "Junimei" și în același timp, șăgile, ironiile fine, înțepăturile cu noimă, care, ca și paharele pline, se ciocneau și scânteiau; însă toate aceste erau ieșite din inimă curată și fără pic de răutate. De aceea nimene nu le lua în nume de rău. Mult timp, aș putè zice, mai tot timpul cât a existat "Junimea" ca grupare exclusiv
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
cuvintele, ce nevoie ai să alergi la sunete vagi și asurzitoare? Se înțelege că în discuțiunile ce aveau loc, rămânea singur de această părere între toți tovarășii săi din "Junimea": era un fel de originalitate a lui care s-a ciocnit de multe ori cu ironiile noastre. Seratele noastre muzicale, la care erau admise și soțiile junimiștilor ce se cunoșteau și erau în vizită, aveau același caracter de intimitate cu o ținută, bineînțeles, mai rezervată și se sfârșeau ca și seratele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1536_a_2834]
-
Ratacind în lume, omul, Bate-o cale încurcata, Se lovește că atomul De orbita-i ferecata. Se ciocnește, se distruge, Dar tot speră și visează, Unde el va mai ajunge, Viața lui se tot scurtează. Merge-n sus, ajunge jos, Într-o căzătura lină, Nimic nu-i este de folos, Coborând în neagră țină. Capul doar și-1
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93306]
-
le înregistrați, adunați în cărți, nici nu știți ce lucru bun faceți, aceste evocări inedite și frumoase nu trebuie să dispară, trebuie să le adunați pentru literatură. Atunci când sunt personalități puternice laolaltă, probabil ați observat acest lucru, undeva se cam ciocnesc între ele și scor scântei, dar toate aceste fapte produc un climat propice dezvăluirii fondului profund în scriitori, și nu cel de suprafață, care uneori poate fi neinteresant și atunci dialogurile sunt ceva mai aprige, mai scânteietoare, unghiurile de vedere
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
viața trăită din plin muncim din greu dar tot timpul cineva face câte o poantă mai mult sau mai puțin bună și zilele trec într-un râs non-stop. Întâmpinăm 2008 stând la masă afară, sub lumina stelelor și a lunii, ciocnind paharele de șampanie și, cum altfel, ospătându-ne cu carne la grătar. Viața cu greu ar putea fi ideală, totul pare să decurgă lin ca întro buclă în afara timpului. Când avem o pauză stăm și discutăm în jurul mesei, la un
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
sub pătură!.. Abia ațipise că auzi o bătaie în ușă. Iar! "Veniți repede, domnule locotenent, rușii au intrat în Polonia și ne e frică să nu treacă și peste granița noastră!" Se sculă în mare grabă. În penumbra culoarului, se ciocni de madam Segal. Era albă ca varul. "Fiica dumneavoastră nu e acasă astă-seară?" " Nu." Îi luă mâinile: "Să nu vă fie frică de nimic, doamnă Segal, de nimic. N-o să vi se întâmple nimic, mă întorc cât de repede pot
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
să se mute. Vai! concedierea Nastiei făcuse lucrul de negândit... În ciuda vremii execrabile, amestec de ploaie și zăpadă, porni la întâmplare spre restaurantul gării, sperând să-l găsească acolo pe învățător. Câțiva pescari așezați la o masă, într-un colț, ciocneau de câte ori ridicau paharele și beau fără să scoată o vorbă. Grigore îl asigură că Nicolae nu trecuse încă pe-acolo, dar că va trece sigur, înainte de a merge la șeful gării care îl invitase la masă. Așteptându-l, locotenentul se
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
centură, pe sub tradiționalele cojoace întoarse. Veniseră să-i spună la mulți ani și să bea împreună un pahar: "N-o să ne dați pe ușă afară!" Îi invită să intre. Se pierdură în omagii la adresa Germaniei și a Führerului, iar inginerul ciocni cu ei, oarecum țeapăn. Mai rămaseră o vreme să se laude nițel, făcând câteva aluzii la omul providențial, care nu mai era, se pare, atât de providențial. După plecarea lor, se întrebară toți ce urmăriseră de fapt venind aici. Tatăl
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
neferindu-se s-o spună cu voce tare, Arcadi n-avea decât s-o ia ca pe un compliment: "Pușkin!" Aha, înseamnă că ea îi spusese despre pasiunea lui literară! Poate pentru că o bântuia gândul la bărbatul ei. Sumbru, Arcadi ciocni în cinstea lui Pușkin, poetul său favorit, poetul. Filtră o privire albăstruie printre pleoapele pe jumătate lăsate: știa el, oare, acest erou homeric iute de picior și grăbit să câștige avantaj, că el și soția lui nu aveau în comun
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]